675 matches
-
durerea și moartea în lume. Căderea lui Adam din dumnezeire, cum scrie în Filocalie, decurge din păcatul orgoliului. Ascetul nu urăște și nu disprețuiește lumea ca făptură cosmică a lui Dumnezeu, ci păcatul din lume, care o dezdumnezeiește. A numi genialitatea un nou monahism și o altă sfințenie, cum face Berdiaev, înseamnă a confunda lucruri care nu merg împreună decât forțate de judecata cea mai arbitrară și mai neîntemeiată. Dacă geniul merită să fie admirat în opera lui, viața lui ca
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
de lume, ci, în plus, lepădarea de sine însuși, care e lucrul cel mai greu și cel mai eroic, când izbutește să fie realizat. Sfântul nu cunoaște nici o satisfacție de sine. Voința lui, care nu e un act spontan ca genialitatea creatoare, se exercită împotriva ei însăși fără îndurare și fără milă. Lepădarea de lume în asceză nu are atât un sens exterior, cât unul lăuntric, lepădarea de lumea care există în tine, de păcatul care te desfigurează. Pentru realismul creștin
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Duhul Sfant și-a schimbat planul de reînnoire a lumii, mutându-și lucrarea desăvârșiloare din sfinți în genii, adică din nemurirea reală în imaginea artistică a nemuririi. în afară de confuziile semnalate, Berdiaev face o eroare de ordin dogmatic când afirmă: „Potența genialității e conținută ca și potența sfințeniei în fiecare chip al lui Dumnezeu”(Nikolai Berdiaev: Op. cit., p. 183 ). În consecință, „experiența creatoare a genialității trebuie recunoscută, din punct de vedere religios, de o egală valoare cu experiența ascetică a sfințeniei”. Am
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
imaginea artistică a nemuririi. în afară de confuziile semnalate, Berdiaev face o eroare de ordin dogmatic când afirmă: „Potența genialității e conținută ca și potența sfințeniei în fiecare chip al lui Dumnezeu”(Nikolai Berdiaev: Op. cit., p. 183 ). În consecință, „experiența creatoare a genialității trebuie recunoscută, din punct de vedere religios, de o egală valoare cu experiența ascetică a sfințeniei”. Am discutat altă dată această chestiune, arătând că una e experiența estetică și cu totul altceva experiența religioasă, ca să le putem contopi în egalitate
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
lui Dumnezeu în lume. Conștienți de capodoperele pe care le creează geniile sunt, fără să știe, colaboratorii lui Dumnezeu în lume prin aceste imagini sublime, a căror valoare fictivă ne sugerează realitatea superioară a lumii spirituale. Sfințenia însă nu e genialitate. Ea nu se manifestă în ordinea fanteziei și nu lucrează ficțiuni. Sfințenia e natura acestei lumi, purificată de păcat și ridicată la valoarea supremei realități, care e viața veșnică. Frumusețea, pe care o visează geniul, se realizează în sfânt. Nu
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
ascetul singur o realizează ci energia harului dumnezeiesc, singura care poate zidi din nou frumusețea din sluțenic și nemurirea din moarte. Arta e simulacrul eternității. Sfințenia e realism transcendent, care începe în vremelnicie și se continuă, desâvârșinduse, în eternitate. Că genialitatea nu e totuna cu sfințenia se vede din faptul că un ascet n-are nevoie să fie geniu pentru a deveni sfânt. Geniul e un dar natural; sfințenia o încununare supranaturală. Chiar atunci când, în aceeași personalitate, geniul se întâlnește cu
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
forță artistică nu e mai mare decât Homer sau Virgiliu. Sfântul e vizionar precum e geniul. în contemplația genială se descoperă lumina unor realități neidentificate; în contemplația mistică, lumina realității divine. Dar dacă sfântul e înzestrat cu darul natural al genialității, când e vorba să-și transpună artistic obiectul viziunii, el recurge la aceleași mijloace ca și geniul profan. Nimic nu i se adaugă din punct de vedere al forței tehnice, în afară de directiva spirituală precisă și de semnificația creștină a operei
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
odinioară s-a rupt din soare. Tot astfel frumusețea artistică aspiră spre acel climat superior, din ale cărui grădini paradisiace s-a fărâmițat cândva. Cu rădăcini în spațiu și în timp, ea năzuic să înfrângă spațiul și timpul”. PARADISUL POSIBIL Genialitatea e apropiată adesea de copilărie. O anumită puritate estetică, o anumită naivitate, care e uneori încredere în orice, dar mai ales încredere în propria-i misiune, o anumită predominare a instinctelor originare, o anumită spontaneitate proaspătă și luminoasă apropie geniul
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
am dezbătut-o în eseul Copilărie și sfințenie, face parte integrantă din doctrina creștină a perfecțiunii, iar pedagogia cea nouă, precum vom vedea, o confirmă întru totul. Astfel, din domeniile deosebite ale artei și ale religiei, valorile supreme care sunt genialitatea și sfințenia converg în asemănarea cu copilăria ca într-un punct de sprijin imanent, precum finalitatea lor se adună în aspirația către transcendent. Genialitatea e o valoare naturală, sfințenia e o valoare supranaturală; și totuși, amândouă sunt considerate ca îngânându
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
confirmă întru totul. Astfel, din domeniile deosebite ale artei și ale religiei, valorile supreme care sunt genialitatea și sfințenia converg în asemănarea cu copilăria ca într-un punct de sprijin imanent, precum finalitatea lor se adună în aspirația către transcendent. Genialitatea e o valoare naturală, sfințenia e o valoare supranaturală; și totuși, amândouă sunt considerate ca îngânându-se în mugurul feciorelnic al copilăriei. Punctul acestei coincidențe firești e de o mare însemnătate pentru noi, care ne-am propus să arătăm că
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
afinități cu raiul; și pe acest fond de bunătate nativă s-ar putea clădi încă din această viață începutul paradisului ceresc. Scriitorul de geniu, care a dat în artă expresia cea mai înaltă acestei idei, e Dostoievski. Dacă în natura genialității se păstrează ceva din puritatea copilăriei, arta lui Dostoievski e incomparabil mai mult decât această afinitate firească. Din ea se ridică viziunea măreață a unei lumi noi, rezidită din sfințenia copilăriei. Există o artă sacră prin obiectul și prin funcția
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
om"359: "Aurelian, tot ce spun eu domniei tale este o întrerupere a vieții mele. Aceasta este ruptura"360. Exemplul paradigmatic de ruptură îl găsește în primul vers din Oda (în metru antic): "Nu credeam să-nvăț a muri vreodată". Genialitatea acestui vers merge până la o maximă impersonalitate, până la dibuirea rupturii din materia profundă, microcosmică: "Mă tem uneori că acest vers este atât de total, încât nu se poate să nu existe o moleculă dintr-o materie oarecare, o moleculă care
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
este mai degrabă excepția, în timp ce neînțelegerea este situația obișnuită. în vechea hermeneutică, filologico-retorică, înțelegerea era considerată situația obișnuită iar neînțelegerea excepția. La Schlegel neînțelegerea este principială întrucît noutatea nu poate fi tradusă în limbajul comun fără a o deforma. Or, genialitatea romantică presupune noutatea, care nu poate fi înțeleasă prin traducere în limbajul comun. Schleiermacher 1 este fondatorul hermeneuticii moderne, ca teorie a comprehensiunii. încă din 1819 Schleiermacher vorbește despre o artă a interpretării, al cărei prim demers este sesizarea legilor
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
care masa trupelor nu coincide cu forța lor, văzând că detașamente mici înfrâng detașamente mari, recunoaște vag existența acestui factor necunoscut - înmulțitorul - și caută să-l găsească, fie în geometria dispozitivelor, fie în armament, fie - lucrul cel mai obișnuit - în genialitatea comandanților de oști. Dar nici unul dintre acești factori nu dă rezultate care să fie în acord cu faptele istorice. Totuși, n-avem decât să renunțăm la punctul de vedere fals, acceptat pentru a face pe placul „eroilor”, anume că dispozițiile
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
științifice. Au trecut aproape 150 de ani după ce cercetarea a devenit un demers instituțional larg recunoscut și încurajat până la cizelarea suficientă a conceptului de creativitate prin numeroasele dezbateri privind înțelesul și posibila izolare a unor noțiuni concurente precum imaginația, originalitatea, genialitatea, talentul, libertatea și individualitatea (Engell, 1981; Gruber, 1996; Kaufman, 1926; Singer, 1981-1982). Așa cum vom detalia în continuare, inventarea cercetării a însemnat apariția eternelor dileme referitoare la natura legilor fizice, precum și a credinței că toți oamenii sunt capabili să înțeleagă lumea
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
dintre Veronica Micle și Mihai Eminescu. Este reliefat caracterul irevocabil, chiar mistic, al dragostei Veronicăi, văzută ca o femeie superioară, capabilă de un sentiment mai presus de contingențele vieții, având și meritul de a fi intuit mai bine decât alții genialitatea poetului. Fericirea mea (pusă în scenă la Teatrul Național din București în 1939 și la Cluj în 1947) și Ana Ipătescu (piesă ocazională, publicată în 1983) sunt alte titluri de piese, alături de traducerile Ultima noutate din Ed. Bourdet, Montmartre din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288145_a_289474]
-
chioară. Însă mirodeniile pe care le aștepta domnul Johansson la Gelsenkirchen se topiseră în ciorba lungă a unui sezon epuizant, cu 70-80 de meciuri. Jucînd atît de mult, vedetele cu parfum galactic, manchesterist, londonez și milanez se dizolvă în propria genialitate, a cărei aplicabilitate în timp n-are cum să nu se transforme în rutină. Iar cînd rutina geniilor se ciocnește de cea a oamenilor obișnuiți, n-are nici o șansă. Dacă în ecuație mai apare și un alchimist răbdător ca Mourinho
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
precum pietrele, nu trupul ci starea de motivație și dorință a acțiunilor noastre. Matrice a minții, mnemoclastele inteligenței noastre rămân însă mereu transmise din generație în generație să recepteze condițiile existenței noastre pământene. Trec zilele, nopțile, ritualuri și vârfuri de genialitate apar în mijlocul societății, matricea se continuă din generație în generație; civilizații se nasc și altele dispar, câmpul de viață rămâne, domină. "N-am auzit pașii cerșetorului orb și nici nu l-am văzut pierzându-se în lumina zorilor". Starea de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
cărți, fără acordul Editurii, constituie infracțiune și se pedepsește în conformitate cu Legea nr. 8/1996. Printed in ROMANIA ADRIAN TUDURACHI Fabrica de geniu Nașterea unei mitologii a productivității literare în cultura română (1825-1875) INSTITUTUL EUROPEAN 2016 Cuvinte-cheie: geniu, utilizarea și politica genialității, literatura română în secolul al XIX-lea, emergență literară, productivitate literară. Cuprins De la prima utilizare a cuvântului geniu în cultura română... / 7 Partea întâi. RESURSELE / 9 1.1. O "fabulă" despre geniu la începuturile literaturii române / 9 1.2. Cum
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
le jugeons antérieur, il continue de circuler en nous.] Judith Schlanger, Penser la bouche pleine De la prima utilizare a cuvântului geniu în cultura română și până în momentul eminescian, când s-a creat cel dintâi consens public în jurul unui referent al genialității au trecut șase decenii. Aproape o viață de om. În tot acest timp au existat numeroase extensii ale domeniului genialității, s-au fabricat sintagme superlative, au fost consacrați autori minori. Nu s-a făcut nicio economie de vocabular: geniul istoriei
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
geniu în cultura română și până în momentul eminescian, când s-a creat cel dintâi consens public în jurul unui referent al genialității au trecut șase decenii. Aproape o viață de om. În tot acest timp au existat numeroase extensii ale domeniului genialității, s-au fabricat sintagme superlative, au fost consacrați autori minori. Nu s-a făcut nicio economie de vocabular: geniul istoriei, geniul limbii, geniul poporului, geniul României, geniul lui Alecsandri, geniul țăranului, geniul lui Țichindeal... Trei generații de scriitori au vorbit
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
care uneori nici măcar nu menționează explicit geniul, dar care moștenesc vechea sferă semantică a ingeniumului latin, sunt moduri de a numi o natură și de a o implica, prin spontaneitatea ei, în sfera practicilor literaturii. Ceea ce a susținut abuzul de genialitate de-a lungul celor șase decenii a fost căutarea realităților de limbă sau de societate, de biologie sau de teritoriu în stare să producă literatură. Dacă a existat o istoricitate a ideii de geniu, o evoluție a sintagmelor, aceasta s-
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
deplasării, uneori lentă, alteori revoluționară a câmpului în care s-a înscris jocul capacităților creatoare; în jurul acestei deplasări s-au reinventat sintagmele, s-au născocit semnificații noi și uneori s-au purtat bătălii. Și din acest punct de vedere înțelegerea genialității cere o predispoziție contrarie față de obișnuințele noastre de gândire: nu trebuie să ne întrebăm, așa cum am avea tendința, ce realizare valoroasă justifică utilizarea calificării superlative, ce au făcut acei oameni, ca ei sau creațiile lor să merite să intre în
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
o predispoziție contrarie față de obișnuințele noastre de gândire: nu trebuie să ne întrebăm, așa cum am avea tendința, ce realizare valoroasă justifică utilizarea calificării superlative, ce au făcut acei oameni, ca ei sau creațiile lor să merite să intre în seria genialității. Într-un fel, invers față de disciplina noastră de utilizare a geniului, pentru ei cuvântul conta cu cât era mai puțin justificat. Utilitatea lui nu se măsura în capacitatea de a numi realizările efective, ci potențialitățile, forțele neexploatate, dorințele încă neîmplinite
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
era normal să fie așa, pentru că asta era misiunea lui: a face posibilă o literatură înainte ca ea să fie echipată cu instituțiile necesare funcționării ei. "Geniul de dinainte de geniu" e situația paradigmatică. Nu ai nevoie de o politică a genialității dacă deții "genii": strategia genialității nu e retrospectivă, de consacrare a ceea ce s-a făcut, ci prospectivă, de identificare a capacităților de creație. Ceea ce am încercat a fost să mă poziționez în așa fel încât să pot face vizibile tocmai
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]