754 matches
-
Universitatea din Iași. Tot în 1882 este ales membru corespondent al Academiei Române. L. s-a remarcat ca filolog îndată după publicarea studiului Limba română vechie și nouă. Tălmăcirea românească a scrierilor lui Oxenstiern (1873), unul dintre textele reprezentative ale orientării junimiste în probleme de limbă. Plecând de la principiile unui pozitivism lingvistic de esență neogramatică, s-a arătat preocupat de aflarea unor legi fonetice, morfologice și sintactice ale limbii noastre. De mare ajutor i-au fost cunoașterea istoriei limbii române și a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287740_a_289069]
-
erau forța expresivă și plasticitatea, proprii numai cuvintelor din limba veche, nu și neologismelor. Recomandând îmbogățirea limbii literare prin cuvinte din graiul popular, el arăta o deosebită prețuire față de scriitorii care o foloseau. Consecvent acestor principii și condus de ideea junimistă a unei educații în spirit național, a alcătuit în 1882 și o Carte de citire, cuprinzând texte vechi românești. A demonstrat un deosebit interes față de istoria și tradițiile poporului român, ceea ce i-a permis să încadreze folclorul literar într-un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287740_a_289069]
-
cunoscător al literaturilor clasice, a practicat o critică doctă, profesorală, analitică, subminată însă de lipsa de gust. La 1868 și-a început în „Federațiunea” seria articolelor critice. Curând se angajează însă într-o polemică dură cu Titu Maiorescu și gruparea junimistă, dispută reluată peste două decenii și din care a ieșit categoric înfrânt. Principalele sale studii, adunate în volumul Cercetări literare (1887), sunt dedicate creației lui I. Budai-Deleanu ( D. a relevat, primul, valoarea Țiganiadei), lui Andrei Mureșanu, Gr. Alexandrescu, D. Bolintineanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286734_a_288063]
-
Ion Zamfirescu, Iași, 1979; Prelegeri de estetică, Galați, 1984; Creativitate și ideal, Iași, 1984; Teoria operei literare, Galați, 1992; Mihai Eminescu. Cumpănirea întru Archaeus, Galați, 1993; Literatura marilor clasici, Brăila, 1995; Eseiști români, Brăila, 1996; Retorica, Brăila, 1997; Spiritul critic junimist și renașterea culturală, Galați, 2000; Caragialiada, Galați, 2000; Creangă sau Orânduiala lumii, Galați, 2000; Mihai Eminescu. Prolegomene, Brăila, 2000; Literatura română, I-II, Galați, 2002; Fundamentele teoriei literare, Galați, 2002; Mihai Eminescu. Ontopoetica arheică, Galați, 2002; Teoria literară, Iași, 2002
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290201_a_291530]
-
în mișcare imediat după 11 februarie "După detronarea lui Cuza s-a și pus în mișcare în toate părțile egoismul lipsit de judecată, prințul Grigore Sturdza pe drum, oamenii de aici (Iași) vor separatism, iar ciocoii domn pământean"463. Liderul junimist exprima involuntar o stare de spirit deloc străină factorilor responsabili de la București. Iașul intra în atenția acestora și datorită varietății de opțiuni politice existente în fosta capitală a Moldovei. Dacă din partida ieșeană favorabilă instalării pe tron a unui domn
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
NAUM, Teodor A. (1.IX.1891, Iași - 19.III.1980, Cluj-Napoca), filolog și traducător. Exemplul părintelui său, poetul junimist Anton Naum, și al fratelui mai mare, Alexandru A. Naum, dar mai ales al lui Vasile Bogrea, profesorul pe care l-a avut în cursul secundar, absolvit în 1910 la Liceul Internat din orașul natal, a fost decisiv pentru formația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288375_a_289704]
-
sunet-culoare. Era membru al Academiei de Științe din Berlin. Ca poet, B. a debutat în 1863, în ziarul lui B. P. Hasdeu, „Lumina”. O perioadă mai lungă a publicat pasteluri în „Convorbiri literare” (1872-1881) și un timp a frecventat cenaclul junimist. Decisive în formația lui au fost însă apropierea de socialiștii ieșeni și colaborarea la „Contemporanul”. Poezia sa din această perioadă se înscrie în lirica socială, protestatară și umanitară. În „Contemporanul” îi apar Dezmoșteniții, Lăutarul, Vechituri, Amurgul veacului, piese în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285682_a_287011]
-
al Partidului Conservator, după ce fostul lider al partidului, Manolache Costache Epureanu, murise în septembrie 1880. Afirmația potrivit căreia tinerii conservatori nu sprijină noua formulă de conducere a partidului nu este cu totul exactă. Titu Maiorescu și Theodor Rosetti, din gruparea junimistă, au intrat în Comitetul Central al partidului, nu însă și Petre P. Carp, un alt junimist (Ion Bulei, Sistemul politic al României moderne. Partidul Conservator, Editura Politică, București, 1987, pp. 22-26). Opinia lui Carol, formulată îndată după întrevederea cu prefectul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
D. Vernescu (1830-1900), politician și ziarist, cu doctorat în drept la Paris. În politică a dat dovadă de labilitate partinică: liberal și ministru (1876-1877) în guvernul Ion C. Brătianu, trece în tabăra conservatoare, pentru a deveni ministru (1888-1889) în guvernarea junimistă, iar apoi revine la liberali în 1891. În acel moment era deputat. Nicolae Ionescu (1820-1905), profesor universitar, istoric, ziarist și om politic de orientare liberală din Iași. Membru al Academiei Române din 1867. Fost ministru de Externe (1876-1877) în cabinetul Ion
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
ducele Miguel de Braganza (1853-1927), din casa regală a Portugaliei. Elisabeta de Braganza era soră cu Luisa, soția prințului Friedrich de Hohenzollern, fratele lui Carol I. Theodor Rosetti (1837-1923), jurist, profesor și om politic de orientare conservatoare, membru al grupării junimiste (se numără printre fondatorii societății Junimea). Originar din Iași, a studiat dreptul la Viena și la Paris. A fost agent diplomatic al României la Berlin în anii 1872-1873 și ministru în diferite guverne conservatoare. În acel moment era senator. Emil-André
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
Fălticeni. (Cimitirul Eternitatea Iași, Muzeul Literaturii Române, Iași, 1995, p. 105.) George Panu (1848-1910), literat, gazetar și politician, cu studii universitare la Iași și la Paris. În politică a avut un traseu sinuos: și-a început cariera politică la conservatorii junimiști, a trecut la liberali, și-a creat apoi propria formațiune politică radicală, după care a reintrat în rândurile Partidului Conservator. În acel moment, Panu era deputat, ales la Iași din partea Partidului Liberal. Însemnarea din jurnal se referă la atitudinea lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
XIX-lea. Deoarece mai mulți lideri liberali (Rosetti, Kogălniceanu, Dimitrie Brătianu) și-au retras sprijinul față de gruparea lui Ion C. Brătianu, acesta din urmă a încercat să lărgească sprijinul politic față de guvernul pe care îl conducea, prin atragerea grupării conservatoare junimiste. Așa cum reiese din jurnalul lui Carol I, regele însuși agrea o astfel de soluție. Au avut loc mai multe întâlniri între Ion C. Brătianu și liderii junimiști Petre P. Carp și Titu Maiorescu, însă proiectata alianță nu a avut succes
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
lărgească sprijinul politic față de guvernul pe care îl conducea, prin atragerea grupării conservatoare junimiste. Așa cum reiese din jurnalul lui Carol I, regele însuși agrea o astfel de soluție. Au avut loc mai multe întâlniri între Ion C. Brătianu și liderii junimiști Petre P. Carp și Titu Maiorescu, însă proiectata alianță nu a avut succes. Prima întâlnire s-a petrecut chiar în 14/26 iunie 1884, fapt consemnat și de Titu Maiorescu: „La 14 iunie 1884 dis-de-dimineață, într-o odaie a hotelului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
găsit adolescenți și care, în anii de început ai deceniului patru (Vulcănescu publica eseul despre generație în 1934), aveau 25-35 de ani. De la 1821 încoace, de cînd Vulcănescu începea numărătoarea, generația tînără a fost precedată de cea a premergătorilor, pașoptistă, junimistă, socială și de foc. Dacă prima generație, ivită imediat după revoluția lui Tudor Vladimirescu, avea o atitudine autohtonistă și respingea influența grecească, dacă "feciorii boiernașilor înstăriți de pe urma dezvoltării comerțului cu cereale", sub pavăza unui mit deopotrivă burghez și liberal, au
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
artei o valoare critică, educatoare chiar, (n domeniul ei exclusiv de acțiune, ca ș( cum existența unor oameni de o probitate desăv(rșită ar (nlătura nevoia codului penal.." (Lovinescu, 1940, vol.II, p. 236). Cele trei puncte care configurau ideologia junimistă impusă de Titu Maiorescu, generau ceea ce Călinescu va numi "un program negativ". "Maiorescu stabili o ideologie pe care o putea accepta oricine ș( care se rezuma (n trei puncte: 1. Absolută potrivire (ntre fond ș( formă. (...) 2. Inaugurarea spiritului critic
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
ș( șubred al culturii rom(ne ș( să pună bazele unui edificiu solid care, odată modelat după principiile propuse de el, ar fi fost (n măsură să reziste ș( să se impună, conferind personalitate societății (n ansamblu. Formarea primului guvern "junimist" (23 martie 1888) condus de Teodor Rosetti, a oferit lui Maiorescu posibilitatea de a-și promova unele idei legate de reformele concrete. Programul "noii ere", elaborat acasă la Maiorescu, crea un precedent, ș( anume acela ca partidele ajunse la putere
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
subtitlul „Revistă științifică, politică, economică și literară” și sub conducerea lui Ioan S. Nenițescu. Întrucât acesta propunea drept țel munca „pe teren intelectual și moral”, un spațiu larg se acordă problemelor de economie, sociologie și educație, abordate în spiritul programului junimist. La început, ca „reacție contra publicațiilor care desconsideră România în străinătate”, articolele sunt redactate și în limba franceză. Ioan S. Nenițescu semnează, în mai multe numere succesive, Câteva cuvinte despre educația inimei, pornind de la Montaigne și Jean-Jacques Rousseau, în timp ce Petru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290072_a_291401]
-
Slănicul, Slănicul -Băi, Slănicul - Moldova și Slănic - Moldova ) există un parc public, 22 de izvoare minerale (premiate cu aur la concursurile de la Viena -1873 și Paris - 1889), precum și busturile scriitorilor I.L.Caragiale, Ion Creangă, Mihai Eminescu și George Coșbuc. Prozatorul junimist Nicolae Gane a “nemurit” stațiunea moldavă, într-o povestire plină de haz, intitulată Două zile la Slănic. Este interesant că acest nume topic este legat de prezența “izvoarelor sărate”, având ca “pandant” nu numai stațiunea Slănic - Prahova, ci și sinonime
LOCURI, NUME ŞI LEGENDE TOPONIMICE by ŞTEFAN EPURE () [Corola-publishinghouse/Science/1668_a_2940]
-
un antijunimist convins, iar în ultimii ani (1885-1893) Vasile Negrutz. Diversitatea de procedee satirice întrebuințate, precum și menținerea satirei și a umorului la un nivel literar mai întotdeauna acceptabil fac din P. o gazetă interesantă. Se criticau în primul rând politica junimistă, mai ales sub aspectele ei culturale, dar și personalitățile societății ieșene: Titu Maiorescu, Iacob Negruzzi, Mihai Eminescu, N. Gane. Față de Vasile Alecsandri se adoptă o atitudine contradictorie - când critică aspră, când laudă fără rezerve. Criticile nu ținteau numai actele și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288755_a_290084]
-
personalitățile societății ieșene: Titu Maiorescu, Iacob Negruzzi, Mihai Eminescu, N. Gane. Față de Vasile Alecsandri se adoptă o atitudine contradictorie - când critică aspră, când laudă fără rezerve. Criticile nu ținteau numai actele și atitudinile politice, ele erau îndreptate și împotriva literaților junimiști: N. Gane era ironizat pentru mai puțin realizata nuvelă Două nebunii, satirele lui Iacob Negruzzi deveniseră un prilej de comentarii umoristice și de parodie, versurile Matildei Cugler-Poni erau interpretate echivoc, obținându-se efecte comice. După 1876 calitatea umorului din P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288755_a_290084]
-
c.l. Epigonii lui Mihai Eminescu reprezintă un asemenea text care permite multiple interpretări: poemul a fost publicat, la vremea sa, pe prima pagină a „Convorbirilor literare”, pentru că releva, fără îndoială, un scriitor valoros, dar și pentru că nu contravenea ideologiei junimiste, ba dimpotrivă, reușea să o traducă cu fidelitate. Un c.l. se naște și sfârșește printr-o criză. Criza se instaurează odată cu deplina sa maturizare și impunere. Semnalul perfectei asimilări a valorilor pe care le-a girat, care își dovedesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286162_a_287491]
-
componență exclusiv masculină în etapa sa „ieșeană”, societatea Junimea se prezenta pe atunci ca o similiierarhie, în care erau adorate sfidarea uzanțelor, încălcarea regulilor și ieșirea în afara simțului comun. Savuroase pagini memorialistice consemnează comportamentul juvenil și umorul care caracterizau reuniunile junimiste, unde aneecdota prima și erau activate rituri, protocoale și „roluri” ironic conferite și asumate, porecle și tradiții ad-hoc instaurate. În faza aceasta, Junimea pare să corespundă unui moment de „copilărire” a literaturii române, în care spiritul ludic coabitează cu spiritul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286162_a_287491]
-
tipografia, librăria și revista „Convorbiri literare”, apărută timp de 27 de ani sub redacția lui Iacob Negruzzi (de la 1 martie 1867 și până în 1885 la Iași, ca bilunar, iar apoi lunar, la București), au contribuit la răspândirea ideilor și valorilor junimiste, articulate într-un program coerent și consecvent. C.l. înființat de Alexandru Macedonski poartă amprenta insolitei personalități a mentorului său. Nutrit din același spirit de bellum contra omnes, din aceleași manifestări de frondă, narcisism și critică antijunimistă ale șefului de școală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286162_a_287491]
-
rom. cont., I-VI, passim; Studii și documente literare, I-VI, publ. I. E. Torouțiu, Gh. Cardaș, București, 1931-1936; Titu Maiorescu, Însemnări zilnice, I-III, îngr. și introd. I. Rădulescu-Pogoneanu, București, 1937-1943; G. Călinescu, Ist. lit. (1941), 343-456, passim; Antologia ideologiei junimiste, îngr. E. Lovinescu, București, 1942; Panu, Junimea, I-II, passim; Cioculescu-Streinu-Vianu, Ist. lit., 149-336; Vianu, Studii, 136-203; Bote, Simbolismul, passim; Adrian Marino, Viața lui Alexandru Macedonski, București, 1966, passim; Ornea, Junimismul; Adriana Iliescu, Literatorul, București, 1968; Mănucă, Scriit. jun., passim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286162_a_287491]
-
Mănucă, Scriit. jun., passim; Pompiliu Marcea, „Convorbirile literare” și spiritul critic, București, 1972, passim; Crohmălniceanu, Literatura, I-III, passim; Ist. lit., III, 31-78, 507-521, passim; Junimea și junimiștii, îngr. Ion Arhip și Dumitru Văcariu, Iași, 1973; Dan Mănucă, Critica literară junimistă (1864-1885), Iași, 1975; Al. Zub, Junimea. Implicații istoriografice. 1864-1886, Iași, 1976; Documente literare junimiste, îngr. și pref. Dan Mănucă, Iași, 1978; Paul Cornea, Regula jocului, București, 1980, 71-91; E. Lovinescu, Scrisori și documente, îngr. și pref. Nicolae Scurtu, București, 1981
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286162_a_287491]