613 matches
-
adăugăm la aceasta și felul de a gândi, de a acționa, conduitele, nivelul de educație, cultură etc. Dincolo de imagine, natura Eului se dovedește a fi influențată de importanța presiunilor exercitate asupra acestuia. Așa cum am arătat deja, remarcăm existența unui Eu dominat și modelat de influența Inconștientului, reprezentat prin Eul primar pulsional și existența unui Eu dominat și modelat de influența Supra-Eului, reprezentat prin Eul secundar moral. Aceste două tipuri de Eu sunt rar Întâlnite În forme pure, Întrucât Eul este, În
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
cultură etc. Dincolo de imagine, natura Eului se dovedește a fi influențată de importanța presiunilor exercitate asupra acestuia. Așa cum am arătat deja, remarcăm existența unui Eu dominat și modelat de influența Inconștientului, reprezentat prin Eul primar pulsional și existența unui Eu dominat și modelat de influența Supra-Eului, reprezentat prin Eul secundar moral. Aceste două tipuri de Eu sunt rar Întâlnite În forme pure, Întrucât Eul este, În egală măsură, rezultatul celor două tipuri de influență mai sus menționate. Nu trebuie Însă trasă
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
de la o altă persoană cu care aceasta vine În contact și de care este influențată. În cadrul acestei relații, una dintre persoane are rol de inductor, persoana dominantă care servește ca model, iar cealaltă persoană are rol de indus, fiind persoana dominată, care adoptă sau copiază modelul celeilalte. că Sugestia este mecanismul psihologic prin care sentimentele morale ale unui individ sunt induse unei alte persoane sau chiar unui grup de indivizi, prin persuasiune sau prin alte tehnici de manipulare psihologică (propagandă, reclamă
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
Din acest motiv, așa cum vom vedea mai departe, dublul nu sunt unul și același lucru. Orice persoană are un Eu. Eul personal are, din punct de vedere psihologic și moral, o parte activă dominantă (Eul activă și o parte pasivă dominată (Eul pasivă, care coexistă și au un rol de echilibru compensator În dinamica persoanei. De ele depinde echilibrul psihologic și moral al persoanei. Exemplele de dublete sunt numeroase și ne vom referi În continuare la câteva dintre cele mai cunoscute
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
persoane, care are ca efect prejudiciul. În relația agresor/victimă, fiecare dintre cele două persoane are un rol bine definit. Agresorul este o persoană dominantă, inductoare și victimizantă, prin acțiunile pe care le exercită asupra victimei. Victima este o persoană dominată, indusă și victimizată de acțiunile pe care le exercită asupra ei persoana agresorului. Practic, ea opune o foarte slabă rezistență sau nu opune nici una. Aceste aspecte se pot urmări În schema de mai jos, În care sunt reprezentate raporturile agresor
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
de la altcineva, care poartă răspunderea consecințelor acestuia. 3Ă Tulburările psihomorale pot fi constituționale, În cazul persoanelor cu o structură primară a eului de un tip fragil. În sensul acesta, menționăm următoarele trăsături constituționale care definesc „fragilitatea” eului: imaturitatea, eul slab, dominat și submisiv; labilitatea și insecuritatea; incapacitatea de autoafirmare și insatisfacția care decurge de aici; imposibilitatea de a se impune și de a fi mulțumit de sine și de acțiunile sale; sugestibilitatea crescută etc. 4Ă Un rol esențial În geneza și
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
și să plasezi răul de cealaltă. Atașamentul actual față de valorile liberale ale individualismului, umanismului, nu pot fi repuse în chestiune. Ceea ce este posibil și necesar, este o temperare a exceselor liberale, o rearticulare sau rearmonizare a elementelor dominante și celor dominate. Pentru aceasta, trebuie găsite expresii noi valorilor holiste refulate. Scientismul a putut progresa cum spuneam grație înlocuirii religiei ca ghid de comportament. Locul liber (de ce liber?) trebuia într-adevăr să fie umplut, dar nu printr-o idolatrie a științei. Consensul
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
dintre poziții complementare. Raporturile agenților sunt raporturi de forță și de luptă pentru ocuparea pozițiilor superioare. Ierarhiile depind de aranjamentele sociale care le susțin și le reproduc. Persistența acestor aranjamente depinde de nerecunoașterea sistematică a naturii lor opresive atât de către dominați, cât și de către dominatori. Legitimitatea unei anumite ordini sociale, cu alte cuvinte recunoașterea legitimității unei anumite distribuții a resurselor economice, sociale și culturale, presupune transformarea capitalurilor într-o formă specifică a lor, cea de capital simbolic. Acesta constituie sursa și
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
mare parte a arenei culturale nu numai printr-o mai intensă frecventare a muzeelor, concertelor, operelor ș.a.m.d., ci și prin stăpânirea codurilor culturale necesare pentru înțelegerea și aprecierea artei. Potrivit lui Bourdieu, această realitate verificată statistic sugerează că grupurile dominate nu au primit competențele de receptare necesare înțelegerii evenimentelor culturale. Lipsa de educație universitară are ca efect o mai largă excludere de la consumul cultural, care împiedică mobilitatea socială ascendentă. Universitatea, ca o componentă a sistemului educativ, joacă astfel un rol
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
oferi și care este crucială pentru șansele lor sociale ulterioare. Profesorii, pe de altă parte, folosesc discursul magistral ca un cod cultural ce le susține autoritatea și legitimitatea în universitate. Cei care pierd în acest joc sunt studenții din clasele dominate, cărora le lipsește capitalul cultural necesar traducerii discursului profesoral în propriul cod lingvistic. Cu unele excepții, doar studenții din clasele dominante, cu un habitus corespunzător discursului universitar, vor avea rezultatele școlare cele mai bune. Pedagogia universitară contribuie astfel la reproducerea
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
crea dificultăți dacă nu am considera-o o variantă a formei la persoana întîi, chiar dacă una semnificativă. 270 G.E. Lessing, Laokoon, Zürich 1965. 271 Încă din 1945 Joseph Frank a recunoscut tendința către forma spațială drept deviație inovatoare de la forma dominată temporal a narațiunii convenționale: "Spatial Form in Modern Literature", Sewanee Review 53 (1945). Acest eseu a stîrnit o discuție amplă, îndeosebi în critica americană. Vezi Jeffrey R. Smitten și Ann Daghistany, Spatial Form in Narrative, Ithaca și Londra, 1981. Lucrările
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
litere, a cineaștilor etc., altfel spus, cultura intelighenției. Or, nu este deloc așa. Și nu este nici cultura clasei dominante, care, tocmai prin lupta de clasă, încearcă s-o impună cel puțin la nivel formal. Nu este nici măcar cultura clasei dominate, adică cea populară a muncitorilor și a țăranilor. Cultura unei națiuni e dată de alăturarea tuturor acestor culturi de clasă: este media lor. Și ar fi abstractă, dacă nu ar putea fi recunoscută - sau, mai bine zis, văzută - în cotidian
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
intru în altă lume: lumea țărănească, lumea lumpenproletară și lumea muncitorească. Ordinea în care numesc aceste lumi ține de importanța experienței mele personale, nu de importanța lor obiectivă. Până în urmă cu câțiva ani, aceasta era o lume preburgheză, lumea clasei dominate. Criteriul național sau, mai bine spus, statal era singura rațiune a apartenenței sale la teritoriul Italiei. Dincolo de această simplă formalitate, lumea aceasta nu coincidea deloc cu Italia. Universul țărănesc (căruia îi aparțin culturile lumpenproletare urbane și, până acum câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
altfel spus, manevrat de expansiunea economică italiană și străină, încă îl mai citește pe Evola. Cultura italiană s-a modificat la nivelul trăit efectiv, concret. Schimbarea constă în faptul că vechea cultură de clasă (cu diviziunile sale nete: cultura clasei dominate - sau populară, cultura clasei dominante - sau burgheză, cultura elitelor) a fost înlocuită cu o nouă cultură interclasistă, care se exprimă prin felul de a fi al italienilor, prin noua calitate a vieții lor. Alegerile politice, unindu-se cu vechiul humus
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
realitate, toată lumea sa populară este manieristă sau, cel puțin, văzută doar în stratul cel mai înalt, în care Di Giacomo putea să o cunoască și în care cultura clasei dominante este în curs de a-și încredința valorile culturii clasei dominate, iar aceasta este în curs de a și le însuși. Transsubstanțierea încă n-a avut loc. Prin urmare, la Di Giacomo nu există descrierea „subdezvoltării” napolitane și a culturii sale „sălbatice”. O astfel de descriere există, în schimb, măcar în
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
unor mari zone ale societății înseși. De altfel, nu este o afirmație total eretică sau eterodoxă. Există în Manifestul lui Marx un pasaj ce descrie cu mare limpezime și precizie genocidul la care burghezia a supus anumite straturi ale claselor dominate, nu muncitori, ci mai ales lumpenproletari sau anumite populații coloniale. Astăzi, Italia trăiește pentru prima oară în manieră dramatică acest fenomen: largi straturi, care rămăseseră, ca să spunem așa, în afara istoriei - a istoriei dominației burgheze și a revoluției burgheze -, au suferit
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
în care nu ar exista nici o formulă matematică și, în concluzie, ar fi greșită; o știință care, desi trebuia să-l ajute pe om să-și îmbogățească viață și să domine legile, a sfârșit prin a-l supune, "cel mai dominat" ieșind din această aventură însuși omul, care, dependent de mașină, a devenit "orb" față de lumea înconjurătoare. "Nu există nici un motiv de a nu fi trist", spune Cioran, nedezmin-țindu-se, prins într-o capcană a lucidității ce-l duce mereu către drumul
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
un subiect "mai puțin nobil". Stilul nobil, grav, care ar trebui să ne emoționeze, își schimbă destinația: aici instruiește, critică și deviază într-o direcție caricaturală. În mare, suntem astfel pregătiți pentru întâlnirea cu fantomaticul Don Quijote, cel ce pare mereu dominat, în logica realității primare a textului, de Sancho Panza care, nu de puține ori, se amuză pe socoteala stăpânului, maimuțărindu-l. Totul este (și nu este) pură ficțiune, joc auctorial în deplină conștiință de sine, maximă concizie, dezmorțire a spiritelor
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
din democrații avansate, ceea ce limitează transformarea globală a puterii. De pildă, majoritatea țărilor africane și a celor din Orientul Mijlociu au economii preindustriale, bazate pe agricultură, instituții slabe și conducători autoritari. State eșuate ca Somalia, Congo, Sierra Leone și Liberia sunt regiuni dominate de violență. Unele țări cu teritorii întinse cum sunt China, India și Brazilia se află într-un proces de industrializare și se pot confrunta cu un fenomen de dislocare cunoscut și unor țări vestice la începutul secolului XX, pe când se
by Joseph S. Nye, jr. [Corola-publishinghouse/Science/1027_a_2535]
-
ne comportăm într-un fel anume față de animale. De ce nu, o vom face pe baza unui calcul de utilitate. Nici din perspectivă deontologică nu excludem raportarea la animale, așa cum o face însuși Kant în treacăt. Așadar, teoriile etice tradiționale, deși dominate constrângător de presupoziții antropocentrice, lasă loc unei discuții despre însemnătatea morală a altor ființe decât oamenii. În teoriile ecologiste radicale viața însăși este considerată o valoare în sine. De aceea, un adept al ecocentrismului va susține că poluarea nu afectează
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
asiatici, africani sau latino-americani. Toate regimurile comuniste s-au caracterizat prin următorul paradox: o ideologie* egalitaristă care exalta triumful industrializării* și al planului cincinal*, și o populație trăind permanent într-o economie de penurie care împovăra viața cotidiană a populației dominată total de o nomenclatură care beneficia de privilegii datorate nu competenței ci simplului fapt că deținea puterea. Propaganda comunistă denunța constant „crimele capitalismului și ale imperialismului” și proclama că, în URSS, fericirea este asigurată, dar realitatea giganticelor tragedii n-a
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Tien An Men, cu prețul masacrării unui mare număr de studenți. Cu toate acestea, progresele din anii precedenți nu sunt total compromise odată cu această tragedie: o politică externă de deschidere și de pace, instituții mai stabile, o societate mai puțin dominată, o agricultură în progres datorită decolectivizării generalizate, o industrie mai bine organizată și mai bine orientată, o creștere economică la aproximativ 9% pe an. Societatea* rămâne turbulentă, dar ea știe acum cât ar costa-o o întoarcere în trecut. Nici
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
suveniruri. NO NAȚIONALISM/INTERNAȚIONALISM în 1848, în plină recrudescență naționalistă în Europa*, Karl Marx* lansează, în al său Manifest al partidului comunist, faimosul „Proletari din toate țările, uniți-vă!”. Cuvântul său de ordine - „Proletarii nu au patrie!” - înseamnă că clasa dominată trebuie să combată șovinismul, dar și că are voința de a fi stăpână la ea acasă, chiar și în cazul în care națiunea ar fi confiscată (sau trădată) de cei avuți. Formațiune tranzitorie, care corespunde unei stări date a dezvoltării
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Relațiile stabilite sunt în primul rînd relații de putere, cu dinamica lor deosebită, deci inegalitățile sunt la ele acasă. Capitalurile sunt distribuite inegal. Și totuși, un echilibru relativ al forțelor respective asigură funcționarea sistemului. Există deci concurență, poziții dominante, actori dominați etc. Aceasta face ca sistemele economice să aibă o stabilitate structurală mai mare sau mai mică. Raporturile complexe ce se stabilesc între subiecții economici fac ca ei să-și transfere resursele și interesele dintr-o zonă în alta, afectînd ordinea
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
vedere al cercetării. Fiind sub semnul unui echilibru instabil, fiindcă nu prezintă o structură statică, cîmpul discursiv cunoaște permanente transformări care îl introduc în noi configurații. Cîmpul discursiv nu are o structură omogenă, ci una alcătuită din elemente dominante și dominate sau din elemente centrale și periferice, însă o poziționare dominată nu este în mod necesar și periferică, în vreme ce una periferică este întotdeauna dominată. V. configurație, discurs. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN CLIȘEU. Repetarea mecanică, lipsită de interes și de spirit inventiv
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]