741 matches
-
Bunica ieșind din mașină. Am pășit pe alee, printre capetele lor bătrâne încete, colcăind de gânduri, învinse, mâini pătate, miros de săruri vechi și de oală de noapte, domuri dure și descărnate sau, dimpotrivă, umflate, cu mușchii împletindu-se pe grumazurile fără guler, înnebunite de asalturile arșiței din Kansas sau ale înghețului din Wyoming și încordate de la corvezile din bucătărie, de la săpatul în Vestul Îndepărtat, de la comerțul făcut în Cincinnati, de la tăiatul vitelor din Omaha, de la distribuit, recoltat, afaceri laborioase, construite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
teutonă. Era dichisit ca de sărbătoare, cu jacheta scoțiană deschisă, strângând în fiecare mână mânerul unei genți de voiaj. Împrăștia frumusețe cu un fel de fierbințeală în albastrul ochilor săi, extraordinar; vedeai asta și pe obrajii lui, până în jos pe grumaz, o splendoare animalică. Mergea legănându-se tacticos, cu pantofii lui cu bot ascuțit ce pășeau pe scândurile pontonului, cu brațele atârnând de greutatea celor două valize, căutându-mă cu privirea în umbră. Nu l-am văzut niciodată mai frumos ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de imaginea acestuia aruncând clor pe țevile din Lima ca să înlăture rugina. Când Simon își punea fracul și mergea de la o oglindă la alta, îndoindu-și degetele ca să tragă de manșetele albe și împingând în față bărbia ca să-și elibereze grumazul puternic din cercul gulerului complicat, avea darul de a înviora întreaga atmosferă din jurul lui; mai mult - iar această impresie era vizibilă - decât guvernatorii care se presupuneau că au rezervată o astfel de calitate. Și întrucât avea această însușire deși nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fi mai bine să vă uitați la ea întâi? L-ai lovit pe tipul ăsta? m-a întrebat polițistul. A încercat să te lovească? A vrut, da’ nu m-a lovit. Între timp polițistul a observat că purtam frac, pentru că grumazul nu i se mai încorda acum de parcă era gata să ucidă pe cineva, și nu mai mijea ochii când mi s-a adresat. Eram îmbrăcat în haine de gentleman și deci nu se grăbea să riște. Ce s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Mildred a sărutat băiatul cu un sărut aproape adult și a căutat să-și coboare tivul peste picioare. — Ei, ce spui de noutățile noastre! m-a întrebat Einhorn cu asprime, întorcându-se către mine cu o mișcare rigidă în linia grumazului, în parte cu intenția de a teroriza pe cineva dar și covârșit de supărare, iar reprezentantul acela extraordinar al ființei sale, chipul său, zvâcnea cu un impuls ce izvora dintr-un loc lăsat neexplorat. S-a căsătorit Arthur? am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
lumina soarelui. Iată cum mă simțeam. Iggy venea și-mi ținea companie. În cameră se afla un scaun cu picioare scurte pe care ședea ore întregi fără să zică vreo vorbă, cu bărbia proiectată înspre piept, motiv pentru care avea grumazul încrețit și umflat, și cu pantalonii ținuți de niște șireturi de alpargatas, ca ale unui biciclist care își leagă manșetele pantalonilor ca să nu se încurce în lanț. Astfel ședea, cu capul plecat și cu ochii lui verzi cu pleoape inflamate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
seara îl ducea aproape până în pragul ușii și pleca acasă cu taxiul. Și, în timpul zilei, în fiecare oră aproape, aveau loc crize în care țipau și zbierau unul la altul - ea își gogona ochii și se cambra și își înțepenea grumazul iar el își pierdea cumpătul și uneori încerca s-o pleznească în timp ce fața i se schimonosea și dinții i se încleștau de furie. Nu reușise să își repare dintele spart din față, și datorită acestuia încă îl zăream pe vechiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aripile stacojii... și cred că adormisem la soare, când am simțit că trage cineva de hățul meu. Mă dezlegau ! Oare ce să însemne asta ? Parcă nu erau stăpânii mei. Da, chiar așa ! Erau doi străini. Unul îmi puse mâna pe grumaz și mă bătu ușurel. Ce mână moale avea ! Îmi scuturai coama , ca să-i spun că-mi place. I-aș fi răspuns, dar mi-am zis că nu se face să vorbesc cu străinii oricum ei nu-mi cunoșteau glasul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
hățul, dar degeaba ! Să-mi facă ce vor, nu mă ridic. Nu! Nu vreau ! Nu azi ! Nu ! Chiar și stăpânii mei au dat fuga din casă să-i întrebe pe străini de ce mă dezleagă ! Cel care-și lăsase mâna pe grumazul meu, răspunse: "Domnul are nevoie de el". Am auzit bine ?! Mi-am întors urechea spre el dar chiar așa spusese: "Domnul are nevoie de el". Hei, dar asta schimbă lucrurile. Visez sau chiar e adevărat ?! Însuși Regele (ce altceva putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
dar mi-era și frică. Oare ce va zice Regele? Poate că străinii se înșelaseră, regele vroia un cal. Ce-o să se întâmple cu mine ? Mergeam, dar începusem să mă las mai greu dus înainte. Cel care ținea mâna pe grumazul meu, mă îndemna : acuș-acuș, hai, aproape am ajuns. Mă uitam în jos, la colbul drumului, și-mi era tot mai frică. Apoi s-au oprit. Înțelesesem că am ajuns. Erau mulți oameni acolo, dar s-au dat cu toții deoparte să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
cu roiuri de licurici electrostatici, violenți, devastatori și pocnitori! Hai, Frați! Hai, Frați! Hai, Frați! De la Domnul nostru vă porniți, Zburați și ne scăpați! Îngerul îngână, țeapăn, vorbele, cu privirile întoarse înăuntru. Cuprins de frică, Dănuț își smucește capul din grumaz și înlemnește. O cunună, o împletitură vie de aripe, cu penele fâlfâinde, de nea, ca ale unei colonii arctice de goelanzi, paznici impunători ai ouălor din cuiburi, se materializase proteguitoare, pe circumferința grupului lor împresurat! Aromele fruste, ca de dafin
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
o boccea, un obiect rotund, ca o minge de fotbal, care se zdrobește de geamul dublu extradur, cu un troznet de bostan necopt, mânjind sticla cu o pată sângerie, întinsă, în vreme ce alunecă în jos, până sub streașină: Capul, retezat de sub grumaji, al agentului principal Mânecuță! Îngerul nu-și pierde cumpătul, instruindu-l pe Vierme: Privește pe drum, Boss! Nu sta prea aproape de fereastră! Ce vezi? Păi, nimic... Ba nu! Uite! Sunt trei cai și trei călăreți! Mascați, băi, să fiu eu
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Moby Dick! Fecioară prea-sfântă, am scăpat, oare? se roagă Fratele, nevenindu-i să creadă că toate presiunile și fojgăiala încetaseră. Poate că... Da! Poate, poate... Aș...! Da' de unde! Încetișor, fugar, ca o părere, caninii reci ai lui Dănuț îi caută grumazul, apoi urechea, apoi ceafa, tatonând. S-a transformat! Fir-ar... Îl am pe ditamai Contele Ugolino, pe deasupra! se contorsionează sechestratul, ca un șarpe, încercând să-și elibereze o mână, pentru a se putea împotrivi destinului. Nici o șansă! Povestea se încheie
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
străbătea întinsa, plictisitoarea câmpie de sud. Nici n-aveau termen de comparație, și chiar dacă ar fi avut nu le-ar fi stat mintea la așa ceva. Le era indiferentă ca și calului, căruia Lung îi atârnase un sac cu iarbă după grumaz și mesteca răbdător în așteptarea stăpânului, în spatele gării, unde drumul se termina în fața celor două trepte ale scării de piatră ce ținea cât toată lungimea clădirii. Lung gândea la ziua aceea când venisem pentru prima dată în așezările din partea locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
una din metropolele Europei. Lung își înflorase biciul în ajun cu petale de postav colorat, anume pentru primirea mea, și gătise asemeni harnașamentul, care astfel nu se mai vedea că era învechit și ros, mișcând lejer pe crupele, spinarea și grumazul calului care recunoștea în Lung singura autoritate asupra sa, și-l vedea stăpânul naturii. Lung simțea asta și plesnea biciul alături, atingând foarte rar spinarea animalului iar atunci cu reținere, iar actul era săvârșit cu satisfacția abia vizibilă a unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
pământ; acum nu mai era a lui. Trecu la grajdul primăriei să-și mângâie caii, cei doi ce-i erau dați în grijă. Aveau ochii mari, umezi, lui i se păreau omenești, înțelegători; se sprijini cu mâinile și fruntea de grumazul unuia din ei și rămase așa câteva minute, în dunga de lumină a soarelui ce pătrundea prin ferestruica pătrată de deasupra. - „Ce știți voi?” - vorbi mângâind fruntea răbdătoare a calului, ce știți voi ce înseamnă să fii om!” Apoi plecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
facem Crăciunul împreună”, gândi. Crezu și nu crezu gândului, o scrisoare trimisă pentru asta își tot aștepta - acum inutil, își spunea - răspunsul, pentru că era prea târziu. Deodată însă - atunci?, în altă zi? - o sanie, trasă de doi cai purtând deasupra grumajilor o arcuire sonoră de zurgălăi, ca-n secolul trecut până spre sfârșitul deceniului cinci din vremea noastră, - o sanie, spun, lunecă pe drumul de comună al marii câmpii (unde o fi găsit sania asta?), amândoi încotoșmănați în șube, Lung cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
GEORGESCU, CHRISTINA, Gramatica limbii române. Sinteze. București, Editura Semne’94, 1995, 184 p. [92] GEORGESCU, SORINA, între normă și pluralitatea soluțiilor, Tribînv, 6, nr 273, 1995, 6. [93] GHENCEANU, VASILE RADU, Cartea literelor mari / V. R. Ghenceanu ; grafica: Mayer Ida Grumaz, - Ed. a 3-a rev. - Baia Mare: Gutinul, 1995 (Imprimeria De Vest) [94] GHIȚĂ, ANDREEA, Test grilă de limba română pentru candidații la facultățile umaniste, LLR, 24, NR3-4, 1995, 51-54. [95] GHIȚĂ, IULIAN, Sinteze și exerciții lexicale, lingvistice și stilistice. (în
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
București, Editura Didactică și Pedagogică, 2000, 128 p. [50] GAVRILĂ, CAMELIA, MARIANA, CHIRILĂ, Provocările textului literar. Repere în abordarea didactică a literaturii, Editura Spiru Haret, Iași, 2000. [51] GHENCEANU, VASILE RADU, Cartea literelor mari / V. R. Ghenceanu ; [grafica: Mayer Ida Grumaz] - Ed. a 4-a rev. - Baia Mare, Gutinul, 2000. [52] GRIGORAȘ, IULIAN, Texte și exerciții, pentru citire - scriere, lectură și comunicare, clasa I / Iulian Grigoraș, Liliana Iordăchioaia, Cristinel Iordăchioaia, - Iași, Editura Spiru Haret, 2000. [53] IANCU MARIN, Limba și literatura română
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
al personajului feminin, plin de culoare și fără perdea, cel mai viu, autentic și pitoresc din cadrul Povestirilor din Canterbury: măi ghiujule, buhai bătrân, mișele, lovi-te-ar o lungoare, trăsni-te-ar din senin cu foc și fier, frângeți-ai grumazul scofâlcit, călca-te ar de moșneag, derbedeu, tontul de bărbat, om tehui, nevolnice, scârbavnice hârdău, netot, caracudă, zurliule, ciufut, bată-te-ar năpasta, nebune, măi papă-lapte, lua-te-ar benga să te ia etc. Scena domestică reînviată de târgoveață aduce
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cele șapte -/ și ea pe cele mai semețe/ Le întrecea în frumusețe,/ Purtare și drăgălășie,/ și drămuită voioșie,/ Iar gingășia ei - minune.../ [...] Chip hotărât și vitejesc/ Vădea, și port și mers crăiesc.”649 Desăvârșirea fizică este de netăgăduit: „și ce grumaz de nea curată/ Avea, fără de nod sau pată/ Să-i strice farmecul: alb-crin,/ Drept, neted rotunjit și lin,/ Nici scobituri, nici os ieșit,/ Ci-ntradevăr desăvârșit.”650 Albul domină un portret desprins parcă dintr-o pictură murală: „Umeri rotunzi și dalbi
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
ca mânzul de zglobiu/ și ca o coțofană guraliu./ În timp ce behăia cântând, la gât/ Guși lungi de piele-i bâțâiau urât.../ Ce-a zis în sine Mai doar Domnul știe,/ Văzându-l în izmene, cu scufie/ Pe cap și cu grumazul scofâlcit;/ Socot că nu i-a prea prețăluit/ Îmbrățoșarea...” 892 Viața domestică pare a urma cursul prefigurat de nunta celor doi, femeia este obedientă și nu își exprimă, în nicio manieră, gândurile, sentimentele, dorințele, cel care se evidențiază mereu fiind
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
trei ori. Cuplajul (15-20 secunde) Tehnica Închiderii Întărește meridianul central. Acesta, avînd rolul de a trimite energie În partea superioară a corpului, lucrează În tandem cu meridianul guvernator, cel care trimite energie coloanei vertebrale. Cele două meridiane se Întîlnesc În spatele grumazului. Metoda Cuplajului concetează cele două meridiane, realizînd o punte Între energii, Între partea din față și cea din spate a corpului și Între cap și tors. Îmbunătățește coordonarea și stabilizează toate energiile, inclusiv cele ale aurei care vă Înconjoară. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
atitudini funciarmente morale. "E poate absurd, însă m-am obișnuit să n-am orgoliu și nu-mi atribui darurile ce mi se acordă." În chip contrastant, autoportretul liric supradimensionează eul demiurgic "(...) zămislit ca-n basme / cu șapte frunți și șapte / Grumazi și șapte țeste", un sine neînțeles de egoul obișnuit, căruia i se substituie miraculos, generând impresia stranie că "altcineva scrie cu mâna mea, și poate să scrie uneori chiar foarte frumos, și din această pricină nu-mi atribui nici un merit
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
tatăl și fiul. Acesta își însoțește mama pe post de „braț înarmat”, gata să intervină la comandă. Așa se dovedește apt de acțiune în preajma Dornelor, cînd le iese în cale un individ cam nesocotit la vorbe. „Munteanca a bătut în grumazul calului cu capătul frîului și a trecut repede înainte, cu obrazul întors spre Gheorghiță și lepădîndu-i o poruncă: -Trage baltagul și pălește-l. De glasul ei uscat și otrăvit, atît feciorul cît și străinul s-au spăimîntat. Gheorghiță a pus
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]