672 matches
-
antidotul pentru nevroza unei umanități postistorice? Eseistica postmodernă pare un aspirator fără filtru al celei mai vulgare cotidianități. Când posteritatea devine o banală posterioritate, dispare și harul nostalgiei. Dar nici nostalgia nu mai este ce era odinioară... În plină boemă futuristă, trădarea lui Socrate continuă. Memoria adolescenței sub comunismtc "Memoria adolescenței sub comunism" Sous l’histoire, la mémoire et l’oubli. Sous la mémoire et l’oubli, la vie. Mais ecrire la vie est une autrehistoire. Inachèvement. Paul Ricœur Hipomneziatc "Hipomnezia
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Pisier, Concepțiile politice ale secolului XX, Editura Humanitas, București, 1994, pp 35-36. 14 Erich Fromm, Omul pentru el însuși, în Texte alese, Editura Politică, București, 1983, pp. 207-209, 211. 15 Cum se indică într-un text din 1910 al pictorilor futuriști: "Noi dorim să reintram în viață. Știință de astăzi, negându-și trecutul, răspunde necesităților intelectuale ale timpului nostru. Știință noastră nouă nu ne mai determina să-l considerăm pe om drept centru al vieții universale. Durerea unui om este interesantă
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
de culoare; iar muzicalitatea liniilor și cutelor unui vestmânt modern are pentru noi o potenta emotiva și simbolică egală celei pe care nudul a avut-o pentru antici". Umberto Boccioni, Carlo Dalmazzo Carrà, Luigi Russolo, Giacomo Balla, Gino Severini, Pictură futurista: Manifest tehnic, apud Mario De Micheli, Avangardă artistică a secolului XX, Editura Meridiane, București, 1968, p. 337. 16 C.G. Jung, Tipuri psihologice, Editura Humanitas, București, 1997, pp. 70, 487-489. 17 Idem, Aion. Contribuții la simbolistică sinelui, în Opere complete, 9
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
Note și referințe bibliografice 251 Capitolul XIV. Deceniul cataclismelor curriculare 253 14.1. Liniștea dinaintea furtunii 253 14.2. Moartea Casandrei din Hyde Park 254 14.3. Ultimii titani ai pedagogiei moderne 257 14.4. Către curriculumul umanist: „garanții” și „futuriștii” 261 14.5. De la „curriculumul caricaturizat” la „curriculumul înnobilat” 266 14.6. Atacurile „perfidului Albion” asupra curriculumului american 268 14.7. Seismul instituțiilor și decesul curriculumului modern 270 Note și referințe bibliografice 273 Capitolul XV. Stenochoria și metamorfozele curriculumului educațional
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
uimitoare este fie ignorată, fie considerată un propadeutikón, a cărui simplă rațiune ar fi aceea de a pregăti triumful vremurilor noastre. Actualizante și nu de puține ori magnilocvente, cercetările transversaliste celebrează tacit infailibilitatea științei moderne și admit doar o orientare futuristă a domeniilor; dar și această expectație viitorologică este întreținută de aceeași încredere în „puterea predicției” care constituie megale apophasis, „marea revelație” a științei moderne a naturii inaugurată de Francis Bacon și René Descartes. A reduce însă fenomenistica și problematica, eminamente
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
care au, pentru viața omului și a societății, virtuțile legilor naturii. Dar orgoliul universalist lipsește nomoteticii curriculare, care rămâne condamnată subiectivității omului, imprevizibilității vieții și accidentelor istoriei. 1.2. Abordarea diacronicătc "1.2. Abordarea diacronică" De aceea abordarea structuralist-sincronică și futuristă a curriculumului trebuie completată cu o viziune diacronică, longitudinal-istorică asupra acestei fabuloase preocupări omenești. Ea este impusă de evoluții ale cercetării educaționale contemporane care numai în aparență constituie un haos polifonic. De fapt, sunt tendințe de recuperare integrală a unei
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
era întrebat ironic dacă ar putea trăi măcar zece zile „în natura sălbatică”, fără curent electric, fără televizor, fără cuptor cu microunde, fără autoturisme etc. De altfel, în anii ’70 s-a produs extincția „speciei pășuniștilor și paseiștilor”, făcând loc „futuriștilor” și „ufologilor”. Chiar și școlile păreau să fi adormit în liniștea unor curricula moderne, din ce în ce mai bine articulate, mai riguroase și mai solid întemeiate pe descoperiri ale psihologiei, sociologiei, managementului și pedagogiei. Curricula moderne au atins apogeul în acest deceniu fericit
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
că Dumnezeu (adică „Știința”) va interveni cumva, cândva, pentru a le elimina. Dar păcatul ascuns al pedagogiei moderne nu a rămas nedeconspirat. Încă din anii ’70 a fost dezvăluit și criticat fără menajamente. 14.4. Către curriculumul umanist: „garanții” și „futuriștii”tc "14.4. Către curriculumul umanist\: „garanții” și „futuriștii”" La începutul deceniului s-au făcut auzite doar câteva critici timide; erau doar preambulul marilor cataclisme. Primii înscriși la cuvânt au fost umaniștii. Prilejul le-a fost oferit în 1970 de către
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
a le elimina. Dar păcatul ascuns al pedagogiei moderne nu a rămas nedeconspirat. Încă din anii ’70 a fost dezvăluit și criticat fără menajamente. 14.4. Către curriculumul umanist: „garanții” și „futuriștii”tc "14.4. Către curriculumul umanist\: „garanții” și „futuriștii”" La începutul deceniului s-au făcut auzite doar câteva critici timide; erau doar preambulul marilor cataclisme. Primii înscriși la cuvânt au fost umaniștii. Prilejul le-a fost oferit în 1970 de către Association for Supervision and Curriculum Development. Anuarul publicat de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Desigur, puțini s-au lăsat seduși de supoziția că „garanții” pot fi considerați marii profesori de la Columbia, Chicago, Harvard sau Ohio. De aceea cercetările au mutat accentul de pe trecut pe viitor. În anii ’70, teoria curriculumului a fost invadată de futuriști. Mai toți priveau nu spre sfârșitul mileniului, ci spre secolul XXI. Era o modă, lansată mai ales de politologi și economiști. Daniel Bell a publicat în 1973 vestitul său eseu The Coming of Post-Industrial Society, lansând conceptul de societate postindustrială
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
vechile căi ale „retragerii din lume”, ale sihăstriei și ale reîntoarcerii la valorile tradiționale. Alții au pledat însă pentru metode ofensive - de exemplu, C.A. Reich. În cartea cu titlu sugestiv The Greening of America (Mugurii Americii, 1970)21, acest futurist dezabuzat nu se mulțumea doar să protesteze împotriva „unidimensionalizării omului” în societatea supraindustrializată și supratehnologizată; el propunea crearea unei „contraculturi”, opusă culturii moderne și capitaliste oficiale. Această „contracultură” presupunea o răsturnare a valorilor. „Contracultura” trebuia să detroneze valorile materiale și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
în manualul său nu erau pe măsura acestei simple, dar profund umane îngrijorări. Nici încercarea similară a lui Harold G. Shane nu a avut mai mult succes. Lucrarea sa Curriculum Change: Toward the 21st Century (1977) avea o țintă explicit futuristă. Autorul se străduia să identifice „trebuințele umane” pentru a schița „curriculumul anilor 2000”. „Umanismul” său era un -ism general; Shane pare a avea în vedere un „Om” abstract care va trebui să supraviețuiască în secolul XXI; de aceea se străduia
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
revistele științifice etc.) și poate, într-o mai mare măsură, exploziei tehnologiilor și a mijloacelor de comunicare în masă. Odată cu războiul din Golf, am aflat că OZN-urile erau, fără îndoială, testări ultrasecrete ale unor rachete de croazieră sau avioane futuriste ca cele care folosesc tehnologia stealth. Datorită emisiunilor de televiziune, știm că teleportarea nu există și că numerele de magie folosesc gemeni, iar tinerii consideră că este mai sigur să-și dea întâlnire sunându-se pe mobilul lor de ultimă
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
Ceea ce vrea să spună că: multiplul este viitorul lui Unu (și viceversa: cu cît vor exista mai multe triburi, cu atît mai mult va fi nevoie de o Organizație a Națiunilor Unite). Pînă cînd va trebui să reamintim susținătorilor mondialismului futurist, juridic ori tehnic, că există trei mii de limbi vorbite pe planetă și numai o sută scrise? Sistemele tehnice fac ocolul lumii, e adevărat, dar nu poate exista o limbă universală și o religie universală din aceleași motive. Și cu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
de îndepărtare de realitate care, prin revoluții industriale succesive, ajunge la agricultura fără pămînt, la limba fără cuvinte (biții), la mașinile din plastic (fără participarea metalurgiei), la războaiele fără bătălii și, în domeniul nostru, la bibliotecile fără cărți, modul ideal futurist în care documentul fizic nu va mai fi direct mînuit, ci consultat de la distanță, pe un ecran, sub forma unei sosii numerizate. Dematerializarea este o tendință îndelungată bine individualizată încă de la origini și care se declină sub mai multe aspecte
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
fiindcă îi este necesar în fiecare clipă un eveniment. "Democrația evenimentului și spectacularitatea au pornit din aceeași mișcare", notează Pierre Nora.66 Dispariția perspectivelor înseamnă mai puțină strategie și mai multă tactică. Calendarul unui "responsabil" este săptămîna, și, dacă este futurist, luna care vine. Intervalul care separă următoarea emisiune de următoarele alegeri. Vorbiți-i despre o problemă care nu este de actualitate imediată, iar politica va ridica din umeri. Viitorul, ca și trecutul, își pierd legitimitatea recursului. Videosfera, nervozitate fără răgaz
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
împotriva dictaturii, unele semnate FPR , altele semnate FSN “ - abracadabra! N. n. - Mai pitoresc ar fi arătat afișele imprimate cu radiera. Cele scrise cu un pix banal nu faceau doi bani! Pixul aparținea, bănuiesc, FSN-eului, o specie mai pragmatică și omniprezentă, mai futuristă, indice - Triumf 6. Pag. 161 - Frații Stoica au acționat în direcția executării și difuzării manifestelor care în preajma zilei de 14 decembrie 1989 împânziseră tot orașul. N.n. Ce naiba s-a întâmplat: o pandemie afișiotă, un morbus galicus, o viroză de Ciurchi
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
să Înțeleagă cititorului că ar avea de-a face cu un temperament sau caracter nervos, colțuros și vag dictatorial, care-i lipseau Însă. La fel ca și lui Ramiro Ortiz, care pentru Întâia oară a lansat la noi această manieră, futuristă la origini și fascistă prin uzaj și rezultate. (V. reportajul de război În ciuda submarinelor, apărut În Ideea Europeană și scos apoi În broșură.) [...] Ca profesor de limba și literatura italiană la Universitate, Ramiro Ortiz a lăsat amintirea unui dascăl harnic
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
din metrou și ieși la „lumină”, te ia în primire vacarmul și mulțimea în care te poți pierde dacă nu ții aproape de grup. Străzile sunt înguste, intime, ca peste tot în Japonia, și foarte aglomerate. Sunt clădiri înalte cu arhitectură futuristă, unele având etajele ocupate de magazine și restaurante, la parter aflându-se florării, săli de concerte, mici baruri. Pe fațada celor mai înalte clădiri se află ecrane pe care rulează tot felul de reclame. Anul trecut am văzut o reclamă
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
pierdut tatăl la vârsta de doi ani, preluand ulterior numele mamei, Iulia Kubitschek, cu rădăcinile în Cehoslovacia. Ca primar la Belo Horizonte, avea să-l cunoască pe Niemeyer, căruia i-a apreciat talentul și i-a încredințat câteva lucrări monumentale "futuriste" din Belo Horizonte. Avea să construiască aici în 1943, printre altele, biserica Sao Francisco de Assis, pe care șefii religioși, din cauza formei "curioase" a arhitecturii, n-au vrut s-o "consacre" drept lăcaș de cult decât în 1959. La instaurarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
unui muzeu al aberațiilor sau unei cronici din trecute vremuri merovingiene. Ar greși, îmi pare, dacă și-ar trâmbița prea devreme victoria. Călătoria în Țara Sfântă nu-i o excursie în trecut. Iar lumea nu prea mai pune preț pe futuriștii care consideră că a trecut vremea când homo sapiens sapiens accepta să se sacrifice nu numai pentru hrană, femele sau teritoriu pentru vânătoare, ci și pentru o idee pe cât de obscură, pe atât de imperioasă, și în orice caz contrară
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
intereselor de moment vine poate din aceea că rămân mai fiabile decât cuvintele, acestea uzând de prea multe perifraze și eufemisme. Cu proeminențe ieșite din comun uneori, așa ca în următorul duel contabilicesc îmtre un israelian zeflemist și un palestinian futurist: Explică-mi și mie acest mister, Faruk. Am citit că există aproape zece milioane de palestinieni în lume, din care șase milioane în exil. Sunt paisprezece milioane de evrei în lume. Din care șapte milioane în afara granițelor Israelului. O picătură
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
un mozaic de ghetouri poate da naștere unei națiuni? Prin ce alchimie s-ar putea trece de la o conviețuire pe aceleași pământuri la voința de a trăi împreună? Răspunsul celor treizeci de veacuri de istorie la această întrebare de esență futuristă este: "Găsiți-vă o cauză comună!" Mai explicit: "Găsiți-vă un dușman comun!" Nu există altceva mai eficace, pentru a instaura pacea în sânul unei comunități, decât un inamic periculos în exterior. Să numim această modalitate salvarea prin recurgerea la
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
întâlnit cu marele suflu al naționalităților, contemporan cu el, pentru că a prelungit și a propagat primăvara popoarelor până la fruntariile Țării Canaan și ale secolului al XXI-lea? Fără îndoială, numai că el a făcut mai bine cu mai puțin. Ideea futuristă s-a împerecheat, adesea fără voia ei, cu un mit venit din negura vremii: Pământul Făgăduinței, Abraham, Macabeii. Două mii de ani de fermentări subterane. Marxismul era impregnat cu prea puțină nostalgie pentru a rezista pe distanțe lungi. În cel mai
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
ce presupune prezența reală a Dumnezeului veșnic și pregustarea Împărăției lui Dumnezeu hic et nunc45. Tocmai această eschatologie realizată, prezenteistă, a făcut posibilă infiltrarea concepțiilor platonico-eleniste care vedeau sfârșitul ca fiind deja prezent, aici și acum, respingând astfel eschatologia exclusiv futuristă și apocaliptică de sorgine iudaică, unde eshatonul este integrat și asumat doar ca act final al evoluției istorice. Timpul liturghiei este un kairos suspendat în veșnicie, amintind că Iisus se află în agonie, pe cruce, până la sfârșitul veacurilor, după cum cugeta
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]