48 matches
-
casa ta. Picurii îmi pictau pe tricou mizerii selenare. Tu nici nu cunoști cum buzele trenului clujean îmi franjurau inima. Treceam peste spagheticele linii paralele precum un clopot peste țărână.Luna își mijea trompeta la mine. Norii hamletieni aveau tendințe mizantropice. Vedeam cum două pisici mestecau iarba afânată la promoție de seară. În decorul cartierului tău tractorian, eu , ele și șinele de cale ferată. Îmi venea să pun în bolurile goale, mentale , senzațiile de durere. Ție nici nu îți păsa de
ȘI TU M-AI VRĂJIT PRIN SEC... de MIHAELA DOINA DIMITRIU în ediţia nr. 2348 din 05 iunie 2017 by http://confluente.ro/mihaela_doina_dimitriu_1496694184.html [Corola-blog/BlogPost/372391_a_373720]
-
a mot a ‚Călătoriilor lui Gulliver’”, scrie edinburghspotlight. com. Aceeași publicație scrie că, de fapt, spectacolul este o colecție de tablouri care „au de-a face mai mult cu teatrul corporal decât cu arta dramatică tradițională”. „Starea este, mai degrabă mizantropică. Nebunia existenței umane este, în acest spectacol, la paradă, fie că este vorba de bătrânețe, cu suflul ei bolnăvicios, sau de ultimul lot de copii nou născuți, ce va perpetua o specie nedemnă” , scrie edinburghspotlight.com. Potrivit acestei publicații, viziunea
Teatrul din Sibiu lăudat în Marea Britanie by http://www.zilesinopti.ro/articole/3359/teatrul-din-sibiu-laudat-in-marea-britanie [Corola-blog/BlogPost/97391_a_98683]
-
avut loc la Viena în sec. 18.. Apoi începe trilogia "Bestialitetens historie" (Istoria bestialității), în care "Frihetens øyeblikk" (Momentul libertății) este prima carte, "Kruttårnet" (Turnul de praf de pușcă) este a doua carte, iar "Stillheten" ( Liniștea) a treia. Cărțile sunt mizantropice, iar tematica este inspirată din lucrările filosofului francez Michel Foucault. Aceste trei cărți i-au luat lui Bjørneboe 25 de ani să le termine. Ultimul său roman a fost "Haiene" (Rechinii) (1974), cu subtitlul „Istoria unui naufragiu”, în care descrie
Jens Bjørneboe () [Corola-website/Science/313412_a_314741]
-
concentrat exclusiv asupra lui Darkthrone. Fenriz este cunoscut pentru constantul său refuz de a cânta live, refuz pe care îl explică într-un interviu din 1994: Nu vrem să cântăm live. Cum am spus și mai devreme, suntem o formație mizantropică, așa că nu ne place ca oamenii să se uite la noi când cântăm. Nu suportăm prea mulți oameni în preajma noastră. Asta e definiția mizantropiei." Este demn de menționat faptul că Fenriz are un serviciu constant din 1988, iar acest lucru
Fenriz () [Corola-website/Science/327144_a_328473]
-
occidentalismul nonșalant, putreziciunea funcționărească, debusolarea acneic-alcoolică a adolescenților de bani gata post ’89. Crunt lexical (scriitorul este un formidabil burete absorbant al limbajelor argotice, adevărată „probă de microfon” pentru dezaxarea prin limbaj a României), legănând galeș promiscuități și portretizând acid, mizantropic și misogin, cu o viziune de o virilitate debordantă, cinică și copleșitoare, romanul dovedește, în fond, fascinația autorului față de ideea de feminitate. Ipostaze umilitoare ori ațâțătoare, femei ultragiate și agresive, hipersensibile sau animalizate, bărbați veștejiți prematur alături de feminități devorante la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286683_a_288012]
-
situării între impulsuri opuse se manifestă în raporturile cu ceilalți. A. e vădit de partea celor „căzniți, urâți și goi”, purtători neștiuți - întrucât reprezintă natura elementară - ai germenului unei lumi superioare (Caligula); versantul opus solidarității cu mulțimea e izolarea individualistă, mizantropică (Prințul, Vraciul). Dar în Testament el se vede pe sine ca un Ales, răzbunătorul, prin cuvânt, al „durerii de vecii întregi”, acumulată de străbuni, robi, căci nu au putut ajunge la Logos. Hrisov postum al înaintașilor petrecuți în obscuritate și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
Nordului rămâne un reper constant al versurilor, poetul, care nu e un mistic pur al Transilvaniei, asemenea lui Ioan Alexandru, își arată curând natura ambivalentă: întâlnirea cu orașul îi deconspiră fascinația livrescă și îi prilejuiește o viziune expresionistă cu accente mizantropice, înrudită cu aceea a lui Ion Caraion. Amenințat uneori de tentația pitorescului excesiv, de manierism prolix sau de afectare, F. își impune cel mai adesea personalitatea distinctă într-o poezie unde se îmbină vitalismul și luciditatea, viziunea plastică și notația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287016_a_288345]
-
ucenic, paideia creștină se încheie într-un apogeu scolastic al autoreferențialității. Atât profesorul, cât și studentul declară starea de necesitate în aseitate. În locul participării la expresia publică - și, deci, culturală - a teologiei, fiecare actor se refugiază într-un parcurs narcisist, mizantropic sau prometeic, din care dinamica euharistic-personalistă este exclusă. Modelul platonic al Academiei antice sau al Păltinișului modern 1 - în care profesorului îi revine responsabilitatea șlefuirii meticuloase a învățăcelului - se cuvine redescoperit. Operând într-un registru anglo-saxon, tutorele i-ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
al științei, bolnav de citare compulsivă, deschide lista. Dezastrul este pentru el omiterea unei surse bibliografice. Pentru Bonifaciu Hagienuș, înstrăinarea bibliotecii lui sacre. Baletul buf este același: accese de panică, alergarea nebună pe străzi. Ectoplasma naratorului invizibil, privilegiatul, demonstrația vie, mizantropică și definitivă a proiecției sale, Bietul Ioanide suferă blînd efectele ironiei auctoriale. Una acceptabilă, care-l atestă într-o oglindă imaginară drept singurul dublu veritabil. SCENA EXOTICĂ. UN ...EASTERN MEDIEVAL În Europa secolului al XVII-lea, un călător român trece
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
să formulez destul de repede următoarea diferență elementară între bine și rău ca normă fundamentală pentru o moralitate umană autonomă: binele nu este doar ceea ce are valoare oricând și oriunde, cum susțin tradiționaliștii și integraliștii: buna tradiție antică adesea se dovidește mizantropică. Binele totuși nu este uneori nici măcar noul, cum susțin revoluționarii și extremiștii: noua mare revoluție se dovedește și ea puțin filantropică. În schimb, spus în cuvinte simple, pentru om binele este ceea ce îl ajută să fie om în mod autentic
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
cabotin isteric, care ne cere să ne prefacem șocați de faptul că în politică se fac anumite lucruri, ci al unui om de lume pentru care e de la sine înțeles că ele se fac. Asta nu înseamnă că filmul e mizantropic : congresmanul democrat Charlie Wilson (Tom Hanks), care, ca membru al comitetului de finanțare a operațiunilor CIA, a reușit să mărească fondul pentru Afganistan de la cinci milioane la un miliard de dolari, e prezentat ca un personaj din tabăra binelui, ca
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
eroii noului film nu e atît o boală cu care se procopsesc pentru că s-au amestecat în spionaj, cît o consecință finală a năravului de a nu se gîndi decît la ei înșiși.) Citește și arde e încă și mai mizantropic decît Fargo, în lumea căruia funcționa totuși și o forță contracarantă : simpla decență umană, care, chiar dacă în unele momente părea simpluță rău, nu era totuna cu prostia. Aici, simpla decență umană personificată de șeful celor doi instructori de fitness (Richard
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
că, deși l-a studiat pe Marx, prin prisma unei normale curiozități culturale, filosoful nostru n-a devenit, la ieșirea pe poarta închisorii, un promotor al marxismului. Ceva mai decepționantă ar putea fi socotită o prudență exagerată, evitarea, de nuanță mizantropică, a întîlnirilor cu camarazii de odinioară: "Cînd se întîlnea totuși cu ei, era evaziv și distant. Mircea Nicolau l-a vizitat odată pe Noica în apartamentul lui din str. Ornamentului nr. 4, rugîndu-l să-i spună părerea despre un eseu
Noica între extreme (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8513_a_9838]
-
definitiv în discuție discursul oficial al epocii. Intrusul, mult mai simplu din punct de vedere narativ și marcat de context în planul superficial al limbajului (personajele se adresează cu "tovarășe", se evocă un mediu muncitoresc), cuprinde o respingere totală, etică, mizantropică, sarcastică, a "lumii noi". Ambele romane utilizează strategic convenția narațiunii la persoana I, manipulează filtrul narativ al personajului-narator și al altor personaje, care sînt puse să enunțe diverse idei. În Cel mai iubit..., apare frecvent mecanismul prudent al concesiei: negocierea
Enunțare și asumare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15590_a_16915]
-
uneori că poate să fie patologic... dar asta să fie oare o scuză? Poate cel mult o explicație". Să fie o premoniție a rolului echivoc pe care l-a jucat filosoful în etapa Păltinișului? în orice caz, următoarele rînduri cu mizantropică alură, așternute în anii nebuloși ai războiului, au un caracter profetic: "în fond, fiecare cu structura lui. Dacă îi place omului să fie redus la rangul de sclav fanatizat și util, n-are decît". Sorana Gurian, prinsă în malaxorul măsurilor
Jurnale feminine by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10471_a_11796]
-
sunt în genere firi de interior, cu repulsie față de vulg și cu apetență pentru incinta sobră a mediilor culturale. Însuși actul de terapie hipocratică, de o discreție mergînd pînă la pragul confidențialității, îi preschimbă în naturi retrase, iubitoare de tihnă mizantropică. E ca și cum secretul profesional le dă imboldul unei claustrări în spirit, de unde aerul de însingurați a căror poftă de comunicare și-o satisfac departe de lume. Ei sunt oficinali în accepția nobilă a termenului, preferînd liniștea cabinetului în locul agitației din
Casta medicilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3484_a_4809]
-
moartea/ așa te gîndeai/ cîștigă doar cel care se joacă" (ibidem). Sub același unghi moral, lirismul lui Valeriu Mircea Popa își dezvăluie însă și o latură demoniacă. Semnalele ingenuității alternează cu cele ale unui cinism ce se complace în sine, mizantropic, printr-o extensie a dezamăgirii ființei, printr-o extrapolare a subiectului asupra celorlalți. Jocul devine indolent, golit de umanitatea sensibilă, mecanizat în libertatea sa care nu consfințește decît eșecul: "ar trebui să înlocuiesc numele acestui oraș/ cu un simplu număr
O lacrimă a lucidității by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15023_a_16348]
-
ia hanurile drept castele și morile de vînt drept uriași, fiindcă nu se înșeală nici în privința bărbaților care îi trec prin suflet și trup, nici a lumii din jur. Evaluările ei sînt mai curînd rezervate, de nu și un pic mizantropice. Dezechilibrul ei are altă sursă decît Ťbovarismulť și se manifestă diferit. După datele din roman, Ioana Olaru este mai curînd o ființă dedublată, poate chiar una maladiv dedublată. O ființă scindată, ambivalentă, care trăiește, concomitent și paradoxal, în două sau
Romanul unei lumi deraiate by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Imaginative/11727_a_13052]
-
întîlnirea cu cărțile. În plus, umorul lui - și Eco este un autor de un umor abundent, pestriț și incoercibil - pleacă din neputința de a se pasiona de oameni în aceeași măsură cu care s-a împătimit de cuvinte. E sarcasmul mizantropic al celui ce-și privește cu cinism congenerii, așa cum stă de altminteri bine oricărei inteligențe care a încetat să mai nutrească iluzii în privința speciei umane. De la arbore spre labirint este o antologie de studii inspirate de patima filologică a autorului
Gorgona semiotică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6402_a_7727]
-
G.Ibrăileanu, G.Călinescu, T.Vianu, ș. Cioculescu purcede figura unui satiric, ins al zeflemelei incontinente, creator al unei lumi de fantoșe rizibile, al unui guignol autohton. Atitudinea lui Gelu Negrea e tranșantă: o aproape sistematică respingere a înțelegerii moral-depreciative, mizantropice, clădite pe cinism a personajului caragialian, punîndu-se în chestiune „criticismul excesiv al comentatorilor lui Caragiale", ce „împing personajul într-o zonă a ridicolului și penibilității deloc meritate". E o perspectivă înrudită cu cea a carității absolutorii pe care o propunea
Un dicționar atipic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6407_a_7732]
-
ca gol astigmat). Absența umanului stimulează o producție compensatoare. Golul e umplut metodic printr-o poetică a artificiului, asociațiile preferate țintind un imaginar ce aparent refuză funcția recuperatoare, ratificînd erzatz-ul. Suprarealismul e urmărit în amonte către obîrșiile sale urmuziene, amuzat mizantropice, care mixau regnurile cu voioșia efectuării unor caricaturi dar și cu o dezolare atît de intensă încît înlocuia bonomia liniilor înveselitoare cu fiorul absurdului: ,apele freatice gîlgîie pomelnicul invers pînă la izvoare/ împăciuitoare o șopîrlă în putrefacție ca un preot
Nedreptățitul Abăluță by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10784_a_12109]
-
manevra, id est estetizat. Precum în cazul lui Caragiale sau al lui Arghezi, n-am putea susține un clivaj definitiv, o netă separație între subiectul care livrează caricaturi și caricatura ca atare, cu care e de facto concrescut. în observațiile mizantropice, meprisante față de natura umană, ale lui Constantin Țoiu putem vedea, precum într-o vitrină, alături de mărfurile expuse, oglindirea mai mult ori mai puțin voalată a propriului său profil: , Am văzut că sărmanelor femei, gonind după cumpărături, le place să se
Constantin Țoiu, memorialist by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11161_a_12486]
-
femeile din uliță s-au repezit la băiat: "E Sfîntul! E Sfîntul! Cum să taie Sfîntul păsări, măi copile?"), și totuși un colț de natură, ambianța unui arhondaric sau vremea de afară îi sunt autorului mai la îndemînă: fire ușor mizantropică, așa cum sunt în genere naturile contemplative, Dan Ciachir zugrăvește o atmosferă verosimilă și pe alocuri molipsitoare. În plus, autorul e un liric a cărui fibră contemplativă s-a pătruns de sensibilitate religioasă. De aceea, ceea ce surprinde la el nu e
Bilanțul amintirilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8024_a_9349]
-
disciplinează declinanta umoare: „Laptele dimineții scaldă picioarele tale”, „Un depozit de chibrituri se aprinde sub pernă”. Caută un refugiu în finitul modelării, în chietudinea artizanală experimentînd „blîndețea unui calm șlefuitor de pietre și femei”. Se simte, în temeiul unui impuls mizantropic, „perfect în viciul (...) de a însufleți obiecte”. Solitudinea îi ascute simțurile. În perspectiva cosmică, adoptată ca un semnal al lejerității spiritului neconstrîns de convenții, se disting elemente familiare, mărunțișuri anodine megieșe cu simbolurile: „își face rîndunica norocosul cuib: sîrme, crucifixuri
Din stirpea damnaților by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5798_a_7123]
-
era prea lungă/ așa că foarfeca mai poate reteza cîteva trepte// pe o sfoară/ zbătîndu-se în vînt/ ciorapii încearcă să ajungă din urmă/ picioarele stăpînului" (trei baghete de lemn). În fine, e pus în scenă senzaționalul. Cultura acestuia are un caracter mizantropic, funcția lui fiind aceea de-a biciui existența în genere, tratînd-o drept grotescă, hilară, absurdă. Senzaționalul e în sine compromițător pentru normalitate, ca un soi de miracol decăzut. Grație acestuia, simțim corupția normei, decăderea scandaloasă a firescului: "în restaurantul Olla
Sociabilitate și solitudine by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16980_a_18305]