180 matches
-
și exprimare, atârnă greu în cântarul valori, germinând ideile mari, habitudini și principiile estetice de bază ale artistului ajuns la maturitate. Un exemplu elocvent este cea privind Sinfonia a IX-a care n-ar fi existat, probabil, fără celelalte producții beethoveniene, în gradație ascendentă, după cum ar fi absurd să reducem personalitatea creatoare a lui Dante la geniala sa Divina Comedie, sau la Eminescu la genialul său Luceafăr, din care izvorăsc în raze concentrice atâtea fațete noi, de aceeași strălucitoare forță a
PARTICULARITĂŢILE MANIEREI ARTISTICE ALE MARILOR OPERE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 213 din 01 august 2011 by http://confluente.ro/Particularitatile_manierei_artistice_ale_marilor_opere.html [Corola-blog/BlogPost/370918_a_372247]
-
XX,când naționalismul a devenit ideologie. Pe lângă duiosul patriotism al lui Esenin, care încântă prin muzicalitate, Maiakovski pare un barbar, dar la noi au fost Goga, poet de mare talent, Păunescu, hiperproductiv, mai înainte Coșbuc, cel care cerea pământ, faze beethoveniene ale poeziei. Unora o să li se pară că fac un melanj nepermis de nume. Nu, eu urmăresc o idee. Nu-mi place pumnul în poezie. Asta nu înseamnă că Beethoven nu este cel mai mare compozi- tor, dar Ceaikovski, Chopin
MICROESEU DESPRE ARTĂ de BORIS MEHR în ediţia nr. 1484 din 23 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/boris_mehr_1421993364.html [Corola-blog/BlogPost/370409_a_371738]
-
Partea a doua a concertului simfonic este dedicată în continuare muzicii lui Johannes Brahms, de data aceasta reprezentată de Simfonia I în do minor, op 68, pe care unii muzicieni, în special Hans von Bűlow, o denumeau a zecea simfonie beethoveniană. Ea a avut un lung proces de gestație, din 1855 până în 1876. Simfonia I nu a fost rezultatul unei acțiuni artistice demonstrative, ci un genial proces de ilustrare sonoră a frământărilor romantice, un efort creator de comunicare artistică a noilor
FILARMONICA „BANATUL”Avancronica de concert by http://uzp.org.ro/filarmonica-banatulavancronica-de-concert-15/ [Corola-blog/BlogPost/93610_a_94902]
-
instrument pentru care a compus nu doar un excelent concert (în Re major, op. 61) și Triplul concert, ci și cele două Romanțe, op. 40 și op. 50; mai mult, se cuvin menționate în contextul reliefării locului viorii în creația beethoveniană cele 10 sonate pentru vioară și pian, 16 cvartete de coarde și alte lucrări camerale. Romanțele se disting prin marea frumusețe lirică. Gândite într-o singură parte, ele relevă un potențial expresiv de o blândețe și sinceritate rar întâlnite. De
110 ani de la primul concert al Societății Filarmonice din Craiova by http://uzp.org.ro/110-ani-de-la-primul-concert-al-societatii-filarmonice-din-craiova/ [Corola-blog/BlogPost/93285_a_94577]
-
XX. Când naționalismul a devenit ideologie. Pe lângă duiosul patriotism al lui Esenin, care încântă prin muzicalitate, Maiakovski pare un barbar, dar la noi au fost Goga, poet de mare talent, Păunescu, hiperproductiv, mai înainte Coșbuc, cel care cerea pământ, faze beethoveniene ale poeziei. Unora o să li se pară că fac un melanj nepermis de nume. Nu, eu urmăresc o idee. Nu-mi place pumnul în poezie. Asta nu înseamnă că Beethoven nu este cel mai mare compozitor, dar Ceaikovski, Chopin, Schubert
PUMNUL ŞI PALMA de BORIS MEHR în ediţia nr. 648 din 09 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Pumnul_si_palma_boris_mehr_1349840983.html [Corola-blog/BlogPost/359786_a_361115]
-
major, concertul este mereu interpretat în mi bemol major, o tonalitate mai accesibilă pentru digitația la trompetele moderne. În 1816, Schubert compune două simfonii, destul de diferite. Prima, în do minor, se mai numește și tragica, în principal datorită influenței compozițiilor beethoveniene, cealaltă, în si bemol major, face câțiva pași înapoi și realizează o lucrare veselă, plină de elan, ce ne aduce aminte de ultimele simfonii mozartiene. Este simfonia V-a, o simfonie lirică, care, deși ne amintește de Mozart, ne prezintă
FILARMONICA „BANATUL” Avancronica de concert by http://uzp.org.ro/filarmonica-banatul-avancronica-de-concert-12/ [Corola-blog/BlogPost/93485_a_94777]
-
parte. Pe de alta - Liviu Lăzărescu, „profesor emeritus” la Institutul Nicolae Grigorescu din București, este un pictor rarisim, de o teribil de mare forță creatoare, un pictor esențial, subtil, dramatic și exuberant, însumând tonalități, uneori, de o altitudine apropiată vibrației beethoveniene. A scrie un amplu eseu despre un astfel de pictor, așa cum face Zoltan Terner în recentul album monografic, intitulat „O aventură picturală”, dezvăluindu-l și supunându-l atenției întregului mapamond (așa cum i se cuvine) este, desigur, un act de curaj
ŞAMPANIE ÎN CUPE DE CRISTAL: „LIVIU LĂZĂRESCU – O AVENTURĂ PICTURALĂ” DE ZOLTAN TERNER de RONI CĂCIULARU în ediţia nr. 1811 din 16 decembrie 2015 by http://confluente.ro/roni_caciularu_1450241677.html [Corola-blog/BlogPost/367636_a_368965]
-
al său orizont tenebros, nostalgic, favorabil acelor sentimente ce ar trebui să estompeze și să frâneze forțele fizice în acțiune. Numai că în această operă de patru sunete (mi, fa# , sol, si), energia declanșată de un travaliu intensiv, de sorginte beethoveniană, dezvoltă un cinetism aflat mai tot timpul la un înalt voltaj al tensionărilor și rezolvărilor stimulate de prezența semitonului, căci acolo unde se află semitonul există și iminența unui funciar determinism. Totul se leagă, totul este necesar ca într-un
Muzica by Liviu Dănceanu [Corola-website/Journalistic/10970_a_12295]
-
Philarmonic Orchestra, dirijată de Dennis Russell Davies, asistat de Karen Kamensek, a interpretat Low Symphony, alcătuită din cele trei părți, intitulate Subterraneus, Soma Are și Warszawa, în premieră mondială. Simfonia no.2, despre care s-a scris că ar fi beethoveniană și prin citarea celebrei teme din Simfonia a 5 de Beethoven, reflectă interesul lui Philip Glass față de o nouă percepție a limbajului muzical. Partitura ei, scrisă pentru piculină, două flaute, două oboaie, trei trompete, trei tromboane, un corn englezesc, o
Philip Glass la 80 de ani și premiera mondială a Simfoniei a 11-a, la Carnegie Hall by DOINA URICARIU din New York () [Corola-website/Journalistic/105802_a_107094]
-
de a XIX-a ediții a Festivalului internațional « George Enescu ». Bavarezii din München, chiar dacă nu se ridică la înălțimea olandezilor din Amsterdam, au strălucit sub bagheta aceluiași Jansons, demonstrând o tehnică de ansamblu de invidiat. De la prima parte a simfoniei beethoveniene, orchestra a urmărit discursul sonor cu o mare bogăție de nuanțe, pauze de expresie, suspensii în atacarea temelor (cu predilecție pe cele lirice), reușind să confirme calitatea remarcabilă a coardelor. După superbul debut al părții secunde (Alegretto) s-a pătruns
Bavarezii lui Jansons ne-au tranSportat "?n paradis" by Viorel Cosma () [Corola-other/Journalistic/83546_a_84871]
-
sonor cu o mare bogăție de nuanțe, pauze de expresie, suspensii în atacarea temelor (cu predilecție pe cele lirice), reușind să confirme calitatea remarcabilă a coardelor. După superbul debut al părții secunde (Alegretto) s-a pătruns în scriitura polifonică tipic beethoveniană, pe care Jansons a modelat-o cu o gestică de mare expresivitate, punând în lumină capacitatea ansamblului simfonic de a-și urmări cu rigoare țesătura fiecărei partide. Scherzo-ul secțiunii a treia (Presto.Meno assai) a marcat momentul de virtuozitate
Bavarezii lui Jansons ne-au tranSportat "?n paradis" by Viorel Cosma () [Corola-other/Journalistic/83546_a_84871]
-
risipă de energie. Dirijorul se înțelege perfect cu instrumentiștii, dialogând din priviri, cel mai mic gest declanșând o erupție sonoră care îți taie respirația, spre a te purta apoi către culmi, cu o dezlănțuire de energie telurică neobișnuită. Exuberantei pagini beethoveniene i-a urmat liniștea apăsătoare a discursului wagnerian din “Tristan și Isolda”, în care fluviul sonor a oscilat între crescendo-uri și decrescendo-uri orchestrale de o sensibilitate și expresivitate captivante. Aici, dirijorul a ținut să sublinieze subtilitatea și farmecul
Bavarezii lui Jansons ne-au tranSportat "?n paradis" by Viorel Cosma () [Corola-other/Journalistic/83546_a_84871]
-
sonatele de Beethoven și cu marele repertoriu romantic. La acest capitol a impresionat puternic Amir Tebenikhin. El a demonstrat disponibilități excepționale de modelare a edificiului sonor în ambele domenii. A fascinat auditoriul prin coloristica timbrală transparentă, strălucitoare utilizată în Aurora beethoveniană. Apoi s-a identificat total cu titanismul lisztian în monumentala Sonată în si minor, unde a atins cele mai profunde zone ale meditației filosofice precum și cele mai îndrăznețe culminații dramatice. O altă evoluție puternică a fost aceea a lui Wang
Concursul de pian by Lavinia Coman () [Corola-other/Journalistic/83540_a_84865]
-
Este o natură muzicală cu totul aparte, beneficiar al unui auz fabulos de bogat în sonorități speciale. Cu distincție, eleganță și rafinament, a condus dialogul permanent cu orchestra, a modelat fiecare structură sonoră, asigurând în felul său exotic autenticitatea discursului beethovenian. Dintre momentele miraculoase din concert, evoc dialogul cu orchestra din partea a doua, unde a arătat că are acces deopotrivă la umanitate și la transcendență. Cea de-a treia finalistă, Violeta Kacikian a susținut cu fervoare Concertul al II-lea în
Concursul de pian by Lavinia Coman () [Corola-other/Journalistic/83540_a_84865]
-
parte. Pe de alta - Liviu Lăzărescu, „profesor emeritus” la Institutul Nicolae Grigorescu din București, este un pictor rarisim, de o teribil de mare forță creatoare, un pictor esențial, subtil, dramatic și exuberant, însumând tonalități, uneori, de o altitudine apropiată vibrației beethoveniene. A scrie un amplu eseu despre un astfel de pictor, așa cum face Zoltan Terner în recentul album monografic, intitulat „O aventură picturală”, dezvăluindu-l și supunându-l atenției întregului mapamond (așa cum i se cuvine) este, desigur, un act de curaj
RONI CĂCIULARU by http://confluente.ro/articole/roni_c%C4%83ciularu/canal [Corola-blog/BlogPost/367716_a_369045]
-
parte. Pe de alta - Liviu Lăzărescu, „profesor emeritus” la Institutul Nicolae Grigorescu din București, este un pictor rarisim, de o teribil de mare forță creatoare, un pictor esențial, subtil, dramatic și exuberant, însumând tonalități, uneori, de o altitudine apropiată vibrației beethoveniene. A scrie un amplu eseu despre un astfel de pictor, așa cum face Zoltan Terner în recentul album monografic, intitulat „O aventură picturală”, dezvăluindu-l și supunându-l atenției întregului mapamond (așa cum i se cuvine) este, desigur, un act de curaj
RONI CĂCIULARU by http://confluente.ro/articole/roni_c%C4%83ciularu/canal [Corola-blog/BlogPost/367716_a_369045]
-
despărțiri, se întrebă în sinea lui ce va mai însemna Viena pentru el fără prezența acestei femei. - Nu doresc, Corina, ca în aceste frumoase clipe să mă gândesc la despărțire. Mergem pe unde ni-i drag nouă să continuăm pastorala beethoveniană! Femeia îi spuse c-o strâng pantofii și-i e greu să meargă pe jos; Eminescu se aplecă, îi trese pantofii din picioare, îi mângâie gleznele și-o luară așa prin iarba mare, ca în copilărie pe meleagurile nemțene. Veronica
EMINESCU ŞI VERONICA-ULTIMA SEARĂ LA VIENA. de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1212 din 26 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Ion_ionescu_bucovu_1398513630.html [Corola-blog/BlogPost/347962_a_349291]
-
dezvelind obrazul feciorelnic al astrului nopții, părea că alunecă ca o corabie de argint pe valurile line ale unei mări și din când în când se ascunde după câte un val înspumat... -Seara asta, Mihai, parcă e ruptă din pastorala beethoveniană... De ce ești trist? - îi dădu ea un bobârnac peste nas. -Stau și mă-ntreb cum va mai fi viața noastră de după Viena... -Nu știu, Mihai! - zise Veronica trist. Tăcură amândoi, Veronica nu vru să mai continuie răspunsul. Răscolea trecutul și
EMINESCU ŞI VERONICA-ULTIMA SEARĂ LA VIENA. de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1212 din 26 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Ion_ionescu_bucovu_1398513630.html [Corola-blog/BlogPost/347962_a_349291]
-
feerice clipe, unice poate-n Univers, puseră stăpânire pe ființele lor... Cânta noaptea, cânta Dunărea, cânta Viena, cântau, jubilau inimile lor, fericite, și cerul cânta, și luna, și stelele, și iarba, și pădurea, totul-totul cânta în această noapte a pastoralei beethoveniene... Printre bătrânele sălcii, undeva spre răsărit se zăreau zorii zilei, jerbe de lumină se ridicau spre cer ca niște enorme linii alb-sângerii, trimise spre Univers de cine știe ce explozie fantastică de lumină. -Hai acasă, Mihai, că ne-au prins zorile!- se
EMINESCU ŞI VERONICA-ULTIMA SEARĂ LA VIENA. de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1212 din 26 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Ion_ionescu_bucovu_1398513630.html [Corola-blog/BlogPost/347962_a_349291]
-
roșu trecu în fugă, ne ură iubire veșnică. Dar roșul este ucigaș, m-am gândit. Domnilor copii, veniți și vă înmulțiți. Jurnalul unui bătrân nebun era deschis la pagina cincisprezece. Soarele este gol, așa spun savanții. Momentan, Simfonia a Cincea beethoveniană, trec mașini, cineva e lovit mortal,un câine urlă prelung, mă grăbesc spre casă, voi scrie poemul de dragoste, așteptat. Mi-am irosit viața, mi-am mirosit moartea, un iz de nectar și sulfină, mergeam pe ape-lumină, dar Domnul mi-
DESNUDA de BORIS MEHR în ediţia nr. 533 din 16 iunie 2012 by http://confluente.ro/Desnuda_boris_mehr_1339906430.html [Corola-blog/BlogPost/357670_a_358999]
-
România de Mâine, București, 2005 Stoianov, Carmen, Neoclasicism muzical românesc, ediția a II a Editura Fundației România de Mâine, București, 2005 Tatarkiewicz,W - Istoria esteticii, vol. I-IV, Ed. Meridiane, 1978 Tănăsescu, Dr. - Probleme de înțelegere și redarea textului pianistic beethovenian, Revista "Muzica", nr. 12/1970 Timariu, V., Analiza muzicală între conștiința de gen și conștiința de formă, Ed. Universității din Oradea, 2003 Timariu, V., Dicționar noțional și terminologic, Ed. Universității din Oradea, 2004 Toduță, S.- Formele muzicale ale barocului (vol
EUR-Lex () [Corola-website/Law/235361_a_236690]
-
vii, semnificative, nu de puține ori însă contradictorii și așezate în anumite cadre de ermetism compozițional, să-l numim, înfățișat auditoriului, unde cu ușurință se pot deopotrivă întâlni atât arcul de lumină generat de „coeziunea profundă” (Vasile Donose) a creației beethoveniene, cât și tenebrele bulversante ale întunecatului spirit mahlerian. Iar dacă toate aceste cromatici componistice așezate cu maximă voluptate pe portativul conceput cândva de către Guido d'Arezzo au ajuns să coexiste vizibil în gama finită a istoriei lumii, atunci avem curajul
DIMENSIUNEA ABISULUI EXISTENŢIAL de MAGDALENA ALBU în ediţia nr. 1223 din 07 mai 2014 by http://confluente.ro/Magdalena_albu_1399440961.html [Corola-blog/BlogPost/350671_a_352000]
-
România de Mâine, București, 2005 Stoianov, Carmen, Neoclasicism muzical românesc, ediția a II a Editura Fundației România de Mâine, București, 2005 Tatarkiewicz,W - Istoria esteticii, vol. I-IV, Ed. Meridiane, 1978 Tănăsescu, Dr. - Probleme de înțelegere și redarea textului pianistic beethovenian, Revista "Muzica", nr. 12/1970 Timariu, V., Analiza muzicală între conștiința de gen și conștiința de formă, Ed. Universității din Oradea, 2003 Timariu, V., Dicționar noțional și terminologic, Ed. Universității din Oradea, 2004 Toduță, S.- Formele muzicale ale barocului (vol
EUR-Lex () [Corola-website/Law/228456_a_229785]
-
priviri sceptice, însă practic nici un optimism real. Singurul compozitor în măsură să se confrunte cu moștenirea lui Beethoven, în anii 1830, a fost Berlioz. Acesta a fost recunoscut în timpul vieții sale, în special în Germania, în calitate de moștenitor adevărat al simfonismului beethovenian. În fiecare dintre cele trei simfonii de concert, Berlioz abordează provocări generice stabilite de Beethoven. Simfonia Fantastică din 1830 care a câștigat notorietare considerabilă datorită aranjamentului pianistic al lui Liszt, reprezintă o imagine aproape în oglindă a Simfoniei a IX
Simfonie () [Corola-website/Science/311549_a_312878]
-
muncă forțată în mina de plumb Baia-Sprie, de ancheta la cane e supus în prealabil sau de cealaltă ședință „aranjată" de la Uniunea Scriitorilor, relatată de prietenul său, criticul Ion Micu. In această epocă, cînd se aud ca o „nouă temă beethoveniană a destinului bubuituri în ușă ale seouriștilor" veniți să-1 aresteze, rîsul încetează și ironia îngheață. Epooa este definită și prin toposul ședințelor de „demascare", cu consecințe unedri tragice. „Era curios — scrie naratorul —, în acei anr nașterea și moartea erau evenimente
Cel mai iubit dintre pământeni (roman) () [Corola-website/Science/325671_a_327000]