752 matches
-
Așteptare. Confuzia unei clipe de detașare față de tot ceea ce cunoști, de tot ceea ce aștepți să vezi, să simți. Erau înconjurați de o cortină de gheață, ce parcă avea intenția să îi pună la zid. Ștergătoarele erau grele de mormanele de pietricele. Mira închise ochii, rugându-se să treacă și peste această încercare. Sărutul lui cald o readuse în simțiri. Filmul se derula. Sufletul ei se dezmorțea din împietrirea anxietății. Dulcele clipei se consuma în mijlocul furtunii. Contopire cu răvășire, cu dezmăț de
5 de MIRELA STANCU în ediţia nr. 1898 din 12 martie 2016 by http://confluente.ro/mirela_stancu_1457814793.html [Corola-blog/BlogPost/352665_a_353994]
-
Un trandafir uriaș Cu cuvintele noastre Împletite-n petale Ca odinioară degetele noastre Când ne-mpleteam Cu totul în poveste Un trandafir Ca flăcările unei Singure inimi Bătând în două piepturi Deodată. Te știu alături Și te tot caut Prin pietricele Prin nisip Ne-am sfărâmat, iubite, Ne-am pulverizat De parcă am trăit De la-nceputurile Lumii într-un hău Și totuși, Poate va porni Din noi Din tot ce-am presărat Pe-aici Prin iarbă Un Trandafir Uriaș Ca-ntr-o
METAMORFOZE de MIRELA BORCHIN în ediţia nr. 1049 din 14 noiembrie 2013 by http://confluente.ro/Metamorfoze_mirela_borchin_1384420709.html [Corola-blog/BlogPost/347211_a_348540]
-
lunci Mai rodnică în sfârșit când se nasc și prunci. Caracatița timpului Caracatița înghițise timpul, ochii mării se bulbucase, bețiv ce-și bea propia urină, azvârlind lături pe mal unde cerul alerga desculț după stele în nisip rămase fără vină pietricele colorate să adune în străfulgerarea galopului unui cal lumină din ochii peștilor amăgiți de undițe aruncate din bărci cu carena adormită în val. Lip, pleosc, lip, tentacole sugrumând noaptea, vise sângerând pe sarea mării din rană și pescarul sorbind tăcerea
POEZII DE AL.FLORIN ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 1331 din 23 august 2014 by http://confluente.ro/al_florin_tene_1408766607.html [Corola-blog/BlogPost/376482_a_377811]
-
citi mai mult, vă aprofundă mai mult studiul acestei cărți, va descoperi licăriri ale slavei și înțelepciunii divine. Un om de stiinta spunea despre experiența sa în urmă lecturii Bibliei: Sunt că un copil pe malul oceanului ce adună mici pietricele și admira nemărginitul orizont ce-l are în față. Așa este pentru mine această carte sunt conștient de mărețul și infinitul adevăr revelat pe paginile ei.” De aceea această carte niciodată nu-și epuizează actualitatea ei. În cartea lui Iov
CARTEA CARTILOR de EUGEN ONISCU în ediţia nr. 622 din 13 septembrie 2012 by http://confluente.ro/Cartea_cartilor_eugen_oniscu_1347569124.html [Corola-blog/BlogPost/343634_a_344963]
-
de romanul „Jocul cu mărgele de sticlă”, al lui Herman Hesse. În esență, poeta atacă aici în modul cel mai subtil una din marile și gravele teme ale poeziei universale. „Priveam la droaia de copii care cântau voios, săreau/ Și pietricelele zvârlite departe, pe mal adunau/ Erau zeci, sute și mii/ și albe și negre, maro, cenușii,/ Dreptunghiuri, triunghiuri, pătrate și sfere Venind de departe, vorbind de alte ere”// ... „Pioasă, genunchii i-am pus pe pământ/ Și ochii și fața și
O CARTE DE POEZIE CA UN AMURG ÎNFLORIT PE DINĂUNTRU de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 1516 din 24 februarie 2015 by http://confluente.ro/stefan_dumitrescu_1424745757.html [Corola-blog/BlogPost/368468_a_369797]
-
triunghiuri, pătrate și sfere Venind de departe, vorbind de alte ere”// ... „Pioasă, genunchii i-am pus pe pământ/ Și ochii și fața și gura-mi rosteau în cuvânt/ „Ce amarnică-i truda!”/ Dar, iar am plecat pe malul apei înspumat/ Pietricele s-adun: albe și negre, maro cenușii/ Să le dau strălucire, să le fac roșii-aurii”// Este vizibilă formația filozofică a poetei (a absolvit Facultatea de Filozofie, secția Psihologie, din Iași) ca și lecturile profunde din marii poeți pentru că multe din
O CARTE DE POEZIE CA UN AMURG ÎNFLORIT PE DINĂUNTRU de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 1516 din 24 februarie 2015 by http://confluente.ro/stefan_dumitrescu_1424745757.html [Corola-blog/BlogPost/368468_a_369797]
-
preferă câmpiile, parcurile din jurul marilor orașe, uneori poposesc și în balcoanele care au verdeața. Fiind foarte inventive preferă să își construiască cuiburile în podurile caselor, în grajduri s-au pe la streșinile caselor cu multă migala. Au nevoie de pământ moale, pietricele pe care le unesc între ele în formă semicirculara lăsând o deschidere pe unde să poată intra și ieși. Construirea durează șapte zile. Se spune că o rândunica străbate 10.000 km.... din Europa traversează în zbor Marea Mediterana, pentru a
BAIATUL RANDUNICA de CORNELIA CURTEAN în ediţia nr. 1098 din 02 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Baiatul_randunica_cornelia_curtean_1388651443.html [Corola-blog/BlogPost/347492_a_348821]
-
Îi plăcea să o vadă cum se scufundă, să îi urmărească ghidușiile. Apoi o strângea și mai tare la piept. Erau sirene, apoi balene, erau broscuțe și apoi pluteau împreună, până când le trezea la realitate câte un val răzleț. Adunaseră pietricele și scoici, suveniruri pentru prelungirea în eternitate a acelor clipe frumoase. Briza mării le ostoia trupurile fierbinți. Prilej de visare, de suspin surd, acoperit de nisipul fin. Avea vreo 5 ani când mergea cu părinții pe litoralul Mării Negre, la Mamaia
LITORAL de MIRELA STANCU în ediţia nr. 2027 din 19 iulie 2016 by http://confluente.ro/mirela_stancu_1468906215.html [Corola-blog/BlogPost/382207_a_383536]
-
indefinit dar și indefinibil, cu o frumusețe puțin stranie însă plină de căldură, o căldură plăcută care îți rămâne nu numai pe retină ci și undeva, adânc, în suflet. Și, ca orice lucrare de acest fel, făcut din mii de pietricele sau plăcuțe de ceramică, fiecare cu istoria ei, cu strălucirea și culoarea ei, dar care, topite în ansamblu, capătă o cu totul altă dimensiune și semnificație, fără să-și piardă însă nimic din calitățile individuale. Evident trecerea la un nivel
FRANCISCA STOLERU, DINCOLO DE CUVINTELE SCRISE de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1296 din 19 iulie 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1405728782.html [Corola-blog/BlogPost/349359_a_350688]
-
bagă prostii în cap, nu mai sunt copil! - Unde vei sta, mămică? Îi liniștise cum putuse, îi urcase în tren, după care o luase încet spre podul ei. Se oprise în dreptul Taurului și începuse să arunce în apa nervoasă cu pietricelele mărunte răspândite lângă bordură. Nu fusese în stare să se întoarcă imediat la gazdă și să aibă o discuție cu femeia, așa cum promisese părinților. Ce ar fi putut să mai spună după toate invențiile răutăcioase pe care le scornise mintea
INCIZII PE MIJLOCUL DESTINULUI (FRAGMENT DE ROMAN) de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1835 din 09 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1452315944.html [Corola-blog/BlogPost/376204_a_377533]
-
vârtejul complicat al unei imagini fără cusur. Ochii căprui îi luceau în privirea ușor mijită cu care o măsură binevoitor din cap până în picioare. Îi adusese, galant, un trandafir superb, roșu, legat cu o fundă de mătase cu bordură de pietricele strălucitoare pe care ea simți imboldul de a le privi ca pe niște cristale Swarovski. Poate că asta și erau. Va păstra panglica din care erau confecționate buclele perfecte, ca pe o amintire a primei sale întâlniri cu un bărbat
INCIZII PE MIJLOCUL DESTINULUI (FRAGMENT DE ROMAN) de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1835 din 09 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1452315944.html [Corola-blog/BlogPost/376204_a_377533]
-
nimic, o să poarte tot ce am cusut pentru băiat, ce săi fac dacă s-a nascut față “. Cu ea ne-am jucat, precum o păpușe. Tot nu aveam noi păpuși. Era grasă și frumoasă, cu gropite în obraji. Ne jucăm ”pietricele “ pe drum. Luăm cinci pietricele, le lustruiam și ne jucăm: puneam patru jos, în formă de pătrat și cu una în mână, pe care o aruncăm în sus, în acel timp le ridicăm pe cele de jos. Aceasta se numea
POVESTEA UNEI FETE CARE TREBUIA SĂ SE NASCĂ BĂIAT, POVESTIRE DE TITINA NICA ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 284 din 11 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Povestea_unei_fete_care_trebuia_sa_se_nasca_baiat_povestire_de_titina_nica_tene.html [Corola-blog/BlogPost/364478_a_365807]
-
am cusut pentru băiat, ce săi fac dacă s-a nascut față “. Cu ea ne-am jucat, precum o păpușe. Tot nu aveam noi păpuși. Era grasă și frumoasă, cu gropite în obraji. Ne jucăm ”pietricele “ pe drum. Luăm cinci pietricele, le lustruiam și ne jucăm: puneam patru jos, în formă de pătrat și cu una în mână, pe care o aruncăm în sus, în acel timp le ridicăm pe cele de jos. Aceasta se numea clasa întâi. Apoi puneam două
POVESTEA UNEI FETE CARE TREBUIA SĂ SE NASCĂ BĂIAT, POVESTIRE DE TITINA NICA ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 284 din 11 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Povestea_unei_fete_care_trebuia_sa_se_nasca_baiat_povestire_de_titina_nica_tene.html [Corola-blog/BlogPost/364478_a_365807]
-
ceai de coada calului, pe care i l-a recomandat cu încredere doctorul Șerban - medicul de familie al lui, al neveste-si și al întregului sat -, după ce, tot cam pe-atunci, descoperise, în urma unor analize, că are niște drăguțe de pietricele la rinichi. După ce termină de fiert cafeaua și ceaiul, le lăsă să se răcească puțin, atât cât să le poată turna în sticlele de plastic, fără riscul ca acestea să se topească și se apucă de așezat în două sacoșe
PRIMA PRAŞILĂ (FRAGMENT) de LIVIU GOGU în ediţia nr. 996 din 22 septembrie 2013 by http://confluente.ro/Prima_prasila_fragment_liviu_gogu_1379850500.html [Corola-blog/BlogPost/360698_a_362027]
-
Cum te cheamă pe tine? - mă întrebă ea cu un glas fin, de clopoțel. Îi spusei cum mă cheamă, îmi repetă de vreo câteva ori numele și tăcu, rușinată de privirile mele insistente. Se juca în mâini cu vreo patru pietricele, le arunca pe rând în aer și le prindea. -Auzi, mai zise ea, n-ai vrea să-mi spui și mie cum îl cheamă pe prietenul tău? -Nu mi-e prieten, mi-e vecin! De ce întrebi? -Nu știu de unde-l
PRINŢESA ŞI PATEFONUL- PROZĂ SCURTĂ de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1336 din 28 august 2014 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1409227876.html [Corola-blog/BlogPost/371555_a_372884]
-
de folclor, s-a născut neînfricată și și-a cântat viața după un cântec propriu-însuși cântecul românesc... Lumina solară din ochii ei, părul cu reflexe albastre, legănările de trestie în furtună, fără să cedeze, cei o mie de dinți, precumpănitori, pietricele din Prundul Bârgăului, în claritatea apelor vijelioase de munte... Vocea întregindu-i intemperiile lăuntrice, sufletești, ieșite din fire, ca la toți cei mari. (ibid. p. 23) „În soarele privirilor ei a răsărit toată cântarea noastră românească. Maria a pus lumină
REGINA CÂNTECULUI POPULAR ROMÂNESC de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 1102 din 06 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Gheorghe_constantin_nistoroiu_gheorghe_constantin_nistoroiu_1388999583.html [Corola-blog/BlogPost/361576_a_362905]
-
cu însurătoarea lui. Acum s-a dus, s-a isprăvit și cu povestea asta...” Așa credeam, așa nădăjduiam și îmi închipuiam eu. Că povestea cu Merlin s-a terminat... — Dar te-ai înșelat, o întrerupse iarăși Octavia, căutând în prundiș pietricele turtite, pe care le aruncă apoi peste oglinda apei. Pietricelele zburară razant și ciupiră suprafața lucie în câteva locuri. — Te-ai plictisit? interveni broscuța. Dacă te-ai plictisit, nu-ți mai istorisesc nimic și mergem la culcare. Și își întoarse
EUGEN DORCESCU, PORTIŢA VISELOR de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 1387 din 18 octombrie 2014 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1413617923.html [Corola-blog/BlogPost/349392_a_350721]
-
și cu povestea asta...” Așa credeam, așa nădăjduiam și îmi închipuiam eu. Că povestea cu Merlin s-a terminat... — Dar te-ai înșelat, o întrerupse iarăși Octavia, căutând în prundiș pietricele turtite, pe care le aruncă apoi peste oglinda apei. Pietricelele zburară razant și ciupiră suprafața lucie în câteva locuri. — Te-ai plictisit? interveni broscuța. Dacă te-ai plictisit, nu-ți mai istorisesc nimic și mergem la culcare. Și își întoarse bosumflată capul în josul râului. — Nu m-am plictisit deloc, o
EUGEN DORCESCU, PORTIŢA VISELOR de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 1387 din 18 octombrie 2014 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1413617923.html [Corola-blog/BlogPost/349392_a_350721]
-
câteva locuri. — Te-ai plictisit? interveni broscuța. Dacă te-ai plictisit, nu-ți mai istorisesc nimic și mergem la culcare. Și își întoarse bosumflată capul în josul râului. — Nu m-am plictisit deloc, o liniști Octavia. Iartă-mă, am aruncat câteva pietricele, fiindcă îmi place tare mult să fac rândunici. Dar am fost atentă tot timpul, n-am pierdut nici un cuvânt din ce mi-ai spus... Continuă, te rog. Te rog... Broscuța se așeză și ea pe o piatră. — În fine, zise
EUGEN DORCESCU, PORTIŢA VISELOR de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 1387 din 18 octombrie 2014 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1413617923.html [Corola-blog/BlogPost/349392_a_350721]
-
Ochi care se măreau Ca niște aștri, Înspre tine, Avizi să te privească pe tine Să te pipăie cu privirea Albaștri Profund, dureros, nesfârșit, bine Și toată ființa mea Pe nesimțite a devenit un fluviu Atât de limpede Că vedeai pietricelele albe și roșii Pe fundul lui Care clipocea atât de dulce Curgând înspre tine Ca să te îmbrățișeze Că se auzea în univers ! EU SUNT TOT TIMPUL CU TINE Eu sunt tot timpul cu tine, Eulenia. De aceea sunt fericit și
POEZII DE IUBIRE de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 1370 din 01 octombrie 2014 by http://confluente.ro/stefan_dumitrescu_1412180135.html [Corola-blog/BlogPost/353027_a_354356]
-
ar mai plăcea să ne jucăm de-a râul sau de-a fluviul Eu să fiu malurile lui Încărcate de păduri de zmeuriș în care cântă privighetorile și mierlele Tu să fii apa lui limpede cum este cristalul Sărind peste pietricelele albe Clipocind dulce Iar eu să te țin toată viața în brațele mele dar nici acesta nu este un joc pentru că de când mă știu tu chiar ești un rău cu apă lină Clipocind dulce adormitor Iar eu chiar sunt malurile
POEZII DE IUBIRE de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 1370 din 01 octombrie 2014 by http://confluente.ro/stefan_dumitrescu_1412180135.html [Corola-blog/BlogPost/353027_a_354356]
-
este numai primarul lui tatăl tău că este și al meu. - Nu este primarul tău că tu nu ai servici la primăria lui tăticu. Fântână arteziana răspândea o răcoare plăcută. De pe iarbă încă nu se ridicase roua dimineții Porumbeii ciuguleau pietricele. Am adunat și eu cinci pietricele cu care să o învăț pe Catinca. Să se joace cum mă jucam eu în copilărie. Mă privea cu ochii ei albaștri, nevinovați, iar eu încercam un sentiment de început de viață amestecat cu
INTREBARE FĂRĂ RĂSPUNS POVESTIRE DE TITINA NICA ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 254 din 11 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Intrebare_fara_raspuns_povestire_de_titina_nica_tene.html [Corola-blog/BlogPost/355734_a_357063]
-
că este și al meu. - Nu este primarul tău că tu nu ai servici la primăria lui tăticu. Fântână arteziana răspândea o răcoare plăcută. De pe iarbă încă nu se ridicase roua dimineții Porumbeii ciuguleau pietricele. Am adunat și eu cinci pietricele cu care să o învăț pe Catinca. Să se joace cum mă jucam eu în copilărie. Mă privea cu ochii ei albaștri, nevinovați, iar eu încercam un sentiment de început de viață amestecat cu toamnă. Eram acolo în parc, începutul
INTREBARE FĂRĂ RĂSPUNS POVESTIRE DE TITINA NICA ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 254 din 11 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Intrebare_fara_raspuns_povestire_de_titina_nica_tene.html [Corola-blog/BlogPost/355734_a_357063]
-
o învăț pe Catinca. Să se joace cum mă jucam eu în copilărie. Mă privea cu ochii ei albaștri, nevinovați, iar eu încercam un sentiment de început de viață amestecat cu toamnă. Eram acolo în parc, începutul cu sfârșitul, jucăm pietricele. Dintrodată, Catinca, se uită în ochii mei și mă întreabă: -Tu ai mama? - Nu. - De ce? - A murit. - De ce? - Era bătrână. Catinca rămâne gânditoare și frământa, în mânuțele mici, pietricelele. Privește în zare cu ochii ei albaștri că cerul. Se întoarce
INTREBARE FĂRĂ RĂSPUNS POVESTIRE DE TITINA NICA ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 254 din 11 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Intrebare_fara_raspuns_povestire_de_titina_nica_tene.html [Corola-blog/BlogPost/355734_a_357063]
-
amestecat cu toamnă. Eram acolo în parc, începutul cu sfârșitul, jucăm pietricele. Dintrodată, Catinca, se uită în ochii mei și mă întreabă: -Tu ai mama? - Nu. - De ce? - A murit. - De ce? - Era bătrână. Catinca rămâne gânditoare și frământa, în mânuțele mici, pietricelele. Privește în zare cu ochii ei albaștri că cerul. Se întoarce spre mine: -Și tu murești? Dintr-un copac, din marginea parcului, zboară, cu croncănit puternic niște ciori. Frunze galbene cad, alene, spre pământ. Semn că vară e pe sfârșite
INTREBARE FĂRĂ RĂSPUNS POVESTIRE DE TITINA NICA ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 254 din 11 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Intrebare_fara_raspuns_povestire_de_titina_nica_tene.html [Corola-blog/BlogPost/355734_a_357063]