227 matches
-
doamne și domnițe, apărută în 1930, în 3 volume, premiate cu laudă de Academia Română. „În iarna anului 1960, mărturisește alt mare deținut politic, poet și scriitor în viață, Demostene Andronescu, în preajma Crăciunului, executam pedeapsa de șapte zile de izolare... Când „caraliul” a deschis ușa să arunce zdreanța, rânjind: „Na,pune-ți pijamaua și te culcă!”... de dincolo de ușă îl întâmpină un glas stins și rugător, care se vedea că este al unui om care a ajuns la capătul puterilor: „Domnule plutonier
NAŞTEREA DOMNULUI ÎN PORFIRA VERDE A SUFERINŢEI ŞI A JERTFEI MARTIRILOR DACOROMÂNI de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 1454 din 24 decembrie 2014 by http://confluente.ro/gheorghe_constantin_nistoroiu_1419432375.html [Corola-blog/BlogPost/369000_a_370329]
-
venit promt și rostit cu glas tare, ca să fie auzit de toți << bandiții>>: „Mori în paștele mă-ti, că de-aia te-am adus aici, să mori!”. Moș Costache avea atunci 75 de ani și un duh tânăr, spiritual. Prezicerea caraliului înfuriat s-a împlinit însă, abia peste 2 ani, în Aprilie 1962, acolo la Aiud. (Demostene Andronescu-Reeducarea de la Aiud. Peisaj Lăuntric. Memorii și versuri din închisoare. Ed. Christiana, București, 2009, p. 52-54) Iarna în hlamida de sărbătoare scânteia pe brazii
NAŞTEREA DOMNULUI ÎN PORFIRA VERDE A SUFERINŢEI ŞI A JERTFEI MARTIRILOR DACOROMÂNI de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 1454 din 24 decembrie 2014 by http://confluente.ro/gheorghe_constantin_nistoroiu_1419432375.html [Corola-blog/BlogPost/369000_a_370329]
-
dinți și înjurând câinii ce se hârjoneau pe lângă el. Îl înjura și pe șeful Postului de Poliție că l-a deranjat fără să fi fost nevoie. „Un prost și un milog, băga-l-aș în p ... a mă-sii de caraliu! Trebuie să-l învăț eu ce să spună șefilor? Nu există mașină cu numărul ăsta în comuna mea. Scurt! Nu există nici un sătean asemănător celui din poză. Scurt! Dar, bine că m-a avertizat, totuși. Trebuie să-i conving pe
CHEMAREA DESTINULUI (4) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 282 din 09 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Chemarea_destinului_4_.html [Corola-blog/BlogPost/356966_a_358295]
-
dinți și înjurând câinii ce se hârjoneau pe lângă el. Îl înjura și pe șeful Postului de Poliție că l-a deranjat fără să fi fost nevoie. „Un prost și un milog, băga-l-aș în p...a mă-sii de caraliu! Trebuie să-l învăț eu ce să spună șefilor? Nu există mașină cu numărul ăsta în comuna mea. Scurt! Nu există nici un sătean asemănător celui din poză. Scurt! Dar, bine că m-a avertizat, totuși. Trebuie să-i conving pe
EPISODUL 4, CAP. VISE SPULBERATE, DIN CHEMAREA DESTINULUI de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1633 din 21 iunie 2015 by http://confluente.ro/marian_malciu_1434910468.html [Corola-blog/BlogPost/379680_a_381009]
-
se va obișnui țigăncușa cu mine și-o să-i placă. Am luat destule lecții de la fufele alea. Le pun în practică și cu ea... Să merg pe jos? Hm! E mai greu la întoarcere. Dă-i în mă-sa de caralii, că nu mă opresc ei tocmai pe mine! De fapt, la orele serii nu i-am văzut niciodată pe stradă.” A plecat din restaurant mulțumit de planul pe care-l făcuse, a mers agale să-și ia mașina și a
de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 389 din 24 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Urme_de_dragoste_cap_ii_7_marian_malciu_1327434453.html [Corola-blog/BlogPost/359659_a_360988]
-
Eu nu pot să accept ca nepot de veteran de război - bunicul meu a luptat la Cotul Donului, a văzut români murind acolo și eu am crescut pe genunchii lui - eu nu pot să accept că sunt nepot de bandit! Caralii, torționarii înșiși vedeau la un moment dat că, totuși, sfinții închisorilor sunt oameni educați, sunt oameni buni și, la un moment dat, nu-i mai băteau. Citiți despre temnițele suferinței! Cine condamnă astăzi Gulagurile, deportările de orice fel în îndepărtata
DE CE ŞI BISERICA ? de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1790 din 25 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/marian_malciu_1448405066.html [Corola-blog/BlogPost/343445_a_344774]
-
Stan Valerian State Claudiu Stetenco Iacob Stoica Marian Stoicescu Gheorghe Strugaru Ioan Surpateanu Constantin Șerban Moise Tamasescu Ț. Bogdan George Tătaru Vasile Tatoiu Marius Tomozei Neculai Tudor Nicu Ungureanu G. Alexandru Județul Buzău Androne R. Pavel Apostol Vasile Baltag Anton Caraliu Petre Cristian Florin Puiu Ghetu Călin Tudor Gheorghe Vilculescu Stanica Județul Călărași Dumitru Anton Valeriu Județul Caraș-Severin Albu Marian Penciu Neculai Rauti Mihai-Ovidiu Sborostean Gheorghe Vereczki Mihai Județul Cluj Kovacs Katalin Nagy Francisc Eugen Osan I. Florin Județul Constantă Cretu
EUR-Lex () [Corola-website/Law/108589_a_109918]
-
au remarcat deficiențele Vestului pe care, aflați în bezna totalitară, îl copleșeam cu lumina unor speranțe excesive: „Cu ochii arși mă întorc. Ici și acolo amintire să iști. / Trăiesc acolo/ aici căutători de comori, / jalnici negustori, bărbați curajoși, / ziditori ocnași, caralii, caramani, tăinuitori, bărboși, / tupilați surugii, crupieri, mecenați cusurgii” ( o ). Cu sufletul împovărat de o deziluzie ce are alura definitivului, Dan Culcer își asumă o misiune: „Cu ochii arși mă întorc,/ Ca să spun” (ibidem).
„Intoarcerea” unui poet by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5971_a_7296]
-
1948, acuzat de deținerea unor publicații interzise, pe care, în realitate, nu le văzuse niciodată. La Darabani va intra pe mîna comisarului-șef Carol Hudescu (Segal) specialist în anchetă și tortură. Anchetele se desfășurau după miezul nopții, după următorul tipic: "Caraliul izbea ușa și zicea: "Cutare, ieși la cercetări! Ce, nu-ți place Partidul?" Pe sală, erau pregătite două capre de lemn, cu o scîndură deasupra. Deținutul era legat de scîndură, cu fața în jos, iar la comanda șefului curgeau loviturile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
bucuria izvorîtă din aristocrație, poezii și sfidare și durerea (căci domnește un frig cumplit, mîncarea e cu totul pe sponci, apa continuă să fie viermănoasă, încăperea e apăsătoare ca într-un film de groază, bruftuielile curg gîrlă, orice observație a caraliilor e însoțită de ghionți sub fălci și pumni în cap) se amestecă atît de inextricabil încît totul, inclusiv durerea, se preface în fericire extatică și înălțătoare. Cînd vaca mănîncă iarba, iarba se preface în carne de vacă. Tot așa, cînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de vară, acolo, sub pămînt, celula noastră era un ou clocit, un cuptor încins, foc fără flacără, sufocant, otrăvitor. Tînjeam după o clipă de liniște, dar aveam parte numai de vacarm. Existența în turmă se potrivea cu teroarea exercitată de caralii, iar teroarea cu înfometarea. Trăiam într-o alarmă continuă, înfricoșați, fără ca frica să ne îmblînzească: eram irascibili pînă la intoleranță. Din pricina foamei atroce, devoratoare, imbecilizante, toată lumea visa că mănîncă". Destinul de pușcăriaș i s-a intersectat, între alții, cu al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
număra și supraveghetorul, aproape întotdeauna același. Specialistul, probabil". Cum astfel de "ceremonii" durau ceasuri lungi, condamnații erau obligați să stea la o coadă organizată pînă la venirea rîndului la supliciu. După cum își amintește autorul Torturii pe înțelesul tuturor, mai toți caraliii l-au ciomăgit, iar de s-a aflat vreunul care l-a scăpat, sigur a administrat ciomege altora. Pentru caralii ciomăgeala era o a doua natură, încît, ca unul care am trecut prin acest malaxor, consider îndreptățită opinia lui Florin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
la o coadă organizată pînă la venirea rîndului la supliciu. După cum își amintește autorul Torturii pe înțelesul tuturor, mai toți caraliii l-au ciomăgit, iar de s-a aflat vreunul care l-a scăpat, sigur a administrat ciomege altora. Pentru caralii ciomăgeala era o a doua natură, încît, ca unul care am trecut prin acest malaxor, consider îndreptățită opinia lui Florin Constantin Pavlovici: "Auzeam pe cîte un camarad de detenție lăudîndu-l pe cutare sergent că e om de treabă, că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
care acești maniaci ai curățeniei își lepădau solzii trezea imaginea unei mulțimi de băieși cernind aurul din nisipul unor albii de rîu. Erau atît de mulți bandiții care nesocoteau regulamentul, încît perspectiva unor represalii colective părea improbabilă. De altfel, cînd caraliii prindeau pe cineva spălîndu-se, în loc să muncească, nu se întîmpla mare lucru. Îl ciomăgeau puțin sau asmuțeau cîinii pe el. Nici în cazul din urmă nu era cine știe ce pericol. Animalele scheunau încurcate, aproape gudurîndu-se, și nu se năpusteau asupra vinovatului; dresajul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
sau a convertitului la ortodoxie N. Steinhardt, sau despre autorul Bunului simț ca paradox, care în dorința de a-și înștiința familia că este încă în viață a făcut imposibilul să-și împlinească norma de pămînt cărat pe dig, dar caraliii tot n-au binevoit să-i aprobe dreptul la cartea poștală. Odată lecuit, i-a pierit cheful de muncă. Alexandru Paleologu, narează cu finețe Florin Constantin Pavlovici, ni s-a dezvăluit a fi unul dintre cei mai plăcuți și mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și încercam să ghicim pe care dintre noi îl va chema să semneze hîrtia". Va fi eliberat pe 31 ianuarie 1964 și, cum nu mai avea hainele civile, va primi o salopetă de vară și va fi condus de un caraliu la gară, unde, odată ajunși pe peron, va primi adeverința de eliberare și foaia de călătorie, și este anunțat că este liber: Nu i-am răspuns, dar nici nu a așteptat să i se răspundă. Mi-a întors spatele și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
sau - cei fără alte atestări - credibili, pentru că intră în seriile deja existente: vrabie se raportează la paradigma, descrisă mai sus, a numelor de păsări, iar Coana Leanca e o poreclă depreciativă care poate sugera slăbiciunea, ineficacitatea. Lista poate continua cu caraliu, țagher, lest, manuș și altele.
Polițist, substantive by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/7018_a_8343]
-
rejudecarea cazului ăsta și m-a ținut opt luni de zile la camera 8 reduit. Acolo, iar am avut de suferit... La un moment dat, eram bolnav și ne scosese la plimbare, și i s-a părut lu’ Iamandi, un caraliu, că m-am Încruntat la el, și când să ne bage Înapoi În cameră, mie mi-a schimbat direcția și m-a luat să mă ducă la o cameră din asta neagră, unde pereții erau uzi, cu șiroaie de apă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
suntem barometrul, asupra noastră se fac presiuni”. Nu știam ce gândesc ei, care era logica lor, dar măsurile erau draconice. „Atunci când există o destindere se simte și la noi, Încep să se comporte altfel, cel puțin o perioadă.” Dar și caralii recunoșteau: „Eu am ordin. Mie, dacă Îmi dă ordin să te omor, te omor, dacă Îmi dă ordin să te spăl pe picioare, te spăl pe picioare”. Deci, ei erau un fel de roboți, dar roboți care făceau excese destul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
a luat... Am zis atunci că-l omor... Ce s-a Întâmplat pe urmă... nu este greu de imaginat. M-am trezit după un timp Într-o celulă de izolare, plin de sânge Închegat... Atunci m-a Întrebat un alt caraliu ce mi s-a Întâmplat. M-am uitat la el și i-am zis și lui ceva de genul: „Nemernicule, mă Întrebi ce s-a Întâmplat... de parcă n-ai ști ce faceți?”. În celulă, gardienii intrau de două ori pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
În celulă, gardienii intrau de două ori pe zi, dimineața, când se preda schimbul și se făceau verificările, și seara, când se preda schimbul și se făceau verificările. Intra ofițerul de serviciu, În general Istrate, un ofițer de serviciu, un caraliu, doi. Controlau gratiile, controlau sub pat, pe nu știu unde, și noi trebuia să ne Încolonăm printre paturi... Și ajunsesem În situația În care, atunci când intrau ăștia, colegii Îmi cereau să stau În spatele unora mai Înalți, ca să nu mai mă vadă. Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Vă mai amintiți cine era comandantul Închisorii unde erați dumneavoastră? Salomeea și colonelul Stere erau comandanții de la Peninsula. La Tuzla era o secție, Însă nu-i cunoșteam pe ofițeri, că nici unul dintre ei nu-și spunea numele. Noi le spuneam caralii... Puteți să ne descrieți o zi de detenție? E greu... A fost totul foarte greu. În momentul când ne-au luat la anchetă ne-a scos cureaua, șireturile și, de atuncea până am ieșit, a fost crimă și pedeapsă. Nici un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
mai mult... Care a fost prima Închisoare În care ați fost Închis? De la Cluj am fost duși În Jilava... Primeau deținuții și te cazau, și te coborau pîn’ tunelul ăla spre fort... Și erau niște linii trase pe jos, și caralii erau pe-o parte și pe alta și te Împingeau, te grăbeau din spate, iar de călcai pe linie luai cu parul peste cap, de ce-ai călcat linia... Care erau condițiile de detenție În Jilava? De la primire te băga
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
dimineața și stăteam și fixam un punct și făceam planul aeromodelului. Da’ la un moment dat, nu mai puteam răbda și-am luat săpunul și desenam pe pătură... Și cel cu care eram vecin, efectiv a crezut c-am Înnebunit. Caraliu’ se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște, sunt chemat la anchetă. Și mă Întreabă anchetatoru’: „Ce faci toată ziua?”. Zic: „Domne, stau și mă gândesc”. „Și desenezi?” „Da, mai desenez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
v-amintiți de poezia aceea, Pohod na Sibir, ei, cam așa a fost acest moment... Noi mergeam parcă pe Golgota, doar că acolo n-o fost iarnă... Și mergând, nu știu care dintre cei care urcam a spus ceva. Și unu’ dintre caralii strigă: „Lasă vorba acolo, că acum vă pun În genunchi”. Și ăla din grupu’ ăsta de optzeci Îi răspunde: „Lasă, domnule, Îi Crăciunul strămoșilor noștri!”. Domne, n-a mai răspuns nimic... Și-am mers și-am ajuns la dube și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]