306 matches
-
Ca să ții treaza și prizoniera atenția cititorului e nevoie de multă varietate, mobilitate, inteligență proiectiva. Evenimențialul e doar un punct de plecare, un dat motivațional, fiind când abolit, cănd absorbit, spre a lăsa drum liber doar metaforei: „Viețuiesc precum moneda înnodata în colțul batiștei cu care bunica își ștergea fruntea mai înainte de-a îngenunchea la strana. /Albastre sunt cearcănele genunchiului meu și este luni, apoi... marți, miercuri, tot zile imposibil de trecut în pomelnicul pe care il repet pe banda
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
Ca să ții treaza și prizoniera atenția cititorului e nevoie de multă varietate, mobilitate, inteligență proiectiva. Evenimențialul e doar un punct de plecare, un dat motivațional, fiind când abolit, cănd absorbit, spre a lăsa drum liber doar metaforei: „Viețuiesc precum moneda înnodata în colțul batiștei cu care bunica își ștergea fruntea mai înainte de-a îngenunchea la strana. /Albastre sunt cearcănele genunchiului meu și este luni, apoi... marți, miercuri, tot zile imposibil de trecut în pomelnicul pe care il repet pe banda
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
datele biografice erau, de exemplu, meșa gornistului de la vârsta de un an, al 37-lea vis al său, amprenta celui care i-a înregistrat proba de urină pentru recrutare, urma lăsată de decorație pe tunică, blacheul tocit și contorsionat, zgârciul înnodat al ochelarilor, lipsa decorațiunilor de alamă de pe coșciug și vertebra secretul și esența ființei sale. Vertebra de delfin, pe care a purtat-o toată viața fără ca nimeni, nici măcar el să aibă știre de ea; vaga bănuială a existenței sale apărea
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
mai potri vesc cu noile mele obiceiuri. Lev Nicolaevici Tolstoi simțea cum i se zbârlește părul de pe picioare și, oricât încerca să găsească o explicație plauzibilă a acestei întâlniri, nu făcea decât să se împleticească și mai mult în ițele înnodate ale raționalului. Și să nădușească vizibil. Periculos de liniștită în mișcări și cu glas molatic, Anna trona peste grădina contelui și, cel puțin așa i se părea lui Lev Nicolaevici, i se adresa cam de sus. Dar rămânea de văzut
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
strecură grăbit și atent prin rambleurile înalte. Peste față și mâini, frunze reci, aspre și zimțate. La lumina reflectorului, umbre de oameni și câini. Fragmente de mâini și picioare pâlpâind uriașe. Nu deslușea clar petele întunecate desfăcute din celelalte vălmășaguri, înnodate, săltând în jurul vagoanelor, dar știa ce erau înainte de-a le auzi vocile și-și dădu seama și ce greu îi va veni. Reflectorul izbucni orbitor. Mătură acoperișul atelierelor; scăzu, ezită buimac, apoi se lăsă în jos, scormonitor ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
sofaua răvășită dormeau părinții mei, mama cu tot capul vârât sub cearceaf, ghemuită, așa-ncît părea ciudat de mică, iar tata pe spate, cu nasturii descheiați la pijamaua șifonată și cu un fes pe cap, făcut dintr-un ciorap de damă înnodat, ca să-i țină părul lipit pe spate. Mă apropiam și-o priveam pe mama cu o ciudată intensitate. Aproape imediat mă trezeam într-adevăr, și, ca azi-noapte, rămâneam o vreme într-o stare de confuzie desăvîr-șită. Făceam apoi câteva mici
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-i arăt un semn de vindecare. Am adormit cu gîndu-ăsta, după ce s-a dat stingerea, și-am dormit prost, cu treziri acre, cu vise-ncîlcite, mereu reluate, de parcă aparatul de proiecție din craniul meu ar fi avut de rulat o peliculă înnodată ca un ghem de șerpi. Ceva în mine știa, poate, că mama avea să mă găsească a doua zi la subsol, cu muribunzii. În miez de noapte m-am trezit brusc, lucid de parcă n-aș fi dormit deloc, nu numai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
la intersecții, cu cîte-un bătrân popă ortodox ce manevra, în pronaos, manivela cu potențiometru și, din când în când, oprea și cobora ca să schimbe macazul. O oglindă retrovizoare, fixată sub hram, îl ajuta pe vat-manu-n sutană, cu barba lungă și înnodată, să vadă în părțile laterale, de-a lungul frescelor de pe pereți, până la tamponul din spate, pe care jegosii copii ai străzii se străduiau să se țină-n picioare, atârnați de funia clopotelor din turla din mijloc. Pe jos sau luând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
balta unde fusese împinsă de gloată? Vieți răvășite, sărmane rămurele pe care râul, în acea revărsare de teroare, le dezrădăcina și le împingea înainte spre ruină. Cum era femeia aceea, care, apăsată de o legătură grea, făcută dintr-o pătură înnodată, ținea de mână un copil. Avea un ochi învinețit, o buză îi era spartă și îl fixa cu o privire umilită; alături se afla soțul ei, un țăran iute, cu o expresie obtuză, ce ducea în spinare un coș mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
înnodat cu o batistă murdară. Râdea cu un râs sec și oribil, un râs care face să ți se zbârlească părul în cap. Ieși. M-am ridicat, grăbindu-mă să alerg după el ca să-i iau din nou vasul, batista înnodată; dar bătrânul se îndepărtase cu o agilitate deosebită. M-am întors și am deschis fereastra care dădea în stradă. Atunci, am văzut silueta bătrânului. Râdea atât de tare, că-i tremurau umerii; strângând la subsuoară batista înnodată, se îndepărta șontâc-șontâc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
nou vasul, batista înnodată; dar bătrânul se îndepărtase cu o agilitate deosebită. M-am întors și am deschis fereastra care dădea în stradă. Atunci, am văzut silueta bătrânului. Râdea atât de tare, că-i tremurau umerii; strângând la subsuoară batista înnodată, se îndepărta șontâc-șontâc, până dispăru în ceață. Atunci m-am întors și mi-am examinat ținuta: hainele îmi erau rupte; din cap până-n picioare eram acoperit cu sânge închegat. Doi cărăbuși zburau împrejurul meu: viermi albi, minusculi îmi colcăiau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
mărunt compromis, se enervează Curistul. — întotdeauna e vorba doar de una singură, se dezmeticește Roja cu gîndul la Tușica, Angelina și Delfinaș. — Din toate trei, abia dacă ai fi putut face una ca lumea, zice Părințelul. — Le-am adăugat, lipit, înnodat, dar tot nu merge, ce s-a dus odată pe apa Sîmbetei, e bun dus, n-are nici un rost să-ți mai pierzi vremea prostește, să speri degeaba, cum fac unii, spune șoferul. — Roja, ar trebui să-ți fie rușine
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
De sub marginea căciulii se ițeau smocuri de păr regenerat. Se legăna pe coridor, jucându-se de-a pendula. Se opri în fața lui Karin. —Ăsta-i tipul care o să mă scoată din fundătura asta? Mâinile femeii țâșniră în aer. Părul ei înnodat se desfăcu. —Mark. Ți-am spus că azi vine doctorul Weber. Nu puteai să-ți pui o bluză decentă? —E bluza mea preferată. — Nu merge, când stai de vorbă cu un doctor. El ridică un braț rigid și-l îndreptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să cânte iar flăcăii și-au schimbat mersul în dans. Aveau căciuli din blană de miel, cu cordele roșii prinse în partea stângă. Bete tot roșii, țesute din lână, erau legate cruciș peste piept și apoi aduse peste mijloc și înnodate tot în partea stângă. Doar cizmele erau negre, dar aveau ciucuri roșii prinși mai peste tot, lăsând să se vadă zurgălăii și pintenii de argint. Pe spinare, de bete erau prinși clopoței, tot așa și la poala mânecii cămășii albe
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
iad. „Duhoarea asta de dihor e o armă eficace”, gândi el. între risipituri de pereți, o gaură scobită în paie slujea de adăpost unei arătări cu lațe albe pe sub broboadă, cu un dinte îngălbenit și nasul căzut peste bărbie. înnodat în zdrențe petecite, trupul unei ființe ieșea doar pe jumătate din covru, ca să-și cârcâlească degetele la un hârb cu jăratic. Arătarea croncănea fără șir, cu gemete și văicăreli. Din acestea și mai ales din explicațiile însoțitorilor, procurorul înțelese că
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
suna sub grinzi. Șuruitul ploii sosea cu tropote și plesnituri într-un zvon care se topea în urlet neîncetat. Rămas singur, omul aștepta. începuse să-i sclipească privirea. Apropiindu-se, negura se desluși mai bine : era un vârtej de răchiți înnodate. Morarul pregăti o prăjină. Răsucite de vârtej, un timp trunchiurile poposiră într-un cot. „De-ar sta acolo până vin oamenii... cugeta țăranul. Preț de un sfert de ceas, trunchiurile se rotiră în loc. Puternic și greoi, deodată unul fu împins
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
considerată a fi un talisman prețios. Această împăturire avea rolul de a invoca bunăvoința zeilor pentru binecuvântarea celui căruia îi era destinat.. Nunțile la altarele shintō erau celebrate având ca daruri pentru tinerii căsătoriți cești de sake învelite în hârtie înnodată, cu benzi în formă de fluture, ale cărui aripi simbolizau mireasa și mirele. Dacă până în 1333 a îndoi hârtia reprezenta apanajul castelor superioare (nobili, samurai, preoți), în perioada Muromachi (1333-1573) această îndeletnicire devine obișnuință și în rândul oamenilor de condiție
ABILITATI PRACTICE PRIN TEHNICA ORIGAMI by LOREDANA TARA () [Corola-publishinghouse/Journalistic/770_a_1487]
-
ca și când de pe atunci ar fi cunoscut suferința... Cu aerul de vampă pe care și-l confecționase la câțiva ani după căsătorie : părul tuns scurt, cu cărare într o parte, o meșă acoperindu-i fruntea până la sprâncene, o eșarfă de mătase înnodată cochet la spate... Rochia foarte scurtă, care îi dezvelea genunchii mici, strânși în ciorapii fumurii, de mătase. Vorbea ca și când de pe-atunci cunoscuse suferința. Nu, era încă prea devreme, prea devreme și pentru ea : escapadele lui Alexandru, renumele lui de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Nite Owl, au evadat din Închisoarea Palatului de Justiție, aflată În centrul Los Angeles-ului. Cei trei fuseseră mutați Într-un bloc de celule de minimă securitate, unde așteptau un nou interogatoriu, și au reușit să evadeze folosindu-se de cearșafuri Înnodate și sărind apoi printr-o fereastră de la etaj. Vă prezentăm o Înregistrare făcută imediat după evadare, ce conține comentariile căpitanului Russel Millard de la Departamentul de Poliție din Los Angeles, coordonator ascociat al anchetei Nite Owl: „Îmi... Îmi asum Întreaga răspundere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
rușâne, cân’ omu-i În rușânea goală! Da pălăria-i pălărie, dă! On om făr-de pălărie-i mai gol ca goliciunea. Ca cu sacu: făr-di sac, pi ploai’ - nu ești om!»... Măneanul care făcea, În felul lui, Încâlcit, ocolit (și bine Înnodat) teoria sacului și a pălăriei, credea că pro-ble-ma există numai la el, la Mana - eventual În satele de primprejur. Câțiva ani mai târziu, tata avea să descopere aceeași „problemă” În Ardeal - altfel pusă. - Credeam, zice tata, că cel mai greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
începu a trece panglica wneîntreruptă a unei melodii ce părea desfășurată dintr-un ghem fără capăt, ce-și întorcea volutele de mătase asupra lor înseși în sute de unduiri. Așa neîntreruptă, melodia îți da intermitențe de puls și firul ci înnodat ca ochiuri în jurul gâtului îți făcea o împletitură sufocantă prin care respirația se strecura ca un suspin de plâns. Toți ochii se mu-iase ușor . . . Armonia uneori se umfla ca de un ferment, creștea cum crește un aluat, și alteori se
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
pentru anumite combinații: de exemplu, sendvișuri cu morun, șvaițer, limbă, biftec tartar și sos rusesc de salată Între straturi - lucruri cum se vedeau pe meniurile de la bufetele cu pretenții. Totuși clienții păreau să le comande. Indiferent de unde o luai, omenirea, Înnodată și Încâlcită, furniza atâtea ciudățenii, că nu mai puteai să ții pasul cu ele. O ciudățenie combinată, de exemplu, care astăzi Îl atrăgea În inima lucrurilor: Unul dintre foștii lui cititori, tânărul Lionel Feffer, Îl rugase să țină un seminar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
așa am interpretat eu descoperirea. Oare se afla sub niște saltele găurite? Oare se plimba pe el, uguind, vreun porumbel care se rărătăcise prin lucarna deschisă? Oare, speriat de mine, acesta a lăsat în urma lui un găinaț proaspăt? Oare sfoara înnodată a fost descâlcită pe dată? Am recurs la briceag? M-a reținut sfiala? Oare am cărat cufărul mai degrabă micuț pe scări în jos și l-am lăsat, cuminte, în grija mamei? Mai există și alte posibilități, ele sunt interșanjabile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
N-a reușit să-mi atingă chiar fruntea dar are răbdare și așteaptă în ungherul său. V. tînăr mă văd închis într-o ciudată carapace pe a cărei pereți sînt scrise cuvinte ordonate. Diversele caractere se schimbă continuu. Sînt sfori înnodate sau hieroglife; nu pot descifra însă din ele răzbate, încă încet și neinteligibil, cuvîntul originar. Oare de unde izvorăște în mine imaginea aceasta? Dintr-un posibil viitor sau dintr-un aievea trecut? Căci o simt venind natural ca și cum ar urca din
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
de necrezut pentru noi să nu trecem acest examen. Nu-mi pot aminti nimic din răspunsurile, fără îndoială, corecte și scurte pe care îmi imaginez că le-a dat tatăl meu printre buzele strînse de deasupra unicei și neapărat strîns înnodatei sale cravate și a gulerului închis pînă sus. Îmi amintesc fețele largi și suficiente ale celor patru bărbați și pe cea a femeii, dar nu-mi amintesc nimic despre fața lui. Nu-mi amintesc nici măcar ce am răspuns cînd am
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]