611 matches
-
aceeași fracțiune de secundă, Oan-san surprinse Încercarea celui de-al patrulea de a scoate sabia lungă Wachizashi, tăindu-i brațul din cot, apoi se Întoarse cu sabia Într-o străfulgerare de arc de cerc Între picioarele samuraiului rămas cu un ciot În loc de braț, spintecându-l de jos până sus, continuă mișcarea unduită cu o răsucire spre stânga, eschivă prima lovitură de sabie a celui de-al cincilea, coborî tăișul și Îi reteză picioarele din genunchi, terminând cu o alunecare prin aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
aversiunea față de foc și preferința pentru monoculturi - au afectat negativ sănătatea pădurilor și producția forestieră, vezi Nancy Langston, Forest Dreams, Forest Nightmares: The Paradox of Old Growth in the Inland West, University of Washington Press, Seattle,1995. „Când se elimină cioturile dintr-o pădure cu ciclu de producție scurt, se elimină În același timp 10% din speciile sălbatice (mai puțin păsările), iar când sunt Înlăturate cioturile și arborii căzuți din pădurile amenajate, care au maturizare rapidă, dispar 29% dintre specii. Pe măsură ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Old Growth in the Inland West, University of Washington Press, Seattle,1995. „Când se elimină cioturile dintr-o pădure cu ciclu de producție scurt, se elimină În același timp 10% din speciile sălbatice (mai puțin păsările), iar când sunt Înlăturate cioturile și arborii căzuți din pădurile amenajate, care au maturizare rapidă, dispar 29% dintre specii. Pe măsură ce se renunță la diverse elemente ale pădurii, În numele uniformității simpliste denumite „managementul intensiv al lemnului pentru cherestea”, ne apropiem de apogeul viziunii Înguste ce caracterizează
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Ion poartă pacea-n desagă. În următorii ani îi apar alte volume de proză asemănătoare, semnalate foarte favorabil în cronici, care îl recomandau ca exemplu de scriitor necesar noii orânduiri: Ce șurubărea Manolache (1948), Moș Simion dă binețe tractoarelor (1948), Ciotul (1950). Comedia într-un act Îngerul din butoi și reconstituirea istorică într-un act Moș Ion Roată (1948) sunt tentative derizorii de pătrundere între autorii care asigurau dramaturgia „originală” a momentului. Colaborarea cu Aurel Baranga la scrierea piesei de teatru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288643_a_289972]
-
Îngerul din butoi, București, 1947; Ion poartă pacea-n desagă, București, 1947; Ce șurubărea Manolache, București, 1948; Moș Ion Roată, București, 1948; Moș Simion dă binețe tractoarelor, București, 1948; Bate vânt de primăvară, București, 1949; Ca să trăiască pădurea, București, 1949; Ciotul, București, 1950; Umanitas, pref. Paul Georgescu, București, 1962; Iubirea iubirilor, București, 1964; Dincolo de mine însumi, București, 1967; Gingașul Ariel, București, 1968; Ultima Thule, București, 1970. Traduceri: D’Ennery, Cele două orfeline, București, 1943; Lytton Strachey, Elisabeth și Essex, București, 1943
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288643_a_289972]
-
bun, adică își înțelege misiunea, pe care-o are pe lângă casă... Grivei s-a "revoltat" din prima clipă. A scheunat și a plâns îndelung împotriva mutilării, a scurtării codiței sale. Și-a prins cu gurița și și-a lins îndelung ciotul rămas. Și-a prins cu dințișorii verigile de metal ale lanțului. Și-a scuturat și a încercat să scape și de curelușa din jurul gâtului. După mai multe încercări neizbutite, s-a retras și-a rămas în căsuța lui Ursu, facându-se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
făcut pe bolnavul, dar eram epuizat. Mi-am revenit după câteva zile, dar tot mă făceam că-s bolnav, că nu pot să merg, că mi-era frică să nu mă scoată la muncă. Pe ceilalți Îi scotea să culeagă cioturile de la cocenii de porumb, să elibereze terenul. Era totuși umed, era noroi... Eu am rămas și o lună de zile am stat acolo, până ne-au Îmbarcat și ne-au dus la Strâmba, o altă colonie din Balta Brăilei. Acolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
franjurii lor grei de moarte tăvăliți în argint de Sapolio pe un fundal negru. Cerșetorii cu vocile lor schelălăinde de pe treptele bisericii interpretează pentru noi ultimele clipe de neputință , într-o spaniolă străveche, bisericească, și își arată prin zdrențele fâlfâinde cioturile și bubele. Cărăușii cu lungile lor sfori de cânepă, pe care le înfășoară în jurul frunții pentru a menține greutățile pe spinare, stau întinși în gunoi la ora siestei și își dăruiesc aceeași neglijare de care au parte morții. Și asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
poate Amelita Galli-Curci din Bijuteriile Madonnei. Eleanor Klein avusese pe vremuri acest disc. Mă întrista, dar nu mă deprima. În harnașamentul meu de vreme rea am trecut prin fața catedralei unde cerșetorii își înmuiau stindardele lor de lână și își arătau cioturile ciunge și încrețite. Le-am lăsat câteva monezi în urmă; în definitiv, paralelele îi aparținuseră de fapt lui Smitty; m-am gândit că se cuvine să le dau la rândul meu mai departe. De pe a doua terasă cu flori de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
creion și o hârtie? a răcnit. I-am atins brațul și i-am zbierat că eu am. În mare grabă, ca și cum nu ne-ar mai fi rămas mult timp la dispoziție, am scos din buzunarul tunicii un carnețel și un ciot de creion pe care-l achiziționasem de curând din cancelaria companiei mele din Fort Benning. Am scris, foarte citeț, pe o foaie de hârtie: „Suntem reținuți, pentru nu știu cât timp, de paradă. Ne ducem să căutăm undeva un telefon și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
mesaje, vag apocaliptice, postate sus, deasupra chiuvetei. De ani de zile, printre cei șapte copii ai familiei noastre cu o singură sală de baie, exista obiceiul, poate neplăcut, dar util, de a ne lăsa unul altuia mesaje scrise cu un ciot de săpun umezit pe oglinda dulăpiorului de medicamente. Tema generală a mesajelor noastre gravita în jurul avertismentelor dure și nu arareori în jurul amenințărilor: „Boo Boo, ia-ți prosopul când nu mai ai nevoie de el. Nu-l lăsa pe jos. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
ani mai târziu, când, în numele independenței sau al mai-știu-eu-ce, Seymour și cu mine ne-am rupt din tulpină și ne-am luat un apartament separat, nu ne-am despărțit decât teoretic de vechiul nostru obicei de familie. Adică nu aruncam cioturile vechi de săpun. Când am intrat în baie cu jurnalul lui Seymour sub braț, după ce am închis ușa cu grijă, am zărit aproape imediat un mesaj. Dar nu era scrisul lui Seymour, ci, negreșit, al surorii mele Boo Boo. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
își stăpâni un țipăt de groază. Acolo nu mai era nimic de văzut. Pustiu. Cenușiu, cât vedeai cu ochii. Ici și colo, ruine, cenușii și ele, pe care soarele asfințitului lăsa dâre sângerii... Porniră încotro vedeau cu ochii. Câte un ciot de copac sau o grămadă de moloz amintea ba o stradă, ba o casă... Așa ajunseră unde fusese biserica. Atârnat într-un colț de zid, se mai ținea o bucată de sticlă colorată... atât rămăsese din acel vitraliu mândria întregului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
lovit și... asta a fost tot. Sunt vreo 30 de ani de atunci. Am uitat cum arăta maică-mea, abia dacă-mi aduc aminte de fața înspăimântată a tatii când m-a scos din apă, știu cum arătau valurile și ciotul acela de stâncă cenușiu, lunecos... dar cam atât. Pe ei însă n-am putut să-i uit: îi văd mereu în noaptea mea și ei sunt lumina, v-am spus doar ca mergeau în soare, nu?! Și erau atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
satelor pentru ca oamenii sănătoși să nu se molipsească de boala lor bătrânul zice că era o boală îngrozitoare : nu-i durea nimic, dar încet-încet își pierdeau degetele, apoi mâinile, picioarele, chiar și fața nu se mai cunoștea ajungeau, așa , un ciot despre care bănuiai că ar fi putut fi om; vorbea chiar și cu aceia pe care lumea îi ura fiindcă erau slujbașii unui împărat rău, care cerea dări și punea biruri... Nu avea suită regească și nici soldați care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
-L urmau erau oameni săraci, așa ca noi, erau bolnavii pe care El îi vindecase... Fiindcă asta făcea El: îi vindeca pe cei bolnavi bătrânul își căpătase vederea, nu-i așa ?! Și mai spunea bătrânul că El vindecase chiar și cioturile acelea de oameni, pe care-i curățase și se făcuseră oameni sănătoși de-adevărat... și frumoși, fiindcă tot ce atingea El se făcea sănătos, frumos și bun... Așa spunea bătrânul... Într-una din seri, când furtuna bântuise câteva zile la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
tot timpul că le lipsește ceva : oricât de bogați ar fi, mereu le lipsește ceva și nu știu ce. De aceea adună mereu, mereu, mereu și uite ce rămâne cu ei. (se stinge brusc lumina și în locul pădurii și casei albe apar cioturi uscate, noduroase de copaci și, printre cioturi, o ruină) Rămâi cu mine în pădurea bucuriei... pădurea supărării... pădurea uitării de sine... rămâi, rămâi...(vocea se pierde) Vocea blândă, cu reverb : Mergi, mergi... (drumul se luminează din nou : copaci plini de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
de bogați ar fi, mereu le lipsește ceva și nu știu ce. De aceea adună mereu, mereu, mereu și uite ce rămâne cu ei. (se stinge brusc lumina și în locul pădurii și casei albe apar cioturi uscate, noduroase de copaci și, printre cioturi, o ruină) Rămâi cu mine în pădurea bucuriei... pădurea supărării... pădurea uitării de sine... rămâi, rămâi...(vocea se pierde) Vocea blândă, cu reverb : Mergi, mergi... (drumul se luminează din nou : copaci plini de flori roz, atmosferă de primăvară; printre copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
rampa de descărcare. Ninsoarea a stat, dar vîntul suflă cu așa putere că mulți din brazii plantați dincolo de gardul uzinei, pe marginea șoselei de centură, s-au frînt de la jumătate, ori s-au răsturnat cu totul, aruncînd spre cer cîteva cioturi de rădăcină. Înăuntru, în încăperile instalației, la primele faze, într-o căldură ce nu scade niciodată sub treizeci de grade, muncitorii au mereu de lucru pe lîngă reactoare, transpirați, unii din ei cu cîte un prosop în jurul gîtului. Cei rămași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
peste Enn) și unele ruine interesante atestă existența pe aceste meleaguri a unor locuitori și mai timpurii. Pe câmp sunt câțiva megaliți, denumiți „Inelul din Ennistone“; cu toate că sunt doar vreo nouă la număr și unul dintre ei e numai un ciot, profesorul Thom a vizitat și a cercetat pietrele noastre, a făcut unele calcule, dar nu a putut ajunge la nici o concluzie (oarecum spre mândria noastră). Din vechea așezare medievală nu a supraviețuit mare lucru, cu excepția bisericii St. Olaf, situată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
hălcilor asudate ale lui Ruby, tolănite în automobil. „Am să-l vând, gândi ea, l-a spurcat.“ Ceva mai devreme văzuse din nou vulpea femelă, culcată, în timp ce patru pui flocoși, de culoarea șocolatei cu lapte, cu ochi albaștri și niște cioturi de coadă, jucau leapșa pe pajiște. Acum până și această priveliște i se părea sinistră, o ferestruică tăiată, într-o altă lume, bizară, frumoasă, primejdioasă, care venea din ce în ce mai aproape de ea. Și cei de la care ar fi putut cere ajutor, George
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
total aiuristic, într-o tigăiță hârbuită și arsă, de tinichea, unsă de jur-împrejur cu ulei de gătit și cu funingine, pe fundul căreia se ițeau, semi-solidificate, resturile unui prânz frugal, complet nesănătos: O coajă de franzelă și câteva jumări și cioturi lucioase, vitroase, aproape negre, de cartofi prăjiți, înăbușiți într-un rântaș carbonizat și auster, de ceapă. Cel dintâi fum, Poetul îl sloboade pripit din piept, resimțindu-l iritant în sclere. Vâ-jjjj...! Șâ-șșșș...! se aude de pe hol, cum năvălește brusc apa
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
debaralei și cu picioarele (încă încălțate cu pantofii) în curte, pantalonii și slipul fiind abandonați, în pripă, pe coronamentul unui boschet pitic. O mini-arteziană de sânge roșu-nchis, amestecat cu un lichid alb, probabil seminal, care izvorâște vioaie dintr-un ciot de carne retezat-sfârtecat, situat sub ombilic și în centrul smocului de păr pubian, indică proaspăta pierdere traumatică, de către nefericit, a propriului organ, din care o bună parte sau, cel puțin, glandul încă erect, se găsește în palma murdară a lui
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
vreo patruzeci și... de ani, burtos și jovial, în maieu alb de culturist, în șort și în espadrile, se ridică greoi de la masa de pe prispă, împingând-o neglijent cât colo, ca pe-o imitație facilă, din carton! Înălțându-și victorios ciotul degetului mare, scrâncioiat, al mâinii drepte, brandul lui (ultima falangă fiind pierdută, în mod violent, după primirea unui toc țeapăn de bătaie, de la prietenoșii grănicerii sârbi, cândva, odată cu confiscarea mai multor baxuri de țigări Kent, din Dacia rablagită, cu care
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
tine e moștenit. — Relaxează-te, zice Brandy. Orice ai gândi, gândesc un milion de alți oameni. Orice faci, fac și ei, și nimic din tine nu e răspunzător. Totul e un efort comun. Sub vălul meu, ating cu degetul umedul ciot proeminent al unei limbi a unui produs vandalizat. Doctorii au propus să folosească o parte din intestinul meu subțire ca să-mi lungească gâtul. Au sugerat să-mi cioplească tibiile, fibulele acestui produs uman care sunt eu, modelând oasele și grefându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]