564 matches
-
fotocopiile deținute de un oarecare Nicolopol din Cetatea-Albă, unul din puținii acționari reali ai liniei ferate. Cercetările Serviciului Secret au scos la iveală că asemenea tentative au mai fost efectuate în 1926, în timpul guvernării liberale și 1930, în perioada guvernării țărăniste, însă fără succes. Tot legat de Basarabia, un semnal de alarmă a fost tras în legătură cu înstrăinarea pământurilor deținute de țărani, fapt apreciat drept „îngrijorător” de analiștii Serviciului Secret. Un număr mare de minoritari au devenit proprietari de pământ în Basarabia
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
milioane lei, din care 18.250.000 lei au ajuns la inginer, care a afirmat că a folosit banii pentru propagandă românească în Ardealul cedat, însă nu a prezentat „nici o dovadă” în acest sens. La 21 octombrie 1942, omul politic țărănist Sever Bocu, socrul lui Georgescu, a scris mareșalului Antonescu că situația ginerelui său este „consecința unei greșeli” de ordin juridic. După ce a comparat situația celui arestat pentru spionaj cu situația legionarilor rebeli, Bocu a cerut mareșalului „să-i redea libertatea
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
Marea Britanie (5 februarie 1946). Drumul spre preluarea totală a puterii de P.C.R. a cuprins și formarea, la 17 martie 1946, Blocului Partidelor Democratice (P.C.R., P.S.D., Frontul Plugarilor, Partidul Național Popular), la care au aderat dizidențele liberală (P.N.L. - Gheorghe Tătărescu) și țărănistă (P.N.Ț. - Anton Alexandrescu). La alegerile din 19 noiembrie 1946, Blocului Partidelor Democratice a obținut 76,60%, în condițiile în care legea electorală a fost modificată astfel încât să participe la vot militarii, femeile și funcționarii de stat, iar Senatul a
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
un masterat la o universitate din Sud, cred că În relații internaționale; așa am intrat În legătură. Era un grup care a venit la studii cu sprijinul domnului Coposu. Se știe că a fost În relații foarte apropiate cu liderul țărănist, după care a devenit consilier În probleme de securitate națională. L-am văzut, a fost extrem de amabil, ne-am Întâlnit Într-o seară acasă la prietenul nostru Ioan T. Morar. După aceea, Dorin Marian s-a supărat foarte tare pe
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
din familii greco-catolice, și el Însuși era greco-catolic. Mircea Mihăieș: Este vorba de un partid originar din Transilvania, mutat după Marea Unire la București, cu o tradiție foarte puternică de centru-stânga. Vladimir Tismăneanu: Tradiția de centru-stânga, parțial populistă, a ideologiei țărăniste. Am avut un număr special despre populism În revista pe care am condus-o Între 1998 și 2004, East European Politics and Societies. Un politolog olandez a scris un text excelent, „In the Name of the Party, the Proletariate and
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
reprezentanții partidului au luat cuvântul pentru drepturile minoritare, au semnalat anumite încălcări de drepturi și s-au străduit să demareze aut-organizarea maghiarilor din România. Gradul de asuprire minoritară varia: pe vremea guvernelor liberale, tendințele naționale se amplificau, pe când, sub guvernare țărănistă (1928-1933), ele se diminuau. În răstimpuri, partidul maghiar încerca câte o evadare din ghetoul politic, de pildă prin așa-zisul "pact de la Ciucea (1923)" care promitea o atitudine loială generalului Averescu, gata să preia guvernarea în schimbul anchetării unor încălcări ale
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
s-a arătat disponibilitate pentru dialog. După lungi dezbateri preliminare și schimburi de scrisori, în cele din urmă contele Bánffy Miklós, trimis al guvernului ungar, a sosit la București în iunie 1943 să discute cu Gheorghe Mironescu, fost prim- ministru țărănist, însărcinat din partea guvernului român, și cu Iuliu Maniu, prim-ministrul de odinioară, care reprezenta cercurile opoziției anglofile. La întâlnirea cu primul dintre cei doi, Bánffy a discutat într-o vilă din Sinaia, și, foarte repede, s-a înțeles că nu
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
Freud, Chaplin, Gide - au produs chiar din primele săptămâni convulsii și represalii. Tema „Lenin” a fost prezidată de C. Rădulescu-Motru; s-a expus inițial teza leninistă (Mircea Vulcănescu), apoi critica ei de pe pozițiile burgheză (Petru Viforeanu), social-democrată (H.H. Stahl) și țărănistă (Constantin Enescu), iar Mihail Polihroniade a prezentat tactica politică a lui Lenin. Fuseseră invitați special, din afara grupului, și doi marxiști, Belu Silber și Lucrețiu Pătrășcanu, care au intervenit în dezbatere, iar drept urmare în sală au alternat aclamațiile comuniștilor cu protestele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286517_a_287846]
-
Domnișoara Anastasia în „Universul literar” (1926), din Sam în „Premiera” (1928) și din Adonis în „Excelsior” (1930). Semnează cronică dramatică la „Vremea”, dă în „Gândirea” cronici literare și susține „Cronica spectacolelor” (1931-1932), e titularul cronicii literare la lunarul de orientare țărănistă „Progresul social” (1932-1933). Va fi redactor la „Facla”, unde în 1932 asigură, alternativ cu Al. Sahia, rubrica „Literatură-artă”, și la ziarele „Adevărul” și „Dimineața”. Nutrind convingeri democratice, colaborează la „Cuvântul liber”. Pasionat de scenă (s-a încercat și ca actor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
în vigoare iar Parlamentul continua să existe, cu toate că avea mai mult un rol decorativ. Apoi chiar dacă au fost desființate, partidele politice își continuau activitatea cu acordul tacit al regelui.Carol al II-lea a menținut legături cu liderii liberali și țărăniști, care s-au opus noului regim, solicitând revenirea la Constituția din 1923. Concluzii Constituția din 1923 a avut ca scop principal unificarea economică, teritorială, politică și spirituală a României după Marea Unire. În baza acestui act fundamental s-a realizat
Drepturile omului reflectate în Constituţiile României din 1923 şi 1938 by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1672_a_3044]
-
în vigoare iar Parlamentul continua să existe, cu toate că avea mai mult un rol decorativ. Apoi chiar dacă au fost desființate, partidele politice își continuau activitatea cu acordul tacit al regelui. Carol al II-lea a menținut legături cu liderii liberali și țărăniști, care s-au opus noului regim, solicitând revenirea la Constituția din 1923. Anexe ANEXA NR. 1 CONSTITUȚIA DIN 1923 TITLUL II DESPRE DREPTURILE ROMÂNILOR ART. 5 Românii, fără deosebire de originea etnică, de limbă sau de religie, se bucură de
Drepturile omului reflectate în Constituţiile României din 1923 şi 1938 by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1672_a_3044]
-
liste comune a următorilor șefi liberali: G. Cipăianu (Cluj), Alexandru Lapedatu (Brașov), I. Nistor (Sibiu), G. Fotino (Alba), Bebe Brătianu (Timiș) și Titus Popovici (Caraș). Tactica adoptată a condus la depunerea candidaturilor pentru Transilvania pe locurile II ale listelor electorale țărăniste a următorilor: Alexandru Lapedatu (la Cluj), Vasile Netea (Satu Mare) și Emil Dandea (Sibiu), ceea ce s-a și făcut la 29 octombrie 1946 în numele Partidului Național Liberal (Brătianu), când cei numiți s-au regăsit pe listele electorale oficiale. În finalul discuțiilor
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3042]
-
a dat rezultata parțiale, previzibile, de altfel, pentru acele condiții. În urma alegerilor, Partidul Național Liberal a câștigat doar două locuri, în Transilvania, fiind aleși Alexandru Lapedatu la Cluj și Vasile Netea la Satu Mare, alegerea acestora fiind posibilă prin retragerea candidaților țărăniști aflați pe locurile I: Emil Hațieganu și Titus Damian 66 . Dar începând din 1948, după ce comuniștii au făcut pasul final pentru asigurarea dominației lor asupra țării prin proclamarea Republicii Socialiste Române, au urmărit 63 Aristide Cioabă, Doctrine politice în România
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3042]
-
Partidului Comunist nu-i pot face o concurență serioasă. Alte organizații participă la un guvern de coaliție: este cazul socialiștilor din Europa Orientală (polonezi, cehi, români, unguri, bulgari), angajați într-o alianță cu comuniștii și cu alte grupări liberale și țărăniste, care se bazează pe modelul Frontului Popular. De altfel, această orientare nu este unanim acceptată, producînd sciziuni sau cel puțin tendințe în interiorul acestor formațiuni, în special în Polonia. Alte partide se află în opoziție, pe care au posibilitatea să o
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
sabotaj din spatele frontului în zona Arad. Condamnat la 25 de ani de muncă silnică, a fost încarcerat la Jilava, Pitești (de la 4 februarie 1949) și, din august 1951, la Gherla. Rechizitoriul arată că a participat la torturarea a trei deținuți țărăniști și că s-a ocupat cu strângerea de informații. Aristotel Popescu ar fi făcut parte din FDC de la Liceul „Gheorghe Șincai” din 1940, iar mai târziu a devenit șeful grupului legionar de la Facultatea de Medicină din București. Arestat la începutul
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
putea obține încrederea organelor de stat și a deveni informator”1. Emil Sebeșan 2tc "Emil Sebeșan2" Născut la Simeria pe 15 martie 1926, Sebeșan era student în anul III la Facultatea de Agronomie din Timișoara și unul dintre liderii tineretului țărănist din oraș. A fost arestat în numeroase rânduri începând cu anul 1944, ultima dată pe 18 martie 1949 pentru apartenența la Organizația Național-Creștină. Condamnat la 5 ani de închisoare, a fost transferat la Pitești la începutul lui decembrie 1949, unde
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
distrugerea legionarilor. Ținta a reprezentat-o tocmai această mișcare naționalistă, care, întâmplător sau nu, era formată în marea ei majoritate din membrii Mișcării Legionare; dacă legionarii ar fi fost singura țintă, nu s-ar explica prezența celor arestați ca simpatizanți țărăniști, liberali ori monarhiști, și nici aceea a preoților ori a muncitorilor din Gherla. Pe de altă parte, este adevărat că Legiunea reprezenta, probabil, cel mai important dușman ideologic al comunismului și dispunea de foarte mulți simpatizanți. Profitând și de faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
poglar, ce cuprindea intelectuali pe care François Fejtö i-a numit "urbaniști ai anilor '30". Ultima sa exprimare liberă înainte de a-și intra în hainele staliniste a fost Partidul Cetățenilor. Cu excepția celor finlandeze, cărora li se aseamănă foarte mult, partidele țărăniste se deosebesc de cele agrariene scandinave prin populismul lor. Țărănimea era identificată cu tot poporul aceasta formînd majoritatea iar emanciparea uneia se confundă cu democrația. Din punct de vedere economic, populiștii se află mai la "stînga" și, în același timp
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
de ură față de trecut, partidul pare să aibă ca singură rațiune doar retrocedarea imobilelor foștilor proprietari expropriați de puterea comunistă și, din această cauză, și-a atras simpatia persoanelor mai în vîrstă. Înainte de primul război mondial, Polonia avea un partid țărănist important, PSL, al cărui lider, Mikolajczyk, a condus guvernul de la Londra și a întruchipat speranțele democratice în guvernul de uniune națională impus de acordurile de la Yalta. Contrar altor state socialiste, Republica Populară Poloneză a păstrat un sector agricol privat, compus
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
privat, compus dintr-un număr mare de terenuri mici, sector puternic subvenționat și susținut de puterea comunistă. Pentru a pătrunde și a atrage simpatia acestui mediu rural foarte populat și puternic catolicizat, PC a preferat să fondeze un nou partid țărănist, ZSL. După scrutinul semidemocratic din 1989, acest partid compus din comuniști cu "obraz subțire", a surprins prin alianța sa cu Solidarnosc, aducîndu-i pe foștii lui mentori în poziția de minoritari. Între 1989 și 1991, între ZSL și Solidaritatea Rurală a
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
de Radu Vasile, la acel moment secretar general al PNȚCD, acesta fiind și el schimbat, în decembrie 1999, la intervenția directă a președintelui Constantinescu, cu independentul Mugur Isărescu, guvernatorul Băncii Centrale. În subsidiar, să remarcăm că schimbarea celor doi premieri țărăniști a atras tot atâtea schisme în PNȚCD 20, astfel că putem vorbi de un specific românesc, cel al scindării partidului principal al coaliției guvernamentale. Totuși, coaliția și-a menținut continuitatea pe întreg mandatul, supraviețuind celor patru moțiuni de cenzură depuse
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
nu s-a mai întâmplat. În schimb, la începutul lunii august reprezentanții PNȚCD, FER și UFD (fost PAR) au decis formarea unei noi alianțe, numită Convenția Democratică din România 2000, la care au aderat, ulterior, Partidul Moldovenilor și ANCD, dizidența țărănistă a fostului premier Ciorbea. După ce la alegerile locale din iunie 2000 CDR (PNȚCD+PER) a pierdut locul secund deținut din 1992, la alegerile parlamentare din toamna aceluiași an Convenția, sub noua sa denumire CDR-2000 -, a retrogradat din Parlament, realizând astfel
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
1996-2000, PD s-a distins printr-o politică independentă, subsumată menținerii individualității partidului, a cărei primă consecință a reprezentat-o deteriorarea raporturilor sale cu partenerii de guvernare, în mod deosebit cu PNȚCD. De altfel, conflictul deschis dintre democrați și premierul țărănist a stat la baza primei crize majore a guvernării Ciorbea, declanșată la finele anului 199751 și soldată, pe 30 martie 1998, cu demisia premierului. Pe de altă parte, independența politică a fost utilizată de democrați ca o armă electorală în
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
oficializa, prin decret prezidențial, numirea acestuia în funcție. Președintele nu are însă și calitatea de a-l revoca pe premier. Totuși, în contextul politic al anului 1999, președintele de atunci al României, Emil Constantinescu, a acționat în direcția revocării premierul țărănist Radu Vasile. Revocarea a fost justificată constituțional prin interpretarea coroborată a articolelor referitoare la prim-ministru și la încetarea funcției de membru al Guvernului. Iată ce spuneau aceste articole: Funcția de membru al Guvernului încetează în urma demisiei, a revocării, a
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
nu pot să tolerez o astfel de situație. Nu vreau să fiu părtaș la procesul prin care poporul român, poporul meu, este condamnat la corupție, sărăcie și izolare"139, declarație care, prin patetismul său, amintea de cea a fostului premier țărănist Victor Ciorbea, aflat și el, în 1998, într-un moment de răscruce a carierei sale. Deloc surprinzător, atitudinea premierului Tăriceanu a fost susținută de președintele Băsescu care, printr-un comunicat al Administrației prezidențiale, a apreciat-o drept justificată în condițiile
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]