463 matches
-
piele neagră, încărcate cu ținte de metal. Din urechi îi atârnau niște cercei de plastic, foarte mari. Părul tuns scurt, negru cu șuvițe roșii, era dat din abundență cu gel, ca să stea arici. Bart privi poza amuzat, apoi o privi întrebător pe Arm. Cum lasă un artist plastic o fată să umble așa ?! E în perioada negru cu șuvițe roșii, dacă te referi la păr, dar am avut și alte perioade, negru cu șuvițe verzi și chiar albastre... Vezi tu Bart
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
eu cea care îl va coborî pe Liviu de pe soclu în inima ta... Bine, mam, dar știi ce rău mi-a fost?! Tu te-ai îmbătat vreodată? Nu, niciodată, dar cred că știu prin ce ai trecut. Crăița o privi întrebător. Să zicem că înțeleg. Nu trebuie să te droghezi, ca să înțelegi că drogurile te duc pentru puțin timp într-o lume care pare frumoasă, dar te pot omorî... Să zicem că sunt suficient de inteligentă ca să înțeleg cum e cu
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
mulțumesc de invitație, zise Kitty. Desert Rose să ridică din pat cu forțe noi, căută telecomanda, puse filmul și se băgă din nou sub plapuma caldă. Tăcură amândouă câteva minute. Kitty urmărea filmul, iar Desert Rose se uita la ea Întrebător, cu ochi flămânzi. Filmul o lăsa rece, ce putea să-i spună? Îi păru rău că fusese de acord să-l urmărească. — Știai că a fost cel mai controversat film din perioada aceea? Întrebă ea. — Nu, de ce? Pe ecran era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
a pornit pe uscat, nu pe ape, către aleea Băiuț (ca să ia în stăpânire un pătuț metalic, o mulțime de scutece, o cădiță bleu și noțiunea de acasă), Uca l-a privit lung, cu palma la gură și a șoptit întrebător: „Ce copil negru! o să trăiască?“. Mama n-a râs, dar nici n-a făcut febra laptelui. Ca lehuză, auzise ceva asemănător cu șaisprezece ani în urmă, când vechiul Mircea, tatăl ei, spusese despre mine (cercetându-mi capul perfect chel, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Izbucni În hohot de râs, privind la Doctor care categorisea câștigul În ordinea lui crescătoare. „Nu te mai osteni, Doctore. Jocul continuă...!” Întreaga asistență, Încremeni... Ce-i doi gansteri ciuliră urechile În timp ce Doctorul stopă introducerea banilor În buzunare, privindu-l Întrebător. Cu siguranță, Gică picior de lemn era lefter. Afirmația lui avea la bază o altă variantă. Își așeză Într’o oarecare poziție piciorul său de lemn, apoi o strigă pe nevastă-sa. „Iubita mea consoartă, tu, ne-ai dat cu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
miros plăcut având totuși o incertă culoare!! Puse În funcție pompa centrifugă cu ajutorul căreia apa și produsele chimice fură bine amestecate timp de cicsprezece minute, după care un lucrător cu un special termometru Îi probă gradul de tărie uitându-se Întrebător la șefa lui... „Nu corespunde...Mai adăugați două kilograme „Sare de lămâie” și un bulgăre de „Sodă Caustică”...!!” Procesul de producție al vinului alb fiind terminat, Directoarea Tatiana oferi un pahar plin lui Gică Popescu, făcând mențiunea. „Gustați...Sunt curioasă
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
ai clasei muncitoare...!! Făcură Înconjurul pieții de câteva ori, În timp ce Șeful Șantierului făcu unele cumpărături mărunte. Ajunși În stația de tramvai care din Întâmplare se afla la câțiva metri viza-vi de restaurantul Nord Hotel, Șeful privi la Tony Pavone Întrebător... „Crezi ...??” De fapt, Întrebarea Șefului de Șantier suna mai mult decât o poruncă. Să-l refuze, cunoștea urmările...La rândul lui Tony Pavone fiind cătrănit de situația bizară care Îi zdruncina nervii, se lăsă dominat de voința acestuia, având Încredere
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Tony Pavone se trezi la ușa apartamentului său În jurul orei patru dimineața cu cinci milițieni Îmbrăcați civil, care apăsau prelungit pe soneria dela intrare În apartment. Contrariat, Tony Pavone care deja era sculat frământat de sumbre presimțiri, deschise ușa privind Întrebător la musafirii nepoftiți. Unul dintre aceștia ce părea a fi Șeful, se justifică. „Sunt ofițer superior de miliție având ordin să efectuez o amănunțită percheziție a Întregului apartament. Aveți ceva Împotrivă...?” Politicos, Tony Pavone Întrebă. „Aveți ordin de percheziție...?” „Nu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
fugă...!! Tony Pavone, avea emoții...! O așteptare prea Îndelungată decât timpul cronometrat În memorie, atingea dimesiuni greu de suportat. Totuși, așteptarea se dovedi a fi nu prea lungă, iar În momentul când o văzu ieșind afară din instituție, o privi Întrebător. Mai mult alergând fata, Îl luă de mână peTony Pavone, ocolind colțul unei alte clădiri și curmă emoția prietenului ei, arătându-i viza opținută, În timp ce, cu lacrimile curgându-i șiroaie, Îi șopti fiind agățată de grumazul lui. „Prietenul meu drag
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de unii dintre dumneavoastră, la eretici sau la atei (deși, cu ultimii, nu am nici un fel de problemăă. Fac aceste precizări atât de necesare într-o țară fundamentalist ortodoxă, în care orice simplu „?“ asupra unui preot se poate transforma, pentru întrebător, într-un tir de pietre asupra-i. Dar tot spectacolul declanșat după moartea lui Teoctist mi-a lăsat un, ca să zic așa, prost-gust amar. Sunt stupefiat de cameleonismul de care presa dă dovadă: aceleași mass-media care, în urmă cu câteva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
în oraș, să cobor și să plătesc. La întoarcere, drumul a fost plicticos și mi-a fost frig. Dar, când, apropiindu-ne de Strastnoe, birjarul s-a întors și a întrebat dacă să mai meargă și unde, atunci, privind-o întrebător pe Zinocika, am simțit, ca de obicei, o dulce strângere de inimă. Zinocika nu mă privea în ochi, ci se uita la buzele mele cu privirea aceea buimacă al cărei sens îl cunoșteam atât de bine. Lăsându-mă pe genunchii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
va fi să mă plâng, să povestesc tot ce s-a întâmplat acolo, sus. Nu-i așa, fiule? Deși această presupunere corespundea mai bine adevărului decât prima, același sentiment de stimă și de afecțiune mă opri să răspund. Îl priveam întrebător în ochi, fără să-i confirm ipoteza nici prin mișcarea capului, nici prin expresia feței. — În cazul acesta, spuse părintele, privindu-mă cu ochii straniu lărgiți, în cazul acesta, ai greșit, fiule. De aceea, du-te la prietenul tău și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
tabla de șah, cu atât mai încordată i se face privirea, iar atenția îi cuprinde chipul precum apa sugativa. Cu ochii fixați pe tablă, jucătorul se încruntă, scărpinându-se la ceafa, își prinde nasul cu mâna sau își ridică sprâncenele întrebător, țuguindu-și sau mușcându-și buzele. Apoi chipul i se schimbă complet, furat de gânduri și liniștit. În sfârșit, pune punct efortului și se luminează de un zâmbet aprobator. Deși nu mă pricepeam la șah, privind omul respectiv, îmi dădeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
așezăm la masă, că se răcește mămăliguța... Când ne-am ostoit foamea, călugărul a ridicat oala ce se afla pe colțul mesei. A turnat în ulcele și m-a îndemnat: Ia vezi dacă îți place asemenea băutură. Ridicând ulcica, priveam întrebător la bătrân. Răspunsul a venit printr-un îndemn tăcut din priviri. Am gustat cu băgare de seamă, știind meșteșugul bătrânului la prepararea a tot felul de licori... O furnicătură plăcută în cerul gurii m-a făcut să nu mă opresc
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
în față, ia din cel păhăruț și apoi din blidul cu mâncare. Am băut cu plăcere din pahar. După ce aroma și spiritul licorii s-au răspândit în mine ca o armată de spiriduși, am gustat din mâncare. Călugărul mă privea întrebător: Apoi așa o bunătate nu am mai mâncat de pe când biata mama o pregătea din ciupercile culese de mine. Bătrânului i-au lucit ochii și zâmbetul i-a luminat chipul, așa cum șade bine unei gospodine când o lauzi... După ce om
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
mult fumat, acoperind numai doi dinți vizibili, ca niște așchii de os. Omul, a cărui vârstă desigur înaintată rămânea totuși incertă, zâmbea cu cei doi dinți, clipind rar și moale, întocmai ca bufnițele supărate de o lumină bruscă, dar privind întrebător și vădit contrariat. - Unchiul Costache? îndrăzni să deschidă gura tânărul, peurmă, intimidat, refăcu întrebarea: Aici șade domnul Constantin Giurgiuveanu? Bătrânul clipi din ochi, ca și când n-ar fi înțeles întrebarea, mișcă buzele, dar nu răspunse nimic. - Eu sunt Felix, adăugă tânărul
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
venit? și-l împinse blând pe moș Costache înspre pat, unde acesta căzu cu zornăit, căci ținea mereu la subsuoară și în mână cutia cu bani și cheile. - Pune deoparte cutia asta, te rog eu! insistă studentul. Moș Costache privi întrebător la Felix, apoi, ascultând, așeză cutia adânc sub pernă, iar cheile le legă la brâu. - Așa-mi place, când m-asculți! zise Weissmann: eu am venit să-ți fac bine, să execut ordinele doctorului. Mâine, dacă ești cuminte, poți să
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ochiul sinelui opus, sunt două naturi în conjuncție, care se întreabă fiecare în ce fel se lasă pătrunsă de sinele celălalt. Această conjuncție de întrepătrundere reciprocă devine baza unei alternanțe ritmice, în care sinele fiecăreia din cele două naturi cercetează întrebător asupra felului de a fi al sinelui opus; și astfel, două aparențe stau față în față, fiecare punând în cumpănă rezistența de a fi a celeilalte; pe de o parte, cineva se întreabă pe cine are în față, ce apariție
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
să mă gîndesc și să aplic la slujbe pentru care chiar te plătesc. Și, pînă la urmă, acum unsprezece luni, m-am angajat ca asistent de marketing la Panther Corporation. Barmanul Îmi pune În față vodca tonică și mă scrutează Întrebător. — Capul sus ! zice. Nu poate fi chiar așa de rău ! — Mersi, spun recunoscătoare și iau o gură de vodcă. Parcă mă simt mai bine. Tocmai iau o a doua Înghițitură, cînd Începe să Îmi sune mobilul. Simt că mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Harper se află singur În lift, În niște blugi vechi și un pulover maro de cașmir. Fără să vreau, fac instinctiv un pas Înapoi. Jack Harper Își bagă mobilul În buzunar, apleacă puțin capul Într-o parte și mă privește Întrebător. — Te urci În lift ? spune blînd. SÎnt pur și simplu blocată. Ce pot să zic ? Nu pot să-i zic „Nu, am apăsat butonul doar așa ca să mă distrez, ha ha !“ — Da, zic Într-un final și intru În lift
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
faptul că ne-am despărțit. După ce mi-a promis că nu va spune nimic nimănui. Iar acum toată lumea e de partea lui. — Bine, zic Într-un final. Păi, să mă duc și eu... — Ce păcat. Ochii lui Nancy mă privesc Întrebător. Păreați o pereche absolut perfectă ! — Știu. Mă sforțez să zîmbesc. Asta e. Mai vorbim. Mă Îndrept spre noul automat de cafea, cu mintea aiurea, Încercînd să evaluez rapid situația, cînd mă Întrerupe o voce tremurîndă. — Emma ! Ridic ochii și-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Rachel. SÎnt Emma. — Emma. Sigur că da ! Dă din cap conspirativ, a aprobare. Păi bine atunci, vă doresc o seară frumoasă ! Și mai sună-mă cînd ai chef. Se Îndreaptă cu pași Împleticiți spre masa ei, iar Jack mă fixează Întrebător. — Vrei să-mi spui ceva ? — Da, zic. Femeia aia e mangă. În clipa În care Îi Întîlnesc privirea, nu-mi pot reprima un mic chicot, și Îl văd cum mustăcește. Deci ce facem, ne așezăm ? Sau mai ai de salutat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
răstește la mine. Doar n-o să mănînce de pe o hîrtie. — Ia spune... Jack, zice Nev pe un ton camaraderesc. Ce mașini conduce un tip ca tine ? Nu, nu-mi spune. Ridică mîna. Un Porsche. Am dreptate ? Jack Îmi Întîlnește privirea Întrebător și eu Îl fixez rugător, Încercînd să-i transmit mesajul că n-am avut de ales, că Îmi pare foarte rău, că, ce s-o mai lungesc, Îmi vine să mor... Înțeleg că am fost deconspirat, spune zîmbind. — Jack ! exclamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
interior. N-am mai vrut să mă schimb. Pur și simplu mi-am luat geanta în care pusesem deja fierbătorul și punga cu cafea și am plecat. Dacă-ți spun ce-am fost în stare să fac!... Mihai se uită întrebător spre ea. Ca să nu-i tulbure vorbele, ba chiar să-i întărească senzația de atmosferă calmă, aprinde el, într-un mod cît se poate de firesc, două țigări și-i oferă una. Liliana continuă: M-am dus direct la Fana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
femeia. Vrea să se întoarcă la groapa începută, dar se oprește, aruncă o privire scurtă vilei de peste drum și, hotărîtă brusc, arată hîrlețul: Ce zici? Nu crezi c-ar sta mai bine în mîna unui bărbat? Mihai o privește lung, întrebător, dar cînd Liliana clatină afirmativ din cap, dînd de înțeles că nu-i mai pasă de vecini, prinde hîrlețul și o urmează în curte. Se oprește lîngă cele cîteva brîndușe încă în viață, le admiră, apoi începe să sape unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]