403 matches
-
fecioarelor trădează originalul care sună altfel - Virgin Suicides, merită mers atît pe firul narațiunii filmului - modelată de o generică voce din off, cît și pe cel al confesiunilor de creație ale regizoarei și scenaristei Sofia Coppola. În această tentativă recuperatorie, calamburul "Being Sofia Coppola" n-ar fi tocmai gratuit dat fiind că fiica celebrului Francis Ford are drept partener de viață pe tînărul Spike Jones, devenit faimos cu filmul Being John Malkovich, dominat de o similară nostalgie incertă după o identitate
Uciderea inocenței by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/16038_a_17363]
-
Paul Smith oferă, la rîndul lor, o interpretare spirituală motivului răzbunării: "Oricît de numeroase ar fi diferențele dintre călău și victimă, povestirea sugerează că adevărata sămînță a controversei este una religioasă. În caz contrar, referința la masonerie rămîne doar un calambur gratuit, iar replica lui Montresor - Ťpentru dragostea lui Dumnezeuť - o remarcă goală ș...ț. Este, de asemenea, în linia narațiunii ironice ca rezolvarea unui antagonism religios parțial să ia forma crucificării" (Foulke 879-80). Adevăratul conflict ia, prin urmare, un contur
Povestiri din criptă by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/7672_a_8997]
-
răspuns el. Am înțeles abia după câteva secunde bune de suspans că voia să spună scriptic, adică pe hârtie. Și să nu uităm că gluma cea mai caracteristică a românilor se baza în acei ani de stagnare economică pe un calambur: "Speech cu speech, patriei snop!" Dar răsfoind dosarul lui Ciocârlie, mi-am dat seama că Securității nu numai de cuvintele scriitorilor îi era frică. Era vorba de o frică infinit mai concretă, mai așa zicând palpabilă. Sigur, scriitorii exprimându-se
Scriitorii și Securitatea by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/7748_a_9073]
-
metafizică de călău“, iar pe Wagner, maestrul de la care împrumutase nu numai simțul grandorii mitice, dar chiar și temele favorite - titlul operei Götterdämmerung (Amurgul zeilor), încheiată de Wagner în 1876, devine la Nietzsche în 1889 Götzerdämmerung (Amurgul idolilor), într-un calambur ce nu poate acoperi sursa de inspirație -, pe maestru îl coboară la treapta unui muzician aflat sub nivelul lui Bisset. Ca o revanșă postumă, destinul lui Nietzsche poate fi descris în termeni wagnerieni, autorul lui Ecce homo ajungînd să treacă
Gheara leului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3836_a_5161]
-
DICTATOR era un vierme/ al cărui nume este foarte greu de/ pronunțat,/ ceva în genul ISZLMGMTCUSCEAUKI” (p. 28). Încărcătura esopică a ultimelor două silabe trebuie să fi sărit în ochi încă din 1981 (e drept că, din motive evidente, micul calambur n-ar fi putut fi explicitat public pe atunci). Ca și Budila-Express al lui Alexandru Mușina, acest poem e unul din marile poeme (cu substrat politic) ale ultimilor zece ani de comunism românesc. Afrontul continuă: „În ziua aceea,/ DICTATORUL însuși
„Inimi mari, tinere încă” by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2375_a_3700]
-
așa întârziat fiind, e un optzecist, totuși, veritabil. Astăzi, filiația se vede limpede. Și de altfel Gherguț nu face eforturi s-o ascundă. Un poem din această a doua lui carte începe cu versul „iar à la iaru.” (p. 32) Calambur ușurel, sigur că da, dar nu despre greutate e vorba aici. În altă parte, aceluiași Florin Iaru i se adaugă Mircea Cărtărescu. Și nu numai el: „Un vers ca lumea nu valorează mai mult decât o pasă/ Un stop pe
Optzecist, afectiv by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5664_a_6989]
-
dintre/ lumile lui (lumile mele?) nu va putea să-l pronunțe.// trei consoane, două vocale.” (p. 82) Aceasta e doar etapa inițială, de acomodare. Îi urmează alta, și mai teribilă: „sătul până-n gât de propriile hazuri & glume/ caut un suprem calambur care să-mi fie prenume, nume,/ postnume/ un calambur de sfârșit de lume/ (o vorbă de duh la capăt de drum.)/ viitorul acum. prezentul acum. trecutul acum.” (p. 104) În aceste condiții, e pe undeva de așteptat ca despre Sorin
Optzecist, afectiv by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5664_a_6989]
-
-l pronunțe.// trei consoane, două vocale.” (p. 82) Aceasta e doar etapa inițială, de acomodare. Îi urmează alta, și mai teribilă: „sătul până-n gât de propriile hazuri & glume/ caut un suprem calambur care să-mi fie prenume, nume,/ postnume/ un calambur de sfârșit de lume/ (o vorbă de duh la capăt de drum.)/ viitorul acum. prezentul acum. trecutul acum.” (p. 104) În aceste condiții, e pe undeva de așteptat ca despre Sorin Gherguț să se spună că ar fi în primul
Optzecist, afectiv by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5664_a_6989]
-
pragul cronic al celei de-a doua naturi, conferențiarul întrerupîndu-și experimentele de laborator spre ne întreba dacă Antioh Cantemir fusese nepotul sau unchiul lui Dimitrie Cantemir, dacă Dante trăise înaintea lui Petrarca sau invers, dacă știm etimologia oximoronului sau a calamburului, și dacă, în limba română, terținele sunt de preferat prozodic catrenelor. Mai mult, Zeletin aplica fără șovăire metoda pedagogică a stupefierii studenților, punîndu-i în situații neașteptate spre a le trezi, prin întîlnirea cu insolitul, reacția de gîndire. De pildă, întindea
Picături savante by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6513_a_7838]
-
casteť, nu Lipare;/ Islande, caste nulipare, -/ ostroave-n aburi: Nord etern." Să zicem că știi ce înseamnă ,nulipară" (femeie care nu a născut niciodată), dar cum adică o ,Islandă castă"? De ce Islanda, care nu e un cuvînt cu potențial de calambur (deci nu e un pretext), ar fi ,castă", și, oricum, de ce între ghilimele? Deschizi cartea la final și citești: ,ŤIslande casteť, cf. Ion Barbu, Orbite (Joc secund): ŤCa Islande caste, norii/ În, dorită, harta oriiť." Și înțelegi: expresia e barbiană
Ceci n'est pas une poésie! by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11316_a_12641]
-
apropiat de aceștia de un cuvânt vechi, familiar, de la care îl cred derivat. Rezultatul procesului este de obicei o modificare de formă, uneori și o alunecare semantică. Etimologiile populare sunt, formal, asemănătoare sau chiar identice cu jocurile de cuvinte, cu calambururile bazate pe omonimie sau paronimie. Le diferențiază intenția: pura etimologie populară e inconștientă și spontană, în vreme ce calamburul e produs cu scop ludic și cu clara percepție a diferenței dintre cuvintele pe care le suprapune. E greu de spus dacă lipsus
Lapsuslipsus by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/7271_a_8596]
-
obicei o modificare de formă, uneori și o alunecare semantică. Etimologiile populare sunt, formal, asemănătoare sau chiar identice cu jocurile de cuvinte, cu calambururile bazate pe omonimie sau paronimie. Le diferențiază intenția: pura etimologie populară e inconștientă și spontană, în vreme ce calamburul e produs cu scop ludic și cu clara percepție a diferenței dintre cuvintele pe care le suprapune. E greu de spus dacă lipsus a fost o greșeală autentică, preluată apoi de vorbitori care doar ironizau incultura altora - sau a fost
Lapsuslipsus by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/7271_a_8596]
-
n-a fost niciodată deputat, nici n-a făcut parte din vreo comisie guvernamentală cu atribuții răsunătoare. Și un profesor universitar, continuă ironic Pavel Dan, care nu-și știe utiliza cunoștințele (profesorii universitari totdeauna au colegi miniștri, autorul folosește un calambur, un joc de cuvinte) "ne vaut pas la peine" (adică, nu merită osteneală). Din cele două articole reiese respectul lui Pavel Dan pentru marii oameni de cultură, lupta lui pentru recunoașterea adevăratelor valori intelectuale. Gheorghe Bogdan-Duică a rămas în amintirea
Centenar Pavel Dan - Colaborator la revista "Blajul" by Ion Buzași () [Corola-journal/Journalistic/9414_a_10739]
-
Papu va fi vorba mai departe. 5. Fără îndoială, Tudor Vianu figura printre cei care nu erau în grațiile „șefilor" culturali ai regimului și mai ales nu se bucura de „simpatia" lui Mihai Roller, pe atunci, marele și unicul „controller" (calamburul trist îi aparține lui Camil Petrescu) al culturii românești. Eliminarea lui Vianu, la începutul anului școlar 1951-1952 a fost urmată, în iunie 1952, de altă acțiune, și mai gravă, și mai spectaculoasă: excluderea din Universitate a profesorilor Al. Graur, Al.
Vianu și Vianu (I) by Alexandru Niculescu () [Corola-journal/Journalistic/6060_a_7385]
-
devine moale, printr-un reflex al temei la nivelul expresiei. Limbajul (frământat) capătă moliciunea de cocă și element genezic, încât penița se împotmolește năclăită. Cuvântul aburind se supune de îndată oricărei deformări, oricărei presiuni din afară: Dumnezeu e zeul Dumne, calamburul e asinambur, contemplativul - contemplagiu, dăscălia - puericultură, vârful - vârfete, Parlamentul - Parlavrament, gazetarii - osârduitorii plaivazului etc. Sensul se instalează în sonoritățile cele mai pline de concretețe. O comedie a limbajului se desfășoară într-un roman oral, de o neobosită inventivitate și imprevizibilă
Vipie, zăpușeală și zăduf by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9425_a_10750]
-
palierul speculativ, unde Tarangul cade într-o proză repetitivă și fatal prolixă, cînd lasă impresia că vrea să înțeleagă o temă chiar în momentul descrierii ei, situație în care deznodămîntul e unul singur: confuzia întreținută de plăcerea de a crea calambururi gratuite. Rebel față de norme, Tarangul îndrăgește încălcarea lor. De aceea, cartea și-o pune sub semnul dansului lui Hipoclid, grecul antic (descris de Herodot) care și-a spulberat șansele de pețitor dansînd în afara normelor cuvenite unei ceremonii de pețire. Tarangul
Dansul lui Hipoclid by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5484_a_6809]
-
de carte: nu versete sibilinice rostite ca scut de apărare, ci amănunte de strictă specialitate folosite cu elan ofensiv. Dacă e să dau un accent drastic, teologii fură argumentele fizicienilor spre a le folosi în avantajul doctrinei proprii. Riscînd un calambur facil, arguția cere astuție, adică oratoria cere un dram de viclenie, iar de arta cu care își alege argumentele depinde și gradul de persuasiune cu care Keith Ward știe să se facă ascultat. Să recunoaștem, schimbarea de atitudine e spectaculoasă
Erezia cuantică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4707_a_6032]
-
de a se prăbuși în abisurile ridicolului fiind greu de ignorat. Așa se face că poetul este stăpânul absolut al unui regat cu un singur locuitor: el însuși. Lumea lui Foarță este o lume a holorimelor, a quiproquourilor și a calambururilor, a combinațiilor posibile și imposibile, în care cuvintele sunt deconstruite pentru ca vocabulele din alcătuirea lor să intre apoi în alte alcătuiri cu sensuri diferite. Nimic nu este ceea ce pare în această lume, unde toate formele, culorile, sunetele, mirosurile sunt filtrate
Beţia de cuvinte by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9851_a_11176]
-
spirit. Și din nou se simte la Stăniloae stenahoria preotului în fața intelectualului laic: liber-cugetătorii sunt niște fanfaroni care abat privirile vulgului de la catapeteasma altarului, punînd în locul tainelor așchiile serbede ale ifoselor meditative. Mai mult, în loc să se închine icoanelor, ei urzesc calambururi ieftine, și în loc să se smerească în fața dogmei, ei preferă strălucirea fadă a figurilor de stil. Numai că în spatele tropilor estetici se întinde netezimea sterilă a unei gîndiri fără busolă transcendentă, o bîțîială artistică fără apetit pentru profunzimi și un carnaval
Între taină și mister by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5823_a_7148]
-
Înfățișînd această tulburătoare carte, nu putem a nu ne exprima prețuirea pentru efortul traducerii, al alcătuirii unor note detaliate și al indicelui de nume, depus de Ana-Maria Brezuleanu, eminentă tălmăcitoare a mai multor scriitori ruși, defel "trădătoare", cum glăsuiește un calambur malițios, ci un generos amfitrion al lor în spațiul limbii române.
O victimă a stalinismului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7428_a_8753]
-
cele mai multe ori, în punctul de pornire, această deficiență pare neglijabilă, când nu e prezentată de-a dreptul ca o calitate. Tot insistând însă asupra ei printr-o serie de driblinguri retorice menite să-ți ia ochii (lui Cistelecan îi plac calambururile, jocurile argumentative absurde, ipotezele false), această carență ia amploare. Din minoră, ea devine gravă; iar din ingenios, autorul vizat se transformă repede într-un ridicol cu acte în regulă. Asta, desigur, doar după ce toate argumentele invocate în favoarea lui cu scrupulozitate
Critic peste noapte by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/3627_a_4952]
-
Îl iubește pe Dinescu (al cărui ton viguros ialomițean îl împrumută, fermecat), crede în Foarță și se luptă pentru el. N-are în schimb organ pentru poezia lui Nichita Stănescu, îl amuză superlativ ritualismul lui Ioan Alexandru (în jurul căruia construiește calambururi), îi spune deschis lui Dimov ce nu-i place când nu-i place (de pildă celebrul Poem al odăilor), denunță crisparea din scrisul lui Florin Mugur cât se poate de fățiș. Despre sine are certitudini relative (nu degeaba îi emulează
Un mare scriitor by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4187_a_5512]
-
lăsîndu-le, și pe unul, și pe altul, etern nerezolvate. N-avem, între ale noastre vizite, vreuna care să-i semene. Marea încurcătură de la Caragiale - finalurile celor două nuvele mai curînd descumpănesc, decît împrăștie tensiunea - pare să se-apro-pie, însă, de acest calambur în care voioșia neștiutoare a unora nu abate știința cănită a celorlalți. Schimbarea totală, și definitivă, pe care o vedea Dickens e, speranță romantică pe calapod realist, o sfîntă naivitate. Cu toată cuceritoarea ei frumusețe.
Vizită... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6634_a_7959]
-
și mereu activ, de unde și vulnerabilitatea pe care o are la distracții și la orice gen de act care îl risipește în afară. Pentru occidental, un koan de genul: „Ce zgomot face o palmă care aplaudă singură?“ aduce cu un calambur ștrengăresc făurit prin încălcarea unei simetrii logice: ca să aplauzi ai nevoie de două palme și una singură respinge noțiunea de aplaudare. Dar japonezul nu e preocupat de logica perechii, ci de sunetul care poate să iasă dintr-o singură palmă
Țîrîitul insectelor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3444_a_4769]
-
scriitorii Joyce Carol Oates, John Gardner și pe alte câteva sute de cititori, determinându-i să-și anuleze ostentativ abonamentele la „New Yorker". „New Yorker" nu cobora însă ștacheta exigenței atunci când îl publica pe Donald Barthelme. Dimpotrivă. Giumbușlucurile colajelor, pastișelor, calambururilor, vorbelor în doi peri, se exercitau asupra unei materii de esență nobilă. Scriitorul jongla cu texte literare, cu teze filosofice, cu opinii despre artă, punându-le în fața unor oglinzi strâmbe care le transformau uneori în imagini hilare sau de-a
Colaj de perle și nestemate by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6115_a_7440]