63 matches
-
urmare, conștiința care reflectă realitatea capătă un anumit caracter de posibilitate, accentuat de corelarea cu caracterul opțional al oricărei instituiri în procesul muncii. Numai opțiunea, ca libertate decizională a conștiinței, îndrituiește reflectarea să dobândească rolul de vehicol al instituirii noii obiectualități, atât în ce privește instituirea cauzalității, dar, mai ales, instituirea scopului. Ridicarea spre conștiința de sine e susținută pe consistența materială, pe datele obiectuale ale lumii ce ne atrage în nemijlocirea ființării ei, câștigându-ne participarea la propria-i aventură. În această
LITERATURA OGLINDĂ CONCAVĂ A SOCIETĂŢII de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 378 din 13 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Literatura_oglinda_concava_a_societatii_al_florin_tene_1326462769.html [Corola-blog/BlogPost/361253_a_362582]
-
mai aproape de o credibilitate care poate fi și aceptată! „Uzul și abuzul de alcool/ Unele particularități psiho-sociale și psihiatrice” se poate înscrie în seria lucrărilor de referință în specialitatea abordată și aplicată a actului concret medical trecut prin prisma unei obiectualități fin tratată psihologic. Structura este astfel formată încât să reziste unui parcurs amplu care să convingă în plan ideatic. Cunoscându-l și din alte importante lucrări, pe autorul Drd. Dr. Ionuț Horia T. Leoveanu, era de așteptat o elaborare fără
AUTOR: DANIEL MARIAN de BAKI YMERI în ediţia nr. 1590 din 09 mai 2015 by http://confluente.ro/baki_ymeri_1431183996.html [Corola-blog/BlogPost/367958_a_369287]
-
de obiect a corpului și nici nu poate stăvili manifestarea dorinței, oricât ar cere-o educația represivă, ci introduce doar atemporalitatea ca pe o trăsătură esențială. Dar oare fotografia unei simple trecătoare sau a unei prostituate nu este și ea obiectualitate atemporală? La un asemenea reproș, arta va încerca să capteze frumosul (adică percepția ei estetică) într-un interval care exclude, pe de o parte, banalul, iar, pe de alta, pornografia, fără a-și putea decide totuși limitele restrictive. Perceperea corpului
SPECTACOLUL STRĂZII de DAN CARAGEA în ediţia nr. 941 din 29 iulie 2013 by http://confluente.ro/Dan_caragea_spectacolul_str_dan_caragea_1375098374.html [Corola-blog/BlogPost/340533_a_341862]
-
în afara sufletescului pe care îl „suportă”, fiind inseparabil de afectivitate (așa cum este inseparabil de cognitiv când afirmă subiectul) și pe care o învață pas cu pas și o revelă mereu cu nebănuită prospețime. Iubirea nu poate fi gândită fără recunoașterea obiectualității corpului. A iubi înseamnă să-ți oferi corpul satisfacerii plăcerilor Celuilalt, fără a ignora că acesta îți aparține, dar putând, totuși, să-l abandonezi. Prostituția scote pasiunea din relație, dar menține satisfacerea celui care plătește. În acest caz, nu poate
SPECTACOLUL STRĂZII de DAN CARAGEA în ediţia nr. 941 din 29 iulie 2013 by http://confluente.ro/Dan_caragea_spectacolul_str_dan_caragea_1375098374.html [Corola-blog/BlogPost/340533_a_341862]
-
translucide, încă noi la acea vreme (plexiglas sau fibra de sticlă, de pildă). Despre minimalism s-a scris că ar fi consecința „înțelegerii greșite” a formalismului lui Greenberg. Un alt critic formalist, Michael Fried, a criticat în eseul „Artă și obiectualitate” ("Art and Objecthood") din 1967 tendința minimaliștilor de a realiza obiecte „teatrale” care necesită o relație activă cu observatorul și nu pot exista în sine, spre deosebire de arta modernistă care putea fi observată fără ca privitorul să altereze logica internă a lucrării
Artă abstractă () [Corola-website/Science/299281_a_300610]
-
cu zămos”, ”Natură statică cu măcieș” sunt lucrările în care acuarela ca material plastic își deschide cu plentitudine posibilitățile artistice. O altă sonoritate o are acest material în ”Natură statică cu scoici”. Aici materialul vine să promoveze pe prim plan obiectualitatea, care generează complexitatea conceptuală, ideatică a meditațiilor artistului asupra lumii. În această lucrare obiectul de reprezentare poartă în mod deosebit esențe simbolice de o înaltă tentă dramatică. Creația lui Vasile Movileanu, fiind orientată spre valorificarea posibilităților de expresie ale mijloacelor
Vasile Movileanu () [Corola-website/Science/326216_a_327545]
-
în raport cu experiențele neconvenționale, protestatare, efemere și nemuzeificabile, resuscită demnitatea obiectuală a produsului artistic. Pe cont propriu sau asociați în funcție de afinități programatice, exponenții noului curent, în pofida tuturor diferențelor individuale, urmăresc un scop unic: restaurarea ingenuității imaginii plastice și reinstalarea în convenția obiectualității. Cu o exemplară consecvență, expunîndu-se deopotrivă suspiciunii de evaziune morală și de retardare estetică, ei încearcă, aproape neobservați, să impună un alt comportament artistic și să recîștige privitorul pentru exercițiul contemplației pure. Despre monumente și eroi (I) Este bine cunoscut
Radiografii la minut by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/13535_a_14860]
-
frunze moarte sufocă un spațiu colinar, supus unei degradări iminente. În petele de culoare, aglomerate, deslușim drama naturii și a umanității. Obiectele bine conturate sunt dispuse după logica obișnuită. Dar tocmai această luciditate se încarcă mereu cu un fior nebănuit. Obiectualitatea relevă un spațiu domestic, candoare, intimitate, comuniune plăcută cu natura. Nu e ușor de ales între atâtea imagini familiare, cu care ne-a obișnuit expozantul în ultimii ani, un peisajsinteză, contemplat cu o ochire rapidă a succesiunii cadrelor. Deși pretențioasă
ASCULTÂND TĂCERI… by IONEL SPÂNU, DOINIŢA SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Science/286_a_571]
-
de conceptualizare a religiei. „Sacrul, în calitate de concept scolastic în studiul religiei, ar trebui reevaluat în conformitate cu ultimele descoperiri privind rolul categoriilor în limbaj și cunoaștere.“ Decupările conceptuale ale treptelor și registrelor au și miză explicativă, însă, în măsura în care ele conferă obiectivitate și obiectualitate fragmentelor convențional instanțiate, se depărtează de calea și miza înțelegătoare a intenției lor. Demersurile de a analiza fenomenul religios în manieră scolastică deschid cu siguranță perspective noi de abordare, însă rămân inevitabil limitate la nivelul și la capacitatea de reprezentare
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
a numit „sfânta familie hermeneutică”2: Dilthey, Husserl și Heidegger. Heidegger dezvoltă în Ființă și timp o fenomenologie a comprehensiunii pe care omul teoretic (Dasein) o desfășoară în contactul cu lumea. Lumea trebuie aici înțeleasă nu ca un conglomerat de obiectualități, ci ca o rețea de semnificații. Pivotul oricărui act de înțelegere îl reprezintă căutarea sensului. Heidegger ne spune că, într-un fel, omul întrebător este unica ființare condamnată la posibilitatea sensului sau a absurdului. Sensul este structura formală a deschiderii
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
percepției” (subiective). Fenomenul, ca decupaj al realității, ocultează profunzimea atomică a fenomenalității. Apariția lucrului consemnează, paradoxal, dispariția apariției înseși, independentă de conținutul său. Ar fi justificat, din acest punct de vedere, să denumim regimul genitival al apariției (deferită mereu unei obiectualități) ca pe o aparență. Realitatea lucrurilor este mai curând imaginară. Dar ce se petrece propriu-zis când trec de la apariția pură (fenomenalitate) la conținutul ei aparent (fenomenul)? Cine permite această deturnare primordială? Răspunsul imediat este: structura de rezistență a conștiinței (intenționalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
tionala (sau poate mentală) a unui obiect și prin ceea ce noi am numi, deși nu cu expresii complet clare, relația [die Beziehung] cu un conținut, orientarea [die Richtung] spre un obiect (prin care aici nu trebuie înțeleasă o realitate) sau obiectualitatea [Gegenständlichkeit] imanenta. Fiecare fenomen psihic conține în sine ceva ca obiect, deși nu fiecare în același mod. În reprezentare este ceva reprezentat, în judecată este ceva acceptat [anerkannt] sau respins, în iubire, iubit, în ură, urât, în dorința este ceva
De la quo la quod: teoria cunoaşterii la Toma din Aquino şi d-ul care face diferenţa by Elena Băltuţă () [Corola-publishinghouse/Science/1339_a_2704]
-
poate fi revelată esența unei lumi care, în mod primar, este fără de esență, fluidă, incertă. Infinitul șantier urban, șantier al spațiului și al timpului, ge nerează o dilemă importantă a reprezentării: cum poate fi surprinsă sau descrisă tocmai absența oricărei obiectualități constituite a orașului; cum poate fi înțeleasă lumea metropolei ca interpelare a memoriei, ca ecou vizibil în forma materială a obiectelor, în trăsăturile mulțimii sau în întâlnirea mirabilă a numelor de străzi? Benjamin răspunde: ca momente de ilumi nare momentană
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
spirit critic metodic, care caută să extragă, în urma unor analize minuțioase, legi poetice cu valabilitate generală și să ofere tablouri literare de ansamblu. Prima secțiune a cărții regrupează inedit poeți ca Anton Pann, Tudor Arghezi sau Marin Sorescu, interesați de obiectualitatea lumii, cu o expresivitate bazată pe utilizarea preponderentă a substantivului; cea de-a doua parte vizează, în urma unei cercetări incisive, reconstituirea unor profiluri literare: A.E. Baconsky, Daniel Turcea, Virgil Mazilescu, Nichita Stănescu sau Mircea Ivănescu. Înzestrat mai cu seamă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287016_a_288345]
-
frunze moarte sufocă un spațiu colinar, supus unei degradări iminente. În petele de culoare, aglomerate, deslușim drama naturii și a umanității. Obiectele bine conturate sunt dispuse după logica obișnuită. Dar tocmai această luciditate se încarcă mereu cu un fior nebănuit. Obiectualitatea relevă un spațiu domestic, candoare, intimitate, comuniune plăcută cu natura. Nu e ușor de ales între atâtea imagini familiare, cu care ne-a obișnuit expozantul în ultimii ani, un peisajsinteză, contemplat cu o ochire rapidă a succesiunii cadrelor. Deși pretențioasă
ASCULTÂND TĂCERI… by IONEL SPÂNU, DOINIŢA SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Science/286_a_570]
-
sunt unificate, nu disociate, și nu avem de-a face cu zone neutre, cu "pasaje" sau zone de tranziție. În plus, referințele sunt singulare și explicite. Doi ani mai târziu, în 1967, în textul său Art and Objecthood (Artă și obiectualitate), publicat în Artforum, Michael Fried ripostează față de ceea ce numește "artă literalistă", care ar fi simbolizată prin "teatralizarea" relației dintre obiect și spectator 137. Expresie a unui climat predominant și episod important în istoria gustului, arta minimalistă (numită și "artă ABC
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
care apare între forma ca proprietate fundamentală a obiectelor, ce le-ar garanta integritatea, și forma ca mijloc de expresie picturală se manifestă la nivelul disticției dintre pictura percepută ca obiect și pictura percepută ca pictură. În aceste condiții, "prezența" obiectualității s-ar confrunta cu o "stare de non-artă", câtă vreme forma s-ar identifica cu obiectul printr-o adeziune literalistă. În opinia lui Fried, această adeziune literalistă la obiectualitate ar crea condițiile unei experiențe teatraliste care ar duce la negarea
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
ca obiect și pictura percepută ca pictură. În aceste condiții, "prezența" obiectualității s-ar confrunta cu o "stare de non-artă", câtă vreme forma s-ar identifica cu obiectul printr-o adeziune literalistă. În opinia lui Fried, această adeziune literalistă la obiectualitate ar crea condițiile unei experiențe teatraliste care ar duce la negarea artei prin crearea unei situații de includere a spectatorului în opera de artă. Prezența scenică, situațională, a artei literaliste presupune complicitatea particulară a spectatorului care realizează raportul indeterminat, deschis
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
însă literalistă și teatrală. Aceste opoziții ar fi făcut parte dintr-o serie de alte opoziții abordate în acest eseu, precum opoziția dintre "prezentabilitate" (presentness) și "prezență" (presence) ori dintre "instantaneitate" (instantaneousness) și "durată" (duration) ori dintre "abstracție" (abstraction) și "obiectualitate" (objecthood). Constatând că, datorită gândirii deconstructiviste, avem astăzi parte de o asumare a suspiciunii față de gândirea opozițională în variatele sale forme, criticul american aduce în vedere faptul că însăși minimaliștii și-au definit arta prin opoziție directă cu pictura și
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
este "poezia" sau "vocala". Doar ceea ce se îndepărtează cheamă și poate fi chemat, doar departele sună și răsună, punând totul într-o altă perspectivă. Desprinsă din câmpul aproapelui, arta privește natura din perspectiva departelui, printr-un fel de despărțire de obiectualitatea obiectului, înălțând neînțelesul la rang de taină, astfel încât natura poetizată, în-depărtată devine "arhipoetică"20. De adăugat că, în ultimele versuri citate, îndepărtarea nu înseamnă doar simplă desprindere de lumesc, ci luminarea acestuia dinspre esența sa încă neajunsă la manifestare și
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
datele sale exterior contingente; el e încărcat cu o nouă semnificație, diafanizat până la dispariție pentru a putea fi reînvestit cu o valoare care abia acum îl pune cu adevărat în vedere. Vederea nu se oprește la limita de netrecut a obiectualității, nu e prinsă în densitatea "formală" a unei realități care i se supune și i se opune totodată. Ea trece prin obiectul devenit transparent pentru a vedea altceva; o sublimare ori o apoteoză a sensibilului, așa cum ne e dat să
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
cu sine, fără umbră,/ și, nensoțită, dovedea mai lesne/ decât acum când îmi îngână mâna". Ce dovedește atunci această umbră neînsoțită de lucrul neluminat, mai mult decât acum, când dă contur și dublează ceea ce este? O umbră desprinsă de povara obiectualității realului care nu se afirmă decât pe sine, stă ca dovadă afirmându-și în-sinele și abia astfel este, se dă ca posibil al ființării pure. Aparența sa este aparența unei lumi, dar a lumii care apare și începe, în amurgirea
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
1971), Copac înflorit (1978) și Picătura de ploaie (1987). În poezie, abordarea eseistică din lucrările de critică și istorie literară transferă obișnuințe intelectuale și idei ce exprimă o structură temperamental-artistică. M. cultivă un lirism ușor abscons, explorând spații de dincolo de obiectualitatea concretă, evanescente stări emoționale, nelămurite mâhniri transcendente. Versurile albe nu recurg nici măcar la o ritmică a semnelor de punctuație, conținând nu o dată ecouri din discursul teoretico-literar: „punctul central”, de pildă. Dar și un crez deliberat, acela că prin vers se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288067_a_289396]
-
că voi răspunde azi sau mîine. În schimb, evident, am citit cartea ta primă și am făcut-o cu bucurie în primul rînd. Ai așteptat atît de mult apariția ei, încît nici nu știu dacă te mai bucuri intens de... obiectualitatea ei. Bine c-a apărut, în primul rînd! Am citit-o și mi-a plăcut. O găsesc echilibrată, avînd un ton personal, o muzicalitate chiar ce stăpînește fiecare discurs în parte adunîndu-se într-un fel de poem amplu. Cartea ta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
cu toate tribulațiile noastre pe seama importanței educației informaleă Ce se întâmplă acum? Elevii dezvoltă parteneriate de învățare și cu alții, din alte cercuri decât propria școală sau universul proxim, pe bază de predilecții personale față de anumite valori. 6. Spațialitatea și obiectualitatea situației de învățare sunt și ele puse în chestiune. Nu mai e obligatorie întâlnirea fizică dintre protagoniștii educației, iar mijloacele didactice au devenit mult mai evanescente, dar mai complexe, generând mai multă înțelegere. Întâlnirile didactice se pot realiza la nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]