427 matches
-
de cai și căruțe, urcau și ele, În susul coastei, spre nord. Ca Întotdeauna, străzile din Azuchi forfoteau de circulația călătorilor și de venirile și plecările feluriților seniori. Nu trecea nici o zi În care să nu fie văzut câte un mesager galopând pe drum sau să nu treacă un sol dintr-o altă provincie. — Nu vii? Îi strigă Încântat Nobunaga lui Nakagawa Sebei. Unde, stăpâne? — La vânătoare cu șoimi! — E sportul meu preferat! Vă pot Însoți, stăpâne? — Sansuke, vino și tu. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de ceață. Nu vă rătăciți, Încercând să ajungeți Înaintea celorlalți. Luați-vă ca semn de reper salcâmul din dumbrava Templului Honno! Țintiți marele pâlc de bambuși dintre norii de ceață. Acolo e! ăla e copacul de plătică al Templului Honno! Galopând Înainte și agitându-și, cu furie, mâinile În timp ce dădea instrucțiuni, Toshimitsu părea să-și fi pus chezășie În dimineața aceea glasul de războinic În schimbul vieții. A doua armată, condusă de Akechi Mitsutada, era și ea În mișcare. Acele forțe inundară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Începură să-i Încercuiască. Stindardul lui Nobutaka părea să fluture tot mai aproape de Dengo. Chiar În acel moment, un batalion de cinci sute de oameni, inclusiv fiul lui Dengo și fratele său mai mic, porni prompt ca un nor negru, galopând, fără teamă, spre inamic. Se Înnopta. Vântul purta strigătele Încleștărilor pe viață și pe moarte și umplea cerul cu miros de sânge. Unitatea lui Nobunaga era respectată ca fiind cea mai puternică dintre diviziile armatei lui Hideyoshi, iar acum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Castelul Shoryuji cât de repede poate, după care, fie să se pregătească pentru apărarea castelului, fie să se retragă spre Omi În timpul nopții. Până atunci, eu Îi voi acoperi spatele. După ce vom primi vestea că Domnia Sa s-a retrase, vom galopa drept În tabăra lui Hideyoshi și vom lupta până la moarte. Mitsuhide continua să tacă. Când termină de raportat, Gyobu căzu la pământ și-și dădu sufletul. După ce se uită mult timp la el, de pe scaunul său, Mitsuhide ridică o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cerul fără vânt. Tatewaki era gata să se Înapoieze, când, Mitsuhide Își Îndemnă brusc calul Înainte și trecu prin fața lui, fără o vorbă. Stătea căzut peste gâtul calului. Lui Tatewaki i se păru ciudat, dar Îl urmă totuși, asemenea celorlalți. Galopară astfel, pe drum, fără nici un incident, cale de vreo trei sute de metri. După ce-i ajunseră din urmă pe cercetași, cei treisprezece oameni continuară să Înainteze, cu Mitsuhide În poziția a șasea din față. Dintr-o dată, calul lui Murakoshi se cabră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
spuseră că bătălia Începuse În zori și că era complet neașteptată. Tocmai când văzuseră flăcările de pe Muntele Oiwa, auziseră strigăte de război care răsunau ca niște valuri tsunami. Apoi, niște războinici ai armatei lui Sakima, probabil o grupă de recunoaștere, galopaseră prin sat, dinspre Yogo. Se zvonea că forțele lui Nakagaba Sebei apărau fortăreața, dar erau doborâte până la ultimul om. Întrebați dacă știau ceva despre oamenii lui Kuwayama din regiunea Shizugatake, țăranii răspunseră că, În urmă cu numai câteva momente, Seniorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-l repede de coadă. Nu-și mai Încăpea În piele de bucurie. Agitând stindardul un moment, strigă ultimele sale cuvinte În direcția lui Katsuie, care se Îndepărta: — Cu bine, stăpâne! Katsuie se răsuci În șa, dar calul său continuă să galopeze spre zona montană din Yaganase. Îl Însoțeau numai zece călăreți. Stindardul de comandant fusese aruncat În mâinile lui Shosuke, așa cum ceruse acesta, dar, În același moment, Katsuie Îl părăsise și cu cuvintele: „Du-l În mijlocul luptătorilor mei!“ Aceasta fusese cererea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
samurai se grăbi poticnit după el, dar, când ajunsese abia la zece metri În fața lui Hideyoshi, purtând stindardul de comandant așa cum i se ordonase, răsunară câteva Împușcături, țintind spre tigvele aurii. — Opriți focul! Opriți focul! Răcnind cu glas puternic, Hideyoshi galopă În direcția focului de muschete, ca o săgeată trasă din arc. — Eu sunt! Hideyoshi! Nu mă recunoașteți? În timp ce se apropia de castel, scoase de la cingătoare bastonul auriu de comandă și Îl agită spre soldații din castel. — Sunt eu, Hideyoshi! Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aflat faptele, cel mai surprins dintre toți a fost Ieyasu, care se mutase deja din Okazaki, la Kiyosu pentru a trece pe picior de război, În așteptarea confruntării cu Hideyoshi. Era dimineața zilei a douăsprezecea. Pe neașteptate, Sakai Tadatsugu apăru galopând spre castel, după ce călătorise toată noaptea, venind din Kuwana. Era neobișnuit ca un comandant din linia Întâi să-și părăsească postul de luptă și să vină neanunțat la Kiyosu. Mai mult, Tadatsugu era un veteran În vârstă de șaizeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cultura civilizației mi se pare un nonsens. Dacă totuși un asemenea concept există, o aștept pe d-na Denișa Comănescu să îl explice. 4. Nu mai vorbesc despre unii redactori de la Radio, care conduc emisiuni de muzică ușoară și vorbesc galopând de parcă ar anunță sfârșitul lumii, făcând și mai penibile formulări de felul: "Festivalul a fost o reușită; notă bene pentru organizatori." Sau "Sintagma Ce e val, ca valul trece i se potrivește bine cantautoarei"! (Titus Andrei) Las d-lui Șerban
Erata... by George Radu () [Corola-journal/Journalistic/10122_a_11447]
-
întoarcă în desișul pădurii. Împușcat, marele roșcat se-ntoarse rânjindu-și colții spre spate, la piciorul rănit, apoi sări în urma tovarășilor săi. Și, pe aceleași urme pe care veniseră, alergau acum înapoi, dispăreau în sălbăticia codrului, toți șapte. După care galopară, ca mai înainte, doar în urma celui din spate, a roșcatului cel mare, câte o picătură de sânge împestrița zăpada, o mică picătură de sânge, purpurie. Dar ei înaintau, totuși, mai departe, mai departe, în ritm egal... În seara aceea, șapte
Bánffy Miklós - Lupi by Georgeta Hajdu () [Corola-journal/Journalistic/6053_a_7378]
-
mormăi încetișor și, uneori, brusc ca o străfulgerare, își arăta sclipirea colților imenși albi. Ceilalți nu ripostau, doar îl țintuiau, nemișcați, cu privirile lor flămânde, verzi, înțelegătoare... De-acum e noapte... Șase lupi coborau în vale, spre stâne, spre oi. Galopau în șir, călcând în aceleași urme. Se strecurau pe zăpadă de parc-ar fi fost niște umbre, umbre de zăvozi. Din loc în loc se opreau, amușinau, ascultau, apoi înaintau iar mai departe, mai departe... Pe cornișa pe care stătuseră aseară
Bánffy Miklós - Lupi by Georgeta Hajdu () [Corola-journal/Journalistic/6053_a_7378]
-
legat de tărîmul bîntuit de Hypnos e următoarea: „Ei trăiau în somn pentru că/ numai în vis/ trăiau cu tot trupul odată.” Adică trăiau cufundați în lumea subconștientului, printre marile simboluri ancestrale, unde „păsările lor zburau dormind,/ peștii înotau dormind./ Caii galopau în somn” etc., etc. Numai în această stare ei își populau „în întregime” și „deodată forma”. Poetul nu ne deconspiră identitatea acestor stranii ființe. Între lumea noastră și lumea lor se ridică o perdea de ceață. Există totuși o vagă
Cîte ceva despre Nichita Stănescu și matematica sufletului by Nichita Danilov () [Corola-journal/Journalistic/3707_a_5032]
-
de față fac parte dintr-o voluminoasă culegere de versuri care urmează să apară la Editura Polirom anul acesta. Pietrele Pietrele pe care le aruncăm, le aud cum cad prin ani, limpezi ca lumina zilei. În vale, faptele clipei, descumpănite, galopează, strigând din vârf de copac în vârf de copac, dar amuțesc în aerul mai rarefiat decât cel al prezentului, și alunecă, precum rândunicile, din vârf de munte în vârf de munte, până ce dau de platourile cele mai depărtate, de la hotarul
Tomas Tranströmer by Dan Shafran () [Corola-journal/Journalistic/13939_a_15264]
-
tribut împăratului. Îmi vâr mâinile în buzunarele-mi haydniene și îl imit pe cel ce privește lumea cu seninătate. Înalț steagul haydnian - semn că: "Nu ne predăm. Dar vrem pace." Muzica este o casă de sticlă pe panta unde pietre galopează, pietre se rostogolesc. Și pietrele străbat sticla, dar fiecare geam rămâne intact. Traducere și prezentare Dan Shafran
Tomas Tranströmer by Dan Shafran () [Corola-journal/Journalistic/13939_a_15264]
-
a desprins luminând o secundă mobilele din odaie. Și imediat coatele tale s-au agitat, corpul s-a îndepărtat răsucind șoldurile și umerii care s-au desprins din bretele, și am rămas singur salivând a pagubă, legănat de vagoanele care galopau spre canalele de scurgere, spre plaje și vaporașele de Linie, legănat, dragostea mea, de valurile fluviului, strângând în mâini, într-o atitudine de rugăciune, absența unei fese. În pensiunea unde am locuit, scumpo, înainte de a cunoaște familia mamei mele, nu
António Lobo Antunes - Dulci miresme, blânzi morți by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/7462_a_8787]
-
Regatul tinereții În orașul cenușiu, îngrămădit între platouri abrupte, cu largi spărturi de cer între ele: Iena. Câteva nume de filosofi și al lui Schiller; toți foști profesori ai străvechii universități. Amintirea inexplicabilă a unei bătălii napoleoniene: unde oare a galopat cavaleria lui Murat în 1806 printre râpe și păduri? Nimic însă nu atenuează mediocritatea orășelului, decât impresia pe care o dă, de a fi ocupat. De cine? De toate națiunile Europei, reprezentate de câteva mii de capete blonde sau brune
Un text necunoscut al lui Petru Dumitriu () [Corola-journal/Journalistic/3179_a_4504]
-
iepurii de deșert, pe care Mehria îi prinsese în cuști, o chema să-i vadă și să-i alinte, dar când îndrăznea să coboare mai mult, toată suflarea bungalourilor de cărămidă năvălea la uși, să o vadă. Își auzea inima galopându-i în piept, în timp ce țâșnea, cu un singur salt, de la rezervoarele de apă până jos, la ocolul păsărilor. Într-o zi, un păianjen de plută o lăsase țintuită în nisip, în plină acrobație. Își freca mușcătura cu palmele așteptând, sub
Mehria by Daniela Zeca () [Corola-journal/Imaginative/7937_a_9262]
-
diurne sau nocturne, a obligațiilor familiale obișnuite, pe care mi le îndeplineam rămasă într-o ingenuitate împărtășită caietului meu. Paginile caietului le umpleam cu tot ce visam în lungile ceasuri petrecute alături de soțul meu cufundat într-un somn reparator. Viața galopa în anii aceia atât de bogați în evenimente, dar trecând pe lângă mine, ocolindu-mă, lipsită de explozia vreunei întâmplări care să-i zdruncine banalitatea în care mă complăceam. Citirea unei cărți mă izola de orice altă preocupare. Ea îmi producea
Evocări spontane by Ioana Postelnicu () [Corola-journal/Imaginative/13343_a_14668]
-
Ca muzeul să fie închis. Și-n locul lui Să se deschidă un supermarket, iar prețurile Să urce până la cer. Triptic de toamnă Fereastra mea e-un triptic de toamnă: Un călăreț cu fața galbenă, barba roșie Și plete verzi galopează spre blocul Gri, scorojit, de vizavi. Sub un soare Rece, pe cerul încă senin. Camera mea E o cutie mare, în care încap Și patul și dulapul și biroul și biblioteca. Trupul meu e-o federație străveche, Cu legi de
Poezie by Alexandru Mușina () [Corola-journal/Imaginative/3877_a_5202]
-
la dezbrăcare reci odăjdii sclipitoare ferecând un ornic blând cu brățări și lănțișoare. Șlefuiam modern cu artă cearcăne cât marea-moartă împilându-l în idilă - a metaforei mantilă - șarpele/ aproapele bazileul-patriarhul via/oful golful ah-ul. Dar nu ei așteaptă fiul galopând prin basm pustiul. La icoana Preasfințitei fețele închipuite schimbă raze în răsfrângeri și transpar în plânsu-amar milostivii mei bătrâni albi ca florile de prun pe un deal vâslit de îngeri. Pe-ntuneric îi desferic posedat legat de verb ca un
Duminica norilor by Horia Zilieru () [Corola-journal/Imaginative/16158_a_17483]
-
-i. La Fănuș Neagu, în vreme de secetă, în 1947 bănuim, o ceată de țărani pornește călare pe firul albiei secate, sperînd să întîlnească apa. Renunță pe rînd toți călăreții și se întorc din drum cu excepția unuia care continuă să galopeze, avînd astfel iluzia că simte răcoarea valurilor. În proza contemporană, ca și în lumea de azi, calul își estompează imaginea și devine un animal aproape fabulos.
Cai, călăreți și atelaje hipo by Horia Gârbea () [Corola-journal/Imaginative/8650_a_9975]
-
și să iubească norul care de cât de ambiguu este se diluează în acest obiect și mai vag decât norul și mai fragil, de asemenea, trupul! trupul, trupul, adevăr atât de final, sete atât de diversă, și acest cal nebun galopând în pat, plimbând inima celui care iubește. Iubire - fiindcă ești cuvântul esențial Iubire - fiindcă ești cuvântul esențial începe-mi cu tine cântul. Călăuzește și versul meu, iubire, iar atunci sufletul cu dorința, și membrul cu vulva unește-le. Cine-ar
Carlos Drummond de Andrade - Amorul natural by Dinu Flămând () [Corola-journal/Journalistic/7653_a_8978]
-
lumina de făgăduință a unei plaje incredibile. Asta, desigur, o vedea Ulysse. Era de un arbitrar absolut, de un rose-cyclamen neasemuit, ca un vertij de suprem exotism, - pustiul ei se popula fără de vrere, pentru mine, cu zvîcniri ingenue, de călăreți galopînd juvenil, ieșiseră, ași fi jurat, din primăvara eternă a unui tablou bine știut de Gauguin. Etern sacrala putere a ficțiunii - aceea plastică, de astădată -, corectînd orice prezumpție, de scepticism blazat și de răceală epigonică!
În magnetismul imaginarului by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/4452_a_5777]
-
temperamentală. Autorul dă glas unei energii ce se străduiește a se struni, a se rosti economicos, în ascuțișul unor însemnări succinte: "Potcovit cu luna/ Purtînd stelele-n coamă/ Luceferii-n ochi/ Răcorile-n nări/ Iar liniștea pe copite/ Roibul negru/ Galopează peste noi/ Spre-a nu tulbura/ Apele somnului" (Pastel de iarnă). Imaginile converg însă, în pofida abrevierii lor, într-un dinamism ce dă pe dinafară, precum o fiertură în clocot: "Copacii/ Aceste/ Revoluții vegetale.// în mine fierb ochii/ Adînci violenți/ Ai
Poeţi din Nord (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9903_a_11228]