400 matches
-
vin nu-ți mai vine să pleci acasă. Așa că, Petrache băiete, s-ar putea să ne ai musafiri o săptămână întreagă. S-o tot ținem într-un guleai... Așa parcă mai vii de acasă - a apreciat Petrache. Când în ochii mesenilor a apărut acea lumină divină a sufletului încălzit și ușor, Costăchel a simțit nevoia să vorbească. Știu că sunt dator. Sau mai degrabă simt nevoia să povestesc tot ce am trăit acolo... Poate scap de gânduri... Sigur ai să scapi
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
prin toate astea, a intervenit: Am văzut ofițeri care pozau în trupeți. Unii au reușit. Alții... Se vedea de la o poștă că sunt ofițeri get-beget. Rușii i au ghicit și i-au scos din coloană... Didina, atentă, a intervenit îndemnând mesenii să nu uite de bunătățile din fața lor. Costăchel, cu chef de vorbă ca niciodată, a reluat firul povestirii: Din prima zi a început nenorocirea. Marșuri forțate - zi și noapte - fără apă și hrană... De rămâneai în urmă te aștepta glonțul
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
-l urmărească - pe de o parte, el încearcă să dea naștere unei conversații, iar pe de altă parte, nu ascultă ce se vorbește. Este pentru prima oară când ea joacă un rol fără ca măcar să știe că se află pe scenă. Mesenii beau mai departe. Nu te aștepta la prea mult. Adevărul e că nici un alog nu ți-ar da cu împrumul toiagul lui. Printre înghițituri și toasturi, Mao aruncă remarci ca de om beat. Cea mai mare fericire a unui șoarece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
momente se dau sărutări pe neașteptate, m-am gândit eu și am pornit să mă ridic. Însă ea căuta doar să-și amintească versurile. „Stai, că știu: În vremea asta Alin,/Viclean copil de casă/ Ce umple cupele cu vin/ Mesenilor la masă... Așa sună sau aproximativ așa. Sunteți mulțumit, maiestate?” „Frumos, dar pe băiat îl cheamă în poem Cătălin. L-ai învățat special pentru mine?” „Special pentru acum.” „Frumos. Citești multe poezii?” „Poezii? Nu. Romane, dar poezii nu. Tu citești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
grabă și țiganca târguită pe douăzeci și cinci de taleri de la Nica negustorul, la un semn al domnului, aducea în talgere alt fel de mâncare peste cel cu felul din care se mâncase, așa că la sfârșit erau patru, cinci talgere în fața fiecărui mesean. — Pe cât îmi dau seama, Ștefane, domnia ta și sfinția sa știți ce scrie în scrisoarea aceasta, spuse vodă scoțând din buzunarul de la piept hârtia cu sigiliile rupte, și continuă pe același ton scăzut. După câte înțeleg, nu putem aștepta să treacă Paștele
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Ce plictisită sunt!”, după ce soțul ei zisese „Ce fericit sunt!”. Sau, În Livada cu vișini, după ce Gaev observă că „ A apus soarele”, Ania constată „Răsare luna!”...Ce să mai vorbim de Solionîi (tot Trei surori) care adaugă, la constatarea unui mesean că „votca e bună, cu ce-i făcută?”, simplu și cinic : „Cu gîndaci!”. Dacă Anton Pavlovici n-ar fi existat, zău că ar fi trebuit inventat!... Ce-mi displac criticii care laudă spectacole , mîndri, siguri pe ei, triumfători chiar...de parcă
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
spună mai mult de-o frază despre autoarea cărții! Restul, a bătut apa-n piuă... Cu ani În urmă, am fost la un banchet literar, organizat de o doamnă cu suflet bun și cald, dar care are scăpări În invitarea mesenilor. La un moment dat, se vorbea despre Nichita Stănescu: doi literați se aprinseseră Într-o polemică interesantă. Din păcate, la masă se afla și un octogenar complet surd, care Îi Întrerupea, periodic, cu mărturisiri aberante, gen „L-am cunoscut pe
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
ne chemați și la 40 de zile (de ce neapărat 40?!), că venim cu mare bucurie”. Apoi, la un an, dacă se mai face ceva masă, decesul celuia care a plecat dintre noi este deja o amintire aproape vagă. Pe fețele mesenilor este imprimat un zâmbet, încremenit acolo de complezență, „că așa se cade”, iar ochii privesc cu lăcomie la bunătățile de pe masă din care se vor înfrupta din belșug. Totul devine coveniență, se bea și se mănâncă bine, se schimbă replici
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
asistența să-mi permită să precizez un important amănunt: Domnia Sa, este un foarte bun inginer constructor din România, care execută În capitala noastră unele construcții industriale, fiind apreciat la adevărata lui valoare!” „Trăiască, să trăiască...” miorlăiră la unison cei trei meseni. Aruncând o privire fugară asupra celor prezenți la masă, Tony Pavone reuși cu greu să salveze aparența. Cei trei bărbați care Îl acompaniau pe doctor, aveau mutre fioroase! Iar dacă reușeai să-i privești mai de aproape, te treceau toate
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
care urma să fie sacrificat, pentru a decide comanda ori a renunța. Afișând o mutră acră, ospătarul reveni cam după o jumătate de oră cu o tavă pe care se afla așezat un Înghețat curcan de dimensiuni incredibile. Îl arătă mesenilor, zâmbind câinește. „Dacă vă place cum arată, sunt la a Dv. dispoziție...!!” O parte din clienții localului izbucniră În râs, În timp ce ei rămaseră Înmărmuriți. Înțelegând rapid gluma proastă oferită de ospătar, Gică Popescu Îl ridiculiză pe obraznnicul ospătar. „Ascultă tovarășe, cum
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Paulică În sensul indubitabil, din moment ce urmează să colaboreze În procesul producției poate fi sigur, va avea el grijă ca uneori să mai aibă timp liber și pentru sufletul lor...Achită nota de plată ridicându-se de pe scaun sperând ca restul mesenilor să-l urmeze dar, lui Gică Popescu Îi sări țandăra. „Se poate domnule inginer? Ți-i cu tot dinadisul să-l supărăm pe omul nostru? Dacă mai vrea să bea, dă-i cât poate să ducă, să te țină minte
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
cu unele preparate exotice. Puțin mai lateral către fundul grădinei de vară În jurul unei mese În care belșugul produselor culinare dovedea măiestria bucătarilor, În timp ce vinul de cea mai bună calitate care se distribuia cu circuit Închis, dovedea cu prisosință apetitul mesenilor către o Îmbuibare peste măsură, o dovadă În plus: sticlele numeroase de vin golite În care unele pe jumătate consumate Își risipea restul conținutului pe sub masă, În timp ce Mingoti așezat În scaun confortabil, picior peste picior, Încerca să dădăcească interlocutorii. “Uitați
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
privesc ca pe acordeoniștii din tramvai“ Despre prevederile pe care Legea 353/2007 le are pentru teatrele independente, prima senzație a actorului Ovidiu Mihăiță, fondatorul trupei „Auăleu“ - Teatru de Garaj și Curte, ar fi că „se rupe ceva de la gura mesenilor pentru a da și nevoiașilor“. Trupa pe care o conduce el activează după cum îi este denumirea, în garajul și - pe vreme bună - curtea unui prieten, în Timișoara, iar spectacolele se joacă, afișele se înnoiesc programatic și trupa are succes. „Este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
a stațiunii, Delfinii. Atât de frumoși și grațioși în avântul saltului lor sunt acești delfini, încât te aștepți să sară peste oamenii care se plimbă pe faleză, admirându-i. Masa noastră de seară, luată sub un bogat palmier alături de alți meseni, turiști internaționali, a constat dintr-o delicioasă friptură de purcel thailandez asortată cu legume gratinate și asezonată cu sosuri delicioase, precum și alte mâncăruri cărora nu le-am reținut denumirea, preparate de bucătarul zâmbitor din poză. Setea ne-am potolit-o
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
înfăptuiesc zeii, în faza tragediei eline această funcție rămânând exclusiv un atribut al lui Zeus. Însă spre deosebire de porțiile de la ospăț, cei ce-și primesc destinul, porțiile lor de viață, nu cunosc nici cantitatea nici calitatea acestora. Ei sânt asemenea unor meseni care ar mânca legați la ochi, neștiind dinainte nici ce au în față, nici cât au să mănânce, în vreme ce doar cei care-i servesc știu acest lucru. Acest raport între ceea ce este cunoscut de zei, dar necunoscut de oameni, în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a cerut ca orice răzvrătit, distribuitor de pamflete cu caracter subversiv și orice hindus furios să fie trimis pe insulele Andaman pe viață, cu toate că opinia lui a fost considerată rezonabilă, a fost primită cu răceală. De-a lungul mesei lungi, mesenii își examinau atent unghiile, iar mustățile lor încrețite sub nasuri ca o perie de dinți căpătaseră un aer de froideur. Privett-Clampe , cu un aer grav, instalat pe figură, nici nu observă că expunerea ajunsese la sfârșit. Era prea absorbit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ar fi fost cineva, Boomer l-ar fi cunoscut. Tu nu-l cunoști, nu? De aceea dau un vot negativ. Doar așa... profilactic. Mi se pare mai cinstit. Vorbind cu toată onestitatea, nu consider că este genul Satiricon. După ce toți mesenii ajung cam...da, exact. Când cineva-i cu chef, nu mai vrea chiar pe oricine... vreau să spun că dacă lucrurile s-ar repeta... Dacă m-ai întreba, ți-aș spune că era un tânăr cam păcătos... cu toate că, cinstiți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
inexprimabilul. De îndată ce veni notă de plată”absurd de mare”, Lăură făcu observația că nu ar fi trebuit să-și depășească statutul de studentă leftera, dar scoase imediat o sută de lei din poșetă, netezind-o ușor pe masă. Bineînțeles că mesenii îi refuzaseră banii, se simțeau jicniți, dar ea insistă, întotdeauna îi plăcea să- și plătească singură consumația, zicând că nu vrea să- și facă obligații față de nimeni și altele de acest gen. Pe când mașina înainta pe străzile întunecoase, Lăură se
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
să ocupe un loc în dreapta mustăciosului. Toate privirile se îndreptară întrebătoare spre el. — Ei? - făcu nerăbdător mustăciosul. Omul își trase sufletul, apoi spuse dintr-o suflare: — Lobodă! — Ce?! - făcu mustăciosul și Metodiu văzu că uimirea lui era împărtășiră de toți mesenii. — Lobodă. Ciulama de lobodă. Am văzut-o cu ochii mei - răspunse omul adus de spate. — Lobodă, lobodă, dar cu ce? întrebă tremurând mustăciosul. — Lobodă cu ciulama. Atât am apucat să văd, pentru că apoi signora a închis ușa de la bucătărie, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nici un mușchi nu tresări pe fața lui. Doar privirea îi rămase undeva departe, visătoare, melancolică. îl urmă bătrânelul, care inițial se fripse puțin, dar în cele din urmă înghiți. Apoi se lăsară asupra farfuriilor cele două femei, Metodiu și Iovănuț, mesenii din stânga și-n fine și căpitanul Tresoro. Curând mâncau toți în liniște, atenți să nu se păteze și să nu-și stropească vecinii. Acoperind sunetul pufos pe care-l făceau furculițele prin lobodă, de-afară se auzea cântecul trist al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
vitregă mi s-a părut că amândoi, mamă și fiu, au fețele unor jucători de poker, ascunzându-și adevăratele sentimente. Șampania sosi, o sticlă de un litru și jumătate. James urla: —O! Să curgă șampania. Toată lumea să sărute mireasa! Ceilalți meseni care nu se uitaseră înainte la noi, o făceau acum. Belinda era în mare dispoziție exibiționistă, atrăgând atenția tuturor. Lângă mine, Simon Grenville, la polul opus, dispărea practic în scaun, de rușine, am presupus eu. Iar Suki se uita atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
femei cu naționalitate incertă, cu spatele Întors spre privitor pentru a expune cât mai bine tatuajul cu detalii complicate de pe trupul ei. Era o miniatură otomană. Arăta ca o scenă dintr-un banchet, cu un acrobat ce mergea pe deasupra capetelor mesenilor pe o frânghie Întinsă de la un umăr la altul. O astfel de miniatură tradițională tatuată pe spatele unei femei moderne era surprinzătoare. Dedesubt era o frază În engleză: UN TATUAJ E UN MESAJ TRIMIS DE DINCOLO DE TIMP! Peste tot prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
o strachină odihnea în propria grăsime un cocoș bine rumenit, pe un fund de lemn aburea o mămăligă, iar în altă strachină lucea mujdeiul. Ritualul continua: în vreme ce unul dintre noi se înfrupta din cocoș, celălalt le vorbea, citea sau recita mesenilor. Apoi primul trecea la poezie și celălalt la cocoș. Și tot așa. Asta a durat toată noaptea. Răpuși, spre zori ne-am îmbrățișat și ne-am despărțit. Am apucat calea întoarsă. La o vreme, Flora a scris un poem despre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
pornesc este închis acum pentru mine. - Și daca ne ducem noi la Miroși? zise tata cu un glas din care înțelesei că ezitase îndelung până să-mi spună acest trist lucru. La Miroși era o școală numită "de arte și meseni", cu o durată de patru ani, învățai în ea tâmplărie, tinichigerie, croitorie, cizmărie, fierărie (da, fierărie, să faci roți, potcoave, să dai zimți la seceriv să ascuți cazmale și otice, să faci căruțe, gabriolete! Ce mai încoace și încolo, ca
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
se făcuse târziu și că muzica ar trebui să devină mai familiară, mai intimă". O sindrofie la cel mai înalt nivel pe vremea lui Caragea degenerează, în chip aproape inevitabil, în haos balcanic. Observați, vă rog, stupida metamorfoză facială a mesenilor, precum și tipicul acces de locvacitate curajoasă, care pare a pune stăpânire, în circumstanțe sardanapalice, pe altminteri "austerii" boieri bucureșteni: Toți oaspeții ascultau pe lăutari cu mai multă sau mai puțină băgare de seamă; numai Caragea și hatmanul Cărăbuș păreau mai
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]