1,303 matches
-
MEA - POEZII DE COAUTOR Autor: Maria Filipoiu Publicat în: Ediția nr. 1692 din 19 august 2015 Toate Articolele Autorului Cine sunt eu? Cine sunt eu să născocesc idei Ce ar putea să ducă întristare În sufletele confraților mei, Când condei lăcrimează pe jurnale? Al cărui spirit, întrupare-i sunt, Să duc destin cu multă suferință? Și care mi-e menirea pe Pământ, Când caut ideal de biruință? Cine sunt eu să-mi caut iubire Unde norocul n-a fost niciodată? Să
POEZII DE COAUTOR de MARIA FILIPOIU în ediţia nr. 1692 din 19 august 2015 by http://confluente.ro/maria_filipoiu_1439984629.html [Corola-blog/BlogPost/373530_a_374859]
-
uitați: de voi, iubiții mei sfetnici, depinde soarta popoarelor galactice! Ordinele de luptă sunt deja semnate! Onoare și credință! - Uraa! Uraaa! Uraaaa! Piepturile bravilor apărători ai păcii vibrară la unison. Bancherii și industriașii, sensi- bili cum sunt ei din fire, lăcrimau de fericire și de bucuria unui vis împlinit. Militarii ieșiră tăcuți și aspri, într-o ordine desăvârșită. În urma lor, industriașii, recunoscători celui pe care-l numeau deja în ziarele controlate de ei: Prințul Păcii, cerură voie să facă unele mici
BINEMERITATUL PREMIU NOBEL de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1265 din 18 iunie 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1403106373.html [Corola-blog/BlogPost/352275_a_353604]
-
partea I-a-Tristețiile unui deținut, urmată de partea a II-a cu Profețiile unui deținut și încheind cu Spovedania unui deținut. Lucrarea a fost prefațată cu o Lămurire asupra ediției și postfațată cu Epilogul autorului. Tot zbuciumul lăuntric în care a lăcrimat sufletul acestui mare Român, al acestui mare Creștin Ortodox, mare cât Dacia nemuritorului Decebal-geneza Străbunilor hărăziți dintru început de Dumnezeu în lume, a odrăslit în cununi de veșnicie primordială, cu Doine prelinse din bucuria și tristețea frumoasei prințese Dochia și
DEŢINUTUL PROFET de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 2231 din 08 februarie 2017 by http://confluente.ro/gheorghe_constantin_nistoroiu_1486514391.html [Corola-blog/BlogPost/340565_a_341894]
-
cu pacea din sfinte colinde. Iubește-mi trăirea-n escală pe-a ploii tulpină stelară! Iubește-mă-n toamna vernală și-n roua răcorii de vară. FEMEIE, FLOARE DE CAIS Licăriri seducătoare, gust de miere adunând, Opalină zeitate pe-anotimpuri lăcrimând; Tu, făptură diafană, dalbă floare de cais, În livada vieții mele, ești poema ce n-am scris. Parfumatele ocheade strâng toți fluturii din crâng Și-n eterică simțire, îngeri în petale plâng. Cad priviri însingurate - două lacuri clipocind - Și scânteie
GEORGETA MUSCĂ-OANĂ de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 466 din 10 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Poeme_sculptate_in_verde_georgeta_mus_cezarina_adamescu_1334063209.html [Corola-blog/BlogPost/351597_a_352926]
-
UNUI PĂRINTE Autor: Marin Voican Ghioroiu Publicat în: Ediția nr. 1766 din 01 noiembrie 2015 Toate Articolele Autorului D U R E R E A U N U I P Ă R I N T E (doliu național) Candela mai lăcrimează după tine, fiiul meu!... Picături de ceară caldă, cad și sfârâiesc mereu. Of! secați sunt ochii mei de durerea ne-ncetată, Viața-n doliu mi-e cernită, soarele nu se arată. Copil drag, n-am să te văd, dar în flacăra
DUREREA UNUI PĂRINTE de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1766 din 01 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/marin_voican_ghioroiu_1446406189.html [Corola-blog/BlogPost/353284_a_354613]
-
inversând anotimpul, Să-mi scuture frunzele- anii, Și bate-mi în ținte veșmântul... Fă-mi focul mai tare-n privire, Simți-voi, de ce sunt o toamnă, Adu-mi cea mai caldă topire, Cu dorul tău, dus de-o năframă. Să lăcrimezi?.. Tomnaticii nu plâng, O alta le este firea în toamnă, Adună-mi, în palmă, roze din crâng, Și fii, o clipă, sălbatica-mi poamă... Prin pletele lungi ale toamnei, Se întâlnesc anii, într-un crâmpei, Și sufletul mă soarbe, mă
POEME de LILIA MANOLE în ediţia nr. 1743 din 09 octombrie 2015 by http://confluente.ro/lilia_manole_1444371634.html [Corola-blog/BlogPost/343213_a_344542]
-
Rezistența armată din munți și au biruit prin Rezistența creștină din temniță. Au intrat pălmuiți, biciuiți, scuipați, alungați, huiduiți și au ieșit ca niște Luceferi. Au intrat simpli, cucernici, spirituali, curați sufletește și au ieșit adevărate Genii. Au intrat suspinând, lăcrimând și au ieșit revărsând miresmele de Aur ale Poeziei creștine. Au intrat batjocoriți, striviți, nedumeriți, sfârtecați și au ieșit mari Filosofi creștini. Au intrat firești, naturali, dâre de țărână, de glie străbună și au ieșit ilustri Artiști. Au intrat elite
RĂSTIGNIRI ASCUNSE de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 2261 din 10 martie 2017 by http://confluente.ro/gheorghe_constantin_nistoroiu_1489101119.html [Corola-blog/BlogPost/370755_a_372084]
-
încercând să scape, rușinat, de îmbrățișările gălăgioase ale Amaliei și ale celor trei colegi de serviciu veniți la proces împreună cu șeful de schimb. A întors capul s-o vadă, curios, pe Iuliana. Privirile li s-au încrucișat și, deși amândoi lăcrimau și erau covârșiți de sentimente și trăiri diferite, s-au salutat cu o ușoară înclinare a capului, zâmbindu-și. Zâmbetul lui transmitea recunoștință și simpatie. Zâmbetul ei avea o încărcătură ciudată de milă, de regret și încurajare. Aproape de ușă, răzimat
EPISODUL 12, CAP. III ŞI IV, MEANDRELE DESTINULUI, DIN CHEMAREA DESTINULUI de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1668 din 26 iulie 2015 by http://confluente.ro/marian_malciu_1437919315.html [Corola-blog/BlogPost/343992_a_345321]
-
pe vechi poteci, Te mai aștept zadarnic și cuminte, În ale minții mele cartoteci... Vin sărbători... Te izgonesc din minte, Dar tu apari mereu, mereu... În dar!... Sub cerul sidefat iubirea-i punte, Ea ne unește tainic, ireal. Văd munții lăcrimând sub copci de gheață, Văd chipul tău, primăvăratic vers, O clipă! Vreau în hibernala ceață... Să construim dualul univers. Micuț, abscons ( al nostru ) el va fi, Un minunat pastel pe cai de viață, Poemul unei tandre nebunii La mine-n
LA MINE-N GÂND de MUGUREL PUŞCAŞ în ediţia nr. 2179 din 18 decembrie 2016 by http://confluente.ro/mugurel_puscas_1482053492.html [Corola-blog/BlogPost/371607_a_372936]
-
una cu tine pe vecie! aprinde-mă cu soarele-ți din privire să-mi poată înflori muguri de speranță în gândurile cu parfum de toamnă... Privesc cum frunzele de dor se scurg ofilite de al dragostei amurg în ochi îmi lăcrimează un ultim vis ce oprește destrămarea iubirii etern și neînțeles paradis. Referință Bibliografică: Iubirea ta... / Elena Lavinia Niculicea : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 301, Anul I, 28 octombrie 2011. Drepturi de Autor: Copyright © 2011 Elena Lavinia Niculicea : Toate Drepturile
IUBIREA TA... de ELENA LAVINIA NICULICEA în ediţia nr. 301 din 28 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Iubirea_ta_.html [Corola-blog/BlogPost/356444_a_357773]
-
său umezit. Încerca să-și închidă fecioria și ceda doar sub presiunea mâinilor hămesite, dar ceda. Atunci, îi sorbea cu ochi avizi sfioșenia și năvalnic se cufunda în ea. Apoi, a preluat ea controlul, satisfăcându-i toate dorințele, râzând și lăcrimând de plăcere. S-au devorat reciproc în toate pozițiile posibile: stând pe spate, pe-o rână, sprijinit în coate... O noapte albă, cum nu mai trăise demult. Uitase de sine și de faptul că nu era în weekend. Epuizat a
NECUNOSCUTA de MIHAELA SUCIU în ediţia nr. 1684 din 11 august 2015 by http://confluente.ro/mihaela_suciu_1439322447.html [Corola-blog/BlogPost/345021_a_346350]
-
aproape Cât mai e vreme să-i veghez ivirea Și s-o respir din străluciri de ape. Ea în adâncu-mi prinse rădăcini Prin care noi în taină ne-am legat O recunosc,azi, îngerii marini Și prima stea care a lăcrimat Pe zorii,de rubine,plini ! Referință Bibliografică: DE-O VREME... / Mihaela Mircea : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1759, Anul V, 25 octombrie 2015. Drepturi de Autor: Copyright © 2015 Mihaela Mircea : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a articolului
DE-O VREME... de MIHAELA MIRCEA în ediţia nr. 1759 din 25 octombrie 2015 by http://confluente.ro/mihaela_mircea_1445796594.html [Corola-blog/BlogPost/382196_a_383525]
-
de data aceasta către palatul prințesei. În timpul cât Mărgărita lipsise, Prințul Negru se mutase în palat și furase toate bogățiile regatului. Mai mult, pe rege și pe regină îi făcuse slujitorii lui, iar aceștia îl serveau la masă cu ochii lăcrimând încă după copila lor pierdută. Doar bătrâna doică se mai plimba liberă prin palat, dar numai pentru că se zvonea că-și pierduse mințile odată cu pierderea prințesei. Intrați în palat pe furiș, pe coridoare știute numai de Mărgărita, cei doi drumeți
PRINŢESA MĂRGĂRITA de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1861 din 04 februarie 2016 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1454577901.html [Corola-blog/BlogPost/372317_a_373646]
-
încălecată de un zdrahon tânăr, care i-o trăgea de zor, pe un fotoliu extensibil, pe care Stratan îl primise, probabil, cadou , la cununie. S-a mai liniștit când a văzut că tânărul respectiv( un coleg de-al său, care lăcrimase la nunta lui cu Violet), făcea sex normal, sănătos și nu oral, așa cum făcea el cu jumătatea lui. Se bucura într-un fel că, în privința sexului oral, Violet nu l-a trădat, sexul oral rămânând doar privilegiul lui. Stratan a
ABSURDUL TÂRZIU AL LUI GEORGE TERZIU de GEORGE TERZIU în ediţia nr. 1696 din 23 august 2015 by http://confluente.ro/george_terziu_1440340640.html [Corola-blog/BlogPost/373646_a_374975]
-
cea dragă, Îmi părea atât de scurtă, Vreau să o ascult întreagă Și cum te rugai fierbinte Dumnezeului cel drept- Dă-mi și mie, Sfânt Părinte, Un odor să țin la piept! Parcă Maica lui Iisus Îmi șoptește-acum din ramă Lăcrimând cu drag nespus- La mulți ani, iubită Mamă! Mă uit în ochii tăi acum Și-aud lumina-n ei cum cântă, Ce cald, dumnezeiesc parfum Făptura ta o înveșmântă Și toate zările-mi sunt pline! Ca un izvor dintr-o
MĂ UIT ÎN OCHII TĂI... de NICOLAE NICOARĂ HORIA în ediţia nr. 1528 din 08 martie 2015 by http://confluente.ro/nicolae_nicoara_horia_1425792719.html [Corola-blog/BlogPost/377262_a_378591]
-
culoriiori simplul meu poemnu te fac frumoasă... VI. TESTAMENT, de George Adrian Popescu , publicat în Ediția nr. 903 din 21 iunie 2013. la marginea mării în adierea brizei ce se învăluie pe trupul fragil al cunoașterii tale înainte de a spune lăcrimând bună ziua porumbel al trecerii din aer în stea să atingi liniștea apei cu piciorul unduirilor strigată călcâiului te iubesc te iubesc nu pleca înainte de a strivi norii incandescentei atingeri a nopții de mai să te cunoști apoi cum nu se
GEORGE ADRIAN POPESCU by http://confluente.ro/articole/george_adrian_popescu/canal [Corola-blog/BlogPost/351953_a_353282]
-
coborât până aproape de pilonii magnificei construcții și firește ai țărmului insulei. În stânga, azuriul crud al nemărginirii oceanului pare pătat de neastâmpărul perpetuu al vântoaselor marine și tușează cu o cromatică in degrade întregul peisaj, estompând îngrijorător acuratețea privirii, iar eu lăcrimez și încerc să-mi repotrivesc fixarea elementelor din decor la locul cuvenit, sperând într-o memorizare vizuală de durată a ceea ce se oferă ochilor... Podul leagă dealurile Marin de Presidio și este remarcabil prin liniile sale grațioase, pentru culoarea lui
GOLDEN GATE ŞI COYOŢII OCEANULUI de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 178 din 27 iunie 2011 by http://confluente.ro/Golden_gate_si_coyotii_oceanului.html [Corola-blog/BlogPost/367254_a_368583]
-
mereu îmi cădea pe ochi. Mama era lângă ușa de la intrare, a fost trimis careva s-o aducă în față și țin minte că a rugat-o pe mama să-mi dea mai multă mâncare, fiindcă merit. Atunci mama a lăcrimat. Dar a fost și certată pentru că sora mai mare ca mine, Lica, nu voia să învețe, „Cap degeaba are”, a declarat că vrea să rămână repetentă, să mă facă pe mine de râs. Lângă noi locuia doamna Veronica, profesoară de
UN MĂRŢIŞOR PENTRU MAMELE NOASTRE IN MEMORIAM de CONSTANTIN T. CIUBOTARU în ediţia nr. 2252 din 01 martie 2017 by http://confluente.ro/constantin_t_ciubotaru_1488333447.html [Corola-blog/BlogPost/354953_a_356282]
-
-o deschisă / pe-o masă cu pietre / și-acum stâncile-mi rânesc trupul “ ( Regizorul ). E un destin fără finalitate, împotriva căruia individul nu poate lupta, căci oricum se va prăbuși în ocean : “ în amintire / orizontul iar mă cheamă / și-mi lăcrimează prăbușirea-n geam / rambursați icarul îndrăgostitului și poetului / frunză / mă desparte de ram “ ( Am visat ), „ foșnesc din verb / și / câțiva icari îmi ies înainte / iar cerul are aripi / și topește cuvinte “ ( Regizorul ). În același timp, omul are posibilitatea dedublării, în
„APARENT/ ILLUSORY” O NOUĂ APARIŢIE EDITORIALA SEMNATĂ DE POETA DACINA DAN de MIHAELA GHEORGHIU în ediţia nr. 2173 din 12 decembrie 2016 by http://confluente.ro//var/www/html/Home/Stihuri/Reflectii/mihaela_gheorghiu_1481520906.html [Corola-blog/BlogPost/360912_a_362241]
-
PLÂNGE ȘI PĂDUREA Autor: Alexandra Mihalache Publicat în: Ediția nr. 1721 din 17 septembrie 2015 Toate Articolele Autorului De n-ar plânge și pădurea Ochii tăi n-ar ști să-mi dea Un amurg fără de nume Care-n cer ar lăcrima. De n-ar fremăta pădurea Toamna n-ar mai ști să-mi dea Amintirile rămase Care-n cer ar lăcrima. De nu te-ar chema pădurea Pașii tăi s-ar îndrepta Spre tăcerile albastre Și doar eu aș lăcrima. Referință
DE N-AR PLÂNGE ŞI PĂDUREA de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1721 din 17 septembrie 2015 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1442514378.html [Corola-blog/BlogPost/365555_a_366884]
-
ar plânge și pădurea Ochii tăi n-ar ști să-mi dea Un amurg fără de nume Care-n cer ar lăcrima. De n-ar fremăta pădurea Toamna n-ar mai ști să-mi dea Amintirile rămase Care-n cer ar lăcrima. De nu te-ar chema pădurea Pașii tăi s-ar îndrepta Spre tăcerile albastre Și doar eu aș lăcrima. Referință Bibliografică: De n-ar plânge și pădurea / Alexandra Mihalache : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1721, Anul V, 17 septembrie
DE N-AR PLÂNGE ŞI PĂDUREA de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1721 din 17 septembrie 2015 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1442514378.html [Corola-blog/BlogPost/365555_a_366884]
-
ar lăcrima. De n-ar fremăta pădurea Toamna n-ar mai ști să-mi dea Amintirile rămase Care-n cer ar lăcrima. De nu te-ar chema pădurea Pașii tăi s-ar îndrepta Spre tăcerile albastre Și doar eu aș lăcrima. Referință Bibliografică: De n-ar plânge și pădurea / Alexandra Mihalache : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1721, Anul V, 17 septembrie 2015. Drepturi de Autor: Copyright © 2015 Alexandra Mihalache : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a articolului publicat este
DE N-AR PLÂNGE ŞI PĂDUREA de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1721 din 17 septembrie 2015 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1442514378.html [Corola-blog/BlogPost/365555_a_366884]
-
pătrundea puternic în interior prin ferestre multe și largi operate chiar și sus, în pereții înalți ai cupolei, făcând ca auriul de fond general de pe iconostas și de pe ramele masive ale icoanei făcătoare de minuni a Maicii Domnului (Cea care lăcrimează), precum și de pe icoana Sfântului Proroc Ilie ori a Sfântului Arhanghel Gavriil și de pe altele, să strălucească. Iar acest „fenomen” era amplificat și întreținut de curățenia desăvârșită a întregului interior. Nu se zărea fir de praf pe nicăieri. L-am întrebat
ISTORIE, CREDINŢĂ ŞI CULTURĂ (FRAGMENT) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1904 din 18 martie 2016 by http://confluente.ro/marian_malciu_1458253013.html [Corola-blog/BlogPost/368987_a_370316]
-
în mână, a alergat la el, acesta i-a dat buchețelul, a pupat-o pe obraz, a strâns-o la piept spunându-i: - Mirela, să nu mă uiți niciodată, apoi a dispărut în mulțime. Dorea să nu-l vadă nimeni lăcrimând de emoție. Bunicuței Natalița și chiar și lui Lili, le plăceau cum cântă Irina Loghin, Benone Sinulescu, sau Ion Dolănescu și cunoșteau multe dintre melodiile interpretate de aceștia, ca și de alți soliști ai vremurilor de atunci. Ele vor face
DE-AS PUTEA VIATA INTOARCE (VIAȚA ȘTIUTĂ ȘI NEȘTIUTĂ A ÎNDRĂGITEI INTERPRETE DE MUZICA POPULARĂ DIN TÂRGU JIU, MARIA LOGA) de STAN VIRGIL în ediţia nr. 2134 din 03 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/stan_virgil_1478172222.html [Corola-blog/BlogPost/343118_a_344447]
-
suferă și-l scoate de tot. Ca să fii om, trăbuie să ai ingeru tare. Otiu ahăla să-i biruie pe-ahăștia doi! Am privit ochii oii-n țărâna, mi-am amintit de ochiul porumbelului, iar propriii ochi au început să-mi lăcrimeze. Nu de vreo emoție, ci din cauza traumei. Vederea mi s-a încețoșat și atunci m-am simțit (de fapt m-am văzut) privit din spate, de mine însumi căci, pentru o clipă, eu și ochiul acela, îngerul meu, deveniserăm una
Povestea ca viață. Prima dată când am ucis o ființă vie by https://republica.ro/povestea-ca-viata-prima-data-cand-am-ucis-o-fiinta-vie [Corola-blog/BlogPost/338398_a_339727]