767 matches
-
au ca erou. Istoria acelor locuri, În toată absurditatea ei sîngeroasă, era, În mare, rezultatul luptelor duse de oameni pentru a-i păstra memoria. Războaiele ca atare nu erau opera lui: politica sa este neintervenționistă. Deseori i se pune În cîrcă măcelul, dar el nu găsește nici o plăcere În el. Cum nu Îl găsește, de altfel, nici deosebit de respingător: un cîmp plin de stîrvuri sau un oraș În flăcări au o anumită frumusețe a lor. Se simte legat de Balcania pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
un preț umflat cu pompa? Sigur. Mă distram de minune. Nu mă preocupau cheltuielile. Aveam de gând să plătesc cu cardul de credit. Și unde erau trimise facturile de la cardul de credit? Exact. La apartamentul meu din Londra. Deci în cârca cui avea să cadă responsabilitatea de a le plăti? Ați ghicit din nou. În cârca lui James. Am zâmbit în direcția altor mame tinere și mai puțin tinere care-și făceau, la rândul lor, cumpărăturile. Probabil că arătam exact ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
de gând să plătesc cu cardul de credit. Și unde erau trimise facturile de la cardul de credit? Exact. La apartamentul meu din Londra. Deci în cârca cui avea să cadă responsabilitatea de a le plăti? Ați ghicit din nou. În cârca lui James. Am zâmbit în direcția altor mame tinere și mai puțin tinere care-și făceau, la rândul lor, cumpărăturile. Probabil că arătam exact ca ele. O mamă tânără cu un bebeluș. O mamă care nu avea nici o grijă decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
atâtea motive. James avusese o aventură - oricât de mult i-ar fi plăcut lui să trec peste treaba asta. Cred că lucrul ăsta contribuise foarte mult la distrugerea încrederii mele în el. Iar faptul că vina îmi fusese aruncată în cârcă, ei bine, nu mă bucura prea tare. Sau se putea să fie faptul că James nu era destul de bărbat ca să recunoască tot ce făcuse și să-și ceară iertare. Asta a avut o importanță majoră în distrugerea oricărei urme de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Mi-a trecut prin cap că acea colecție de vertebre, cutia plină cu ochi, pieile pe care le Întindea pe armături proveneau din vreun lagăr de exterminare. Dar nu, aveam de-a face cu un bătrân nostalgic, care purta În cârcă vechi amintiri ale antisemitismului rus. „Dacă Înțeleg bine, există un conciliabul de evrei -, nu toți -, care urzește ceva. Dar de ce În subterane?“ „Mi se pare limpede! Cine complotează, complotează pe dedesubt, nu la lumina soarelui. De când lumea și pământul toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
un milion și jumătate de lire sterline. Să știi că, de fapt, nu-ți poți permite să nu-l cumperi, îl presase Hugo, gândindu-se la comisionul dublu pe care vânzătorul i-l promisese dacă reușea să-i pună în cârcă „rahatul ăsta vreunui cretin care e plătit cu prea mulți bani“. Sincer, după ce o să se dea în folosință extensia de la St. Pancras a tunelului de sub canal, în zona asta o să se iște o goană după aur în domeniul imobiliar. O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
de loc i-a dat fiori lui Hugo. — Dar nu aveți pe cineva care se pricepe... la chestii din astea? La ce taxe încasau! Era uluitor că puteau să dea doar un telefon și, instantaneu, toată responsabilitatea se transfera în cârca părintelui. Domnule Fine, vă repet: noi suntem o creșă. Nu un sanatoriu. Și v-am fi recunoscători dacă ați veni și v-ați lua fiul. Acum. Clic. Bârr. Hugo a rămas holbându-se la telefon. Consternarea pe care o resimțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
care-acum căutam să-l găsesc măcar câteva minute, nu mai plutea la îndemână, reușiseră alții să-l umple cu cărămizi de griji. Apăreau de la o zi la alta, în cantități mari și sâcâitoare, saci întregi pe care îi purtam în cârcă, nevinovat, ducându-i în direcții imprevizibile. Când închideam ochii, era și mai rău: simțeam că am două vieți pe cap. Parcă își bătea joc cineva de mine: cu cât încercam mai mult să scap de responsabilități, eliberându-mă de orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
târg, în Vitan-Bârzești, făcute bucăți de la Pegasul lui tataia, dar cine să ți le pună? Ultimul atelier de reparații rămăsese chiar lângă uzina Vulcan; băteai jumate din București ca să ajungi la el, prin troleibuze și pe jos, cu bicicleta-n cârcă. Ăsta nici măcar nu mai apucase „Revoluția“, se închisese șandramaua prin ’87, se demola cartierul și oamenii nu știau cum să fugă mai repede din calea buldozerelor. Acum nimeni nu mai stă să-și piardă timpul cu reparații; te vede lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu creau nici ele vreun impediment, atâta timp cât nimeni, în afară de mine, nu le vizualiza: unde am fi încăput cu toții în magazin? cine ar fi intrat primul la tanti Leana? și, mai ales, cum am fi escaladat halatul ei imaculat: unul în cârca celuilalt, ca Albă ca Zăpada și cei șapte pitici? Treptat, pretențiile noastre s-au redus, adaptate posibilităților. Adevărul e că și furnizam un material interesant, competitiv: Cezar, cu părul rărit, atacat de pitiriazis (se scărpina tot timpul în cap, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
calitatea forței de muncă prin considerabila lor forță politică și economică. În anii 1920 și 1930, s-au Înființat multe ferme industriale mari, organizate după principii științifice. Unele dintre ele erau rezultatul ipotecilor din timpul crizei economice ce lăsase În cârca băncilor și a companiilor de asigurări multe ferme pe care nu le puteau vinde. Acest gen de „lanțuri de ferme”, alcătuite din până la 600 de unități, fiecare executând o operațiune (o fermă pentru fătare și o alta pentru hrănirea porcilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
stare să și facă bine acel proiect, mai ales dacă este cineva care nu a mai făcut niciun film până atunci? Este foarte probabil ca primele proiecte să trebuiască să le realizezi 100% de unul singur, să le cari în cârcă, pentru că nu poți să convingi pe altcineva. Acum, eu produc și alte filme, nu doar pe ale mele, ceea ce îmi și place. Primesc multe materiale, vin mulți oameni, cu și fără experiență. Profesional vorbind, este foarte dificil să iei pe
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
puținii poeți ai lumii care a primit provocarea științei, provocând-o la rândul său cu întrebări la care nici chiar nu este gata să răspundă. Formula " Totul este problem" este provocarea tot eminesciană a științei, căreia i se pune în cârcă acel "tot" absolut. Dialogul faustic cu știința, bazat pe o provocare reciprocă, străbate universul poetului de la un capăt la altul; mai mult decât atât: și știința ulterioară a fost provocată de instituțiile sale ieșite din comun, fiindcă și el a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de vampirism. Invitându-l pe un consătean și omenindu-l cu o cină copioasă, cu vorbe calde și pline de duh, de îndată ce acesta iese pe poartă, Rebega îi trimite din urmă un "luceafărul mamei lui de golan", punându-i în cârcă fel de fel de păcate. "Nu înțelegeam de ce l-au mai primit în casă și i-au arătat atâta cinstire", rămâne total dezorientat inocentul și visătorul Dimitrie Cristea de perfidia și falsitatea relațiilor umane dintre varvarieni. O altă ciudățenie varvariană
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
pe muchie, de iluminări vizionare și căderi în "goluri alogice". Poezia, astfel, seamănă cu monumentul lui Pitagora dintr-un vis al poetului: "Aseară am visat monumentul lui Pitagora adunându-se din numere iraționale". Heracliteanul, putem afirma în concluzie, duce în cârcă un eleat, un discipol din școala lui Parmenide, căruia îi repugnă "întâmplarea", împietrirea în cotidianul rațional: "fii, dacă poți fi,/ nu te face întâmplare,/ vino într-o amiază,/ caută cercul infinit de rotund,/ împarte circumferința la rază// și te convinge
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ar fi fost la școală în fața unor elevi care să-l asculte cu atenție și să nu-i pună întrebări aiurea. Fiu-su cred că nici nu-l băga în seamă. Era plictisitor. Acum își descărca bagajul cu informații în cîrca lui Radu, dacă tot avea ocazia. Era fain că-l trata ca de la egal la egal, de parcă Radu ar fi devenit mare în vîrtejul discuțiilor. I-a oferit chiar un pahar cu țuică. Radu și-a dat seama la timp
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
unde n-ai mai fost în viața ta. Intrăm prin ușa din dos, mă-nțelegi, la etajul trei. Am oprit mașina și am ieșit să identific adresa, m-am întors după ce-am găsit locul și l-am luat în cârcă. Avea obiceiul să vorbească despre sine ca de Bătrânul Mării din cârca lui Sindbad. Dar iată-l și pe Eneas, cărându-l în spate pe bătrânul său părinte Anchise, în timp ce Troia arde, și acel bătrân fusese ales de Venus să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dos, mă-nțelegi, la etajul trei. Am oprit mașina și am ieșit să identific adresa, m-am întors după ce-am găsit locul și l-am luat în cârcă. Avea obiceiul să vorbească despre sine ca de Bătrânul Mării din cârca lui Sindbad. Dar iată-l și pe Eneas, cărându-l în spate pe bătrânul său părinte Anchise, în timp ce Troia arde, și acel bătrân fusese ales de Venus să-i fie iubit; și asta mi se pare că e comparația cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu eram destul de rapid să fac totul ca la carte. Aveam și eu o mare de sentimente sub greutatea căreia mă simțeam strivit. Cred că toate bănuielile nerezolvate pe care le aveau în legătură cu Simon mi-au fost puse mie în cârcă. Păreau să aștepte să mă dezvinovățesc cumva - cu toții, rumeni și uriași, inclusiv bunicuța care începea să piardă din aceste calități, decolorându-se și împuținându-se, o ființă bătrână în negru, ce purta o perucă pioasă și amulete, și părea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ar putea să trebuiască să o lăsam în fața spitalului și să fugim. Mai are puțin și leșină. Ce-o să facă? Doar n-o să o lase în stradă. Nu, nu fugim. De ce nu? Dacă te văd, ți-o pun înapoi în cârcă pentru că nu vor să se încurce cu așa ceva. Își permit să-și aleagă cazurile. Hai să ne folosim creierul. Mă duc eu primul și vorbesc cu doctorul. Până la urmă am intrat toți. Nu m-am simțit în stare să aștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ochii îi luceau de hotărârea de a susține această idee, însă fața lui băgăcioasă era plată, atinsă de o lumină palidă de nefericire. — Și, vă vizitează pentru prima dată? am zis eu. — Să ne viziteze? Ni l-a trântit în cârcă. L-a pus în vestibul cu un bilet și a fugit, iar după aceea a trebuit să îl așteptăm pe Arthur să vină acasă să ne explice. — Oh, e un scump și un dulce, a spus Mildred cu simțire, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
știe cum să procedeze cu ea. „Mă rog, se gândise preotul, o să mă uit la ea, atâta tot. Dar, fără doar și poate, am să-i las lui toată responsabilitatea. N-am de gând să-mi iau fata asta în cârcă!“ Acceptând ideea că trebuia s-o „examineze“ pe domnișoara Meynell, părintele Bernard nu prea știa cum să procedeze. Se hotărî să fie franc, să-i explice că nu era în nici un fel „meditatorul“ ei și că, pur și simplu, ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
tine acasă, îl mai lăsăm și pe el să se trezească, jucăm o carte și improvizăm. Temporizăm. Poate-poate apare, totuși, un sponsor, cineva cunoscut. Ce belești ochii? Pe cămilă! Go one! Executarea! Aoleu, Șefu', da'cum să-l car în cârcă, că e de două ori cât mine, huiduma nesimțită? Mă cocoșează! Mă rupe! Nițică omenie! Măcar luați-l și voi, amândoi, de câte-o aripă... Nu vreau să știu! Ce omenie? Mă doare-n cot! Suportă! Na...! Poftim! Descurcă-te
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
sau din ceramică obișnuită, nepictată. Obiect pe care îl așează cu cea mai mare atenție, pe lemnul biroului prevăzut cu telefon. O cană. Una simplă, grosieră. De rândaș. O bărdacă de pietrar, de binagiu, de truditor cu palmele. Ori cu cârca, în port, lângă apă. O cană goală, de sacagiu ambulant. O cană de pescar. De țesător. De cioplitor. Ori de plugar. De grădinar. De potcovar. De frânghier. Sau de dulgher. Aceasta..., ce naiba mai este? se înfige Mânecuță, taurin, pentru a
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
ca să putem amenda eșecurile și să lăudăm filmele cu adevărat bune, chiar dacă par la prima vedere că intră toate în același sertăraș. Amatorismul Fac parte dintr-o generație de autodidacți, de oameni care au învățat singuri meserie văzând filme, făcând cârca pe la americanii care vin aici să-și facă filmele cu vampiri sau regizând publicitate și tombole cu surprize. Cei care au continuat să creadă în sloganul atefist „regia de film nu e meserie, ci vocație“, fie s-au apucat de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]