31 matches
-
dormea, precum ți-am pus, Noapte și zi, ochiosul... Orăcăia: oac jos, oac sus, Oac împrejur... Din dosul Băltișului duios gemând Înșuierându-l vântul, Cânta întruna ca și când, De-ar fi tăcut, pământul Și cerul, soarele în loc S-ar fi oprit și raznă, Prăpăd s-ar fi făcut și foc Fără măiastra-i caznă. Dar frânt ca frunza în furtuni Și-n vijelii vrăjmașe, Brotacul nedormit de luni, Știind că patimaș e, Și mic și el, cum și tu ești, Și cum te
BROTĂCELUL CU NOROC de ROMEO TARHON în ediţia nr. 1430 din 30 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/romeo_tarhon_1417371502.html [Corola-blog/BlogPost/371875_a_373204]
-
o scurtă perioadă, alături de Mircea Eliade, Eugen Ionescu, Monica Lovinescu, Virgil Ierunca și alții în coloanele revistei „Luceafărul” și la cenaclul literar românesc de la cafeneaua „Korona”, “ ... acolo fiind pentru ultima oară când mai apare în public printre români”. (Cioran Emil, Razne, Cuvânt înainte de Monica Lovinescu, Editura Jurnal literar, București, 1995). Uneori negativist până în măduva oaselor, sau rupt total de realitatea materială care îl înconjoară, dar cu microscopul gândirii metafizice veșnic pregătit, observă analitic, utopic, sau chiar cinic, realitatea spirituală care îl
CIORAN CEL SINGUR... de GEORGE ROCA în ediţia nr. 1113 din 17 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/George_roca_cioran_cel_singu_george_roca_1389961188.html [Corola-blog/BlogPost/365859_a_367188]
-
Editura Jurnal literar, București, 1995). Uneori negativist până în măduva oaselor, sau rupt total de realitatea materială care îl înconjoară, dar cu microscopul gândirii metafizice veșnic pregătit, observă analitic, utopic, sau chiar cinic, realitatea spirituală care îl înconjoară. În postfața acelorași „Razne”, Nicolae Florescu spune: „ ... Adolescent întârziat până aproape de vârsta patriarhilor, Cioran și-a repetat la nesfârșit chipul, inițial fixat pe coordonatele limită și în culori de doliu, ca în metafora mitica a șarpelui ouroboros, crescând din sine, hrănindu-se cu sine
CIORAN CEL SINGUR... de GEORGE ROCA în ediţia nr. 1113 din 17 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/George_roca_cioran_cel_singu_george_roca_1389961188.html [Corola-blog/BlogPost/365859_a_367188]
-
Diaconu, București, 1991; Antropologie filosofică, îngr. și pref. C. Barbu, Craiova, 1991; Îndreptar pătimaș, București, 1993; Oeuvres, Paris, 1995; 12 scrisori de pe culmile disperării însoțite de 12 scrisori de bătrânețe și alte texte, îngr. și pref. Ion Vartic, Cluj-Napoca, 1995; Razne, îngr. Nicolae Florescu, pref. Monica Lovinescu, București, 1995; Scrisori către cei de acasă, îngr. Dan C. Mihăilescu, Gabriel Liiceanu și Theodor Enescu, tr. Tania Radu, București, 1995; Cioran și muzica, îngr. Aurel Cioran și Vlad Zografi, tr. Nicolae Bârna, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286266_a_287595]
-
se fi născut". Se revoltă împotriva lui Dumnezeu, pe care îl face vinovat de a fi făcut o creație inutilă și alege scrisul, ca "o revanșa a creaturii și o replică la o creație de mântuiala"40. În postfața volumului Razne 41, Nicolae Florescu spune: "Adolescent întârziat până aproape de varsta patriarhilor, Cioran și-a repetat la nesfârșit chipul, inițial fixat pe coordonatele limită și în culori de doliu, ca în metaforă mitică a șarpelui ouroboros, crescând din sine, hrănindu-se cu
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Tristețea de a fi, Ed. Dionysos și Ed. Oltenia, 1992, p. 7. 39 Fernando Savater, Nihilismo y Acción, Ed. Taurus, 1990, p. 18: "la nada está en mí mismo". 40 Emil Cioran, Exerciții de admirație, p. 197. 41 Emil Cioran, Razne, Cuvânt înainte de Monica Lovinescu, Ed. Jurnal literar, București, 1995, ediție îngrijita și postfața de Nicolae Florescu. 42 P.64. Ouroborosul (sau uroboros), animatorul universal, este reprezentat printr-un șarpe, străvechi simbol al unui zeu indian, gravat pe marginea primelor reprezentări
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
dintre acele momente-cheie ale istoriei României; dimpotrivă, prin măsurile luate, PCdR se manifesta împotriva statului național în perioada în care România înregistra ca o victorie nesperată alipirea ultimelor provincii românești, Transilvania, Basarabia și Bucovina. Toate aceste situări defectuoase, toate aceste razne, asimetrii, inaderențe la cursul istoriei erau răscumpărate însă de victoria servită pe tavă de Armata Roșie și de strategia politică a lui Stalin pentru Europa de Est, care urma să fie incorporată sferei de influență sovietice. Cel de-al doilea roman, Facerea
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
ajatuksia (Amintiri și gânduri), traducere și selecție de Kristina Petrovan și Jaana Sitaru (după Marin Diaconu, în "Jurnalul literar", serie nouă, an VI, nr. 25-32, august-septembrie 1995, p. 4), în "Columna", nr. 9, nov. 1995, p. 30. Cioran, Emil, Harhoja (Razne - fragmente), traducere de Marjo Cosma, în "Columna", nr. 10, dec. 1996, p. 55. Comănescu, Denisa, Merimaisema (Marine), traducere de Pilvikki Kause, în "Columna", nr. 6, nov. 1985, p. 27. Eliade, Mircea, Mustalaisten talo (La țigănci - fragment), traducere de Timo Viitanen
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
în noiembrie 1948 - a debutat cu lectura făcută de N.I. Herescu unei poeme nesemnate, venită din țară, Adio libertate!, despre care s-a aflat mai târziu că aparținea lui V. Voiculescu. În atmosfera intimă de aici a citit Emil Cioran Razne, ultimele sale pagini eseistice scrise în românește. Seri de poezie remarcabile au fost cele în care lectura era asigurată de Horia Stamatu sau Nicu Caranica. Tot aici, în urma unei lecturi a lui Constantin Virgil Gheorghiu dintr-un roman în manuscris
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285994_a_287323]
-
numi condiția existențială și statutul social și național al participanților. Repere bibliografice: Titus Bărbulescu, Cu Mircea Eliade la Paris, „Revista scriitorilor români” (München), 1986, 23; Virgil Ierunca, Jurnal, „Destin” (Madrid), 1966, 15; Monica Lovinescu, Acum a plecat..., în Emil Cioran, Razne, îngr. Nicolae Florescu, București, 1995, 3-5. N.Fl.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285994_a_287323]
-
trece aproape neobservat, narațiunile publicate doi ani mai tîrziu în Duminica muților "fac mîna romancierului. Consacrarea definitivă ca prozator ( publicistul avea, deja, o notorietate confortabilă) vine după aproape un deceniu, cînd Galeria cu viță sălbatică ( 1976) își impune instantaneu, fără "razne și prisosuri, realismul ei politic și social pilon de rezistență bine cămășuit filosofic. De aceea, poate, cititorul prevenit ( cultivat) ori criticul avizat ( profund) nu se arată captivați doar de iradiantele aspecte politice, istorice, sociale și chiar erotice ale Galeriei..., cît
Iulie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Imaginative/13741_a_15066]
-
am adăpostit de fiecare dată în pumn./ (Și pumnul, la mine, moare ultimul.) Nu./ A venit de capu' lui în baraca mea,/ după ce executasem vreo patru luni de carceră și-mi mai trebuiau vreo două zile până s-o iau razna/ de tot./ Eram singur și anul mai avea mult până să compenseze ochiul/ pe care i-l scosesem puștiului care mă furase la barbut./ De când l-am văzut/ am știut că avem multe în comun/.../ Se auzise în toată pușcăria
O poezie de succes by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6776_a_8101]
-
colaps, în spatele cortinei de fier, așa cum scria un alt surghiunit de seamă, Vintilă Horia, printr-o patrie ideală, „care mai curînd sau mai tîrziu va înlocui patria care se stinge". Dacă Cioran publica în Luceafărul un șir de Fragmente și Razne, semnate Z.P., probabil ultimele pagini pe care le-a așternut în limba română, cu o dispoziție intemporală, de abstragere din calamitățile timpului (li se poate totuși desluși o notă de protest implicit față de producția obligatoriu ideologizată, la modul grosolan
Luceafărul diasporei by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6499_a_7824]
-
Răzvan Voncu Cioran - Razne, stabilirea textului, prefață și note de Constantin Zaharia, Editura București, Humanitas, 2012, 124 p. Nu stă în atribuțiile istoricului literar să comenteze mișcările de suprafață ale vieții literare. Totuși, nu-mi pot reprima mirarea față de slaba receptare de care au
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
se diversifice și să se specializeze, transformându-se într-un reper permanent al culturii noastre contemporane. Discreția cu care a fost întâmpinată această spectaculoasă întregire a operei sale românești e deconcertantă. Mai ales dacă ne gândim că a treia inedită, Razne, este chiar ultima carte scrisă de gânditor în limba română, înaintea trecerii, prin Précis de décomposition (1949), la cea franceză. Un volum-cheie, așadar, în biografia lui Cioran și în devenirea operei sale. Căci transferul, după cum arată Constantin Zaharia în prefață
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
în devenirea operei sale. Căci transferul, după cum arată Constantin Zaharia în prefață, nu este numai de la o limbă la alta, ci și de la o modalitate - eseul - la alta - respectiv, fragmentul aforistic -, ca și de la un repertoriu tematic la altul. După Razne, frenezia, lirismul sau melancolia vor face loc descompunerii și amărăciunii, în toate declinările lor. Dar să revenim la ediție. Principiile care au structurat-o sunt cele pe care le-am întâlnit deja în Despre Franța și Îndreptar pătimaș II, îngrijite
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
variantele sunt trimise la sfârșitul cărții, într-un capitol separat, de note. Simplitatea soluției ascunde, însă, o muncă migăloasă și, în același timp, de înaltă competență filosofică și literară, ca și o lungă familiarizare cu opera cioraniană. Căci nici volumul Razne nu se găsește, în manuscrisul aflat în Biblioteca Literară Jacques Doucet, într-o formă definitivă, ci așa cum l-a abandonat autorul, undeva între jumătatea anului 1945 și începutul lui 1946, când va începe prima versiune, intitulată Exercices négatifs, a viitorului
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
Ruperea lui Emil Cioran de limba română și adoptarea limbii franceze nu pot fi înțelese în afara acestui dialog între transfigurarea interioară pe care o parcurge, în anii războiului, filosoful și, respectiv, contextul politic românesc, tot mai nefast. În acest cadru, Razne, titlu dat ultimei sale cărți scrise în românește, este o vocabulă care apare și în fruntea altor texte publicate de Cioran în revistele exilului. Conform Enciclopediei exilului literar românesc, a lui Florin Manolescu, sub acest titlu (și sub un al
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
apar în revista Luceafărul a scriitorilor români din exil ultimele texte publicate de filosof în limba română, semnate cu pseudonimul Z.P., în 1948 și 1949. E cert că după aceste intervenții survine abandonul cărților românești nefinalizate și că tot „raznele” îi oferă filosofului o nouă modalitate, cea „aforistică”, în care fragmentul ia locul eseului. Nu e, prin urmare, exagerat să avansăm ipoteza că materia volumului Razne, neagră ca umoare și răvășită ca structură, este un ecou direct al stărilor de
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
E cert că după aceste intervenții survine abandonul cărților românești nefinalizate și că tot „raznele” îi oferă filosofului o nouă modalitate, cea „aforistică”, în care fragmentul ia locul eseului. Nu e, prin urmare, exagerat să avansăm ipoteza că materia volumului Razne, neagră ca umoare și răvășită ca structură, este un ecou direct al stărilor de spirit ale scriitorului în anii ’45-’46. Stări de spirit generate atât de combustia interioară a gândirii sale (ce suferă acum o transformare radicală, în special
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
46. Stări de spirit generate atât de combustia interioară a gândirii sale (ce suferă acum o transformare radicală, în special la nivel ideologic), cât și de drama abandonării oricărui gând de întoarcere în țara și cultura în care se născuse. Razne ne obligă, cred, să revenim la o explicație mai puțin abisală a transferului cultural cioranian. Fără să fie o figură de prim-plan a exilului politic românesc, filosoful s-a implicat, totuși, în măsura posibilităților, în inițiativele grupului de la Paris
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
ulterior înfrântă, ocupată și comunizată de marele vecin de la Răsărit. Moartea, sinuciderea ca formă de libertate, zădărnicia creației nu sunt, desigur, teme străine gândirii mai vechi a lui Cioran. Însă acum, în perioada în care elaborează și apoi abandonează volumul Razne, ele capătă o acuitate și o rezonanță care au legătură cu contextul politic și ideologic. Razne mai contribuie și la reechilibrarea balanței între cărțile scrise în română și cele în franceză, ducându-le pe primele la paritate cu cele din
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
zădărnicia creației nu sunt, desigur, teme străine gândirii mai vechi a lui Cioran. Însă acum, în perioada în care elaborează și apoi abandonează volumul Razne, ele capătă o acuitate și o rezonanță care au legătură cu contextul politic și ideologic. Razne mai contribuie și la reechilibrarea balanței între cărțile scrise în română și cele în franceză, ducându-le pe primele la paritate cu cele din urmă. Ceea ce ne obligă să insistăm asupra studiului lui Emil Cioran ca mare autor român, cu
Cioran, ultima carte în românește by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3989_a_5314]
-
Univers, marele scriitor sud-american se ocupă de stil cu jactanța sa precisă, directă - citez mai mult și mai în voie pentru o mai lesne captare a iubitorului sincer de literatură apărându-se de somnolenta logoree română ca și de atâtea razne și prisosuri: "...Cei ce păcătuiesc de această superstiție (a scrie perfect, n.n.), înțeleg prin stil nu eficiența sau ineficiența unei pagini, ci aparenta iscusință a scriitorului: comparațiile folosite, acustica, episoadele punctuației și ale sintaxei lui...(...) Atât de răspândită e superstiția
Pagina "perfectă" by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/14199_a_15524]
-
Ce-i drept, Apostolescu nu stătea decât cu nevasta și se îmbrăca destul de neglijent. Dar una e una și alta e alta, gândise atunci Maia” (pp. 30 - 31). Nimic în minus, nimic în plus. Proza se construiește de la sine, fără razne și prisosuri. Printre altele, diferența o face, probabil, și tipul de reflex cultural al celor două autoare. Mioara Apolzan este, în primul rând, istoric literar. A debutat cu un studiu dedicat prozei românești contemporane, Casa ficțiunii (1979), căruia i-a
Diferențe specifice by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4646_a_5971]