395 matches
-
și-l amintească. Aceasta Îi fusese deja prezentată și n-avea cum s-o mai Întrebe. Nu vă recomand, eu am avut o ucraineancă, mânca usturoi și mirosea de la o poștă. — Dar cred că Ucraina nu mai aparține Poloniei - observă Maja, mușcând dintr-o cireașă cu gust de plastic. Nu era deloc mulțumită de serviciile firmei de catering. Deloc. Cu toți banii pe care-i cheltuise, se așteptase la altceva, nicidecum sandvișuri unse cu maioneză și șuncă atât de uscată, Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
aminte ce mizerie era În India? Săraca Lucrezia a contactat o hepatită Îngrozitoare, Încă nu și-a revenit. — Eu nu Înțeleg de ce trebuie să mergi În vacanță În India, scârțâi o femeie care până acum fusese tăcută, privind-o pe Maja cu ochii fardați cu verde. Avea părul Încărunțit pe la tâmple - poate că era o bunică. Sau poate că nu, poate era o femeie cinică și răutăcioasă care avusese primul ei copil la patruzeci de ani, nu ca ea, care la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
e oribilă. E mult mai bine În Polinezia, acolo nu există sărmani. Sau măcar În Bermude, chiar dacă acum nu mai sunt atât de exclusiviste. Noi, În vara asta, vom face o croazieră cu iola În Insulele Tonga. Voi ce faceți, Maja? Tot la vila voastră din Maremma? Ei bine, te Înțeleg, e inutil să zbori douăsprezece ore cu avionul, să te pașaportezi până În Mauritius sau Andamane atunci când ești stăpânul unui paradis ce se deschide În spatele casei tale. Maja aprobă Înclinând capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Voi ce faceți, Maja? Tot la vila voastră din Maremma? Ei bine, te Înțeleg, e inutil să zbori douăsprezece ore cu avionul, să te pașaportezi până În Mauritius sau Andamane atunci când ești stăpânul unui paradis ce se deschide În spatele casei tale. Maja aprobă Înclinând capul. Vila, o, Doamne, ideea de a se Închide Împreună cu Camilla În vila aceea luxoasă ce dădea spre Marea Tireniană, la umbra ruinelor etrusce din Cosa, timp de trei luni, o indispuse imediat. Lunile de sarcină, lunile vitaminelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
copilărească, căreia nimeni nu-i adresase vreun cuvânt - căci toate, asemenea Majei, crezuseră că este o baby-sitter. La o lună după alegeri? Asta Înseamnă că veți avea o vacanță scurtă, am văzut că sondajele au rezultate pozitive. — Foarte bune, aprobă Maja. Avem cel puțin cinci puncte În plus. De fapt, nu mai reușea să se intereseze de ceremoniile carierei lui Elio. Cu ani În urmă, când Elio se aruncase În valurile politicii, nutrise În taină dorința de a deveni prima adevărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cineva și prea stupid pentru a se preface că nu este. Cel mult - dacă ar fi reușit să evite uneltirile și capcanele semănate În calea lui - ar fi rămas ceea ce era și acum - umbra altuia, paratrăsnetul lui, consilierul lui. Iar Maja Își dorea acum să fie ignorată de fotografi și să nu mai apară În ziare alături de el. Chiar dacă indiferența aceasta și dezamăgirea o nelinișteau ca o trădare. — Religia n-are nici o treabă, spunea alta cu niște ochi apoși, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Își dorea acum să fie ignorată de fotografi și să nu mai apară În ziare alături de el. Chiar dacă indiferența aceasta și dezamăgirea o nelinișteau ca o trădare. — Religia n-are nici o treabă, spunea alta cu niște ochi apoși, pe care Maja și-o amintea de la ultimul dineu electoral al lui Elio - adeziunea costa un milion de persoană - căreia Îi mai și zâmbi, cu toate că o enerva vocea ei răgușită. Eu am o tunisiană foarte curată, ți-o recomand, tunisienii sunt practic italieni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
sunt musulmani, e singura diferență. — A, nu, eu o musulmană n-aș vrea, e o religie care mă Înspăimântă, sunt Înapoiați și Își tratează femeile ca În Evul Mediu, exclamă scandalizată mama Guendalinei. — Oricum, și În Ucraina sunt catolice, interveni Maja, pentru a spune ceva. Altfel invitatele ar fi considerat că ea nu mai dă atenție conversației. Sau chiar mai rău, că le trata cu superioritate - păcatul cel mai grav În care sentimentul ierarhic al excluderii era singurul neatrofiat. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
În cele din urmă aproape că am forțat-o, căci noi nu ne puteam ocupa de ea, te trimitem la azil, i-am spus, și În cele din urmă ea a acceptat maimuța aceasta, care de altfel e destoinică, sărăcuța. Maja se strădui să zâmbească, dar toate bârfele acelea Îi provocaseră o durere de cap teribilă și Își dori cu disperare o aspirină. O, nu, nu avea voie să ia aspirină. Dumnezeule, Dumnezeule, nu trebuia să-i fi spus. Peste câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
unido, steagurile roșii, voiau să elimine proprietatea privată, și când te gândești că acum vor să-l trimită În judecată pe generalul Pinochet, chiar că se Învârte roata istoriei, atunci au fugit toți În Italia, manifestau, cereau bani, Îți amintești, Maja? nu, erai prea mică, tu ești prea tânără, a fost Îngrozitor, eu n-aș lua niciodată o chiliană. — Și În Argentina este criză economică, noi am investit mult În obligațiuni argentiniene, pentru că au profit de 12%, argentiniencele de origine italiană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
au profit de 12%, argentiniencele de origine italiană vor să se repatrieze, sunt aproape italience, ai putea să-ți cauți o argentiniancă italiancă, sugeră mama Matildei. — Argentinienii sunt ca și napolitanii, tăie scurt mama lui Lorenzo. Din câte-și amintea Maja, aceasta parcă era căsătorită cu un napolitan. — Napolitanii, continuă, sunt atât de distractivi, gândește-te la Toto, la Massimo Troisi, sărmanul, a murit atât de tânăr, dar argentinienii se aseamănă mai mult cu cei mai răi dintre napolitani, așa, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Împrăștie prin sală. Îl fugăreau pe unul dintre clovni - cel mai mititel, cu nasul mare și fleșcăit și cu trompeta În mână. Apoi descoperiră un bilețel strecurat Într-o coloană și Își continuară vânătoarea de comori În jos pe scări. Maja Își dori ca animatorii să fi socotit bine numărul invitaților, astfel Încât să găsească surprize pentru fiecare - Învingători și Învinși: micuții nu suportă Înfrângerile. Și ca să spunem adevărul, nici cei mari. Noi am fost În Venezuela acum zece ani, când Carlo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
rămânea singură Își suna soțul la Manila, nici nu pot să-ți spun ce factură, am pus lacăt la telefon, dar era șmecheră, știa să-l deschidă, a trebuit să o dăm afară. O, Dumnezeule, destul, era gata să urle Maja, de ce Începuse povestea aceea cu Navidad, care Îi părăsise pentru a se Întoarce la Caracas? De ce? Deoarece nu avea nimic să le spună acestor doamne, iată de ce. Deoarece nu era ca ele, chiar dacă se prefăcea că este. Sau poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
imens un părinte, dar Îi plictisește enorm pe ceilalți. Își doreau să epuizeze problema aceasta până la soluționare: voiau, trebuiau să o ajute, sau măcar să se prefacă, și fiecare voia să-și câștige meritul de a-i găsi femeia de serviciu. Maja Își apăsă tâmplele. Doamne, Dumnezeule - ar fi vrut să urle. Nu mai vreau să rămân aici. Vreau să plec. Trebuie să vorbesc cu Aris. Trebuie să lămuresc lucrurile. Am nevoie de adevăr ca de aerul pe care-l respir. Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
că de fapt ea nici măcar nu o asculta pe femeie - era prezentă acolo, și În același timp nu era prezentă, aproba, dar nu știa ce, și poate nici măcar pe cine. Antonio așteptă ca ea să se Întoarcă Înspre el, dar Maja continua să-i ofere profilul superb al cefei. Sofisticata frumusețe hollywoodiană a doamnei Fioravanti răspândea o căldură de răsărit de soare sideral. Politicienii și oamenii puternici, oricât ar fi de urâți, de flasci și de chei, au femei tinere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
sunt nici măcar cât degetul mic al nevestei mele. O, Emma, Emma, Emma. Antonio izbi un balon cu pumnul, trimițându-l drept În ospătar - care se clătină, aproape să scape tava - și apoi se Îndreptă spre doamna Fioravanti. — Ați sosit! exclamă Maja fericită că-l vede, căci asta Însemna că petrecerea se sfârșise. — Unde e Kevin? răspunse Antonio, scuturând fără vlagă mânuța ei albă acoperită cu inele Încrustate cu pietre de diferite culori. Maja Își retrase mâna. — Unde e soțul meu? se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
se Îndreptă spre doamna Fioravanti. — Ați sosit! exclamă Maja fericită că-l vede, căci asta Însemna că petrecerea se sfârșise. — Unde e Kevin? răspunse Antonio, scuturând fără vlagă mânuța ei albă acoperită cu inele Încrustate cu pietre de diferite culori. Maja Își retrase mâna. — Unde e soțul meu? se interesă ea, mulțumită că Elio fusese punctual și că venise Înainte ca mamele acestor copii să se simtă neglijate și Înainte ca puștii să Înceapă baby-dansul. Elio trebuia neapărat să cânte karaoke
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu pricepu ce reprezentau, dar albastrul acelui cer părea să o Înalțe spre infinit. Balonașul se sparse: pe vârful degetului Îi rămase doar o substanță vâscoasă, ca saliva. Își șterse degetul de tocul ușii. — Vreți să vă așezați? Îl Întrebă Maja pe Antonio, arătându-i pe canapea locul lăsat gol de cinica mamă de vreo cincizeci de nai, care se Îndepărtase cu o scuză. Copiii cântă karaoke, cred că mai au Încă vreun sfert de oră, animatorii vor să-i pună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Iar ea va plânge pentru că eu am iubit-o atât de mult Încât i-am acordat iertarea. Va regreta că este Încă În viață și remușcarea o va urmări pentru totdeauna. Alunecară scârțâind prin fața femeilor care, la trecerea lor, amuțiră. Maja, Îmbălsămată În fotoliu, nici nu se mișcase. Îi aruncă lui Antonio Buonocore o privire de dispreț nedisimulat. Ce necioplit. E incalificabil ceea ce a făcut. Să sperii așa copiii. La petrecerea Camillei. O petrecere perfectă, animatorii aceștia sunt extraordinari - Într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
ei și, la urma urmelor, nu, ce idee, doar e tatăl lui, s-or fi pus de acord. Oprește-l, țipă Camilla, trăgând-o de braț. Nu vreau să-l ducă de-aici. Oprește-l, oprește-l, oprește-l! Nehotărâtă, Maja Își așeză pe măsuță farfurioara de tort, iar furculița de argint alunecă pe jos. Gheara aceea de metal Îi aminti de cercelul Înfipt În sprânceana lui Aris. Îi aminti de regulile ei. Nu am Îndrăznit niciodată să fac ceva care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Kevin cu obrajii șiroind de lacrimi, Antonio cu umbreluța de hârtie Între dinți și cu o mână În buzunar, zâmbitor. Apoi dispărură În jos pe scări. Un balonaș roșu, zglobiu, Îi urmări țopăind pe treptele de marmură. — Iubire, Îi spuse Maja Camillei, care o privea palidă, cu buzele lipsite de culoare și cu privirea dilatată de spaimă, Întoarce-te și cântă, e cântecelul tău. Dar Camilla nu se mișcă. — E simpatic prietenul tău, Kevin, adăugă pentru a o consola, altfel petrecerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
că era Într-un stadiu de descompunere avansat: nu mai avea voce, toropit de oboseală și de transpirație, cu nasul lucios și cu stomacul chinuit - deprimat de acel fiasco din periferie, supărat de primirea glacială pe care i-o făcuse Maja, necăjit de Întârzierea lui impardonabilă, de toate. Dar zâmbea răbdător În dreapta și În stânga, așa cum Îi cereau fotografii și ridică mâna În semn de dezinvoltă binecuvântare. Îi respecta pe muncitori. De altfel, ăsta era aspectul cel mai plăcut al popularității. În ciuda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Kevin? Îl Întrebă pe Fioravanti, trăgându-l de mânecă, deoarece el era preocupat, Încercând să distreze o doamnă ce zornăia toată ca un lampadar de Murano. Când Elio o recunoscu, se Învioră - și instinctiv Întoarse capul pentru a vedea dacă Maja era În apropiere. Dar se liniști, căci devotata lui soție rămăsese Înăuntru, pentru a rezolva problema bacșișului. Nu, spuse Întorcându-se spre bunica micuței Carlotta. Aceasta Îi solicitase permisiunea de a-l săruta - și, În timp ce-l cuprinse Într-o Îmbrățișare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
mai tânăr. — Nu l-am văzut, repetă Elio, abandonându-se fără voie Îmbrățișării bunicii Carlotei. Când am sosit, era deja plecat. Am ajuns târziu, ar fi vrut să adauge. Nu am putut să cânt karaoke cu Camilla, deși Îi promisesem. Maja a avut grijă de această după-amiază nesfârșită aici la Palazzo Lancillotti, ea a avut grijă să-i distreze pe toți copiii aceia, pe mamele lor insolente, astfel Încât familia Fioravanti să pară În același timp intangibilă și la Îndemână, elitiști și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
pe mamele lor insolente, astfel Încât familia Fioravanti să pară În același timp intangibilă și la Îndemână, elitiști și totuși milostivi, astfel Încât nimeni să nu se simtă exclus sau disprețuit - chestii Încurcate, arta de a Întreține relațiile publice, artă În care Maja devenise o adevărată maestră. Petrecerea Camillei a fost deosebit de reușită și se va dovedi o investiție utilă. Cine investește mult, cheltuiește puțin. Maja e grandioasă. Pur și simplu perfectă. Aceasta este dovada supremă a adevăratei iubiri conjugale. Nu fidelitatea, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]