720 matches
-
Eliade, chiar vajnici și penibili apărători ai unui Eliade „ocult” (sper că am putut arăta cât de mult mai dificil e cazul) nu știu să-și culeagă argumentele, plini de suflul grosier al suporterilor bine costumați și nu mai puțin euforici. E posibil, prin urmare, ca Eliade să facă aici două confuzii: mai Întâi, În istoria Occidentului, preistoria și diferitele istorii ale conceptului de metodă, convergente până la urmă În chiar secolul al XIX-lea, Își lichidaseră din start pretențiile de a
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
elementelor care să declanșeze acea stare necesară concepției spirituale 941 atât de subtil realizată de poet. Interpretarea lui Freud asupra statuii lui Moise de Michelangelo, personaj căruia creatorul îi împrumută ceva divin, necanonic chiar, ne poate conduce la aceleași stări euforice. "Liniștea aparentă" și "clocotul interior", receptate de autor la privirea sculpturii sunt identice cu muzica declanșată de versurile amintite. Dar nu era visul, cel interpretat ca o entitate gnoseologică. Și ne-ntrebăm: de ce-a fost necesar să visăm astfel
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
de necunoscut, semnele pecetluite ale profetului Daniel. Schimbarea din Rugăciuni în infern (2000) nu e fundamentală: triumfă imaginile întunericului, ale extincției și înfrângerii, iar poetul e actorul fericit să joace cu exuberanță rolul învinsului; nu să locuiască, ci să moară euforic în Cuvânt. Glosele din Roua cărților (1998), subtile figurații metaforice, sunt, în cea mai mare parte, lungi colocvii cu secolul și oamenii lui. Temele mari ale exegezei teologice „în context literar” vin să evidențieze destine și să elibereze perspective, toate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286668_a_287997]
-
și internaționale au elaborat acte normative ce reglementează atât producerea și traficul, cât și consumul. Drogul ilegal este o substanță chimică, naturală sau sintetică care acționează asupra creierului producând modificări ale conștienței și implicit ale comportamentului, manifestându-se prin stări euforice, reacții paranoice, halucinații. Inițial (sfârșitul secolului al XIX-lea și începutul secolului XX), droguri precum morfina, heroina sau LSD-ul erau folosite în scopuri terapeutice. Ulterior, observându-se efectele pe care le au asupra organismului, ele au fost interzise. Referindu
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
Liliecii le-a transmis gena. Suntem în pericol. Să-i căutăm peste tot. La castel, sat, pădure, peșteri. I-au găsit în cimitir. Băutorii de sânge aveau ochii injectați. Aveau sânge uscat pe fețe și haine. Toți erau în starea euforică a nebuniei. S-au aruncat asupra celor trei, urlând, scheunând. Au fost strigați pe nume. Chemați la calmn și cumințenie. Fără rezultat. Erau agresivi. -Trageți în cap și în inimă, fără milă. Sunt într-o stare ireversibilă. Sunt vampiri. Riscăm
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
la o stare de pasivitate de către un tip de reacțiune de tip vechi, și anume aceea care (după cum demonstrează subiectele examinate mai sus) este preferată de autoritățile școlare. Tăcerea și pasivitatea lor au în majoritatea cazurilor aparențele unei cumplite nevroze euforice, care îi face să accepte fără o minimă rezistență noul hedonism cu care puterea reală înlocuiește orice valoare morală din trecut. În foarte puține cazuri tăcerea și pasivitatea lor au caracterul unei nevroze a nerăbdării, ce păstrează vie în ei
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
al epocii dorea să placă în "capitala literelor", cum spune Asturias, care era Europa și, mai ales, Parisul. O dată cu Sarmiento 10, asistăm la un discurs despre Paris propriu Americii Latine din acea epoca. Autorul călătoriilor prin cele trei continente descrie, euforic, un Paris "care fierbe, viermuiește", dar care, cunoscându-l pe viu, pierde din misterul alimentat de ficțiune. În una din scrisorile pe care le dedică impresiilor asupra capitalei artelor, Sarmiento deplânge pierderea iluziei unui Paris "altfel" decât și-l imaginase
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
nu știa ce înseamnă să trăiești în infern, fiindcă astăzi orice oraș mare este un infern, nu-i așa? Nietzsche mi se pare, hotărât lucru, prea naiv (...) La urma urmei, întreaga lui viziune, ca și viața lui, de altfel, sună euforic. Nietzsche e interesant și ispititor, dar concluziile lui sunt, cred, lipsite de adecvare și de adevăr."16 Pentru Cioran, filosofia nu mai este posibilă decât că fragment, pentru ca, venind după Nietzsche, nu se mai poate spune nimic pe deplin închegat
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
timid, trăsături ce sunt, din punctul de vedere al lui Sábato, "chintesența argentinianului mediu".Toate acestea fac din tango un dans introvertit, "un gând trist care se dansează", invers decât se întâmplă în celelalte dansuri populare, care sunt extrovertite și euforice, cu tente vădite de erotism vesel. "Tangoul este (...) fenomenul cel mai întunecat care a existat vreodată în vreun dans popular și numai un gringo poate comite tâmpenia de a discuta sau a se distra în timp ce dansează un tangou"168. Un
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
o lirică la persoana întâi singular, care recuperează miturile (Orfeu, Amfion, Galateea ș.a.) și inventează altele, legate de tema răsăritului și a luminii, a zborului, a privirii, a timpului suspendat și a aerului, care se populează, sub influența unei imaginații euforice, de fantasme neînchipuite până atunci. Toate pătrund în poem și prefigurează o poetică a transparenței și a zborului. Nu scapă neobservată extraordinara notă ludică, plăcerea de a combina vorbele, de a suci limbajul și a obține efecte neașteptate, în fine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
dorința locutorului; actele comisive - intenția locutorului; actele expresive - variază în funcție de act, iar scopul ilocuționar este acela de a transmite o stare psihologică: plăcere/neplăcere, acceptare/respingere. În mod particular, în alcătuirea discursului publicitar, cerințele afective (care mizează pe valențe conotative euforice prin idealizarea obiectului publicitat) ocupă un loc important, alături de cele de natură materială (referitoare la produs), în construirea mesajului. Publicitatea exploatează la maximum manifestările psiho-afective, prin sondarea a psihicului uman și prin transformarea subliminală a produsului publicitat într-o formă
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
publicitat) ocupă un loc important, alături de cele de natură materială (referitoare la produs), în construirea mesajului. Publicitatea exploatează la maximum manifestările psiho-afective, prin sondarea a psihicului uman și prin transformarea subliminală a produsului publicitat într-o formă de trăire afectivă euforică, de plăcere/acceptare/aderare/cumpărare, astfel încît decizia/alegerea receptorului devine una de ordin emoțional. Prin complexitatea ei, practica publicitară se suprapune cursului actual al civilizației, epistemei contemporane, atît din punct de vedere mental și afectiv, cît și estetic. A
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
menite să-i susțină pe aceiași potentați insalubri, care au dus de râpă o țară cu asentimentul voios și inconștient al locuitorilor săi. S-a ajuns aici pentru că noi, cobaii din R.M., ne-am blocat nepermis de mult în trăirea euforică a stării de libertate: că puteam spune ce dorim, că am obținut în sfârșit permisiunea să ne clamăm frustrările în gura mare și să ne veștezim, impunitiv, adversarii, dar nu am conferit realității conținutul sloganurilor noastre. Cu alte cuvinte, libertatea
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
încăierări; un amestec de gâlceavă și bufonerie, un "puternic miros argotic" (G. Călinescu), erotica însăși fiind un ceremonial de basm, miracol sau nostalgie a acestuia. În Mărțișoare și Hore, trăsătura definitorie este ludicul. În Hore, ființele minuscule întrețin o atmosferă euforică, nelipsită de aspectul ludic, de un torent de arhaisme, regionalisme, neologisme cu nuanțe biblice, echivalențe multiple. După bătălia dintre pușlamale, privită cu ochi de estet, în balade ale lumii interlope, poetul alcătuiește elegii villoniene, caracterizate prin amestecul de abject și
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Metafora sonoră a furtunii, natura domesticită, starea de confuzie, impresia de plutire, nesiguranța în fața inexplicabilului anunță invazia sentimentului de dragoste. În timpul unei întâlniri misterioase, între lumea de sus și lumea de jos, între concret și abstract, se transmite o stare euforică exprimată prin versul "te-ai dumicat în mine vaporos". În poezia Morgenstimmung erosul este înțeles ca o atracție a contrariilor: "Eu veneam de sus, tu veneai de jos/ Tu soseai din vieți, eu veneam din morți". În antiteză se află
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
erau peste tot. Dorința acută a dozei o înnebunea tot mai tare, iar corpul ei se ofilea încetul cu încetul. Din ochii ce înainte râdeau acum puteai vedea doar cum curge întuneric. Zâmbetul îi apărea din ce în ce mai rar pe buze. Stările euforice și lipsa de somn au făcut să apară pe chipul ei blând de altă dată doar cearcane adânci și obraji plânși. În curând și prietenul ei o lăsase pentru o alta și astfel a ajuns săși mărească doza considerabil. Asta
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by STRUŢĂ RALUCA, DEACONESCU MIHAELA () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_2024]
-
enorma adițiune de imagini, merge mînă În mînă cu frenezia afectivă a Întîmpinării lor, Încît e greu de spus care dintre ele e cauza celeilalte sau consecința ei. Oricum, reveria totalei Îmbrățișări a lumii străbate ca laitmotiv poezia, de la optimista, euforica invitație la „balul” integralist din primele volume de factură avangardistă, pînă la apelurile neliniștite din Petre Schlemihl sau din Patmos. Ea Își găsește din loc În loc formulări cvasiprogramatice care sintetizează Într-un fel, „concluziile” unei practici a creației ce Înțelege
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
În părul tău gesturile Mulțimea clocotește precum vegetațiile la cingătoarea pămîntului În gavanoasele nopții se amestecă licorile inimilor Și pe deasupra șovăie dansatoare pe sîrma privirii luna... Frecvența neobișnuită a ipostazei de spectator a eului liric, și Încă a unui spectator euforic și entuziast, În fața universului ce se dezvăluie generos și abundent privirii, În figuri ale etalării și acumulării precum cele amintite mai sus, avîndu-și corolarul În suita menționată de spații ale spectacolului, atrage, În ultimă instanță atenția asupra caracterului predominant festiv
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
acestei lumi a sărbătorii ca - după formularea lui Bahtin - „Împărăție utopică a comuniunii, libertății, egalității și abundenței”. Iar dacă urmărim „logica” internă a viziunii lui Voronca, remarcăm că, pe de o parte, există la el acea disponibilitate a Întîmpinării exclamative, euforice a lumii, plăcerea de a descoperi și identifica În ceea ce se vede Însemnele unei atari „comuniuni, libertăți, egalități și abundențe”, și - pe de altă parte - impulsul de a interveni În ordinea stagnantă a realului, În sensul dinamizării, „deschiderii”, transformării sale
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
poziție spoliază capitalul simbolic al tradiției creștine, importat cândva cu înțelepciune și reverență de un Mahatma Ghandi sau Martin Luther King. Totuși: numai parodiind un crez bimilenar, critica violenței se bucură astăzi - în familie, școli sau presa largă - de o euforică publicitate. Tocmai de aceea, confiscarea stângistă a ideii eminent creștină de „pace” și „compasiune” trebuie atent explicată 1. Christus victortc "Christus victor" Liniștea promisă de ideologiile neomarxiste ale eliberării nu este decât o figură de mutant a păcii veșnice a
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
postbelice, mai ales pe fondul contrastant al deceniului cincizeci, al conformismului general al epocii consensului. Unii comentatori entuziaști și exaltați, precum O. Swartz, îl consideră un vizionar, un idol, un erou mesianic (Swartz: ix), alții, precum Truman Capote (vezi), un euforic ce nu știe să scrie (în Elmont, vezi bibliografia). Felul cum un profesionist precum Capote vede ceea ce un iluminat precum Kerouac consideră a fi proză spontană este poate puțin nedrept; intenția regelui și tatălui Beat era de a surprinde ceea ce
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
către performanța artistică a ceea ce s-a numit "The Rat Pack" (pe lângă Sinatra, Dean Martin și Sammy Davis Jr. fiind cei mai cunoscuți "șobolani" din "haită"). Grupul crea un tip de umor, în bună măsură improvizat, de personaje relaxate, ușor euforice, un umor cu conotații rasiste și misogine, și care acum pare depășit pentru spectatorul contemporan, dar care se bucura de succes în anii șaizeci (în Gorlinski: 213). Haita lui Sinatra era însă un grup de bărbați bine, îmbrăcați la costum
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
cap, din zorii lumii / el n-a ajuns la stână nici acum. Încremenit sub gluga lui așteaptă / un semn divin cu magii austeri /, iar pe la spartul plaiului, pe toamnă, / pornește după steaua lui din cer”. Tonul jubilant și encomiastic, atitudinile euforice sunt contrapunctate intermitent de tonalități elegiace, cu vagi tente simboliste, pe alocuri date de terminologia neologistică: „Trec ființe morgane și tremură-n zare / schelete de berze muiate în clor, / mileniul a stat, nici un om nu mai moare”. Cuprinzând câteva zeci
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290281_a_291610]
-
angelo,). Apare Jorg care îi aduce vestea că Raffaele va reveni pentru scurt timp la castel pentru a răspunde invitației lui Stiffelio. Perspectiva de a se putea răzbuna personal pe Raffaele îl aduce pe Stankar într-o stare de delir euforic (Oh gioia inesprimibile,). El părăsește sala în timp ce Stiffelio își face apariția. Sosește și Raffaele cu un aer plictisit. Stiffelio îl întreabă ce ar face în situația în care Lină ar deveni liberă să se mărite cu el. Raffaele refuză să
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
un angelo Rezumat : Jorg îi aduce vestea că Raffaele va reveni pentru scurt timp la castel pentru a răspunde invitației lui Stiffelio. Perspectiva de a se putea răzbuna personal pe Raffaele îl aduce pe Stankar într-o stare de delir euforic. Din istoria operei La întrebarea: Care dintre operele lui Verdi este pe nedrept cea mai neglijată? cu siguranță că răspunsul trebuie să fie Stiffelio. Mulți factori au contribuit la această situație, nu mai puțin propria decizie a lui Verdi care
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]