203 matches
-
de Dor”, „Oglinda literară”, „Eminescu”, „Convorbiri literare” etc). Recursul la textele fundamentale ale umanității ne poate sprijini să deslușim modele trecătoare și moduri problematizate ale condiției umane, ce străbat dincolo de conjuncturi si traversează epoci. Proglobmodernul promovează dreapta măsură între imobilismul esențialist și noutatea, care nu neagă continuitatea, ba o promovează, este în esență textul discursului științific al oricărui timp. Acest nou curent se dezvoltă sub implicativul „nihil novum sub sole” cu unele critici obiective, acceptând că „adevărul este întregul” (Hegel), dar
PROGLOBMODERNUL de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 959 din 16 august 2013 by http://confluente.ro/Noul_curent_literar_proglobmo_al_florin_tene_1376662489.html [Corola-blog/BlogPost/344721_a_346050]
-
asemănătoare cu cea a Sfintei Treimi. Astfel în Hristos, prin suflarea și focul Duhului Sfânt, există un singur Om într-o multitudine de persoane, după spusele teologului Olivier Clement. Când vorbește despre Taina Treimii, teologia ortodoxă este „personalistă” și nu „esențialistă” - tendință care a predominat în Apus. Pentru Părinții Bisericii, unitatea divină nu trimite la esența divină, ci la Persoana Tatălui. „Există un singur Dumnezeu, pentru că există un singur Tată”, al Cărui „nume este superior celui de Dumnezeu” (Sf. Chiril al
DESPRE UNITATEA BISERICII ÎN DUHUL SFINTEI TREIMI ŞI ÎN RELAŢIE CU PRIMATUL PAPAL de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 96 din 06 aprilie 2011 by http://confluente.ro/Despre_unitatea_bisericii_in_duhul_sfintei_treimi_si_in_relatie_cu_primatul_papal.html [Corola-blog/BlogPost/348172_a_349501]
-
cauză-efect atunci când n-avem nici o idee despre cauzele reale ale fenomenului pe care îl observăm. Acest proces care ține de ceea ce se numește "biologia naivă" sau "intuitivă" este un instrument relativ eficace pentru a înțelege realitatea, întrucât elementele unei categorii esențialiste chiar au, în fapt, lăsând de-o parte diferențele observabile, caracteristici comune. În ciuda iluziilor și prejudecăților pe care le antrenează în societățile actuale, acest proces cognitiv era total adaptat condițiilor de viață ale strămoșilor noștri îndepărtați, "culegătorii-vânători" din Pleistocene. Pentru
Explicația biologică a religiei () [Corola-website/Science/311545_a_312874]
-
iluziilor și prejudecăților pe care le antrenează în societățile actuale, acest proces cognitiv era total adaptat condițiilor de viață ale strămoșilor noștri îndepărtați, "culegătorii-vânători" din Pleistocene. Pentru acest motiv el a fost selectat (Barett, Gil-White). Aplicat raporturilor de înrudire, procesul esențialist permite de altfel determinarea de manieră netă când e vorba să știm cine face parte din grup și cine este străin, fapt ce permite consolidarea coeziunii grupului. Stabilirea clară a frontierelor facilitează în plus căutarea de parteneri sexuali atunci când trebuie
Explicația biologică a religiei () [Corola-website/Science/311545_a_312874]
-
Anderson) În secolul al XVI-lea s-au scris numeroase texte referitoare la arta, existând o vastă literatura cu ambiții teoretico-filozofice din această perioadă. Giorgio Văsari ocupă un loc aparte în istoriografie, fiind autorul unei istorii a artei paradigmatice și esențialiste, model ce a fost perpetuat până în secolul al XIX-lea. Pornind de la operă să, Viețile pictorilor, sculptorilor și arhitecților (1550), mi-am propus să schițez modul în care s-a construit și reluat acest model istoriografic și cum, într-un
Istoriografia de artă și canonul occidental () [Corola-website/Science/296074_a_297403]
-
familiei sau strămoșilor regionali (sau prin identificarea cu creștinismul) și Europa era organizată în monarhii și republici sau state-orașe (și nu în state-națiuni), putem spune că umanismul italian și începutul istoriei moderne a artei au fost formulate de pe o poziție esențialista. Autorii din această epoca au creat senzația unei inferiorități în ceea ce privește producția artistică non-italiană, pretinzând universalitatea teoriei artei și a modelelor artistice pe care le-au propus (și produs). Mai tarziu, ideea decalajului și cea a întârzierii, mecanisme tipice pentru secolul
Istoriografia de artă și canonul occidental () [Corola-website/Science/296074_a_297403]
-
dacă golim o vacă de organele ei interne, ea nu mai este o vacă, așa cum totuși un geamantan rămâne un geamantan chiar dacă îl golim de conținut. Există deci deja la această vârstă o clasificare între viu și neviu pe baze esențialiste. Ce e esențial se află undeva înăuntru, și el se transmite ereditar. Ideea de suflet care animă ființa umană, care este sediul „eului” și sursa imaterială a gândirii, este și ea o formă de esențialism (religios) care apare la om
Rasism () [Corola-website/Science/300838_a_302167]
-
aceste manifestări să dispară, trebuie o mutație a speciei (umane)”. „Tratamentul paliativ” al acestor „maladii” sociale citate mai sus, este cultivarea raționalismului, mecanism care însă din start prezintă un handicap, anume faptul că cere efort, în timp ce abordările intuitive de natură esențialistă se mulțumesc cu legături cauzale aparente sau chiar pur imaginare. Perspectiva care se oferă deci minorităților rasiale, etnice, sexuale sau religioase, este așadar aceea a unei lupte susținute și continue pentru apărarea drepturilor lor, și asta tocmai pentru că în contrast cu ceea ce
Rasism () [Corola-website/Science/300838_a_302167]
-
cel Mare, Lord Byron, Eduard al III-lea și Hadrian, au fost desemnați ca fiind homosexuali sau bisexuali. În ceea ce privește natura homosexualității și expresia istorică, în acest moment există două poziții aparent opuse. Aceastea sunt reprezentate de construcționism și o abordare esențialistă. În general, construcționismul social consideră că există "construcții sociale" care rezultă din multele caracteristici ale unui anumit grup social, nu dintr-o formă esențială a naturii individului. Pe de altă parte, esențialiștii apără că existența esenței este definită de expresia
Homosexualitate () [Corola-website/Science/298001_a_299330]
-
Aceastea sunt reprezentate de construcționism și o abordare esențialistă. În general, construcționismul social consideră că există "construcții sociale" care rezultă din multele caracteristici ale unui anumit grup social, nu dintr-o formă esențială a naturii individului. Pe de altă parte, esențialiștii apără că existența esenței este definită de expresia individului, iar aspectele sociale învățate sunt doar secundare. Identitatea modernă homosexuală este în mare parte un produs al emancipării începând cu secolul al XIX-lea, cât și al mișcărilor sociale pornite în
Homosexualitate () [Corola-website/Science/298001_a_299330]
-
mână al culturii naționale. Prima jumătate a secolului al XX-lea consolidează și rafinează această postură, filtrată prin contribuții de ordin științific, literar și artistic, plasând-o ca temei al naționalismului românesc până în prezent și statuează o serie de caracteristici esențialiste ale țăranului și ale lumii țărănești, devenite veritabile clișee cu largă circulație în zilele noastre. Țăranul a devenit un reper fundamental nu doar al discursului naționalist, tradițional sau recent, ci și un model pentru discursurile ecologiste, precum și o sursă de
Comment peut-on être paysan? () [Corola-website/Science/296081_a_297410]
-
aceste reprezentări discursive și artistice ale lumii rurale au oferit o serie de tipologii din rândul cărora chiar țăranii alfabetizați puteau să-și aleagă un model pentru a-și construi sau restructura propria viziune asupra identității țărănești. Duplicitatea folclorizării: discursul esențialist și efectele sale materiale asupra țărănimii Ce se întâmplă cu țăranul dincolo de acest marș entuziast al construirii identității sale și al încorporării sale în panteonul național? În afara unor demersuri menite să-l culturalizeze și să-l integreze în marele corp
Comment peut-on être paysan? () [Corola-website/Science/296081_a_297410]
-
depăși condiția în care i-a dus vârtejul vieții - accentul cade pe responsabilizarea celor care au ajuns în situația asta. Conceptul de „cultură a sărăciei”, apărut în anii 1960 și amplu combătut ulterior, în principal pentru reducționismul psihologic și explicațiile esențialiste (http://bit.ly/2dGVCXK</i></spân><spân style="font-size: medium;">), este menționat efectiv chiar în „Cluj Metropolitan - Strategia Integrată 2014-2020” (p. 127), disponibilă la: </spân><a class="western" href="http://bit.ly/2dg2at3"><spân style="font-size: medium;"><i>http://bit
Cluj Capitală Culturală sau justiție culturală ca soluție la injustiții sociale? () [Corola-website/Science/296155_a_297484]
-
reprezentării, o reprezentare de care depindem și de care suntem rareori responsabili ("Infernul sunt ceilalți" - J.-P. Sartre, " Cu usile inchise"). Soluția dată de Sartre acestei probleme constă în asumarea libertății, în respingerea naturii ("physis") și a punctului de vedere esențialist care definește indivizii ca esențe imuabile. Individul trebuie definit existențial și istoric, în raport cu devenirea sa și cu totalitatea actelor și a alegerilor sale.
Libertate (filozofie) () [Corola-website/Science/306944_a_308273]
-
mai multe poziții de autoritate este văzută în logica argumentației de mai sus că o ”mutație”, că tactica esențială în interiorul unei strategii complexe de fragmentare a familiei. Al doilea text la care mă voi referi aici împărtășește viziunea conservatoare și esențialista a celui de mai sus, discutând despre intervenția asupra feminității a proiectului regimului comunist în termenii unei ”distorsiuni”.</p> În capitolul 5 al lucrării sale O sociopsihanaliză a realismului socialist</i></spân></spân><spân style="font-family: Times,șerif;"><spân style
Realism socialist și gen - ”Distorsionările feminității” () [Corola-website/Science/296140_a_297469]
-
culturală și antropologia nu sunt inutile. Un alt recenzent, Isa Blumi, considera cartea a fi inconsistentă, nereușind să-și atingă scopul inerent de a scrie o istorie a Balcanilor din punctul de vedere al europenizării. Mai mult, el critică contribuția „esențialistă” a Alinei Mungiu Pippidi, salutând faptul că ea nu caracterizează textele celoralalți autori. Alina Mungiu Pippidi a debutat la revista ieșeană Opinia studențească. În trecut a colaborat la revistele Dilema Veche și 22. Scrie în prezent un editorial săptămânal în
Alina Mungiu-Pippidi () [Corola-website/Science/303138_a_304467]
-
în care conducătorul este ales periodic prin Constituție. Se poate face distincție, de asemenea, între republică și democrație directă, însă democrațiile reprezentative sunt, în general, republici Există două tentații opuse cu privire la chestiunea relației dintre islam și democrație: prima este tentația esențialistă de a vedea islamul ca situându-se la antipodul democrației, așadar ca fiind noul dușman al modernității occidentale. La nivel politic, această concepție influentă a fost cel mai ”bine” articulată de unii gânditori neoconservatori. După căderea URSS, dușmanul a căpătat
Islam și democrație () [Corola-website/Science/331132_a_332461]
-
al monogamiei (cu corolarul său, familia mononucleară fericită și perfectă) pe care toți îl preaslăvim dar foarte puțini, cei cu adevărat ambițioși și dedicați, îl și practicăm. Dinamica adulterului e unul dintre multele exemple care ilustrează faptul că o separare esențialistă a rolurilor de gen este falsă (atât bărbații cât și femeile au dorințe și practici sexuale în afara relației monogame) și deloc inofensivă, pentru că vine cu o ierarhie a rolurilor și cu privilegii acordate celui aflat mai sus în ierarhie: e
Ierarhie și reprezentarea adulterului în Sieranevada () [Corola-website/Science/296158_a_297487]
-
a drepturilor omului, declarându-le neconstituționale. În ciuda acestui fapt, în noiembrie 1996, toate barurile, cluburile, ziarele, revistele, asociațiile sau firmele destinate comunității LGBT au fost interzise. A existat o anumită reticență în a dezincrimina relațiile homosexuale. Aceasta datorită unor credințe esențialiste și naționaliste conform cărora homosexualii reprezintă o amenințare la familia tradițională și modul de viață românesc. La 25 octombrie 1996 este fondată asociația ACCEPT, prima și cea mai mare organizație neguvernamentală din România care apără drepturile persoanelor LGBT. La presiunile
Drepturi LGBT în România () [Corola-website/Science/303420_a_304749]
-
ei reală de a îndeplini cu cinste o atare sarcină de răspundere.” (p.11) Perspectiva privitoare la reprezentarea genului în acest eseu poate părea favorabilă ”masculinizării” și defavorabilă ”feminității”, doar dintr-o poziție interpretativă conservatoare în care asociem în mod esențialist caracteristici precum voință, forță, energie, inteligență, încredere, afirmare, capacitate de conducere, cu masculinitatea. Dintr-o perspectivă în care contestăm însă această conexiune, putem susține că din punctul de vedere al mizei discursului de aici, care este cel de a marca
Realism socialist și gen - Feminitate în discursul criticii de artă în deceniul al șaselea () [Corola-website/Science/296141_a_297470]
-
că o femeie poate vorbi despre umilințele ei, dar un bărbat nu, unei femei îi e mai ușor să recunoască, fiindcă undeva, în adâncul ei, e pregătită pentru violență.” (p. 226) O apartenență care, în dimensiunile ei naționaliste, prestabilite și esențialiste, rămâne un puternic element de identificare, de-a lungul istoriei: Femeia rusă n-a avut niciodată un bărbat normal. Îl îngrijește, îl tot îngrijește. Îl tratează în parte ca pe un erou, în parte ca pe un copil. Îl salvează
Vremuri Second-Hand, de Svetlana Aleksievici – Istorii afective, de revendicat () [Corola-website/Science/296112_a_297441]
-
mod corelativ, la facultăți mentale diferite (Taguieff, 1988, p. 155 și urm.; 1995, pp. 40, 238; 1997, pp. 65-66), mai rămâne să discutăm problema universalității sau a istoricității esențialismului, precum și problema variabilității criteriilor În funcție de care se elaborează categorisirile și clasificările esențialiste. Miza acestor interogații este pe cât de clară, pe atât de importantă: dacă definirea caracteristicilor vizibile (fenotipice sau culturale) drept un dat natural sau ontologic este o constantă a gândirii umane, atunci ceea ce numim Îndeobște „rasism” nu este decât manifestarea unei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
drept „un sentiment de unitate ș...ț pe care Îl poate resimți un individ sau un grup”). ν În mod complementar, cele mai multe dintre teoriile moderne, care preferă perspectivele constructivistă, interacționistă sau situaționistă și se opun abordărilor mai vechi, substanțialistă sau esențialistă (Poutignat și Streiff-Fenart, 1995), susțin că identitatea este un fenomen conștient, care poate fi chiar rezultatul unei strategii: „Pentru toți teoreticienii actuali, identitatea nu este un dat, ci un fenomen dinamic, o serie nesfârșită de operațiuni menite să Întrețină sau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
etnicitate o nouă paradigmă pentru științele sociale, care permite să se insiste pe supraviețuirea fidelităților comunitare În cadrul societăților moderne și, În același timp, pe eterogenitatea societăților tradiționale. Această dublă constatare a permis reconsiderarea noțiunii de cultură În termeni mai puțin esențialiști și, prin urmare, „substituirea viziunilor tradiționale asupra omogenității culturale cu o perspectivă constructivistă și dinamică” (ibidem, p. 30). Ea constituie, de asemenea, o repunere În discuție a diviziunii muncii Între sociologi (al căror domeniu de studiu ar trebui să se
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
aplică o necesară „gândire complexă” (Morin, 2001). Dinamica identitară se bazează pe alte raporturi dialectice. Acestea ne Îndeamnă să considerăm identitatea un proces În desfășurare, nu un dat fix, și să privilegiem astfel mai curând o abordare constructivistă decât viziunea esențialistă (sau substanțialistă) care era dominantă În trecut. După ce vom examina câteva concepte care organizează dimensiunile afective, sociale și cognitive ale construcției identitare, vom aborda chestiunea raporturilor dintre identitate și cultură. Vom extinde apoi reflecția noastră la interculturalitate, context privilegiat pentru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]