990 matches
-
mine acasă?" "Nu?!" Nu e posibil, dom' profesor! Păi numai când o văd cum îi sticlesc ochii și face anumite gesturi, și, aaau, gata, zic, acum o să înceapă... Te roade cu anii, dom' profesor, și începe să ți se facă lehamite! Dai totul de pe tine, și cămașa, numai să n-o mai vezi că-ți face întuneric în casă. Olteanca mea (fiindcă nevasta mea e de prin Strehaia, județul Dolj, sau Gorj, mă-sii, că le încurc mereu județele astea) a
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
nimic, se uită la mine parcă sastisit și continuă: "Și ții la el?" Chiar dacă n-ași ține, răspunsei eu iritat, nu dumitale o să-ți fac confidențe." "Da' cui?" "Mă privește!" "Te privește?! Aaaaîîîaaa." De astă dată parcă zbieră de atâta lehamite. Află, mă Petrini, că dacă tu nu-mi faci confidențe, în schimb taică-tău le face. Nu mie, ce e drept, dar le face pe-acolo, prin secție. Că fi-său, adică tu, n-a venit el să stea la
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
recunoscând glasul prietenului meu la telefon, aici e Petrini! La mulți ani!" "Dragă, zise el prompt cu astfel de surprize, ca și când ne-am fi văzut ieri, cu anii ăștia e o chestie!... Sânt ani care durează de ți se face lehamite și sânt ani care nici nu știi când dracu ți-au fugit pe sub nas. Anul ăsta care s-a scurs m-a scos din sărite, cred că mi-a stricat și pe cel care vine." Vrui să-l întreb de ce
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
femeile de la noi și cred că mai mult asta m-a făcut bine și mi-a ținut vederea.”). O altă scenă memorabilă este aceea în care personajul-narator, devenit ceva mai mare, merge cu boii la întors brazde, dar, apucat de lehamite, lasă lucrul baltă și fuge: Pe la prânz m-a apucat un soi de lehamite „Dacă rămân și termin locul ăsta - mi-a trecut prin minte - gata, Aici îmi cântă mierla, toată viața o să mă târască plugul de Colo, colo ...” Am
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
mi-a ținut vederea.”). O altă scenă memorabilă este aceea în care personajul-narator, devenit ceva mai mare, merge cu boii la întors brazde, dar, apucat de lehamite, lasă lucrul baltă și fuge: Pe la prânz m-a apucat un soi de lehamite „Dacă rămân și termin locul ăsta - mi-a trecut prin minte - gata, Aici îmi cântă mierla, toată viața o să mă târască plugul de Colo, colo ...” Am lăsat boii înjugați pe brazdă. De ei îmi părea rău, dar n-aveam ce
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
puțin. Nu tot. Nici noi nu înțelegem tot, noi care am trăit tot. Pentru că Dumnezeu a făcut de rușine înțelepciunea lumii acesteia. Avem nevoie de o sensibilitate apocaliptică". S-a acumulat o cantitate explozivă de ură, neîncredere, suspiciune contrabalansată de lehamite, adîncă apatie, indiferență, toate bine instrumentate de oculte cancelarii mînate de interese economice, dar nu mai puțin ideologice, din care eticul este mai totdeauna exclus. Deconspirarea declanșată în primii ani de după '89 ar fi avut un efect benefic, nomenclatura, securiștii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
creștină. Nu o irepresibilă vocație de misionar i-a împins să-și pună pe umăr rușinoasele trese. Dacă sergentul în cauză nu l-a lovit pe mărturisitor, asta înseamnă că a avut și el un moment de slăbiciune sau de lehamite. Nu înseamnă că nu a rupt oase. Înseamnă că nu i-a rupt lui oasele"." Marea majoritate a dușmanilor de clasă adunați conștiincios și cu nesfîrșită abnegație de către organele de Securitate aveau ca temei Articolul 209 în care erau înșiruite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de partide, "mogulii" și vedetele presei și mulți alții) amplifică nemulțumirile defavorizaților, îi face mai resemnați sau mai înfuriați. Forma imediată de reacție este creșterea absenteismului la alegeri, dezinteres pentru problemele vieții comunităților, ale familiilor, copiilor, bătrânilor. Concis, se numește "lehamite". Sociologii adaugă: coeziune socială redusă, atomizare, rânduri îngroșate de protestatari ca homosexualii, alte modalități de exprimare a nemulțumirilor omenești față de viață, sinucideri într-un climat social tot mai dezagreabil prin josniciile care umplu prea des unele ecrane TV. O altă
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
mult decât o surpriză, o stupoare: se prăbușea un important prestigiu moral și politic - politic în sensul mult discutatei «rezistențe prin cultură». «Și el, chiar și Doinaș!! - vor fi spus mulți dintre admiratorii omului și operei - Ți se face, zău lehamite de toți scriitorii ăștia...» Mărturisesc că și pentru mine a fost un moment de perplexitate: dacă nu mi-ar fi spuso chiar Horia Patapievici, aș fi putut crede, fără nicio precauție, că e o calomnie.” Cu aceste sentimente, Gelu Ionescu
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/2741_a_4066]
-
alt fel de refugiere în Vest decît aceea a scriitorilor din volumul lui Cornel Ungureanu. Una perfect banală, neforțată de amenințarea unui regim criminal, neinspirată de dorința de a realiza mari proiecte, născută din cea mai pură și mai onestă lehamite: Am rămas puțini majoritatea/ se cară" a zis Serpente și-a/ sorbit îndelung dintr-o bere// "as fi cazul s-o tăiem și noi" a/ zis Boieru' și a lovit cu halba tăblia/ mesei.// începuse să plouă pe terasă cădeau
Exil cu variante by Cristina Ionica () [Corola-journal/Journalistic/15826_a_17151]
-
rog, actele. - Na, bă, acte, am zis, întinzându-i carnetul și talonul mașinii. - Tocilescu vă cheamă? - Da. Și? Acum știi cine sunt? - Tocilescu. Și ce-i cu asta? - Cum bă, tu nu știi cine sunt? Polițistul dădu din mână a lehamite. - Ați băut? întrebă. - Păi, dacă n-aș fi băut, aș fi stat eu de vorbă cu tine? am răspuns eu. - Vă rog să nu fiți... - Ce să nu fiu, nene? Dau acum un telefon și te zbor din poliție, bă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
Genial, șopti Mioara. Din ochi i se prelingeau cinci lacrimi. - Cum îți vin ție ideile astea, Marcele? Extraordinar! spuse o fată care semăna cu Ronaldinho. - Și câd te gândești că tot Cărmăzan... tot Nicolaescu... zise Oana, dând din cap a lehamite. - Lasă-i pe Cărmăzan și Nicolaescu, pufni Luca. Parcă mai era cineva cu un scenariu, nu? - Da, eu, zise fata care semăna cu Ronaldinho. - Să-l auzim, o pofti Luca. - Totul începe într-un compartiment de tren, începu fata să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
schimb“ este mottoul acestor indivizi. Dar ceea ce vor să spună de fapt este „Doamnelor, uitați ce persoană minunată sunt“. Și, din păcate, multe femei se lasă păcălite și se culcă cu ei de îndată ce lasă din mână bormașina. M-a cuprins lehamitea. —Mulțumesc de invitație, am spus. Dar nu cred. Mă bucur că te-am cunoscut, Nash. —Nush. —Scuze, Nush. Dar pur și simplu nu cred că e genul meu. Cum spui tu. Am destule alte gagici. Nu mă îndoiesc. Numai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
vadă diseară? Apoi am observat data: 16 februarie și azi era 20 aprilie. Nu era nou; valul de adrenalină care se revărsase în bietul meu trup plin de speranță s-a oprit brusc și s-a spart de țărm a lehamite. Mă prostisem și nu putea fi decât din cauza medicamentelor. Mesajul trebuie să fi ajuns după ce am plecat să mă întâlnesc cu el în seara aceea, cu nouă săptămâni în urmă. Și pentru că era evident un mesaj personal, înlocuitorul temporar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
și neprețuit al fiecărei clipe trăite. Îmi lipseau dexteritatea și perseverența. Metaforele nu se înlănțuiau firesc, combinativ, când trebuia să laud, îmi venea să înjur, și invers. Mă așezam la masă să scriu despre o carte și mă apuca imediat lehamitea, parcă lucram pe-un cadavru, scoțându-i mațele la lumină. Simulam că mă pricep, foloseam cuvinte mari, copiate din antologii, mai puneam și de la mine; degeaba. Când terminam, începeau invențiile: cortext („spațiu virtual, de intersecție între cortex și cuvinte“), fugoid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
din Paris. Nu este prima mea experiență de acest gen pe care o am, dar în seara aceasta am sentimentul reconfortant (oare de ce scriu "reconfortant"?) că în mod evident nu sunt fericiți. După câteva ore, un aer de plictiseală, de lehamite, de uzură a contactului uman domină atmosfera. Adunarea se "sparge" în jur de ora 22, bogații dispar în fum de Porsche și Aston Martin după câteva îmbrățișări grăbite ce țin loc de "la revedere". Proprietarul ne plătește corect, exact pentru
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
în sală (nu este o figură de stil, chiar stătea să plângă în timp ce era la pupitru și citea paper-ul) vorbind despre masacrarea turmelor de bizoni necesare supraviețuirii indienilor. Auditoriul asculta fermecat și emoționat la rândul său. Am plecat, plin de lehamite. (Pasaj adăugat ulterior: am asistat după câteva zile la excelentă prelegere ținută de o doctorandă din Franța despre torturile îngrozitoare la care-i supuneau indienii pe misionarii, soldații și coloniștii care le cădeau în mână. De altfel, am aflat că
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
la ora 19.40. Cercetători veniți de la Toronto, Montréal, Paris, Ottawa, trupele interne ale Universității Laval ba chiar și doi părinți pierduți în admirație pentru fiul lor care s-a prezentat ca fiind "istoric militar". A început să-mi fie lehamite de sterilitatea intelectuală a unor astfel de evenimente, de mizanscena aferentă, de simpatiile/antipatiile spontane formate cu aceste ocazii. Cel mai greu de suportat mi se pare prezența plutoanelor de studenți români. Cu rare și notabile excepții, fac doar un
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
pot, încât să-mi spun seara: Da! Am făcut, nu atât cât aș fi vrut, dar cât am putut. Timpul n-a trecut degeaba!" Aici e, însă, și iadul vieții mele când mă asaltează durerile reumatismale. Când mă cuprinde o lehamite de viață, când zilele trec fără folos. Când mă simt de prisos, singur, pustiu. Când aș vrea să merg la cimitirul părinților mei, să așez o lumânare la căpătâiul lor, să-i revăd în taină, să mă reculeg și să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Copenhaga, unde te lasă avionul trebuie să iei un tren, care traversează podul suspendat peste golful Mării Nordului, ajungi după două ore la Malmö, iar de-acolo mai ai încă două ceasuri bune până la Vöxjö, cu alt tren. Așa că, îți vine lehamite de avion. Mai bine te sui în omnibuz. E și mai ieftin. Și vezi, cât traversezi, părți însemnate din Ungaria, Austria, Germania, pe care-o străbați de-a lungul, ajungi în portul Rostock, iei bacul și traversezi spre Gedsar, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Nu era nici o zi ca oricare. Erau probleme. Trebuia intervenit în toate părțile. Și ea avea atribuțiile ei, ca impiegat... A sunat la Florin, să vină și s-o ia cu mașina lui, s-o repadă la Secție. Îi era lehamite să coboare și să aștepte în stație. Autobuzul era supraaglomerat, la o astfel de oră, de vârf. Așteaptă-mă puțin, fiindcă tocmai montam lanțurile la roți. Faby are și ea ore la școală, la Bosanci, de la 8. Vă iau pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
luptător, nimic nu construiește fără a duce o bătălie, izbânzile sale sunt victorii pentru că sunt toate câștigate. Sunt alții care se bat, se zbat, țipă, se foiesc din citate, transpiră, țistuie: și ei câștigă, în cele din urmă, fie prin lehamitea adversarului, fie prin atragerea lui în noroaie și mlaștini, fie pur și simplu prin efracție (nu mai dau spațiu de răspuns, își multiplică mediatic micile victorii etc.). Theodor Codreanu alege pentru luptă arena publică, timpul optim, sportivitatea desăvârșită implicând codul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Cecco, ce ai venit să faci la Florența? Vreau să spun... adevăratul motiv. Celălalt Îl privi fix În ochi. - Să Îmi reîmprospătez cunoștințele despre iubire, exclamă el cu obișnuitul său aer zeflemitor. Dante ridică din umeri cu un gest de lehamite. Cunoștea prea bine acea formulă, semnul de recunoaștere al Credincioșilor Iubirii. - Dar ceva bani n-ar strica nici ei! conchise sienezul. La amiază Priorul se despărți de prietenul său. Nu știa ce să facă, dezbinat Între dorința de a aprofunda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
umbrele, În timp ce masca lui grotescă devenea din ce În ce mai tragică. Și fața i se Întunecase, sub panașul fluturând de pe coif. Continua să tremure, pradă unei furii neînfrânate. Împunse cu degetul arătător de mai multe ori În pieptul poetului. - Mi s-a făcut lehamite de tovărășia Mizeriei. Când o să vină și vremea noastră, prietene? Apropo, ce-i Înăuntru? zise el, arătând spre ladă, pe un ton dintr-o dată bănuitor. Încă nu mi-ai spus. Vrei să ții totul pentru tine, să jefuiești un vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
va muri mergeam pe trotuar vânat de propria umbră am văzut un felinar era strâmb se înfipsese în inima lunii mi s-a părut că rana sângera peste calea lactee noaptea aceea avea un aer ciudat nu era frică nici lehamite nici măcar indiferență poate că așa trebuie să fie atunci când luna sângerează de moarte mi-am spus în noaptea următoare am mers din nou acolo luna râdea printre acoperișurile țuguiate iar felinarul strâmb (întins de-a lungul trotuarului) își cerea iertare
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]