1,188 matches
-
veninoși. Cu mănușa pe mână, a întins o bucată de carne printre gratiile coliviei. Vulturul și-a întins capul și a luat-o. A mai încercat o bucată, iar el s-a suit pe brațul ei cu acel fâșâit aproape imperceptibil al aripilor sale desfăcute care e atât de înspăimântător în sine, acel umăr ridicat cu forța sa avântată și vârfurile aripilor cu subțioara ruginie de înger al morții sau cu adâncitura aceea profundă din interiorul aripii. Ghearele lui se agățaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de-o parte și de alta a gurii. Thea își bea cafeaua, îmi spunea să mă fac bine, își punea sombrero-ul cu bănuți de alamă, și pleca să ia caii. Eu ieșeam și mă uitam cum încalecă. Cu o imperceptibilă îngreunare a trupului ei plin de încredere, se așeza în șa. Nu mă mai întreba dacă nu vreau să stea cu mine, ci doar îmi recomanda să fac o plimbare după amiaza. I-am spus că o să mă străduiesc. Moulton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ușor. Când începe să plângă, bujorii din obraji încep să i se închidă la culoare și continuă până sub ochii care păreau atât de încărcați de iubire prima dată când i-am văzut în Acatla. Trăsăturile i se ridică aproape imperceptibil pe suprafața feței, de parcă ar avea sânge javanez sau sumatran. Am stat acolo rănit și reconfortat în timp ce ea plângea. La unele femei plânsul nu e decât o prelungire înverșunată, dar la Stella e momentul adevărului. Știa că nu e cazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
noutate oarecum fascinantă. — Ah, scuzați-mă, a sărit locotenentul și i-a întins doamnei Silsburn pachetul de țigări. — Nu, mulțumesc, nu fumez, a replicat iute doamna, aproape cu regret. — Soldat? mi s-a adresat locotenentul, întinzându-mi pachetul după o imperceptibilă ezitare. Mi-a plăcut că mi-a făcut oferta, care însemna o mică victorie a curtoaziei asupra rangului, dar am refuzat țigara. — Îmi dați voie să văd chibriturile? i-a cerut doamna Silsburn cu o voce timidă, aproape de fetiță. — Astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
brațului, dintr-o parte. Seymour se plasa chiar în fața zonei cruciale și lovea direct - o mișcare foarte asemănătoare cu loviturile lui urâte și abominabil de defectuoase de la ping-pong sau de la tenis - iar mingea vâjâia deasupra capului său, cu o aplecare imperceptibilă din partea lui, atingând direct ținta. Dacă încercai să-l imiți (fie în particular, fie sub zeloasele lui instrucțiuni personale), ori te trezeai eliminat din joc, ori blestemata de minge te pocnea drept în față. La un moment dat, nimeni din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
Maria stă încă în aceeași poziție, cu tîmpla lipită de pieptul lui Mihai, culcată pe brațul lui stîng care i-a cuprind umerii, răsfățată de degetul mare al bărbatului, adîncit în părul ei, mișcîndu-se de două ore încet și ușor, imperceptibil aproape, dîndu-i senzația unei dezmierdări pe care n-a mai simțit-o vreodată. Cred... se trezește ea vorbind, fericită că poate împărtăși gîndul care o frămîntă cred că deja divizarea a început; întîi în două, apoi, în patru... și pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
li se oferea. Lucrau deja de câțiva ani pentru mine și gândul că vreuna dintre ele s-ar putea să se mărite m-a preocupat destul de mult până când mi-am dat seama, punând cap la cap o serie de semnale imperceptibile dar repetate, că erau de fapt două fericite lesbiene care se potriveau de minune. Astăzi trecusem, cu fiecare din ele separat, prin demersul dureros de a le informa cu privire la divorțul meu: am sesizat că erau deja la curent cu situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
un cumplit sentiment de vinovăție. — În fond, nici nu cred că trebuie să faceți atâta caz de chestia asta, am spus. Antonia scoase un sunet nelămurit. Palmer mă fixa în continuare cu privirea lui rece și dădu din cap aproape imperceptibil. Se făcu liniște. — Cred că ar fi bine să plec, am spus. I-am adus Antoniei inventarul mobilierului. Am aruncat hârtia pe jos și am dat să mă ridic. — Stai puțin, Martin, spuse Palmer cu o voce care mă făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ridicat îl ținuse adunat, îi cădea acum pe umeri în bucle grele de un auriu patinat. Nemachiată, părea mai bătrână, mai palidă, dar fața ei era blândă, vie, maternă, ochii ei căprui mă urmăreau întruna, gura mare, mobilă, expresivă, zâmbea imperceptibil. De partea cealaltă, Palmer - calm, relaxat, uluitor de curat - arăta, în halatul său brodat și cu acel cap mic și îngrijit, ca un împărat anonim, dar puternic, dintr-un mozaic bizantin. Prin despicătura halatului i se vedea un picior lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
privirea lui Honor, peste capul lui Palmer. Atunci am schimbat între noi un mesaj și, concomitent, mi-am spus că este probabil cel din urmă. N-a fost doar o părere; a făcut un semn negativ dintr-o mișcare aproape imperceptibilă a capului, iar apoi peste ochii ei s-a lăsat o perdea. Era un gest de rămas-bun, hotărât și autoritar: când l-am primit, cuprins de durere, am știut cu certitudine că nu-i spusese fratelui ei nimic despre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și ai ales. M-am aplecat către ea. — Am făcut ceea ce trebuia, am zis, iar glasul Îmi oglindea lipsa de convingere. În clipa aceea, mă disprețuiam. Rachel scutură Încet din cap. Stătuse atât de nemișcată, Încât chiar și această mișcare imperceptibilă fu un șoc. — Asta nu e adevărat. Nu era treaba ta. Vocea Îi suna detașată, de parcă vorbeam despre alte două persoane pe care abia de le cunoșteam. — La Început, tu ai fost cea care mi-a cerut să mă implic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
necesară singurătății ei. În timp ce mergea, pentru că întotdeauna, în aceste tainice vizite nocturne, colinda prin toată casa, începu să se gândească la George. Se întreba dacă George va veni la ea să-i vorbească, așa cum făcea uneori. Zi de zi simțea imperceptibila mișcare a ceva ce-l separa pe George de ea. Poate că era senzația ei de bătrânețe, absolut de neconceput, și totuși atât de aproape. La un moment dat îl pierduse pe George, apoi îl regăsise. Dar de astă-dată va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
brabeți murdari vânători de muște, se topiseră și ele printre frunzele ofilite a doi-trei-patru copăcei fumurii, schilavi și găunoși, ca niște avortoni vegetali, salvați miraculos de la tăiere, de veșnica birocrație indolentă și coruptă, a edililor municipalității. Murise până și vibrația imperceptibilă, inerentă și perpetuă, de fond, a asfatului încins, engrama orchestrală ultimă, universal recognoscibilă, a spațiului conglomerat urban, dătător de oarecare siguranță personală ușor schizoidă, într-un refugiu în egală măsură haios și abject, al unei civilizații de la început și până la
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
la infinit... Pentru a demonstra acest lucru, Lucrețiu postulează clinamenul, așa cum Kant va recurge la postulatele rațiunii pure practice: ca un argument necesar, a priori, pentru a justifica posibilul, deci realul, are loc o declinație. Cum? în mod insesizabil, ușor, imperceptibil. Să nu ne imaginăm vreun unghi drept, precis, casant, nu, ci un suflu, un capriciu deci, fără altă rațiune decât natura însăși a atomilor: se constată existența în ei a forței de greutate, desigur, dar și a unei energii proprii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
eliberă gura și ea șopti, la capătul puterilor: ― Erau chiar în spatele meu. Doi bărbați. Cred că v-au văzut și au fugit. Gosseyn analiză incidentul. Ca orice eveniment ce survenea în spațiu-timp, aceasta implica o mulțime de factori inobservabili sau imperceptibili. O tânără femeie, diferită de toate celelalte tinere femei din univers, țâșnise înnebunită dintr-o stradă laterală. Groaza ei era adevărată sau simulată. Mintea lui Gosseyn elimină varianta inocenței și aprecie că respectiva aparență de groază era simulată. Își și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
lipsită de viață, examina mașina. Aceasta sfârâia și zumzăia. Ca multe altele era dotată cu niște tuburi electronice speciale. Acestea erau necesare controlării vitezei motoarelor invizibile, amplificării unei anumite rezonanțe proprii profunde, convertirii energiei, cronometrării modificărilor survenite într-un proces imperceptibil, precum și în vreo sută de alte activități, dificil de spus care. Unele tuburi străluceau de o lumină vie în fundul orificiilor practicate în cutia de plastic cu muchii rotunjite. Altele, el o știa, mult prea sensibile pentru a fi expuse unor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
ea, gândindu-mă că ei se vor mulțumi doar s-o închidă până la atacul anti-Venus. Dar Crang mi-a spus, acum câteva minute, că X și cu Thorson au ceva de gând în legătură cu tine. Se opri. Cu degete care tremurau imperceptibil, scoase din buzunar o cutioară de metal. O deschise și, apropiindu-se de Gosseyn, i-o întinse. Gosseyn privi cu curiozitate cele douăsprezece pilule albe. ― Ia una ― îi zise Prescott. Gosseyn bănuia ce va urma, dar se supuse și luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
nebunie n-a fost acceptabilă din punct de vedere non-A. Va trebui să inventezi o altă poveste. "O poveste!" gândi Gosseyn; și-l privi pe Prescott, îl privi cu adevărat, cum s-ar zice, pentru prima oară. Ochii celuilalt, imperceptibil îngustați, îl supravegheau. Una dintre mâinile lui alunecă nevinovat către arma din buzunarul drept al hainei. Probabil într-o mișcare reflexă; nici el nu spera cu adevărat să reușească, căci Gosseyn îl devansă, fără nici o dificultate. ― Aș îndrăzni să afirm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
străbătut de un firicel roșu - gâtul unei femei care nu mai era tânără, pse care se iveau deja două linii orizontale, ușoare, dar care peste câțiva ani aveau să fie două riduri rușinoase și profunde. Rămase privind gâtul alb și imperceptibilele linii orizontale, linia verticală de sânge, și se gândi că trebuia s-o facă și pentru a o salva, pentru a o Împiedica să devină o hoașcă ramolită ca mama ei, pentru a o salva de la trădare, de bătrânețe, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
adunați pe patru rînduri, pe scările intrării oficiale, privesc obiectivul aparatului de fotografiat. Cele aproape trei zeci de chipuri de elevi În pragul absolvirii liceului par niște flori albe la capătul tulpinilor negre, siluete suple, Îmbrăcate În uniforme - se clatină imperceptibil, nesigure, sub năvala luminii intense, incandescente. Unii dintre ei sînt prezenți, afișează zîmbete spontane, Încărcate de diverse emoții; alții par că Își trăiesc inerți absența - poate un moment neinspirat de turpitudine sau poate furați de cine știe ce gînduri sau poate pur
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
iarbă fără suflare, ca niște mirese virgine, așteptînd să ni se Întîmple ceva de negîndit. Ziua Începe să se scurgă din ce În ce mai greu, Îmi verific ceasul de cîteva zeci de ori, dar, În mod surprinzător, arată aproape aceeași oră. Mă Întorc imperceptibil, privesc pajiștea plină de leșuri cu ochi mari, aerul pare mai transparent decît de obicei, pentru că nu-l mișcă nimic. Totul e Încremenit. E atît de liniște, deodată vîntul s-a oprit, deși pe deasupra aleargă nori urîți, Încît la răstimpuri
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
acum, piața rămîne deschisă, deși forțele de ordine sînt prezente. În momentul În care Supremul Își Începe discursul, În jur de 10.000 de bucureșteni, Împodobiți de oamenii propagandei cu pancarte și avînd pregătit un set de lozinci, se clatină imperceptibil nu atît din pricina vremii de iarnă, În mod surprinzător plăcută, cît pradă acelorași vechi sentimente : dezgust și furie. Doar că sentimentele nu mai sînt la fel de bine ascunse ca În alte rînduri. Veștile de la Timișoara funcționează În regim de gaz pe
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Cioran, acum la vârsta maturității, este că generația lui s-a jertfit în zadar, pentru „un destin condamnat, comun, lamentabil și evident netragic“15. Sceptici întrucât „așteaptă puțin de la soartă“, românii cad „sub cumpăna vremii“ aproape natural și în mod imperceptibil. Și experiența lui Cioran este emblematică pentru acest destin. Revolta lui s-a convertit, treptat, în scepticism. Revolta tânărului Cioran și scepticismul din anii maturității sale își au originea în aceeași viziune maniheist-romantică cu privire la România, adică țara întârziată de la Dunărea
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
cumulativ. El se amplifică pe sine însuși; totul se petrece ca și cum el ar ridica încetul cu încetul masa prețurilor și activităților economice până la un moment în care, în sens invers, se pornește să opereze în vederea unei scăderi generale a lor, imperceptibilă, lentă, dar îndelungată". Fernand Braudel, Timpul lumii, Editura Meridiane, București, 1989, vol. I, p. 90. 171 Mises o spune foarte clar: Ceea ce deosebește țările capitaliste moderne de cele ale epocii precapitaliste, precum și de națiunile subdezvoltate din zilele noastre, este volumul
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
înecată reală, care plutește odată cu scugerea valurilor. Imaginea ține mai mult de registrul imaginarului primitiv 231. Astfel, pentru imaginația poeților de pretutindeni, toate apele se ofelizează, iar ființele se lasă în voia lor, simțind că se sting lent, ca mișcările imperceptibile ale heleșteului pe care plutește nevinovata fecioară. Prin fluiditatea-i debordantă pe care am mai remarcat-o, d-na T. ofelizează existența celor din jur, mai ales iubirea și gândurile lui Fred Vasilescu. Ar fi o inedită explicație pentru enigmaticul
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]