495 matches
-
cu natura umană. Hayek atrage atenția asupra imposibilității de a lua decizii eficiente de la centru pentru fiecare membru al unei comunități. Eficientă ar fi acea decizie pe care o iau membrii unei comunități pentru a-și promova interese comune. În colectivism, un centru decide pentru toți. Binele general e mai tare decât binele individual. Binele țării e mai presus de binele individual. Țara trebuie să plătească datoriile externe. Pentru asta, populația țării trebuie să fie înfometată. Aceasta este un gen de
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
toți. Binele general e mai tare decât binele individual. Binele țării e mai presus de binele individual. Țara trebuie să plătească datoriile externe. Pentru asta, populația țării trebuie să fie înfometată. Aceasta este un gen de decizie care decurge din colectivism Nu-i de mirare că în condiții de privațiuni extreme, nu toți indivizii se comportă exemplar. Mentalitățile multor români se deformează monstruos, devin asemeni rădăcinilor de copaci viguroși: întortocheate și răsucite. Cei care ajung să distribuie resurse în condițiile în
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
din romanul românesc. După personaje precum Elena, Sașa Comăneșteanu, Chiajna și Vitoria Lipan, după Matilda lui Victor Petrini și Vica Delcă, seria Marilenelor lui D. conține, practic, toate vârstele și mediile noastre de viață: satul iremediabil alterat și ruinat, mahalaua colectivismului sordid și coagulat exclusiv de viciul deriziunii, snobimea nudistă de la Vama Veche, mimând occidentalismul nonșalant, putreziciunea funcționărească, debusolarea acneic-alcoolică a adolescenților de bani gata post ’89. Crunt lexical (scriitorul este un formidabil burete absorbant al limbajelor argotice, adevărată „probă de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286683_a_288012]
-
dorit ca perfecționarea cadrelor de conducere să se realizeze nu pe funcții (directorii separat, șefii contabili separat, inginerii separat etc.), ci pe echipe complexe de conducere a organizației (toți la un loc), ceea ce ar duce la dezvoltarea sentimentului unității și colectivismului, la obișnuirea unora cu problemele celorlalți, la dezvoltarea inteligenței colective, a conlucrării, a spiritului de echipă; prezentarea în fața întregii echipe a unor probleme complexe care nu pot fi rezolvate separat de fiecare potrivit funcției sale, ci doar prin interacțiunea membrilor
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
înaltă a mobilității individului, într‑o cultură care promovează normele independenței, realizarea de sine și responsabilitatea individuală. Spre deosebire de acesta, leadership‑ul japonez a evoluat într‑o societate cu o mobilitate extrem de scăzută a individului, într‑o cultură bazată pe normele colectivismului. Dacă eficiența organizațională s‑ar fi datorat caracteristicilor intrinsece ale leadership‑ului, ar fi trebuit ca „mutarea” și practicarea unuia în locul celuilalt (a celui american în Japonia și invers) să se soldeze cu aceeași eficiență. În realitate, lucrurile sunt departe
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
organizare. Aceasta i‑a și determinat pe Ouchi și Jaeger să descrie un al treilea tip ideal de organizare, pe care l‑au notat cu Z. Noul tip de leadership # combină baza culturală a societății cu valori individuale cu un colectivism înalt și cu un pattern nou - individual al interacțiunii (ibidem). # În esență, este vorba despre un mixaj japonez‑american care sugerează un model ce admite simultan libertatea individuală și coeziunea grupului. Caracteristicile noului tip de leadership sunt prezentate în figura
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
două categorii fundamentale din punctul de vedere al orientării axiologice: - cei din prima categorie manifestă dorință de control, pun accentul pe viitor și acțiune, preferă individualitatea; - categoria a doua este fatalistă, pune accentul pe trecut și pe prezent, pasivă, preferă colectivismul. Primul set de caracteristici ar descrie orientările motivaționale și valorice ale celor din clasa mijlocie din Occident, iar cel de-al doilea este asociat clasei muncitorilor manuali. Mai mult, clasa muncitoare este descrisă adeseori ca fiind ghidată de dorința de
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
a propus asocierea sociologiei cu morala. (Remy, 1982, p. 79). În enciclica sa Sollicitudo rei socialis, Ioan Paul II specifică poziția doctrinei sociale creștine în următorii termeni: " Doctrina socială creștină nu este o "a treia cale" între capitalismul liberalist și colectivismul marxist, nici o posibilă alternativă pentru alte soluții mai puțin radical opuse: ea constituie o categorie în sine. Nu este o ideologie, ci formularea precisă a rezultatelor unei atente reflecții asupra realității complexe a existenței omului în societate și în contextul
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
acceptă ca puterea să fie inegal distribuită. Distanța față de putere este explicată prin sistemele de valori ale salariaților cu putere mai mică, iar modul în care este distribuită puterea e legat de comportamentul membrilor cu putere mai mare. 2. Individualism/colectivism: individualismul aparține societăților în care legăturile dintre indivizi sunt haotice și se așteaptă ca fiecare să-și poarte singur de grijă ori să se îngrijească de familia sa. Colectivismul, dimpotrivă, aparține societăților caracterizate de faptul că oamenii sunt integrați încă
[Corola-publishinghouse/Science/2133_a_3458]
-
e legat de comportamentul membrilor cu putere mai mare. 2. Individualism/colectivism: individualismul aparține societăților în care legăturile dintre indivizi sunt haotice și se așteaptă ca fiecare să-și poarte singur de grijă ori să se îngrijească de familia sa. Colectivismul, dimpotrivă, aparține societăților caracterizate de faptul că oamenii sunt integrați încă de la naștere în subgrupuri puternice, care apoi continuă să-i protejeze pe toată durata vieții în schimbul unei loialități mutuale. 3. Masculinitate/feminitate: este măsura în care valorile dominante sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2133_a_3458]
-
anii 1840. Astfel, încă din 1848 ca răspuns la Manifestul partidului comunism publicat de Marx*, Adolphe Thiers publica lucrarea Despre comunism, menită să-i respingă doctrina. Această formă de anticomunism se asociază cu „frica de roșii”, de „partajiști” și de colectivism, larg răspândită în rândul claselor posedante și al țărănimii din secolul al XIX-lea, și are în zdrobirea Comunei din Paris din 1871 manifestarea sa cea mai spectaculoasă. La începutul secolul XX, ea este convergentă cu teama de atentatele anarhiste
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
reorganizare globală a acesteia. De la sfârșitul anilor 1830, „socialismul” desemnează în mod curent o doctrină ce vizează rezolvarea „chestiunii sociale” datorate pauperizării masive a clasei muncitoare*, provocată de revoluția industrială. Socialismul alege calea „solidarității” și reformei, ceea ce îl deosebește de „colectivism” și de „comunism*”. Marx, între socialism și comunism în Manifestul Partidului Comunist din 1848, Marx îi definește socialismului trei accepțiuni: „socialismul științific”, „socialismul ca tranziție la comunism” și „socialismul socialiștilor”. După 1848, însă, și după refluxul revoluționar, frontiera dintre aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
marxist totuși, desemnează în 1901 socialismul ca pe voința de „a-i substitui capitalismului comunismul de producție”, în sensul de colectivizare a mijloacelor de producție. Sunt date uitării atacurile lui Marx împotriva „socialismului idealist și moralist” al lui Proudhon, împotriva „colectivismului insurecțional” al lui Bakunin sau „socialismului de stat” al lui Lassalle. Afișarea unui marxism deschis „aranjamentelor” ideologice lasă să se creadă, un timp, în reconcilierea curentelor politice provenite din Internaționala I și a II-a. Socialismul socialiștilor Creșterea în forță
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în afara obligațiilor colective. Importanța fenomenului dacea poate fi măsurată după migrările la sfârșit de săptămână către acest teren particular, în automobilul - Volga, Trabant - în fine dobândit, după ani de așteptare, pentru o viață de familie îndepărtată de presiunile muncii și colectivismului. Tot atâtea echilibre microsocietale subliniază valorile unui socialism alcătuit dintr-un egalitarism de bază și locuri de muncă pentru toți - fie ele și artificiale -, pe de o parte, și forța legăturilor familiale și a relațiilor de vecinătate, pe de alta
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
ai soluțiilor oferite. Adesea i s-au reproșat holismului predilecția pentru gîndirea socială ca un dat omogen și absolut și soluții colectiviste generatoare de intervenționism statal și intruziuni politice în viața privată. Însă, fapt meritoriu, cercetările colegului nostru evită capcana colectivismului. Perspectiva sa nu exclude metoda analitică, ci dimpotrivă, aduce în dezbatere metodele analitice ale mai multor domenii sau discipline științifice. În plus, nu este foarte atras și preocupat de realitățile imediate, cele care compun materia cercetării empirice, ci mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
plan), ajungem nu la două, ci la patru mari tipuri de sisteme economice. Asocierea proprietății private și a pieței corespunde unui sistem capitalist, sau liberal clasic. Asocierea dintre proprietatea colectivă și o reglare planificată a economiei corespunde socialismului centralizat sau colectivismului. Celelalte două posibilități corespund unor realități mai puțin răspîndite, dar observabile. Combinarea unei proprietăți colective asupra principalelor mijloace de producție cu o reglare prin piață constituie un socialism de piață (ca în China). În schimb, combinarea proprietății private cu o
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
doar în sectoarele mai puțin rentabile. Deci are loc o socializare a producției, ceea ce nu înseamnă abandonarea sistemului capitalist. Profitul rămîne motivație principală, dar societatea operează modificări în distribuție. Social-democrația reprezintă regimul politic al unei societăți ce privilegiază egalitarismul și colectivismul ca ideologii dominante. Guvernele social-democrate intervin direct în economie, cu scopul de a controla activitatea agenților economici. Organizarea socială domină preocupările individuale. În general, autoritatea guvernelor este puternică. Acestea determină, cu sau fără participarea întreprinderilor, obiectivele economice privind producția, consumul
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
culturii: o programare mentală colectivă întipărită în instituțiile națiunilor, incluzând structurile familiei, sistemele de educație, organizațiile, legea, arta și guvernarea (după Kilbourne și O'Learly-Kelly, 1994). De asemenea, cele patru dimensiuni ale modelului lui Hofstede: distanța față de putere, evitarea incertitudinii, colectivismul și masculinitatea au furnizat cadrul teoretic pentru conducerea studiilor privind relația particularități culturale motivația muncii. În ceea ce privește valorile, acestea sunt componente primare ale sistemului cultural, mediind relația dintre cultură și motivație. Valorile "servesc ca principii directoare în viață (...) sunt similare nevoilor
by Carmen Buzea [Corola-publishinghouse/Science/1014_a_2522]
-
fost criteriul care a distins de-a lungul secolelor susțin anumiți autori -, între organicismul specific perspectivelor sociale și politice ale lui Platon și Aristotel și individualismul stoicilor, între realismul Sfântului Thoma și individualismul lui Occam, între holismul lui Hegel sau colectivismul lui Marx și ideile individualismului ideologiei liberale. Abordarea nominalistă a constructelor sociale a distins, în ultimă instanță, între democrație și totalitarism, dacă avem în vedere principiul guvernărilor posibile (ca produse ale diferitelor proiecții ideologice), sau între colectivismul metodologic și individualismul
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
lui Hegel sau colectivismul lui Marx și ideile individualismului ideologiei liberale. Abordarea nominalistă a constructelor sociale a distins, în ultimă instanță, între democrație și totalitarism, dacă avem în vedere principiul guvernărilor posibile (ca produse ale diferitelor proiecții ideologice), sau între colectivismul metodologic și individualismul metodologic, dacă ne referim la principiile epistemologice aplicate în sfera științelor sociale 308. Desigur, avatarurile individualismului au continuat până în contemporaneitate, acesta fiind nevoit să treacă, mai întâi, de obstacole impuse de filosofii precum cea hegeliană, care chema
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
ideologiei în legătură cu diverse tipuri de dileme sociale, în cadrul analizelor specifice teoriei jocurilor, așa cum rezultă din tabelul următor: Tabelul nr. 4. Tipologia ideologiilor în relație cu tipurile de dileme sociale Tipuri de ideologie Tipuri de dileme sociale Consecințe legate de interese Colectivism Dilema prizonierului Consecința optimă: Individul nu își urmărește propriul interes, ci interesul grupului (altruism). Consecința negativă: Individul își urmărește propriul interes, și nu pe cel al grupului (egoism). Pluralism Jocul fricosului (al negocierii) Consecința optimă: Sunt solicitate concesii din partea grupului
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
optime din punctul de vedere al atingerii intereselor urmărite. În mod evident, pentru fiecare caz în parte pot exista și consecințe negative, care ne indică faptul că interesul scontat nu a fost atins. Pusă în relație cu dilema prizonierului, ideologia "colectivismului" se bazează pe ideea că preferințele individuale trebuie subordonate intrereselor colective, întrucât avantajele personale pot rezulta din atingerea acestora. Într-o astfel de situație, chiar și cei care "dezertează" de la împlinirea intereselor colective pot beneficia de pe urma atingerii lor419. Relația dintre
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
Louis, 107, 128, 133 Z ŽIŽEK, Slavoj, 208, 255, 256, 270, 272 Index de termeni A abstractizare, 35 alienare, 51 C capitalism, 55, 146, 180, 182, 242, 265, 269, 270, 282, 303 caracterul ideologiei, 30 cetățenie, 159, 233, 236, 299 colectivism, 164, 165, 227, 230 comunism, 17, 214, 257, 258 comunitate, 12, 68, 71, 74, 79, 84, 90, 94, 95, 96, 99, 101, 103-105, 141, 151, 161, 164, 166, 213, 227, 259, 278, 281, 291, 293, 295, 299, 301, 305, 308
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
fond, perceptibilă în toți porii partiturii. Simultan cu starea entropică, la început difuză și respirabilă, dar apoi generalizată și pernicioasă, se infiltrează spre a se instaura, inclusiv prin terorism sângeros, noua realitate a "realiștilor furioși", un fel de iehoviști ai colectivismului egalitarist, cu toate ingredientele utopiei vindicative, păgâne și fanatice. Răzbunarea realiștilor vizează în primul rând elita orașului, prinsă în ancheta cazului, ce se va dovedi unul suprafiresc, deasupra competenței și voinței forțelor reunite ale comisarului, procurorului, judecătorului de instrucție, grefierului
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
se acumulează și se administrează o formă de bogăție esențială, capitalul social. Un capital care, ca și capitalul economic, ignoră frontierele: este cosmopolit. Marea bogăție se construiește și se trăiește pe scară planetară. Densitatea relațiilor conduce la un fel de colectivism paradoxal. Familiile țin în comun o parte a patrimoniilor și resurselor lor, în cadrul unor schimburi neîntrerupte, care le ritmează viața. Bogăția unora vine astfel să o sporească pe a altora, prin intermediul unei intense sociabilități care divizează valorile de folosință, fără
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]