434 matches
-
părăseau scena în aplauzele publicului. În locul lor, din sală, a urcat la microfon domnul Tomiță. Ce dracu caută ăsta aici? a șuierat printre dinți Fanache prevăzând ce are să se întâmple. Și tot el și-a răspuns în gând: Doamna, doamna Cameniță l-a invitat... Ea cu blestemații ei de pantofi e de vină! Domn Tomiță a rămas câteva secunde tăcut, parcă rătăcit, neștiind ce e cu el acolo, apoi a apucat microfonul și a rostit limpede, tunător: - Dumnezeu s-a supărat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
înțelegeau exact ce se petrece, dar bănuiau că lucrurile nu sunt în regulă. N-au râs, tăceau speriați. Fanache a strigat ca din gură de șarpe: - Tăiați-i microfonul, tăiați-i banditului microfonul. Zbieretul său l-a trezit pe tovarășul Cameniță. Acesta s-a dumirit într-o clipită care e situația și l-a ascultat calm pe pantofar, care-și reluase imperturbabil amenințătorul mesaj. Deși gealații lui Fanache opriseră stația de amplificare, sala, construită în perioada interbelică, avea o acustică bună
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
vine potopul, eu plec. Uitați-vă spre slăvi, două armate se luptă în cer, deasupra orășelului nostru, armata făpturilor de lumină și cea a făpturilor de întuneric, sub comanda lui Apolion, soarta bătăliei e pecetluită... În primul moment, reacția toarășului Cameniță, supărat și pe ce bălmăjea ăla, dar supărat și că fusese sculat brusc din somn, a fost să scoată pistolul și să-i tragă ăluia un glonț în frunte. Pe urmă și-a simțit tălpile noduroase în pantofii de piele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
chinuie picioarele. Drept care a devenit mai îngăduitor: -Du-te mă-n pizda mă-tii de diliu, a mormăit el și a părăsit loja și casa de cultură. În stradă, înainte de a se urca în mașină și de a porni împreună cu tovarășa Cameniță spre orașul C., capitala regiunii cu același nume, a hotărât soarta lui Tomiță: -Bă, voi nu vedeți, bă, că s-a scrântit? Luați-l, bă, și băgați-l la balamuc, dacă vreți să n-ajungeți voi acolo, bulău vă mănâncă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
de lângă orașul Serenite - era un loc în care, dacă nimereai, și sănătos tun să fi fost, nu aveai cum să ieși decât nebun, nebun de legat. Atunci, Truman, m-am trezit din acest vis. A fost un vis cu tovarășul Cameniță. 14 TC "14" \l 1 Atrocitățile acestea pe care le visez despre lumea de jos, lumea orășelului Serenite, îmi provoacă un rău imens, un rău fizic. Sigur, realizez că mă exprim impropriu când vorbesc despre rău fizic, fiindcă aici, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
din Serenite, când eram viu. 15 TC "15" \l 1 După ce i-au ciuruit pe cei doi adolescenți, în pădurea Galimea, în zorii acelei zile de noiembrie, Gârmoci și Fanache s-au dus val-vârtej la regiune, să-i raporteze toarășului Cameniță isprava lor. Gata, toarășe prim, i-am executat pe bandiți!, au turuit ei cu aerul unor maidanezi care se gudură pe lângă stăpânul lor, sperând că acesta le va arunca vreun oscior. Tovarășul Cameniță s-a uitat la ei sumbru, amenințător
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
val-vârtej la regiune, să-i raporteze toarășului Cameniță isprava lor. Gata, toarășe prim, i-am executat pe bandiți!, au turuit ei cu aerul unor maidanezi care se gudură pe lângă stăpânul lor, sperând că acesta le va arunca vreun oscior. Tovarășul Cameniță s-a uitat la ei sumbru, amenințător, enorm, strivitor. -Bă, i-ați împușcat p-ăia ș-atât? Atât?! Ce, bă, voi credeți că ăia acționa de capul lor, n-avea complici, ăă? Măriți, bă, cercu, faceți, bă, cercetări ca lumea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ore neîngăduindu-i-se să închidă ochii, neîngăduindu-i-se nici măcar să se așeze jos), plus bastoanele și flegmele aplicate de Fanache. În a patra zi a fost dus la regiune, cu cătușele la mâini: fusese cerut expres de toarășul Cameniță personal. Fanache l-a prevenit: Gata, s-a terminat cu boieria, acu o să vezi și tu ce înseamnă anchetă adevărată. Tovarășul Cameniță era într-una din perioadele de acalmie și lipsa de activitate îl enerva, îl îmbolnăvea, îl înnebunea pur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
În a patra zi a fost dus la regiune, cu cătușele la mâini: fusese cerut expres de toarășul Cameniță personal. Fanache l-a prevenit: Gata, s-a terminat cu boieria, acu o să vezi și tu ce înseamnă anchetă adevărată. Tovarășul Cameniță era într-una din perioadele de acalmie și lipsa de activitate îl enerva, îl îmbolnăvea, îl înnebunea pur și simplu. Într-adevăr, dorea să se implice el personal în cercetarea banditului. Avea în față dosarul său și al familiei sale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
dosarul său și al familiei sale: era vorba de băiatul profesorului de matematică. Voise să-l aducă și pe taică-său încoace, să intre și ăla în malaxor: ăla deja era la dracu-n praznic, o-ncasa acolo. Așa că tovarășul Cameniță trebuia să se mulțumească doar cu băiatul lui - lasă, o să vadă ăsta pe dracu înzecit, și pentru taică-său. Era informat că Vlad e student, scriitor în devenire și se aștepta la o confruntare de zile mari. Așa cum sunt alții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ăsta pe dracu înzecit, și pentru taică-său. Era informat că Vlad e student, scriitor în devenire și se aștepta la o confruntare de zile mari. Așa cum sunt alții dependenți de fumat, de băutură, de pescuit sau de călătorii, tovarășul Cameniță avea nevoie în continuare, ca de aer, de anchetele astea, să-i înfrunte pe bandiți și să le bage spaima-n oase, să-i belească, să-i zdrobească. Numai că n-a avut parte de un mare meci, cum spera
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
de natură metafizică, estetică. Aceasta era starea de spirit (la care se adăuga senzația irepresibilă de epuizare fizică, foame și frig...) a fratelui meu când în camera de anchetă și-a făcut apariția un soi de dinozaur opac-înspăimântător. Era tovarășul Cameniță, Vlad l-a recunoscut de pe vremea când acesta conducea destinele micului nostru orășel. Cameniță s-a apropiat și, prin surprindere, în loc de bună ziua, l-a pocnit pe Vlad peste față. Fratelui meu i-a țâșnit sângele pe nas. Era prea mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
irepresibilă de epuizare fizică, foame și frig...) a fratelui meu când în camera de anchetă și-a făcut apariția un soi de dinozaur opac-înspăimântător. Era tovarășul Cameniță, Vlad l-a recunoscut de pe vremea când acesta conducea destinele micului nostru orășel. Cameniță s-a apropiat și, prin surprindere, în loc de bună ziua, l-a pocnit pe Vlad peste față. Fratelui meu i-a țâșnit sângele pe nas. Era prea mult pentru el: nu putea rezista la un asemenea tratament. A izbucnit în plâns, hohotitor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
în plâns, hohotitor, și a căzut în genunchi: Iertați-mă, fac orice-mi cereți, numai nu mă loviți, vă rog, s-a pomenit el implorând și chiar el era mirat de ce spune. Atitudinea studentului l-a făcut paf pe tovarășul Cameniță: hopa, el crezuse că va întâlni pe unu dat în pizda mă-sii și când-colo ăsta era o legumă, tremura ca piftia. Păi, ș-atunci, meciul s-a terminat înainte de-a se juca, dacă ăsta e deja bătut, el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
când-colo ăsta era o legumă, tremura ca piftia. Păi, ș-atunci, meciul s-a terminat înainte de-a se juca, dacă ăsta e deja bătut, el pe cine mai învinge, cu distracția lui cum rămâne, s-alege praful?... Totuși, tovarășul Cameniță dorea să continue jocul, presimțea el niște promisiuni grozave în cazul ăsta, sigur era un caz interesant, sigur puștiul avea niște ascunzișuri, niște întunecimi pe cinste, acu totu era s-ajungă el, Cameniță, la ele. Drept care șeful regiunii a schimbat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cum rămâne, s-alege praful?... Totuși, tovarășul Cameniță dorea să continue jocul, presimțea el niște promisiuni grozave în cazul ăsta, sigur era un caz interesant, sigur puștiul avea niște ascunzișuri, niște întunecimi pe cinste, acu totu era s-ajungă el, Cameniță, la ele. Drept care șeful regiunii a schimbat tactica: s-a îmblânzit. Da, ajunsese și el la asemenea performanțe, subtilități, rafinamente: uneori punea catifea peste brutalitatea lui fără de margini. Brusc, s-a așezat pe un scaun și cu voce mormăită, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
scaun și cu voce mormăită, dar potolită, l-a invitat și pe deținut să ia loc pe celălalt scaun. Erau față în față, îi despărțea o masă de lemn, cu o veioză care bătea orbitor în ochii lui Vlad. Tovarășul Cameniță a întins mâna cu degete butucănoase și a stins lampa aceea dureros de puternică. A rămas aprins doar becul chior din tavan. Și-a aprins o țigară. L-a îmbiat și pe Vlad. El a refuzat politicos: Mulțumesc, nu fumez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
becul chior din tavan. Și-a aprins o țigară. L-a îmbiat și pe Vlad. El a refuzat politicos: Mulțumesc, nu fumez. Se vedea din intonația lui, dar și din întreaga expresie a chipului său că îi este recunoscător tovarășului Cameniță, fiindcă a renunțat la violență și îl tratează civilizat. -Mata ești poet? s-a interesat Cameniță tot așa, pe ton stins, inofensiv. Subit însuflețit, Vlad a început să dea explicații pe larg despre activitatea sa literară. În vreme ce se prefăcea că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
a refuzat politicos: Mulțumesc, nu fumez. Se vedea din intonația lui, dar și din întreaga expresie a chipului său că îi este recunoscător tovarășului Cameniță, fiindcă a renunțat la violență și îl tratează civilizat. -Mata ești poet? s-a interesat Cameniță tot așa, pe ton stins, inofensiv. Subit însuflețit, Vlad a început să dea explicații pe larg despre activitatea sa literară. În vreme ce se prefăcea că-l ascultă (nu distingea decât un fel de susur fără sens), tovarășului Cameniță i-a încolțit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
s-a interesat Cameniță tot așa, pe ton stins, inofensiv. Subit însuflețit, Vlad a început să dea explicații pe larg despre activitatea sa literară. În vreme ce se prefăcea că-l ascultă (nu distingea decât un fel de susur fără sens), tovarășului Cameniță i-a încolțit în minte planul pe care are să i-l aplice studentului, ca unui șobolan: un experiment pe care nu-l mai încercase până atunci. Gândul la felul cum are să-l pună cu botul pe labe pe ăsta îl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
atâta suferință fizică pe care nu e capabil s-o îndure - nu, nu, nu e drept, trebuie să existe o ieșire!... Atunci ușa metalică s-a deschis și în prag și-a făcut apariția statura colosală și întunecată a lui Cameniță. Vlad era cât pe-aci să se scape pe el de spaimă. Își și imagina ce supliciu îl așteaptă, ce bătăi o să mănânce. Era sigur că n-o să reziste. Contrar așteptărilor, tovarășul Cameniță i s-a adresat cu blândețe și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
apariția statura colosală și întunecată a lui Cameniță. Vlad era cât pe-aci să se scape pe el de spaimă. Își și imagina ce supliciu îl așteaptă, ce bătăi o să mănânce. Era sigur că n-o să reziste. Contrar așteptărilor, tovarășul Cameniță i s-a adresat cu blândețe și fără intenții agresive: -Ei, toarășe student, te-ai hotărât s-o apuci pe calea cea dreaptă? Vlad nu-și revenea din uluială: cum adică, nu-l lovește peste față cu palma lui uriașă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
apuc pe calea dreaptă, a spus el pe nerăsuflate, gândindu-se că se petrece un miracol - poate totuși anchetatorul cel fioros are să-i dea drumul, nici un preț nu e prea mare pentru asta. -Pavele! a răcnit înspre ușa metalică tovarășul Cameniță și imediat s-a ivit un ins albicios la față, în uniformă de milițian, care pândise pe culoar, gata să sară ca un arc. Acesta ținea în mână două foi de hârtie și un stilou. -Dacă e cum spui, atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ăia care nu sunt... Vlad a semnat fără să ezite, semnătura aceasta îl salva, scăpa de tortúrile cărora sigur nu le-ar fi rezistat, scăpa și se întorcea la scris! -Bă, e bine, primul pas e bine, a mormăit tovarășul Cameniță și parcă pe obraz chiar i s-a înfiripat un zâmbet. Acu, dacă vrei să-ți dăm drumul, mai ai un pas, atât, un pas, unul singur, dar obligatoriu și gata, ești liber ca păsărelele, liber... Vrei să fii liber
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
obligatoriu și gata, ești liber ca păsărelele, liber... Vrei să fii liber, nu? Mai încape vorbă, sigur, sigur că voia să fie liber și să scrie, să ajungă celebru, să șteargă din mintea sa episodul acesta străin, absurd, inacceptabil... Tovarășul Cameniță a lăsat o pauză cam de un minut, un minut interminabil, până să-i comunice lui Vlad care e al doilea pas de care depinde soarta lui. -Uite, bă băiete, ce mai ai de făcut: să iei foaia asta și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]