580 matches
-
Oamenii de știință au descoperit că sînteți mai vitale decât noi și o luați în serios. Vitale, da, dar nu în spirit, unde produceți numai dezordine." " Și voi nu produceți. Războaiele le facem noi!" "Războaiele le face Dumnezeu și se clocesc și în ura dintre bărbat și femeie." Matilda căscă îndelung și cu mare voioșie. "Mă dor picioarele, zise, hai să intrăm undeva și să bem o cafea, continuăm acolo!... Orice ași fi crezut, zise ea apoi după ce intrarăm într-un
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ar fi trecut prin cap să mut în domeniul "mitologiei" deceniile de batjocorire a românilor de către zbirii securității. O fi fost mitologică activitatea Securității... în ce mă privește, nu dau o ceapă degerată pe astfel de declarații, simple răspunsuri-tip clocite de multă vreme în incubatoarele unor vechi mentalități. Și e păcat că un personaj ce ambiționează la o îndelungată carieră politică în România își compromite imaginea în mod copilăresc. Pentru că, indiferent de ce "adevăruri" preambalate livrează dl. Geoană în interior, străinătatea
În N.A.T.O. se intră pe ușa din spate a Olimpului by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14587_a_15912]
-
arată deplorabil. Din ceea ce mai rămâne din cuib pene, ierburi și flori Bikirikipiripiki le trage în jurul corpului ei și ouă câteva zile la rând câte un cocoloș ciocolatiu de mărimea unei ghinde, cu irizări alb-gălbui, apoi se așază să le clocească. La timpul sorocit, vin pe lume viitoarele sale progenituri. În așteptarea disperată a doctorului, Simona ar fi fost în stare să construiască și ea un cuib asemenea pasării din Australia, dar cum nu era posibil, ea urma să preia de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
mea alb-negru, apoasă, lângă un rând reconfortant, completat cu pixul: D-l ...ROBE ALEXANDRU... îndeplinește funcția de ...LECTOR DR... la ...FACULTATEA DE LITERE... (punctele de suspensie arătau că, la o adică, putea fi vorba și de-altcineva). Pe bucata din dreapta, cloceau niște ștampile pătrățoase, morfolite în cerneală violet peste vreo trei semnături. Cravata era fabricată de „MINISTERUL ÎNVĂȚĂMÎNTULUI. UNIVERSITATEA BUCUREȘTI. 2005“. Studenții fumau liniștit pe coridoare. Câțiva îmi împrumutau cărți sau căutau să stea de vorbă cu mine în pauze, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sau poate în râs), din ochii ei mici și-albaștri, de peștișor. Nu știu de ce, aveam impresia că fătuca asta cumințică își bate joc de noi toți. Un motiv mărunt, dar suficient să-mi atragă atenția. În zilele următoare, am clocit un plan stupid, demodat. L-am pus pe prietenul Paul, colegul meu de grupă, să-i scrie o scrisoare (ea a ajuns, mai târziu, la Securitate). Învățasem la „Comparată“ cât de devastatoare pot fi efectele unei epistole aranjate; profesoara, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
lovitură: am încetat să-mi iubesc țara. Nu mă pricepeam cine știe ce la politică, dar nu trebuia să ai doctorat ca să vezi că borșul stătut căruia Ceaușescu îi zicea România Socialistă, iar ăia care-l dăduseră jos, România Liberă, înflorise și clocea bine-mersi mai departe, ca o ciupercă otrăvitoare. Deschideai televizorul și dădeai peste aceleași figuri de-activiști, doar că acum purtau pulover în loc de costum. Vorbeau o limbă pe care numai ei o înțelegeau, cuvintele păreau scoase dintr-un dicționar necunoscut, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
rockotecă, intrai cu lanțuri și geci din imitație de piele. Te mai plimbai și noaptea pe plajă, braț la braț, cu pantalonii suflecați și pantofii-n mână. Luna lumina frumos, se zăreau valurile cafenii și milițienii pândind după șezlonguri. Ziua cloceai la soare, cu cinci-șase beri îngropate-n nisip și cartonul cu clătite alături. Așa ne-a prins anul cu Cernobâlul, la Neptun, pe plaja de la nudiști. N-aveai mare lucru de văzut, dar fetele se simțeau bine; alea mai curajoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de bine; în viața mea n-am văzut așa ceva! Suntem pe mâna cuiva care știe ceva fizică, ceva matematică, și ceva literatură. Și nu știu de ce, tare-mi vine să-l suspectez pe scriitorul ăsta.“ „Asta-i tot ce-ai clocit?“, am protestat. „Sună idiot.“ „Idiot, dar plauzibil.“, a intervenit Maria. Nu-mi plăcea când îi lua apărarea altcuiva într-o discuție. „Așa s-ar explica de ce ne tot vin informații, pe măsură ce dezlegăm problemele. Tablourile, mesajele, cărțile - nimic n-a ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
grăbită și mincinoasă, în care mimam că merg la serviciu, că-mi fac treaba bine și că mă integrez în decorul plin de chitanțe și bonuri al sufrageriei; alta moale și-adevărată, în care pierdeam vremea de dimineața până seara clocind singur la geam sau cu telecomanda în mână pe canapea. Mutai geamul în altă parte sau schimbai canalul și ieșea același lucru. Timpul trecea cu tot cu mine. Nu-mi construiam iluzii, doar tolomacii o fac. Știam (nu: vedeam limpede) că mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
bucure de comoara de sub dresuri. Cât despre Claudia Cardinale, nu realizasem nici o afacere: acum purta riduri, un palton până la glezne și punguțe fleșcăite de botox. Și totuși, când mă așteptam mai puțin, una din poveștile de dragoste pe care le cloceam la intersecția imaginației mele cu lumea din jur s-a pus atât de bine în mișcare, încât am rămas până astăzi instalat în ea. Fără teamă, fără complexe și, mai ales, fără vreun regret. Am mai povestit cum a început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
5. 29.02.1999 Direcția operativă, serviciul corespondență Sunt într-un Airbus 310. Claviculele mele de titan se odihnesc deasupra norilor. Îmi apăs venele fractale, sprayuri purpurii de globule curate. Într-una din ele, închisă-n capsula din gel polimeric, clocește bacteria morții. Iubita mea e-ntr-un Boeing 747. Zâmbește, gândindu-se la mine și la un amant. Căștile walkman-ului și filmul cu James Bond o adorm. Peste exact un minut și treizeci și opt de secunde, traseele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
viteză perpetuă, ce le depășea de fiecare dată viața, împiedicându-i să crească sau să ajungă undeva. Sau nu vedeam eu bine, nu le mai remarcam vioiciunea? Se pregăteau să dispară, deși îi mai așteptau încă ani mulți. Prietenii mei cloceau în aceeași nesiguranță ca și mine, anchilozați de deciziile pe care trebuia să le ia. Se simțeau rău, defazați, purtați înainte fără să miște un centimetru. A doua zi curgea la fel ca azi, azi la fel ca ieri. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de spitale în sate, moare de boala fanarioților și jidanilor paraziți cari s-au încuibat în organismul lui. Orice încheietură organică a lui, orice autoritate publică, de la ministerii pân-la subprefecturi, sunt cuiburi de incubațiune pentru acești paraziți, unde ei se clocesc, trimițîndu-și apoi odraslele la Paris, de unde aceste se-ntorc cu mii de trebuințe pe de-o parte, cu pofta de-a le realiza de pe spatele poporului pe de alta. Toate secăturile cari au numărat pietrele ulițelor din străinătate și i-
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
în parabola păsării demente: "Ornitologii români au descoperit în Delta Dunării o pasăre cu penaj roșu și cu comportament bizar: vulpea îi mânca în fiecare an ouăle și îi punea în lipsa ei pietre în cuib, pe care ea, apoi, le clocea toată vara fără să simtă că sunt pietre. Ca să salveze specia, ornitologii au gonit vulpea. Atunci pasărea, spre uluirea acestor specialiști care o supravegheau de departe cu binoclurile, a început să țipe cuprinsă de o stranie isterie și și-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
o transformare uluitoare de la un înrăit rusofob a trecut la o sovietofilie fanatică, fugind, după Marea Unire, în Ucraina, unde a devenit un lider activ al Kominternului. Acolo a pus el gând rău României regale (...) ura terifiantă a acestui kominternist clocind o idee "genială", înființarea în anul de disgrație 1924, dincolo de Nistru, a RASSM". Proiectul acesta a rămas în vigoare, doar că într-o stare latentă, și după transformarea RASSM în RSSM, apoi a acesteia în Republica Moldova și a intrat în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
veniturile și care sunt folosiți la cronicile pentru cărțile noi de poezie, nu pentru că ar scrie cu pricepere sau pasiune, ci pentru că scriu succint. (Nu cred că o să mai dau vreodată dovadă de acreala asta.) Acum, ținând seama că am clocit poemele de mai bine de zece ani, ar fi bine - chiar înviorător de normal sau, cel puțin, lipsit de perversitate - să vă înfățișez cele două motive care m-au determinat să mă ridic de pe ele. Și aș prefera să ambalez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
nimic din toate astea. Trecătorii sunt rari. Și e ceva excesiv în aer. O febră neobișnuită. Pașii sună arid pe piatra aleilor din parcul ce se cheamă, firește, ca în toate orașele mexicane, Alameda. În mijloc, un bazin cu apă clocită de zăpușeală. Ies din nou în stradă și, din fericire, îmi apare în drum o librărie. În hotel, la capetele culoarelor sunt puse recipiente cu apă fiartă pentru cei care nu cer apă minerală să se spele pe dinți. Am
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
o idee care mi s-a părut genială, În legătură cu ieșirea de incendiu, dar sergentul Hawkins mi-a tăiat avântul. O să vorbească totuși cu cei de la Consiliul local care se ocupă de serviciile de agrement, ca să verifice dacă ei și Linda cloceau vreun plan de privatizare a centrului. Ce-ar dovedi asta? Astăzi, Rachel avea o atitudine grozav de negativă. Că Jeff ar fi avut un motiv. — Ah, corect. După voce, nu părea prea convinsă. Mi-am amintit ce-mi spusese Hawkins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
și la profesorul lui de canto, domnul Hanway, căruia nu reușise să-i spună că are de gând să renunțe la lecții. „Dar cum să nu mai cânt niciodată?“ se întreba Emma. Uită-te la George cum stă acolo și clocește. Mă întreb la ce s-o fi gândind? De ce a venit? Ca s-o facă pe singuraticul și pe neînțelesul. Uită-te ce poză și-a luat! Vreau să stau de vorbă cu George, spuse Emma. Aș vrea să port
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
alăturată, patul în care dormise în copilărie. Nu îndrăznea să coboare la parter, de teamă că cineva ar putea să se uite la el pe fereastră. Și timp de aproape două zile după discuția cu Tom, își rumegă și își cloci furia. Știa că fetele nu vor face nici o mișcare până nu se va arăta el. Și nu-i trecu nici un moment prin minte că era o cruzime din partea lui să le lase să aștepte. Vanitatea rănită declanșează răzbunare: reafirmarea propriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
absolut toți o ignoră. Toți, dar absolut toți se poartă de parcă ar fi acolo din alt motiv, poate o șezătoare militară sau, cine știe, un obicei ciudat instaurat În armată În aceste vremuri de glorie socialistă - artileriștii trebuie să-și clocească singuri muniția. Nimeni nu face nici cel mai mic comentariu despre ceea ce se Întîmplă În televizor, despre discursul analfabet, plin de dezacorduri și de aproximări gramaticale hilare, despre minciunile absurde, despre Întreg spectacolul slugarnic oferit de aparatul de partid care
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
În cuibul coțofenii, puii au ieșit din ouă. Când În sfârșit vulturul și-a găsit puii În cuibul coțofenii, a vrut să și-i ia acasă. Dar coțofana nu voia să Îi dea sub nici un chip. Spunea că ea a clocit ouăle, deci sunt puii ei. Vulturul spunea că ouăle sunt ale lui și că puii Îi aparțin. După ce s-au tot certat, au hotărât să meargă la bufniță și să hotărască ea ai cui trebuie să fie puii. Ascultându-i
Modalităţi de stimulare a capacităţilor creatoare în lecţiile de compunere la clasele primare by Lenuţa Barbu, Laurenţiu Tolontan () [Corola-publishinghouse/Science/91825_a_92802]
-
picătură și mirosind pe dinăuntru ca o doamnă din lumea mare. Pe dinafară este însă plină de căcat omenesc și asta o întristează foarte tare. Sufletul meu este frumusețea mea dar, din nefericire, sufletul ăsta e al naibii de băgat înăuntru. Sufletul clocește viața veșnică, dar corpul e cel pe care îl tot arătăm cât e viața de lungă. Și cu conserva de gulaș unguresc s-a și tăiat Mariedl. Și berea s-a terminat, băută până la ultima picătură și lui Mariedl îi
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
să spun ceea ce exprimați. Eu nu caut niciodată mânătârci masculine prin locurile de parcare ale magazinelor alimentare. Nu repet sub nici o formă, pur și simplu, filosofemele mâzgălite pe hîrtia igienică. Eu nu exist, cum poate mintea voastră ar putea să clocească, așa cum ar trebui sau aș putea să exist. Să știți că am întreprins mereu totul împotriva naturii mele și cunosc și eu, ca și dumneavoastră, acel entuziasm regional, sau pur și simplu popular, pentru murdăria aia bicoloră 1... să zicem
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
cineva în stomac are numai o bucată de pește mort dar un oarecare un stomac harcea-parcea, și o infecție de douăsprezece degete pe colon, un embrion sau sau cancer la ficat (compozitorul râde tare) COMPOZITORUL: Țara-i o vită și clocește la noi pământul de vite clocește la noi pe noi și zumzăitul zilei și zgomotele murdare ale zilei zgomotul zilei această zumzăială a căldurii PIANISTA (se ridică și începe să înconjoare în chip malefic societatea): Dar deodată Doamnelor și Domnilor
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]