1,158 matches
-
Orientarea "substantivistă" este reluată în special de Marshal Sahlins 11 în studiul "societăților primitive", pe care le situează la antipozii sistemelor socioeconomice "capitaliste" și din care face din start emblema "societăților de abundență": schimburile s-ar subordona unor logici absolut ireductibile la căutarea unui interes "economic". Când își revizuiește poziția angajându-se mai profund în critica "utilitarismelor" (formaliste, funcționaliste, marxiste), Sahlins 12 încearcă să reînscrie logica practicilor într-o ordine culturală (simbolică) determinantă pentru fiecare societate: o poziție care îl conduce
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
repetat la infinit al interdependenței. Această mediere prin definiție internă și externă este, după cum o cere funcția ei, obiectul unui proces, totdeauna original, de fabricare și de fondare în care actorii privesc situațiile specifice în care se află ca fiind ireductibile. Este deci important ca observatorul să nu abordeze globalizarea piețelor pornind de la universul său propriu, nici exclusiv în logica unor centre dominante și, prin urmare, să nu proiecteze asupra microcosmurilor și a lumilor, apropiate sau îndepărtate, imaginea de marionete manipulate
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
un statut determinant în raport cu celelalte domenii de activitate socială. Respingerea acestui economicism se manifestă foarte adesea sub forma refuzului de a lua în considerare schimbările economice în conceptualizarea problematicilor și a metodelor de cercetare. Această poziție echivalează cu postularea autonomiei ireductibile a socialului sau a unui sector oarecare al acestuia (activitatea artistică sau culturală, de exemplu) față de sfera economică. Ea se condamnă în acest fel la rigidizarea dihotomiei clasice economie / social și la baricadarea în ficțiunea din ce în ce mai fragilă a unor universuri
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
culturalizare a provinciilor, traducând în românește lucrări educative și religioase. Întors acasă în 1811, din anul următor este profesor la Seminarul Episcopiei Ortodoxe din Sibiu. Ostilitățile pe care le suportă în special din partea episcopului Vasile Moga, pe fondul unui conflict ireductibil între obtuzitatea clerului tradiționalist și deschiderea inițiativelor unui vizionar, vor culmina cu destituirea din profesorat în 1815 și compromiterea sa morală și politică în fața autorităților transilvănene și a Curții Aulice. Oportunitatea de a se angaja ca preceptor în casa din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287757_a_289086]
-
înlocuit cu "marele reportaj" făcut în grabă și alert al televiziunilor. Noua noastră neatenție optică datorează nu puțin revoluției din telecomunicații și transporturi. Odată cu suprimarea distanțelor, se pierd atât sentimentul de întindere teritorială cât și sensul trăit al realului, al ireductibilei exteriorități. Totul devine accesibil, repede și fără efort. Pictura este lentă, informația, rapidă. Era vizuală, pe pânză, scurtează timpul cu ajutorul rășinilor vinilice și acrilice de sinteză, care nu sunt altceva decât apă, culori simple și expeditive. Așa vrea videosfera fluidă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
structurată tocmai pe ideea de formă. În sociologie, desigur, acest tip de abordare are cea mai bună reprezentativitate prin teoriile structuraliste. Teoriile morfologice (numite și științe morfogenetice sau ale complexității, care presupun că lumea înconjurătoare are o natură extrem de complexă, ireductibilă la elemente simple, "atomice") pe care mă sprijin în acest demers sunt cele ale fractalilor (Benoît Mandelbrot), catastrofelor (René Thom), haosului și atractorilor stranii (David Ruelle, Floris Takens) și structurilor disipative (Ilya Prigogine). Aceste teorii de dată relativ recentă conturează
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
de input din mediul extern pentru a se forma și stabiliza. Teoriile morfogenetice prezentate scot în evidență mai multe principii fundamentale comune: a) principiul independenței formei în raport cu materia; b) principiul holist potrivit căruia formele sunt nu numai autonome, ci și ireductibile la suma părților lor componente; sau, altfel spus, autonomia formelor și comportamentul acestora nu sunt influențabile de comportamentul sub-ansamblelor din care acestea se compun; c) principiul vitalist (în special la Thom și Prigogine), potrivit căruia organismele vii sunt în mod
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
suma părților lor componente; sau, altfel spus, autonomia formelor și comportamentul acestora nu sunt influențabile de comportamentul sub-ansamblelor din care acestea se compun; c) principiul vitalist (în special la Thom și Prigogine), potrivit căruia organismele vii sunt în mod fundamental ireductibile la procesele fizice și chimice dezvoltate în organismele respective (de unde deducem, printre altele, că "vitalismul" se află într-un raport de contradicție cu "mecanicismul"); d) implicit, spiritualismul, prin care se face o distincție de natură (nu de grad) între spirit
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
trebuie să ne fie ghid în viața care ne va scoate în față noi provocări.Creativitatea fiecăruia este unică și de neînlocuit, de aceea, în confruntarea universală, prin diversitatea provocărilor, adultul OM trebuie să știe a-și aduce aportul său ireductibil, original. Îmbogățind comunitatea în care activează, el dă măsura personalității și a capacităților definitorii, exprimînd critic (conștientizare, evaluare) prin prisma experiențelor încercate. Capacitatea de a traduce aceste rațiuni potrivit propriei originalități, propriului chip spiritual, a propriei personalități, adică în mod
Apogeul by Ovidiu Ciumașu () [Corola-publishinghouse/Science/878_a_1814]
-
se produc în raporturile noastre cu diverse medii colective, adică, în definitiv, prin transformările acestor medii, fiecare în parte și luate în ansamblu. Se va spune că e straniu că aceste stări cu un caracter atît de frapant de unitate ireductibile, amintirile noastre cele mai personale, rezultă din fuziunea atîtor elemente diverse și separate. Mai întîi, dacă ne gîndim bine, această unitate se descompune într-o multiplicitate. S-a spus uneori că într-o stare cu adevărat personală de conștiință regăsim
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
durată socială trăită, ele fac să încapă o întindere mai mare sau mai mică de timp reprezentat. Între ele există, bineînțeles, mari diferențe în această privință. Cu totul alta este interpretarea psihologilor, care consideră că există tot atîtea durate diferite ireductibile una la alta cîte conștiințe individuale, fiindcă fiecare este un fel de flux de gîndire care se scurge cu propria mișcare. Dar, în primul rînd, timpul nu se scurge: el durează, subzistă, așa cum și trebuie, căci, altfel, cum ar putea
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
trei județe (Dolj, Gorj și Mehedinți) ca urmare a „comunicării“ geografice dintre bălțile respective este forțată. Ambele soluții au aspecte neclare, care trebuie limpezite și aprofundate. Probabil că nu e obligatoriu ca toate toponimele, într-adevăr foarte apropiate fonetic, dar ireductibile la o formă originară, să provină din aceeași bază. Blahnița și Blașnița sunt explicate plauzibil de Drăganu și Iordan, iar Blatnița este dedusă corect de Bolocan. N-ar fi primul caz de confuzie paronimică între numele de locuri. Botiza Este
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
societăți devine posibilă exprimarea și reprezentarea vizuală a realității ultime a divinității -, factura sacră a simbolului asigurându-i acestuia și o serie de conotații ontologice, legate de existența însăși a omului. De altfel, caracterul sacru reprezintă o trăsătură unică și ireductibilă a simbolurilor, după cum o demonstrează și Mircea Eliade 122, diversitatea posibilităților de reprezentare vizuală a sacrului fiind condiționată de formele specifice de manifestare ale acestuia în cadrul fiecărei culturi în parte. Iată, de plidă, cât de bogat este simbolismul reprezentărilor sacre
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
nu se poate prevedea și legea eredității n-o poate lămuri. Genialitatea nu se moștenește și nu se reproduce în urmași. Adesea, dimpotrivă, geniul consumă atâta energie spirituală încât urmașilor nu li se transmite nici măcar o inteligență mijlocie. Geniul e ireductibil la un factor comun. Pentru cei vechi el nu constituia o problemă de dezlegat. Enigma geniului și-o explicau printr-un adaos de putere supranaturală în omul ales, printr-o inspirație divină. Antichitatea considera pe artiști profeți ai zeilor. în fața
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
orice colt de stradă. În nuditatea sa dezolantă, în strălucirea sa moartă, el este insesizabil. Dar însăși această dificultate dă de gândit. E probabil adevărat că fiecare om rămâne pentru noi un necunoscut și că există întotdeauna în el ceva ireductibil care ne scapă, dar, practic, îi cunosc pe oameni și îi recunosc după purtarea lor, după totalitatea faptelor for, după consecințele pe care trecerea lor le suscită în viață. Tot astfel pot, practic, să definesc toate aceste sentimente iraționale care
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
de mâine, când întreaga lui ființă ar fi trebuit s-o refuze. Această revoltă a cărnii e absurdul. O treaptă mai jos și iată înstrăinarea: a-ți da seama că lumea e "opacă", a simți cât de străină, cât de ireductibilă ne este o piatră, cu câtă intensitate ne poate nega natura un peisaj, în adâncul oricărei frumuseți zace ceva inuman, și aceste coline, blândețea cerului, linia copacilor își pierd, dintr-o dată, sensul iluzoriu în care le înveșmântăm, mai depărtate decât
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
că ea este adevărată, și tot așa la infinit." Acest cerc vicios nu-i decât primul dintr-o serie în care spiritul ce se apleacă asupra lui însuși se pierde într-o rotire vertiginoasă. Tocmai simplitatea acestor paradoxuri le face ireductibile. Oricare ar fî jocurile de cuvinte și acrobațiile logicii, a înțelege înseamnă, înainte de orice, a unifica. Dorința profundă a spiritului, chiar și în demersurile sale cele mai evoluate, se întâlnește cu sentimentul inconștient al omului în fața universului său: ea este
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
pe care totuși trebuie s-o port singur. Ajuns la această cotitură, nu pot concepe ca o metafizică sceptică să se alieze cu o morală a renunțării. CONȘTIINȚA ȘI REVOLTA SUNT REFUZURI CONTRARE RENUNȚĂRII. DIMPOTRIVĂ, LE ÎNSUFLEȚEȘTE TOT CE-I IREDUCTIBIL ȘI PASIONAT ÎNTR-O INIMĂ OMENEASCĂ. TREBUIE SĂ MURIM NEÎMPĂCAȚI ȘI NU DE BUNĂVOIE. SINUCIDEREA ESTE O IGNORARE. OMULUI ABSURD NU-I RĂMÂNE DECÂT SĂ EPUIZEZE TOTUL ȘI SĂ SE EPUIZEZE. ABSURDUL ESTE ÎNCORDAREA LUI EXTREMĂ, ACEEA PE CARE O
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
se producă o mutație, care să vizeze luarea în considerare a mai multor niveluri de Realitate deodată și, în același timp, a unității care le traversează. Deși nu se supune niciunei raționalizări, sacrul este rațional. Înțeleasă ca prezență a ceva ireductibil în lume, problema sacrului nu poate fi ocolită în niciuna dintre abordările raționale ale cunoașterii. Astfel, "suntem întotdeauna obligați să ne referim la sacru în vederea elaborării unui studiu coerent despre Realitate" (B.N., 2002b, p. 44). Într-un univers în care
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
de bypass arterial sau înlocuiri vasculare cu artere/vase artificiale - din materiale protetice sau materiale biologice. Procedee de asistare circulatorie sau transplantarea cardiacă sunt alternative viabile tratamentului medical ajuns la limita eficienței pentru afecțiuni miocardice cu disfuncții severe - insuficiență cardiacă ireductibilă. Din punct de vedere istoric, începuturile chirurgiei cardiace se află în urmă cu peste 100 de ani când Rehn suturează cu succes o plagă cardiacă (1899). Perioada modernă a chirurgiei cardiace începe la 6 mai 1953, când John Gibbon efectuează
Tratat de chirurgie volum VII. Chirurgie Cardiovasculară by Irinel Popescu, Radu Deac () [Corola-publishinghouse/Science/92063_a_92558]
-
DEZVOLTAREA CHIRURGIEI CARDIOVASCULARE Ion Făgărășanu (1900-1987) are contribuții importante în domeniul cardiovascular. Ca prioritate este primul în țară care a operat sindromul Leriche (Chirurgia, 1956, [3]). Efectuează numeroase studii asupra anginei pectorale. Realizează ligatura venei cave inferioare în insuficiența cardiacă ireductibilă (1957). Introduce la București și Timișoara primele proteze vasculare din Dacron din România (Chirurgia, nr. 5, 1950). Scrie numeroase monografii privind istoricul chirurgiei din România [2]. Ion Țurai (1907-1970, n. București) efectuează prima ligatură a unui canal arterial în România
Tratat de chirurgie vol. VII by RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92064_a_92559]
-
inalienabil al artei, întrucât, dacă în știință sau în filosofie prioritatea unei descoperiri sau a unei idei este categorică și constrângătoare, în creația estetică ceea ce complică situația unei eventuale anticipații este, fără îndoială, originalitatea de ansamblu a unei opere, componentă ireductibilă a înseși valorii sale. Întrucât, în ultimă instanță, în artă ceea ce contează și se impune definitiv este prioritatea valorii și nu valoarea priorității. Numeroasele discuții care au urmat apariției cărții lui Edgar Papu au adus importante clarificări, parte din ele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289046_a_290375]
-
sursă naturală de putere. Prin urmare nu putem deduce autoritatea legii dintr-o sursă naturală de putere, dar nici dintr-un contract pentru că atunci trebuie să explicăm de unde provine această autoritate. Realiștii cred că noțiunile de normativitate sau autoritate sunt ireductibile și că încercarea de a le explica este o greșeală. Potrivit concepției realiste, obligația există pur și simplu, este parte a naturii lucrurilor. Noi trebuie să presupunem că anumite acțiuni sunt obligatorii prin ele însele 129. Unele acțiuni sunt drepte
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
însele 129. Unele acțiuni sunt drepte în mod intrinsec. Iar dacă acest lucru este adevărat, atunci nu are rost să întrebăm de ce suntem obligați să le facem. Prichard în eseul lui Se bazează filosofia morală pe o greșeală? susține caracterul ireductibil al normativității 130. El crede că nu are niciun sens să întrebăm de ce ar trebui să fim morali. La această întrebare s-a răspuns în istoria filosofiei morale într-una din următoarele variante: fie pentru că acest lucru este în avantajul
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
și șovăie sau nu poate decât să confirme judecățile acesteia și să-i sporească puterea de discernământ. * * * Unii filosofi au susținut, mai recent, că opoziția dintre întemeierea kantiană și întemeierea utilitaristă a îndatoririlor morale nu ar fi una fundamentală și ireductibilă. R.M. Hare se întreabă, bunăoară, dacă nu cumva Kant ar fi putut fi un utilitarist și argumentează în favoarea unui răspuns pozitiv la această întrebare. Axa argumentării sale o constituie teza că atât Kant și cei care l-au urmat, cât
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]