681 matches
-
din Nazianze se consideră drept un cadavru care respiră, Evagrius Ponticul fuge de femei și de episcopi în pustie, Ioan Gură-de-Aur cheamă la nimicirea păgânilor, Grigorie din Nisa cunoaște epectaza cea mai autentică, sfântul Augustin propovăduiește inexistența antipozilor și se lamentează de-a lungul întregului text al Confesiunilor, și mai sunt și altele... O lume filosoficească interesantă, dar în gâlceavă cu trupul și cu viața. Cu ei, așa vor rămâne lucrurile timp de o mie de ani. Posibilitatea unei filosofii hedoniste
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
patos, deoarece pentru o senzuală și o materialistă, este condamnată la o viață cu experiențe trecătoare, care nu ajung la dimensiunea reală și care sunt astfel interpretabile numai în cadrul restrâns, impus de trecerea timpului și a materiei.381 Târgoveța se lamentează în legătură cu primii trei soți, pe care îi percepe ca și cum ar fi o singură persoană, deși aceștia i-au asigurat bunăstarea. Nu au putut să-i subjuge corpul sau voința, le-a cerut în schimbul plăcerilor oferite bunuri materiale. Avutul ei era
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
și blândețe, generozitate și modestie. Tăcerea ei, acceptul pe care îl dă de fiecare dată când i se cere ceva nu sunt o dovadă de răceală, ci de demnitate, personajul dobândește mai multă măreție astfel, decât dacă s-ar fi lamentat patetic. și, ca o ultimă umilire, va fi nevoită să se întoarcă în casa modestă a tatălui, de unde a fost luată cu ani în urmă, îmbrăcată în veșminte simple, simbol al condiției umile, al decăderii, iar, la cererea craiului, se
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
an humble wys accord”), oferă imaginea unei false înțelepciuni și virtuți.821 Cât timp soțul este plecat la război, deoarece, ca orice cavaler adevărat, nu se simte pe deplin împlinit până nu înfăptuiește niște fapte mărețe, partenera de viață se lamentează dureros și veghează neîncetat la întoarcerea celui plecat, durerea ei impresionând întreaga curte. Dar doamnele de companie reușesc să o scoată din starea depresivă în care se afla și să o îndemne către activități mai profane și mai relaxante totodată
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
îți trebuie acel dar neprețuit de a te face simpatic celui care te ascultă. Tu ai acel dar. Îți spun cu toată hotărârea că trebuie să te folosești de el". Prințul moștenitor era de acord cu valoarea empatiei, dar se lamenta că are "un tată care face o politică diferită! El repetă neîncetat că avem nevoie de doi ani, să mai câștigăm doi ani pentru flota noastră!"65. Complexul german în fața superiorității navale a Marii Britanii era evident, dar nu mai puțin
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
carențele specifice ar fi un coșmar. Ei bine, chiar dacă noi nu percepem la fel de acut ca și în cazul celorlalte instanțe consecințele absenței comunității, acestea nu sunt mai puțin îngrozitoare. Ne-am obișnuit să trăim fără experiența relațiilor de tip comunitar, lamentându-ne continuu cu privire la neputințele noastre comune. Suntem însă incapabili să facem legătura între cele două elemente. Trăim un coșmar agățându-ne cu frenezie chiar de acele repere care ni-l induc. Până când aceste cimitire ale comunității care sunt blocurile de
Inerţie socială în spaţiul românesc. Deschideri pentru o analiză funcţională a comunităţilor / Social inertia in Romania. Contributions for a functional analysis of the communities by Tudor Pitulac () [Corola-publishinghouse/Science/511_a_1258]
-
doresc vreodată să mă trezesc dimineața?" „O să mă mai bucur vreodată de o masă?" „Cum o să fac față stresului pe viitor?" „O să-mi mai placă vreodată să merg la petreceri?" Fumătorul așteaptă ca lucrurile să se îmbunătățească, însă atâta vreme cât se lamentează, țigara devine tot mai prețioasă. De fapt, ceva se întâmplă, dar fumătorul nu-și dă seama. Dacă poate supraviețui trei săptămâni fără să inhaleze deloc nicotină, dorința fizică de nicotină dispare. Pe de altă parte, cum spuneam înainte, chinul privării
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
Motivul este că principala problemă e spălarea creierului și, când dependența fizică a dispărut, fumătorul continuă să fie obsedat de țigară. Până la urmă, dacă reușește să supraviețuiască destul de mult timp, începe să priceapă că n-o să moară. Nu se mai lamentează și acceptă că viața merge înainte și e plăcută fără țigară. Mulți fumători reușesc cu această metodă, dar ea e anevoioasă, iar eșecurile sunt mult mai numeroase decât succesele. Chiar și cei care reușesc, rămân tot restul vieții vulnerabili. își
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
ceea ce făceam și înainte: mă informez, îmi reactualizez permanent informațiile și mă gândesc la noi modalități de optimizare a lecțiilor, la noi scenarii pentru acestea. Și, de ce nu, sper să pot și aplica aceste scenarii, pentru că, dacă guvernul actual se lamentează atât de cât de greu este să întrețină atâția pensionari (deși cele mai multe dintre pensii reprezintă niște sume ridicole, în cazul nostru, al celor din învățământ, gravitând în jurul cifrei de un milion și jumătate...), atunci nu văd de ce nu ne ar
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Eugenia Cîmpeanu, Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1734]
-
are o identitate profesională: "advocat", are "convingeri moderne", folosește cuvinte străine, este, într-un cuvânt, un snob cu pretenții nobiliare: Distincțiunea este și a fost suprema mea preocupare"; este, de asemenea, tipul parvenitului cosmopolit care, întors din Occidentul civilizator, se lamentează patetic în maniera personajelor caragialiene: "Ce oameni! Ce țară! Și ce femei! Și la noi ce tragedie!". De un comic grotesc este contrastul dintre aparență și esență, care face din personaj un monstru travestit a cărui urâțenie autorecunoscută, dar ignorată
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
cucerească, va fi un asediu cu mult mai greu decât cel al Troiei, se gândește Penelopa pentru care se spune că Ulise nu este decât o închipuire, o fantomă, o minciună invadată de uitare 215. Și Penelopa începe să se lamenteze pentru anii pierduți, fiindcă să speri nu înseamnă să trăiești"216. "Il tempo consuma gli uomini e le cose"217. În cele din urmă, Ulise se hotărăște să rămână la Itaca: "Restero a Itaca per sempre". Și el începe să
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
moartea cu frică și cu jelanie (gîndindu-se la ea ca la răul cel mai mare din lume), decît individul care își așteaptă sfîrșitul „pregătit” și cu „împăcare”. Miorița se află în prelungirea acestei mitici funerare. Dacă păstorul s-ar fi lamentat la vestea că se pregătește o agresiune împotrivă-i, ar fi fost reeditată varianta epică a lui Dumuzi; dacă ar fi dat semne de enervare și de violență, nu s-ar fi deosebit de comportamentul opac și gălăgios al zeiței Iștar
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
republicană și imperială raportându-ne la începutul cărții a XXXV-a din Istoria naturală, laborioasă nomenclatură în care Pliniu cel Bătrân evocă epoca greacă drept vârstă de aur a picturii. În secolul I, ea se stinge. "Artă nobilă cândva se lamentează el -, când era dorită de regi și de popoare, și având darul de a-i înnobila pe cei socotiți demni să fie încredințați posterității; acum a fost însă cu totul împinsă deoparte de marmură și chiar și de aur"*. De
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
studenție („Ștefan” fusese deci studentul profesorului). Sursa Îl informează că au acum opt teme de cercetare la care lucrează toți. „Cum așa”, se miră profesorul, „v-au fost impuse de sus?”. „Da”, zice vizitatorul, „de la minister, de la Academie” și se lamentează apoi că e multă birocrație, multe hârtii, se ține seama și de numărul de pagini redactate. „Și cu ce te mai ocupi?”, este amabil obiectivul Pavel. „Mă ocup de familie, de știință, de tema de cercetare.” „Știi”, i se confesează
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
sluj În fața nimănui, nu am șefi care să mă umilească”, Îmi explică Răzvan secretul comportamentului său independent. E de acord că societatea românească e degradată până la o limită de la care nu se mai poate coborî. „Ce-i de făcut?”, mă lamentez eu. Neîncrederea generalizată poate naște seisme, declanșa explozii necontrolate, orientarea spre demagogi și impostori poate determina apariția unor mesia, cum s-a Întâmplat mereu În istorie. Care-i soluția? „Simplu”, Îmi explică acest tânăr care a avut o șansă În
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
insensibilitate față de idealuri, incapacitate de a reacționa, inapetență pentru emulație. Când ajungem aici, suntem În plină maladie a sufletului, ne-a copleșit contextul, ne-au Învins vorbele meșteșugite și repetate cu obstinație, ne recunoaștem neputința. „M-au Înfrânt structurile”, se lamenta cu ani În urmă un lider În care se puseseră speranțe. „Dă-i dracului, n-am Încredere În nici unul, votez cu cine-mi dă de băut mai bine”, mi-a Împărtășit „opțiunea” sa, acum un timp, un megieș de la Bârnova
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
până la 22 ha. Mi-a fost recomandat, ar avea un proiect agricol ambițios, ar putea fi un interlocutor interesant. Ne Întâlnim la școală, vine dintr-un sat al comunei, o persoană discretă, dispus să-și prezinte aventura, fără a se lamenta, structură pozitivă. Are un tractor vechi, uzat, cumpărat la mâna a doua, care se defectează deseori, ceva utilaje. Are și animale, tăurași pentru Îngrășare, a Încercat și cu porci. Lucrează Împreună cu soția, mai apelează la mână de lucru din sat
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
cheamă), e doar o țară catolică. Cele două lecturi zilnice: Ciocârlie e prea erudit, prea multe citate, n-are trăiri personale, e prea filtrat, prea rafinat. Să vedem mai târziu. Eliade e adesea prea frust, se exhibă prea mult, se lamentează, alteori e exaltat peste poate. Încerc să Înțeleg ce a trăit când a decis, aici la Lisabona, să nu se mai Întoarcă În țară. Ambele cărți au fost extrem de bine primite, trebuie să caut În urmă, În presă, să văd
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
își căutase măsura în Deșertul Nubian, virtuțile locuirii sedentare aveau încă de trecut proba acestui caz extrem de necredință în ea. Cu fiecare casă pe lângă care treceau nepăsători, nomazii răneau fără voie orgoliul edililor ce-o concepuseră: o grație umilită se lamenta reținut în răcoarea adâncă a zidăriei. În pauza de prânz de după ședință, Ian își împărtăși nedumerirea lui Bart, care-l însoțea în restaurantul de la parterul clădirii: − Bizară povestea cu dispariția materialelor. Nu înțeleg cum naiba ar fi putut fi sustrase
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
din palme după cortina trasă de Stalin, vin acum să acrediteze ideea că deosebirea dintre vestul și estul Europei ține exclusiv de perioada de 45 de ani, cât timp o bună parte din Europa abandonată a trăit la umbra Cortinei, lamentându-se cu aplomb, dar și cu vocea ridicată, că, adică, unde n-am fi ajuns noi, cu România noastră, dacă n-ar fi fost această perioadă de 45 de ani de cortină și comunism. Cei care, în viitor, își vor
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
de la 1848: "Românul s-a născut boieribil"60. Să încercăm să intrăm în detaliile acestei relații între condiția "boierească" și capacitățile colective. Temă constantă în opera lui Heliade Rădulescu, aristocrația apare ca principalul motor al renașterii României. Nu o dată se lamentează: "Eu unul mă plâng că nu se mai vede pre nicăiri o adevărată aristocrație [...]. Aristocrația în sine, în adevărata sa însemnare, este sănătatea întăritoare a celor mai bune republice. Ea naște eroii și înțelepții, ea produce adevărații cetățeni, ea susține
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
întreaga sa carieră împotriva miturilor personale. Așa cum denunțase impunerea lui Grigore Alexandrescu sau Cezar Bolliac, avea să conteste mai târziu recunoașterea lui Vasile Alecsandri sau D. Bolintineanu. "Iată fructele școalelor de la 1848 încoa, iată starea deplorabilă a Regilor"68 se lamenta în articolul "Despre decăderea literaturii române". Și fără îndoială, dacă ar fi supraviețuit (moare în 1872), Heliade Rădulescu ar fi refuzat și consacrarea lui Eminescu. 2.5. Saint-simonismul și știința geniului Cum a fost
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
creștinească" se fac cam toate cărțile de cult uzuale, octoihuri, liturghiere, evangheliare din secolele XVII-XVIII. E modalitatea cea mai simplă prin care autorii încearcă să reprezinte acțiunea mânată de pasiune și de înclinații afective în spațiul literaturii. Heliade Rădulescu se lamentează încă din 1831: Foarte lesne de dezlegat este acum ghicitoarea pentru ce nu se înmulțesc cărțile în limba rumânească și pentru ce, prin urmare, literatura și moralul nu sunt vorbe rumânești; pentru ce râvna spre bine e amorțită, și acolo
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
și nevinovată. Este același ton cu care au fost scrise, de exemplu, lamentațiile împotriva imoralității, ce au invadat literatura și cinematografia. Dar în acel caz, tonul plângăcios și conservator ascunde voința amenințătoare a puterii: în timp ce ziaristul, făcând pe mielușelul, se lamentează în italiana sa corect scandată, în spatele său, puterea lucrează ca să-i suprime, să-i șteargă, să-i distrugă pe infamii care au produs suferința în cauză. Magistrații și polițiștii sunt în gardă; ascultător, aparatul de stat se pune imediat în
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Isabel Allende, este și preocuparea să fundamentală, atât în viața personală, cât și în literatura, ceea ce îi va crea nenumărate momente de tristețe, până la "obsesive gânduri de sinucidere". Goethe spune că proastă dispoziție e un fel de lene. Cioran se lamentează de frecvențe episoade de proasta dispoziție, de melancolie, spune că "sentimentul vieții îmi distruge viață"33. Sentimentul de lehamite îl face să arunce venin oricărei observații pe care o face. Lumea din jurul lui este ținta ochiului sau critic, a spiritului
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]