370 matches
-
în departamentul de franceză, fascinîndu-și studenții mai cu seamă prin energie și vitalitate. Pentru Babbitt, nu existau monștri sacri, scriitori consacrați și autori în plină afirmare, ci doar "aspiranți" cărora el le decidea soarta, în clasă, aruncînd tunător laude și diatribe. Literatura devenea astfel un război, o permanentă încrîncenare a antinomiilor precum "clasic sau romantic", "antic sau modern". Un contestatar prin vocație, Babbitt trebuie să fi fost profesorul ideal pentru studenți tentați să accepte fără crîcnire, chiar dacă e posibil să fi
Memoriile unui profesor de literatură by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16380_a_17705]
-
interiorul PNL. Liberalul a tras un semnal de alarmă cu privire la cum va arăta "România lui Ponta", arătând în același timp că prezidențiabilul PNL, Klaus Iohannis, nu se bucură de sprijinul său în lupta pentru Cotroceni. Crin Antonescu a lansat o diatribă împotriva fostului său partener din USL, Victor Ponta. De-a lungul emisiunii, liberalul a încercat să argumenteze teza conform căreia Ponta nu este adversarul regimului Băsescu, ci un rod al său. Un atac puternic a venit în legătură cu dosarul Voiculescu. Antonescu
Patru elemente-cheie ale interviului acordat de Antonescu la Realitatea Tv by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/21988_a_23313]
-
răul se ating. O spusese deja, într-o parodie a marilor iluzii, tot Eminescu: „Untdelemnun sânt-pretinsa vatră a bigoteriei/ E același ce-n amoruri pământene-a licurit.” Așadar, cadra pe perete nu există. Deosebirea fundamentală, însă, e că la Eminescu diatriba se însoțea de iertare, de recunoaștere și acceptare a neajunsurilor și bucuriilor realității, față cu modelul. În modernismul riguros al lui Camil Petrescu, atare slăbiciune nu mai e cu putință. Omul lui moare sau, mai curând, se omoară visând la
Venere și Madonă by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/4752_a_6077]
-
face prea mult, și pe acest au revoir personal îmi sprijin epitetul „dezinteresat”. O angajare teoretică și simbolică, foarte inflamantă (și el era român, ar fi zis Caragiale...) plachează, însă, paradoxal, scoaterea lui din chestiune. Aș risca să spun că diatriba celei mai dușmănite dintre cărțile lui nu iese dintr-o exasperare sinceră. E, mai curând, fasonarea unui destin cu instrumente și sedimente culturale. Cioran nu poate uita ceea ce știe, și nu e visceral și brutal decât înăuntrul unui sistem de
Vast program... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/5652_a_6977]
-
deci, Viața lui I. L. Caragiale este o replică la Caragiale, tragicul destin al unui mare scriitor, biografie romanțată publicată în 1939 de B. Jordan și Lucian Predescu. Argumentele criticului sunt, în fond, identice cu cele ale lui G. Călinescu din diatribele împotriva biografiilor romanțate dedicate lui Eminescu: într-o literatură care nu are încă nici un instrument de cercetare documentară, cum era literatura noastră la 1940, a publica biografii romanțate înaintea celor critice riscă să ducă la confuzii dintre cele mai grave
Reeditarea unui model by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3814_a_5139]
-
să-l încadreze, i-a comentat cărțile (Fata călăului și celelalte) favorabil, dar prudent. De fapt, nici măcar reproșul acesta nu e propriu-zis un reproș, nemul- țumirea subînțelegându-se din ton, cum bine remarcă Ovidiu Nimigean, și nu din vreo veritabilă diatribă pe care ar orchestra-o. Într-o privință, totuși, Paul Miron pune degetul pe rană: literatura lui, publicată târziu, după Revoluție, a fost apreciată mai ales în dimensiunea ei formală, lingvistică, și nu în aceea, mai importantă din punctul său
Și ca dânsa suntem noi by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5808_a_7133]
-
mă descopăr în chestia Eminescu". Și, totuși, a reluat articolul său în al treilea volum al Memoriilor, ca al doilea capitol al secțiunii Dezbateri literare, dîndu-i titlul Oiștea-n gard a abilității critice. E un semn indubitabil că nu uitase diatriba rău-voitoare și subiectivă a lui G. Călinescu. Recitit azi, cu prilejul recentei sale reeditări în celebra colecție "Biblioteca pentru toți", romanul Mite nu e, cum afirmase Călinescu, doar popularizarea unor documente rare, nici, cum credea Lovinescu, acel recreat Eminescu la
Eminescu și Mite by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16160_a_17485]
-
mass-media din România: "Ce resorturi ascunse îi transformă deopotrivă pe patronii și angajații trusturilor media și pe consumatorii produselor lor într-o haită de hiene înfometate în căutare de cadavre? Undeva, în devenirea lor umană, trebuie să fie o sincopă." Diatriba redactorului-șef al revistei constănțene a fost declanșată de reflectarea macabro-senzaționalistă în mass-media a asasinării tânărului sportiv Marian Cozma. Diverse televiziuni și ziare "și-au dat - explică Bogdan Papacostea - măsura voracității și a lipsei de scrupule, transformând tragedia unei familii
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7444_a_8769]
-
2004. Acțiunea se petrece în timpul Războiului de Secesiune, în 1862-68, ceea ce a determinat comparația cu Pe aripile vîntului. Dar Cold Mountain e lipsit de aura romanțioasă a romanului Margaretei Mitchell, oferind în schimb aluzii tăioase la actualitate printr-o virulentă diatribă la adresa a tot ce înseamnă război, violență și teroare în slujba unor cauze fals patriotice sau ideologice. Romanul lui Frazier este odiseea unui tînăr militar sudist, Inman, care, sătul și deprimat de tot ce a văzut și trăit în patru
Charles Frazier: Cold Mountain by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/13248_a_14573]
-
comică ambiția lui Cazimir de a testa țăranii cu privire la literatura actuală, la fel limbajul colorat, păstrând o evidentă familiaritate de subsol, ce nu se potrivește nicidecum profilului celor doi literați trecuți de 40 de ani. În plus, după cunoscutele-i diatribe împotriva USR, Florin Lăzărescu ține să se războiască cu întreaga lume literară și în roman. Introduce personaje cu săgeți clare: doctorița-poetă pensionară, un junker ce-și „publică” volumul la xerox - ambii membri USR -, editori ce merg la sigur cu „pilele
Stand by by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3557_a_4882]
-
într-adevăr - un macedonskian (p.114), și, totodată, un om al documentării asidue (p.293). Deși nu s-ar crede la prima vedere, în apa viermănoasă a textului mai joacă, însă, și „sterlici de miere”: chiar dacă mult mai generos în diatribe, Marino nu este un om lipsit de capacitatea de a admira. Printre pariurile lui culturale, fie că sunt obiective, fie că sunt alimentate de prietenii ori simpatii reciproce, se numără și: Ion Negoițescu, Sanda Stolojan, Sorin Alexandrescu, Marta Petreu, Nicolae
Idiosincraziile unui pseudoînfrânt. N. Steinhardt văzut de Adrian Marino by Adrian Mureșan () [Corola-journal/Journalistic/4289_a_5614]
-
momentului. Slavonismele par a constitui obstacolul principal: prin cantitate, înrădăcinare, autoritate culturală și religioasă, asociere cu alfabetul chirilic și deci cu disputele ortografice; grecismele sînt purtătoare de prestigiu și modă culturală, maghiarismele și germanismele apar mai ales ca "provincialisme". în diatribele contra barbarismelor, turcismele sînt doar pomenite, în enumerări, de obicei în asociere cu grecismele. Se poate observa că, în comparație cu alte purisme lingvistice manifestate în spațiul balcanic, cele românești nu identifică în turcisme un obiect de ostilitate politico-ideologică. P.V. Haneș (în
Purismul și turcismele by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/14380_a_15705]
-
nerăbdare de a deveni o autoritate în lumea literară și, mai ales, cu prozaicul sau spirit de observație, care îl ajută să descopere câte un vierme chiar și în cel mai frumos măr, nu inspiră deloc simpatie. Nimic despre literatura Diatribele lui Laszlo Alexandru sunt coerențe, explicite și energice, dar n-au nici o legătură cu literatura. Autorul practică un raționalism vulgar, care nu poate sesiza valoarea literară, așa cum năvodul pescarilor nu poate prinde soarele reflectat în mare. Lipsa de simt artistic
VIERMELE DIN MăR by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17548_a_18873]
-
ales pe conservatorii și liberalii care vor alcătui "monstruoasa coaliție", cum a fost denumită de Cezar Bolliac în ziarul Buciumul nr. 15, din 20 februarie 1863, și care va avea drept consecință detronarea lui Alexandru Ioan Cuza, în 1866. Alte diatribe vizau domeniul literaturii și artei. De pildă: Se zice că Comitetul teatral, compus din boieri, nu învoiește d-lui Millo ca să reprezinte pe scenă pe Sgârcitul risipitor al lui Alecsandri. De ce oare să fie asta? De ce? Pentru că Comitetul teatral, compus
B.P. Hasdeu și revista Aghiuță by Teodor Vârgolici () [Corola-journal/Journalistic/7266_a_8591]
-
semnează un amuzant și deopotrivă lucid articol ("Nietzsche, englezii și (in)corectitudinea politică") pe marginea cărții lui Friedrich Nietzsche, Jenseits von Gut und Böse. Vorspiel einer Philosophie der Zukunft ( Dincolo de bine și rău. Preludiu la o filozofie a viitorului), comentînd diatriba pe care filozoful neamț o îndreaptă împotriva englezilor din vremea lui. Nu atît conținutul cuvintelor lui Nietzsche merită atenția noastră, cît reacția pe care ele ar provoca-o în climatul ideologic în care trăim: "Astăzi, dacă un autor ar avea
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/9598_a_10923]
-
Sorin Alexandrescu, Dragoș Petrescu, Cristian Vasile, Constantin Iordachi, Smaranda Vultur, Ruxandra Cesereanu, Stelian Tănase, Sorin Ilieșiu, Andrei Pippidi, Cristina Petrescu, Virgiliu Țârău, Germina Nagâț, Adrian Cioflâncă, Ioan Stanomir, Ioana Boca și lista este mai lungă. Textul citat îmi amintește de diatribele lui Ion Iliescu care vorbea despre Comisia Prezidențială drept un grup de impostori fără urmă de merite științifice. Nu mai vorbesc de volumul Iluzia anticomunismului, unde se scriu lucruri asemănătoare. Arhitectul cultului Dumitru Popescu bănuiește că aș dori să exonerez
Marele Pontif al religiei politice ceaușiste by Vladimir Tismăneanu () [Corola-journal/Journalistic/4732_a_6057]
-
îl reprezintă, i-au intuit de aproape resorturile lăuntrice. Altminteri, în absența unei cît de mici înțelegeri a cercului vicios din care ia naștere psihologia fanaticului, discuția despre fanatism ar semăna cu perorația vană a unui agent de propagandă: searbădă diatribă pe seama unui flagel împotriva căruia cuvintele sunt neputincioase. A face filozofie pe marginea fanatismului înseamnă a bate cîmpii după modelul psalmodic al literaturii contemporane, și asta fiindcă pecinginea în cauză nu poate fi combătută vînturînd argumente abstracte sau vehiculînd clișee
Radiografia fanatismului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9684_a_11009]
-
el numit în vreun fel, ca o răzbunare tardivă și fără alt sens decât acela că, la fel cu Arabul, se întorcea nepăsător de la plajă într- o zi istorică. Arestat, Harun adresează imamului din oficiu, care îl vizitează în închisoare, diatriba, cuvânt cu cuvânt, contra omului bisericii pe care Camus o pune în gura lui Meursault aflat într-o situație similară. Hitler și Jurassic Park Dintr-un documentar în mai multe episoade, realizat de doi profesori de la Universitatea din Cardifff și
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/2444_a_3769]
-
cotidiene sunt, toate, pretexte pentru meditații substanțiale despre neputință, boală și moarte. Ar fi putut lipsi, în schimb, din volumul acestui prozator rafinat și profund, pasajele strict diaristice. Fragmente precum „Să trăiți, șefu!” sau „Vrei un job? Taie-ți aripile!”, diatribe impersonale la adresa Șefului în general sau a uniformizării corporatiste, strică geometria unei cărți în care tulburător și original e tocmai aspectul confesiv.
Dialog despre neputință by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4453_a_5778]
-
E o mostră de bun-simț, între numeroase altele. În aproape aceeași măsură, crîncenul naționalism al lui M. Ungheanu se îndreaptă și împotriva maghiarilor, a doua nație execrată, după evrei, pe tabla programului d-sale fascisto-comunist (așteptăm, în spiritul consecvenței, și diatribe împotriva nemților, bulgarilor, turcilor, țiganilor etc.) E. Jebeleanu e mustrat nu atît pentru compromisul său politic, cît pentru ceea ce se consideră compromisul său "cosmopolit": "Scrisul lui Eugen Jebeleanu se definește prin aceea că revoluționarismul este unguresc sau sovietic, marile tragedii
Un nou A.C. Cuza by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15347_a_16672]
-
Caragiale să învețe a respecta națiunea sa, iar nu să-și bată joc de ea". Nimic, așadar, de făcut cu oficialitatea politică, care-i lipise, la vedere, eticheta de antinațional. De aici, crede și dl Dan C. Mihăilescu, provine și diatriba antinațională din 1935, Ultimul ocupant fanariot, semnată de acel scandalos N. Davidescu, devenit, brusc, naționalist xenofob după o activitate onorabilă de literat (poet, critic literar, romancier). Să admitem că aici, la D.A. Sturdza, avem de-a face cu opinia unui
Receptarea dramaturgiei lui Caragiale by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15966_a_17291]
-
C. Mihăilescu găsește trei ,moșii": ,România lui Caragiale, România lui Cioran și România noastră, a Ťboierilor mințiiť". Le ia, firește, de la coadă. Prima, din Semințe de ceartă, e țara Apelului către lichele (a fost și el reeditat, de curînd, cu diatribe de ieri și deranjuri de azi, altă marfă, același cîntar), contrat tandru de o cronică a schimbărilor pe care Dan C. Mihăilescu vrea s-o facă, în '93, mimînd citirea unei hărți de navigație: 360 de grade est... De parcă mai
Viceversa by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11048_a_12373]
-
pe un contemporan: "Acum cativa ani am auzit de la Buzura o vorbă extraordinară, care m-a urmărit obsedant..."; "Andrei Pleșu a lansat o sintagma superbă - specialitatea casei, nu?" etc.) Din dorința să de a-și vedea țară la înălțime rezultă diatribe de neuitat, cum este aceea îndreptată împotriva modului pueril în care românii își promovează interesele în lume, spre deosebire de eternii lor rivali, ungurii: Despre altceva ar fi de vorbit mai mult: despre forță extraordinară a propagandei externe maghiare, față de eforturile noastre
DAN C. MIHĂILESCU - SHOW by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17795_a_19120]
-
Goldiș l-a asemănat cu bogzianul Poem petrolifer, deși seamănă cel mult cu Cîntec de revoltă, de dragoste și moarte. Segmentat în cîteva tablouri, textul evocă o apocalipsă postumană din perspectiva unui eu care-i inventariază sumbru ipostazele, în lungi diatribe ecologist profetice: „‘Aici odihnește omul. Puteți admira mîna lui fină./ Încercați să nu îl atingeți: nu este mort pe de-a-ntregul./ Nu îl lăsați să vă lingă mîna, atîta așteaptă/ca să vă muște‘/.../am mîncat toate făpturile întîlnite în cale
Damnarea glossy by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3074_a_4399]
-
artistului nu pare a fi discreditată; care sunt dispuși să creadă că entuziasmul e starea de spirit a autorului și că, de pildă, adevăratele poezii, ca emanații confuze ale sentimentului, sunt scrise, fără revenire, în viteza vocii delirului” (p. 9). Diatriba continuă și pe pagina următoare. Mi-ar părea rău să n-o citez, cu riscul de a abuza de ghilimele: „Ne-ar fi ușor să întâmpinăm această naivitate cu o propoziție elementară a esteticii: acolo unde se realizează o formă
Figura unui critic literar by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3915_a_5240]