60 matches
-
VEȘNICIE Autor: George Nicolae Podișor Publicat în: Ediția nr. 294 din 21 octombrie 2011 Toate Articolele Autorului Puțină veșnicie Îmi place mult ca să cultiv sonetul, Melonul, redingota și lorgnonul, Cu eleganță să-nvârtesc bastonul, Să fac pe prințul, sau pe baronetul. Sunt realist, apreciez bontonul; Noblețele se făuresc cu-ncetul, Sunt ucenic, nu am ajuns poetul Ce poate să înfrunte „Babilonul”. Lumini, sonorități, mereu mă cheamă. Prin vreme ce-a trecut, ce va să vie. Îmi place-al toamnei clopot de
PUŢINĂ VEŞNICIE de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 294 din 21 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Putina_vesnicie.html [Corola-blog/BlogPost/356518_a_357847]
-
Pe trupu-n sânge-al României, rămâne iată, instalată... Că fură ce se mai poate, Românii știu că e real Și cer la DOMNUL condamnarea "Jafului Național..." Pe criterii de hoție și cât au luat, el îi împarte : "Grofi", "Baroni" și "Baroneți", fără naționalitate ! Invocă duhurile bune, ale unor Domnitori Să vadă cum oamenii harnici, sunt conduși de infractori E un familist convins, Român-Creștin prin excelență În lupta pentru România și Cruce, n-are vre-o absență ! E vertical, om al Cetății
LACRIMI PENTRU NEAM ȘI ȚARĂ de PAULIAN BUICESCU în ediţia nr. 2203 din 11 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/paulian_buicescu_1484116939.html [Corola-blog/BlogPost/379438_a_380767]
-
Starr) a devenit fenomenul mediatic internațional al anilor ’60 (beatlesmania). De la primul lor concert (1959), au urmat turnee, înregistrări de discuri, emisiuni de radio și de televiziune. În plină vogă Regina Elisabeta a II-a le-a acordat titlul de baronet (1956), dar patru ani mai târziu grupul s-a destrămat (1970). Îmi amintesc de moartea tragică a lui John Lennon și de durerea ce cuprinsese milioanele de fani. Deși nu mă număram printre fanii înfocați, am simțit un profund regret
AMURGUL ZEILOR by OLTEA R??CANU-GRAMATICU [Corola-other/Science/83091_a_84416]
-
câmpul de luptă, prin acte de curaj. Puteau desigur, ca urmare a unor fapte deosebite, să primească, din partea regelui, distincții pentru bravură, uneori chiar și titluri nobiliare, de regulă primul, cel de cavaler, sau, mai târziu, la englezi, cel de baronet. Cunoaștem însă și alte titluri nobiliare și este instructiv să vedem care legătura lor cu problematica militară. De exemplu, prințul! El este ori fiul regelui și atunci se numește prinț moștenitor, ori conducătorul unui principat și se numește principe. Prințul
MIHAI BATOG-BUJENIŢĂ de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 347 din 13 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_0.html [Corola-blog/BlogPost/369418_a_370747]
-
Stonyhurst College din Lancashire, când este privită de pe aleea de acces. Conform analizei efectuate de Holmes a bastonului dr. Mortimer, acțiunea din acest roman se petrece în 1889 (la cinci ani după ce Mortimer primise bastonul, în 1884). Sir Charles Baskerville, baronet, este găsit zăcând mort printre arborii de tisă de pe terenul domeniului său nobiliar, Baskerville Hall. Cauza morții este considerată a fi un atac de cord. Temându-se pentru siguranța nepotului și a singurului moștenitor cunoscut al lui Sir Charles, Sir
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
flăcări și cu botul roșu de sânge, smulgând bucăți din gâtul lui Hugo și dispărând apoi în noapte. Aparent, înainte de moartea sa, Sir Charles a devenit înspăimântat de blestemul legendar și de câinele diabolic. În plus, Mortimer a dedus că baronetul aștepta pe cineva în acea seară, la gardul care împrejmuia domeniul său. Fața lui Sir Charles era contorsionată într-o expresie de groază, în timp ce urmele sale de pași sugerau că el fugea cu disperare de ceva. Se știa că inima
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
pe cineva în acea seară, la gardul care împrejmuia domeniul său. Fața lui Sir Charles era contorsionată într-o expresie de groază, în timp ce urmele sale de pași sugerau că el fugea cu disperare de ceva. Se știa că inima bătrânului baronet era destul de slabă și că el planificase să meargă la Londra, a doua zi. Mortimer a spus că observase urmele de pași "ale unui câine gigantic" în apropierea corpului lui Sir Charles, fapt pe care el nu l-a dezvăluit
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
foarfecă de unghii sugera o autoare, ca și o urmă de parfum. Holmes păstrează acest ultim detaliu pentru el. Atunci când Holmes și Watson se alătură mai târziu lui Sir Henry la hotel, ei află că una din ghetele noi ale baronetului dispăruse. Nici o explicație nu poate fi găsită pentru această dispariție. Holmes întreabă dacă există și alte rude ale lui Sir Charles, în afară de Sir Henry. Mortimer îi spune că Charles a avut doi frați. Sir Henry este singurul copil al fratelui
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
Times" cu tăieturi. În momentul în care a revenit la hotel, Sir Henry a observat că îi dispăruse și o altă gheată mai veche. Atunci când prima gheată dispărută (care nu era încă purtată) este descoperită înainte ca întâlnirea detectivului cu baronetul să ia sfârșit, Holmes începe să realizeze că ei trebuie să aibă de-a face cu un câine real (prin urmare, accentul este pus pe mirosul ghetei folosite). Atunci când conversația se mută la urmăritorul din trăsură, Mortimer spune că Barrymore
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
neagră, nu le este de prea mult ajutor. El spune că omul din trăsură s-a prezentat ca fiind Sherlock Holmes, spre surprinderea și amuzamentul adevăratului Holmes. Mortimer, Watson și Sir Henry au plecat la Baskerville Hall în sâmbăta următoare. Baronetul este încântat să-l vadă și legătura cu pământul este clar, dar constată acosta umezită. În întreaga zonă sunt prezenți soldați, care caută un criminal evadat pe nume Selden. Barrymore și soția sa doresc să plece de la Baskerville Hall, cât
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
spre mlaștină, Watson și Sir Henry sunt hotărâți să afle ce se întâmplă. Între timp, în cursul zilei, Sir Henry se întâlnește cu Beryl Stapleton, dar sunt suprinși de fratele ei care urlă furios. El i-a explicat mai târziu baronetului dezamăgit că nu are ceva personal cu el, ci că i-a fost doar frică să nu-și piardă atât de repede singura sa tovarășă. Pentru a arăta că nu are resentimente, el îl invită pe Sir Henry să ia
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
merg spre locul unde au auzit zgomotele și găsesc corpul unui om mort, care purta hainele lui Sir Henry. Cei doi își dau seama că mortul era condamnatul evadat Selden, fratele doamnei Barrymore, care era îmbrăcat cu hainele vechi ale baronetului (pe care acesta le dăduse lui Barrymore în semn de împăcare). Stapleton apare la scurtă vreme și, în timp ce acesta rostește un motiv pentru a-și justifica prezența acolo, Holmes îl anunță că ca reveni la Londra în ziua următoare, ca
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
era invitat la cină de Stapleton, la Merripit House. El se duce acolo, fără să știe că locuința era supravegheată de la distanță de Watson, Holmes și Lestrade. O ceață deasă avansează în acea noapte, micșorându-le mult vizibilitatea urmăritorilor. Când baronetul iese din casă și pornește spre castel prin mlaștină, Stapleton se duce și dezleagă unn ogar de dimensiuni mari, care părea să scoată flăcări pe gură și să aibă ochii în flăcări. Holmes și Watson reușesc să tragă cu pistolul
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
călcase în nisipurile mișcătoare, fiind aspirat în adâncurile fără fund ale mlaștinii. Holmes și Watson reușesc să găsească și să recupereze doar gheata lui Sir Henry, care fusese folosită de Stapleton pentru a-i permite câinelui să-i ia urma baronetului, precum și rămășițele câinelui dr. Mortimer la mina părăsită. Câteva săptămâni mai târziu, Watson l-a întrebat pe Holmes despre cazul Baskerville, cerându-i unele lămuriri. Holmes a dezvăluit faptul că, deși se credea că a murit necăsătorit, Rodger Baskerville, fratele
Câinele din Baskerville () [Corola-website/Science/321376_a_322705]
-
și stilistică a picturii sale de început și se întoarce la pictura narativă convențională. Această alegere îl îndepărtează definitiv de estetica prerafaelită a tinereții sale. În 1863 devine membru în "Royal Academy". În anul 1885 este înnobilat cu titlul de baronet. "Grosvenor Gallery" îi organizează în anul 1886 o expziție retrospectivă cu 159 tablouri. Mai târziu operele sale sunt expuse și în "Institute of the Fine Arts" din Glasgow. În 1889 participă la înființarea "National Portrait Gallery" din Londra. Cu câteva
John Everett Millais () [Corola-website/Science/325891_a_327220]
-
Amiralul de flotă Sir John Michael de Robeck, primul Baronet GCB, GCMG, GCVO (n. 10 iunie 1862, , Regatul Unit al Marii Britanii și al Irlandei, astăzi în Irlanda - 20 ianuarie 1928, Londra, Regatul Unit) a fost un ofițer al Marinei Regale Britanice. În primii ani ai secolului al XX-lea, a
John de Robeck () [Corola-website/Science/334674_a_336003]
-
Ordinul Sfântul Mihail și Sfântul Gheorghe în grad de Mare Cruce la 1 ianuarie 1919, de Robeck a devenit comandant al Flotei Mediteraneene și înalt comisar britanic în Turcia, cu nava-amiral HMS "Iron Duke", în iulie 1919. A fost făcut baronet la 29 decembrie 1919 și înaintat la grad de amiral la 24 martie 1920. Decorat cu Ordinul Bath în grad de Mare Cruce la 1 ianuarie 1921, a devenit apoi comandant al Flotei Atlanticului în august 1922 înainte de a se
John de Robeck () [Corola-website/Science/334674_a_336003]
-
la gradul de amiral al flotei la 24 noiembrie 1925 și a murit în casa lui din Londra la 20 ianuarie 1928. În 1922, s-a căsătorit cu Hilda, Lady Lockhart, văduva lui Sir Simon Macdonald Lockhart, al V-lea Baronet; ei nu au avut copii.
John de Robeck () [Corola-website/Science/334674_a_336003]
-
va fi iubita poetei Vita Sackville-West. este străbunica maternă a Camillei, Ducesă de Cornwall, a doua soție a lui Charles, Prinț de Wales. Alice Frederica Edmonstone s-a născut la Woolwich Dockyard, fiica lui Sir William Edmonstone, al 4-lea Baronet și a lui Mary Elizabeth Edmonstone. Bunicul ei a a fost guvernator al Insulelor Ionice.<br> A avut un frate și șapte surori, Alice fiind cea mai mică. S-a căsătorit la 1 iunie 1891 cu George Keppel, fiu al
Alice Keppel () [Corola-website/Science/317982_a_319311]
-
născut la 13 iunie 1831 în India Street nr. 14, Edinburgh, în casa lui , avocat, și a soției sale, Frances Cay, fiica lui și sora lui . Tatăl său trăia o viață confortabilă în familia Clerk din , titularii ai titlului de baronet de . Fratele tatălui său a fost . El s-a născut „John Clerk”, adăugând și numele Maxwell după ce a moștenit (în copilărie, în 1793) moșia rurală Middlebie, aflată lângă , Kirkcudbrightshire, de la rudele sale din familia Maxwell, ei înșiși deținători ai unui
James Clerk Maxwell () [Corola-website/Science/298405_a_299734]
-
și pentru formularea teoriei atașamentului. s-a născut, sub numele de Edward John Mostyn Bowlby, în anul 1907, la Londra, într-o familie din clasa mijlocie înstărită. Era al patrulea din cei șase copii ai lui Șir Anthony Alfred Bowlby, baronet, chirurg al curții regale, și ai lui Lady Mary sau May Brigit născută Mostyn, fiica unui cleric anglican cunoscut. Șir Anthony a rămas orfan la vârsta de cinci ani, când tatăl său, Thomas William Bowlby, a murit în captivitate în
John Bowlby () [Corola-website/Science/323432_a_324761]
-
în descrierea diverselor pattern-uri de atașamemt. s-a căsătorit la 16 aprilie 1938 cu Ursula Longstaff, și ea fiica de chirurg. Perechea a avut ulterior patru copii, inclusiv Șir Richard Bowlby, care a succedat unchiului său că al treilea Baronet. Bowlby a murit în 1990, la vârsta de 83 ani, în reședința lui de vară din insula Skye din Scoția.
John Bowlby () [Corola-website/Science/323432_a_324761]
-
Mathison Turing (1873-1947), era în permisie din postul său de la (ICS) de la , , din India Britanică. Tatăl lui Turing era fiul unui cleric dintr-o familie scoțiană de negustori care operau în Țările de Jos și aveau printre ei și un baronet. Mama lui Turing, soția lui Julius, era Ethel Sara (născută Stoney; 1881-1976), fiica lui Edward Waller Stoney, inginer-șef al . Familia Stoney era o familie de vază în rândul protestanților anglo-irlandezi din comitatele Tipperary și Longford, iar Ethel însăși își
Alan Turing () [Corola-website/Science/296617_a_297946]
-
s-a născut Turing la 23 iunie 1912, așa cum înregistrează o plachetă comemorativă pusă pe peretele exterior al casei natale, care ulterior a devenit . A avut un frate mai mare, John (tatăl lui Sir John Dermot Turing, al 12-lea baronet Turing). Serviciul civil al tatălui său era încă în desfășurare în primii ani de viață ai lui Alan și, în copilăria sa, părinții lui Turing au călătorit între Hastings în Anglia și India, lăsând cei doi copii în grija familiei
Alan Turing () [Corola-website/Science/296617_a_297946]
-
de plumb, aflat chiar în fața intrării, al cărui sigiliu părea a fi rupt. În momentul în care încerca să dea jos capacul, Sir Robert a intrat mânios în cavou și i-a întrebat cine sunt. Holmes l-a calmat pe baronet, întrebându-l și el cine se află în acel sicriu. El a împins capacul sicriului, fiind văzut înăuntru un cadavru înfășurat în pânză din cap până la picioare, cu o față cumplită, ca de vrăjitoare. Norberton afirmă că acolo se află
Aventuri pe domeniul Shoscombe () [Corola-website/Science/324304_a_325633]