58 matches
-
așa am aflat cum nu trebuie să se comporte un președinte! Cum nu trebuie să fure, folosindu-se de scaunu La ANIVERSAREA de la Cotroceni, de primar sau de ministru! Cum nu trebuie să jignească toate categoriile profesionale și să le împileze unele împotriva celorlalte! Cum nu trebuie să asigure membrilor familiei sale tot felul de sinecuri absolut nemeritate! Cum nu trebuie să dea indicații în direct altor puteri ale statului și partidelor! Și mai ales, cum un președinte nu trebuie să
TABLETA DE WEEKEND (95): LA ANIVERSAREA REVOLUŢIEI ROMÂNE de SERGIU GĂBUREAC în ediţia nr. 1451 din 21 decembrie 2014 by http://confluente.ro/sergiu_gabureac_1419165933.html [Corola-blog/BlogPost/376690_a_378019]
-
lui mers Și-n glas purtat de cântec simții duiosu-i viers, Și tot pe lângă-acestea cerșesc înc-un adaos: Să-ngăduie intrarea-mi în vecinicul repaos! Să blesteme pe-oricine de mine-o avea milă, Să binecuvânteze pe cel ce ma împila, S-asculte orice gură, ce-ar vrea ca să mă râdă, Puteri să puie-n brațul ce-ar stă să mă ucidă, Ș-acela între oameni devină cel întâi Ce mi-a râpi chiar piatră ce-oi pune-o căpătai. Gonit
EMINESCU SA NE JUDECE de DAN PETRESCU în ediţia nr. 746 din 15 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Eminescu_sa_ne_judece_dan_petrescu_1358242080.html [Corola-blog/BlogPost/348850_a_350179]
-
această emisiune regăsim energia în măsură să îndepărteze chiar și pentru puțin timp violența și brutalitatea ce pătrund în lumea noastră prin micul ecran, să coloreze armonios și agreabil casele zguduite de bombardamentele emisiunilor de zarvă și vulgaritate. Viața e împilată de lucrurile ascunse în haine urâte care incomodează viața. Ceea ce vedem la televizor e un corp ce poate fi îmbrăcat foarte frumos sau foarte urât. Emisiunea „Destine ca-n viață” e un corp armonios îmbrăcat elegant! Îi seamănă Iulianei Marciuc
IULIANA MARCIUC, OANA GEORGESCU „DESTINE CA-N FILME”, O CARTE ELEVATĂ ŞI ATRACTIVĂ de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1738 din 04 octombrie 2015 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1443943483.html [Corola-blog/BlogPost/381813_a_383142]
-
cu picioare de lut. În felul acesta a fost „ridicarea" societății sub regimul comunist. În anul 1990, societatea nouă i-a acceptat pe cei care au fost ridicați și i-a scos din greutăți și pe aceia care au fost împilați înainte, dar uniformizarea nu s-a putut face, iar ridicarea valorică a mers foarte greu. Cu alte cuvinte, "Regimul trecut a vrut să ridice întreaga societate, dar n-a făcut-o în întregime. Pe unii i-a afundat, iar pe
INTERVIU ŞI DIALOG DE SUFLET CU PĂRINTELE PROFESOR NICOLAE BORDAŞIU DE LA BISERICA “SFÂNTUL SILVESTRU” DIN BUCUREŞTI … de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 1434 din 04 decembrie 2014 by http://confluente.ro/stelian_gombos_1417681707.html [Corola-blog/BlogPost/360423_a_361752]
-
lui mers Și-n glas purtat de cântec simții duiosu-i viers, Și tot pe lângă-acestea cerșesc înc-un adaos: Să-ngăduie intrarea-mi în vecinicul repaos! Să blesteme pe-oricine de mine-o avea milă, Să binecuvânteze pe cel ce ma împila, S-asculte orice gură, ce-ar vrea ca să mă râdă, Puteri să puie-n brațul ce-ar stă să mă ucidă, Ș-acela între oameni devină cel întâi Ce mi-a râpi chiar piatră ce-oi pune-o căpătai. Gonit
EMINESCU SA NE JUDECE de DAN PETRESCU în ediţia nr. 746 din 15 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Eminescu_sa_ne_judece_dan_petrescu_1358237316.html [Corola-blog/BlogPost/348852_a_350181]
-
și nu se atingeau de ele... Vanitatea, lauda și trufia erau cu adevărat imbold în tot ceea ce făceau”. (ibid. 94) Chiar dacă erau urmașii seminției după Moise, faptele lui spirituale nu le-au urmat mai marii nației, ba mai mult au împilat poporul cu măsuri aspre, cu jug greu, cu truda apăsătoare a sutelor de porunci, în timp ce ei se înfoiau ca fazanii în ciucurii lor împăunați, încâlcindu-se fiecare în umbra celuilalt în îmbulzeala de a fi primul la primit osanale sau
PAŞTELE DREPTMĂRITORILOR CREŞTINI de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 855 din 04 mai 2013 by http://confluente.ro/Gheorghe_constantin_nistoroiu_gheorghe_constantin_nistoroiu_1367675074.html [Corola-blog/BlogPost/344587_a_345916]
-
prelung de deznădejde... * În dimineața lui 1 Decembrie, pe nepotul bătrânei Lumânărese, trezit din visul ce-l purtase prin colbul vremii, îl năpădiră lacrimile, gata-gata să-l înece. Și se lăsă plânsului îndelung, amărât... pentru arnăut, pentru fete, pentru țara împilată în vremurile vechi de fanarioți și otomani, pentru cei din oastea lui Tudor care se prăpădiseră pe-acele plaiuri oltenești în drumul spre făptuiri înalte... Ostoindu-și durerea, băiatul se pomeni c-avea în mâini năfrămuțele aflate în vis. Le
DEZLEGAREA de ANGELA DINA în ediţia nr. 2158 din 27 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1480233055.html [Corola-blog/BlogPost/384294_a_385623]
-
cu picioare de lut. În felul acesta a fost „ridicarea" societății sub regimul comunist. În anul 1990, societatea nouă i-a acceptat pe cei care au fost ridicați și i-a scos din greutăți și pe aceia care au fost împilați înainte, dar uniformizarea nu s-a putut face, iar ridicarea valorică a mers foarte greu. Cu alte cuvinte, "Regimul trecut a vrut să ridice întreaga societate, dar n-a făcut-o în întregime. Pe unii i-a afundat, iar pe
EDUCAŢIA MORAL-RELIGIOASĂ AR TREBUI SĂ FIE IMPERATIVUL VREMII NOASTRE!... – DIALOG DE SUFLET CU PĂRINTELE NICOLAE BORDAŞIU DE LA BISERICA “SFÂNTUL SILVESTRU” DIN BUCUREŞTI... de STELIAN GOMBOŞ în ediţ by http://confluente.ro/_educatia_moral_religioasa_ar_trebui_s_stelian_gombos_1333360312.html [Corola-blog/BlogPost/346320_a_347649]
-
un litru de ulei. Câtă umilință! Vorba lui Rdu Gyr, dintr-un vers al său scris În Închisoare, mereu actual: Adună române răbdare/ și-nneacă-ți amarul În silă!.../ Fă-ți rugă din lacrimi amare.../ și-ndură-i pe cei ce te-mpilă!... 3 „Satu Mare și Aiudul au avut pentru mine și o pată luminoasă. Atunci am făcut cunoștință cu poezia lui Radu Demetrescu Gyr. Nu-i cunoscusem Înainte versurile, pentru că nu era posibil. Radu Gyr era pus la index. În Închisoarea de la
Editura Destine Literare by Ioan barbu () [Corola-journal/Journalistic/99_a_387]
-
a urcat pe Heracle în Olimp și l-a pus la sânul Herei, dar ea l-a scos dușmănoasa de la sân. Găsind doi balauri deghizați în șerpi i-a trimis să atace copilul, l-a făcut sclav și l-a împilat pe diferite căi, a pus un mostru pe nume Nessus să îl atace, cu condiția ca, în cazul înfrângerii, el să o păcălească pe soția lui dându-i sângele lui și spunând că dacă vreodată Heracle o va uita pe
Hera () [Corola-website/Science/296864_a_298193]
-
amenința capitala Imperiului. Pecenegii, ajunși până la Bosfor, inițiaseră tratative cu turcii, privind un atac comun asupra Bizanțului. Împăratul a expediat un mesaj statelor occidentale, implorându-le sa salveze străvechiul avanpost al creștinătății de la Răsărit: "Preasfântul Imperiu al creștinilor greci este împilat crunt de către pecenegi și turci: aceștia îl jefuiesc în fiecare zi și îi răpesc ținuturile. Omorurile și batjocura la care sunt supuși creștinii, grozăviile care, în aceste împrejurări, se săvârșesc sunt fără număr și sunt atât de înspăimântătoare pentru auz
Alexie I Comnenul () [Corola-website/Science/313291_a_314620]
-
familie câte trei zile de corvoadă. Dacă din cauza timpului nefavorabil nu se putea lucra, zilele respective trebuiau compensate, astfel că țăranilor nu le mai rămânea timp pentru a-și lucra propriul lor pământ. Nu numai stăpânii de moșii i-au împilat pe stremțeni. Începând din 7, dările au urcat continuu și sarcinile lor militare au devenit și mai împovărătoare. Până atunci, la impozitul de un florin erau obligați să dea o rație de fân: prin 1817, au început să se ceară
Revolta de la Stremț din 1835 () [Corola-website/Science/314353_a_315682]
-
drept și bun, iar în viața sa în parte credincios adevărat". În fine iată ce spune necrologistul despre Ștefan pe când se afla țara în zile de pace: "Departe de curtea lui toată minciuna, zavistia legată, pizma ferecată, înșelăciumea izgonită, strâmbătatea împilată de tot: dreptatea împărățea pe scaun; și nu ea lui, ci el era supusul ei și șerbitoriu! De apuca armele, de ea se sfătuia; de judeca, pe dânsa o asculta; de cinstea, ei-i urma și toate le făcea ca
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
Caragea alcătuită întâi pre scurt în stihuri grecești, ultimul capitol al cronicii, conține un sinopsis în versuri grecești, urmate de traducerea lor în proză și de comentarii despre cârmuitorul ce schimbă „lingușitoarea piele a vulpii” și trece la abuzuri fățișe, împilând țara. Notele dezvoltă considerații asupra influenței grecești la români, începând cu neamul Cantacuzinilor, aflat în conflict cu Constantin Brâncoveanu. Căderea celor două stirpe domnești deschide calea grecilor fanarioți la scaunul țării, ascensiune înlesnită, după exacta înțelegere a lui Z., de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290738_a_292067]
-
caracter atât de radical ca acela care a guvernat organizarea fundamentală introdusă prin Regulamentul Organic. Până atunci, puterile erau amestecate, nici o ramură de serviciu nu era organizată, nu exista nici o garanție contra abuzurilor și a ticăloșiilor de toate felurile care împilau poporul. Regulamentul mai spune el a împărțit puterile, a reglementat intervenția guvernului și i-a opus controlul unei adunări elective; a creat ramuri de serviciu absente în dreptul public; într-un cuvânt, a consacrat principiile de ordine și legalitate ale țărilor
[Corola-publishinghouse/Science/1576_a_2874]
-
uită prea ușor că doctrina națională a românilor bucovineni își are rădăcinile în naționalismul revoluționarilor de la 1848, care, așa cum era formulat în publicația Bucovina, pretindea dreptul românilor de a fi ceea ce sînt, „adică un popor care nu voiește a împila, dar care nu vrea ca alții să-l împileze și nu cere decît ceea ce recunoaște și celorlalte nații, adică: să i se respecte driturile și naționalitatea sa, precum și el le respectă pre aceste la alții“. Așa ajung să fie taxați
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
își are rădăcinile în naționalismul revoluționarilor de la 1848, care, așa cum era formulat în publicația Bucovina, pretindea dreptul românilor de a fi ceea ce sînt, „adică un popor care nu voiește a împila, dar care nu vrea ca alții să-l împileze și nu cere decît ceea ce recunoaște și celorlalte nații, adică: să i se respecte driturile și naționalitatea sa, precum și el le respectă pre aceste la alții“. Așa ajung să fie taxați drept naționaliști cei care, moldoveni sau nu, susțin, cu
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
groapa altuia cade singur în ea.” $nominativ$$, „Hai să mergem fiecare pe la casa cui ne are.” (I. Creangă, p. 38) șgenitivț, „Carte frumoasă, cinste cui te-a scris.” (T. Arghezi, I, p. 35) șdativțș, „Să binecuvânteze pe cel ce mă împilă.” (M. Eminescu, I, p. 115) șacuzativț sau intră ca nume predicativ în realizarea funcției de predicat: El a rămas cel ce era în vremea studenției. În desfășurarea relației de dependență, unele pronume relative pot ocupa numai poziția de determinant (cine
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
pitic.” (M. Eminescu) „Danțul, muzica, pădurea / Pe acestea le-ndrăgii.” (M. Eminescu) 3. marcă a funcției sintactice de complement direct (realizată și propozițional), aparținând genului personal (și concomitent morfem de acuzativ al pronumelui relativ): „Să binecuvânteze pe cel ce mă împilă.” (M. Eminescu) 4. modalizator; printr-o schimbare în plan semantic, prepoziția pe rămâne în sistemul sintactic al limbii nu ca element de relație, ci dezvoltând (în structura prepoziției compuse pe la) o funcție semantic-sintactică, de relativizare (a coordonatelor temporale sau spațiale
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
simplu sau compus: „La sfinți-n zugrăveală amurgu-ngenunchea.” (I. Pillat) „Potop, cad stele albe de cristal Și ninge-n noaptea plină de păcate;” G. Bacovia) „Să blesteme pe-oricine de mine-o avea milă, Să binecuvânteze pe cel ce mă împilă.” (M. Eminescu) • expresii verbale: „De-oi urma să scriu în versuri, teamă mi-e ca nu cumva Oamenii din ziua de-astăzi să mă-nceapă a lăuda.” (M. Eminescu) „Îmi vine să râd fără sens Și-i frig și burează
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
în rândurile următoare că tipărirea romanului „Geniul pustiu” este o impietate față de Eminescu și o mistificare a publicului.” (G. Ibrăileanu) • pronume relative (întrebuințate și adjectival): „Să blesteme pe-oricine de mine-o avea milă, Să binecuvânteze pe cel ce mă împilă.” (M. Eminescu) „Stau ca-ntre sălcii, noaptea, călătorul, / Și nu știu cine-i binefăcătorul.” (T. Arghezi) „În zadar mai cauți în ce-ai vrea să crezi.” (L. Blaga) • adverbe relative: „Acolo, bob de nisip în nisipul dintre pământ și cer, am simțit
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
a încetat să denunțe „pretinsele drepturi ale omului”. încă din scrierile sale din tinerețe, Marx stigmatizează această filosofie care atribuie în mod fictiv aceleași drepturi tuturor indivizilor când, de fapt, ea disimulează exploatarea cu care modul de producție capitalist îi împilează pe muncitori. Deosebirea, curând specificată, între „libertățile formale” proprii „republicilor parlamentare” și „libertăților reale” generate de edificarea socialismului este astfel menită unui viitor strălucit evidențiind alergia pe care o vor manifesta mai târziu partidele comuniste față de „democrațiile burgheze”. Marx și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
al dictaturii, ca în Timp de chiverniseli: „Timp de chiverniseli, înăcrit, dedat la pâră/ în carnea-ți dâlmoasă hălăduie strepezi/ scârnave/ ocări și lătrat/ prigoană prăpăd părăsire// aciuați de neunde intrigi meșteșugite împlinesc /turme de feți stârciți împerecheați cu vază// împilați încolțiți/ îngrămădiți îngrădiți încovoiați/ (actul e pur și înșirarea)/ scrâșnetul are gustul coclit al neputinței/[...]/ ne credem o stirpe înaltă -/ teama ne vrea întunecați”. SCRIERI: Strigi, București, 1968; Lapidare, București, 1981. Traduceri: Efigii în abanos. Din lirica neagră francofonă, introd
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289603_a_290932]
-
și nu i se părea a fi ceva rău în asta, dar ar fi vrut ca fiul să fie altfel: mai bărbat, mai înfipt, nu un mototol sub papucul nevestii. Dar, da, fata avea dreptul și chiar datoria să își "împileze" soțul pentru că așa este o familie fericită. Subiectul egalității de gen este punctul nodal al ideologiei feministe, dar el este tratat de obicei foarte unilateral - bărbații sunt cei care și-au impus cultura, care este una prin excelență a violenței
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
slăbirea unității în țară. Deși puteau pedepsi, pune biruri ș.a.m.d., domnii pierduseră dreptul de a face pace și război. Cum atunci când puteau face război se bazau pe norod și căutau să îl țină aproape, acum s-au îndepărtat, împilându-l. Chiar dacă este, într-adevăr, foarte probabil că Dimitrie Cantemir exagerează când arată că în vremuri mai vechi oastea domnitorului avea 70.000 până la 100.000 de oameni, diferența de la cât va fi fost real și până la cei 6-8000 de
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]