458 matches
-
Fotografia poate fi monocromă, dar în funcție de suprafața folosită, ca în cazul hârtiei de ozalid, poate căpăta alte nuanțe. Culoarea reprezintă jocul intim al imaginii în procesul reprezentării. Modul de folosire a culorii duce la identificarea anumitor stiluri artistice ale fotografiei. Narativitatea fotografiei este, în același timp, determinată și de un concept central care subminează centralitatea și singularitatea fotografiei, un determinator ontologic. Acest concept este numit de Roland Barthes punctum, ca idee uitată pe fundalul imaginii și care determină un studium al
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
înțeleasă ca act observațional pasiv. Filmul În spatele ferestrei de Alfred Hitchcock produce o intensitate a decoperirii detaliilor camerei ce țin de natura fotografică și duce la ideea esențială a camerei: de a promova voiajorismul. Prin urmare, fotografia poate căpăta o narativitate personală prin descrierea anumitor spații interioare sau exterioare în funcție de interesul fotografului. În spatele fotografiei se află mereu o idee sau o senzație, pe care imaginea ulterioară procesului fotografic o imortalizează pentru contemplare. Imaginea digitală a stârnit probleme etice din cauza ușurinței de
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
compoziționale, dovedind o realitate specifică cinematografiei și nu realității. Însă, filmul ca obiect real independent și autosuficient nu exclude idealitatea, întrucât modul de manifestare a imaginii este deteterminat de anumiți tropi ontologici sau figuri de stil. Filmul devine spațiul unei narativități unde fantasticul, mitul sau misticul au loc, elemente față de care subiectul aduce un raport în a le determina existența. Acest raport poate fi înțeles prin angajarea imaginației în elementele și simbolurile descriptive ale reprezentării filmului. Din acest punct de vedere
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
o realitate simbolică ce poate depăși granița realului prin tropii ontologici. Ea nu poate fi înțeleasă decât printr-o cunoaștere a realului pentru ca evidențierea lumii independente a filmului să fie posibilă. Pentru ca determinarea realității să fie completă, filmul apelează la narativitatea sa, prin care reprezentarea imaginii poate fi experimentată prin lectură. Astfel, filmul cuprinde, prin apariția sa, elemente componente definitorii diferitelor forme de artă, cum este lectura. Dar acest lucru nu duce la o identificare a cinematografiei cu literatura, ci la
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
filmul este definit ca obiect independent. Potrivit metodei fenomenologice prin înțelegerea reprezentărilor cinematografice putem determina elementele constituente reprezentării. Prin acest proces, ontologia poate descrie în ce constă elementul cinematografic. Relația dintre elementele compoziționale ale reprezentării și subiecți duce la întregirea narativității, constituind obiectul reprezentat. Narativitatea filmului aparține unui limbaj specific cinematografic și este întregită prin intermediul ideii și imaginii. Din cauza anumitor posibile erori în perceperea anumitor tipuri de elemente din cadrul reprezentării obiectului filmului, imaginarul aduce un raport în construcția reprezentărilor care duce
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
obiect independent. Potrivit metodei fenomenologice prin înțelegerea reprezentărilor cinematografice putem determina elementele constituente reprezentării. Prin acest proces, ontologia poate descrie în ce constă elementul cinematografic. Relația dintre elementele compoziționale ale reprezentării și subiecți duce la întregirea narativității, constituind obiectul reprezentat. Narativitatea filmului aparține unui limbaj specific cinematografic și este întregită prin intermediul ideii și imaginii. Din cauza anumitor posibile erori în perceperea anumitor tipuri de elemente din cadrul reprezentării obiectului filmului, imaginarul aduce un raport în construcția reprezentărilor care duce la iluzia unei identități
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
prin conținutul său care se arată prin actul cinematografic. Imaginile cinematografice pot fi poetice și oferă un effet de réel prin structura lor narativă. Prin intermediul lor se creează o nouă viziune a realității, oferind în permanență un sentiment de simulare. Narativitatea cinematografică duce la identificarea unui proces de dizolvare a structurii sale ontologice anunțând sfârșitul subiectivității. Acest lucru intră în opoziție cu narativitatea tradițională, care oferă o "existență transcendental teologică și își reproduce principiul cauzalității într-o construcție coerentă a spațiului
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
lor narativă. Prin intermediul lor se creează o nouă viziune a realității, oferind în permanență un sentiment de simulare. Narativitatea cinematografică duce la identificarea unui proces de dizolvare a structurii sale ontologice anunțând sfârșitul subiectivității. Acest lucru intră în opoziție cu narativitatea tradițională, care oferă o "existență transcendental teologică și își reproduce principiul cauzalității într-o construcție coerentă a spațiului și timpului aplicată în literatura realistă și fantastică"17. Realitatea cinematografică duce la suprarealism prin simbolicul imaginii și narativitatea fantastică, așa cum se
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
în opoziție cu narativitatea tradițională, care oferă o "existență transcendental teologică și își reproduce principiul cauzalității într-o construcție coerentă a spațiului și timpului aplicată în literatura realistă și fantastică"17. Realitatea cinematografică duce la suprarealism prin simbolicul imaginii și narativitatea fantastică, așa cum se întâmplă în Un chien andalou regizat de Luis Buñuel și Salvador Dalí. Expresivitatea narativității suprarealiste este posibilă prin juxtapunerea anumitor fragmente de imagine. Posibilitatea lor constă în modul relațional dintre elementele ontologice componente filmului. Prin intermediul unei astfel
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
o construcție coerentă a spațiului și timpului aplicată în literatura realistă și fantastică"17. Realitatea cinematografică duce la suprarealism prin simbolicul imaginii și narativitatea fantastică, așa cum se întâmplă în Un chien andalou regizat de Luis Buñuel și Salvador Dalí. Expresivitatea narativității suprarealiste este posibilă prin juxtapunerea anumitor fragmente de imagine. Posibilitatea lor constă în modul relațional dintre elementele ontologice componente filmului. Prin intermediul unei astfel de expresivități, imaginea crează o nouă realitate sintetizând diferite senzații. Filmul oferă posibilitatea unei autoreflecții metaficționale, lucru
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
imagine. Posibilitatea lor constă în modul relațional dintre elementele ontologice componente filmului. Prin intermediul unei astfel de expresivități, imaginea crează o nouă realitate sintetizând diferite senzații. Filmul oferă posibilitatea unei autoreflecții metaficționale, lucru posibil prin combinarea tropilor ontologici. Totodată, fotografia și narativitatea realistă fac posibil ca filmul să descrie viața interioară prin forme exterioare. Acest proces, prezent în cadrul filmelor lui Karl Theodor Dreyer, duce la identificarea unei arte abstracte formate din imagini prin care se pot descoperi noi realități doar cu ajutorul anumitor
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
scenariului. Totodată, stilul poate fi definit și de modalitățile tehnice de aduce în existență filmul în fapt. Tehnicile cinematografice au și rolul de a determina compoziția interioară a filmului. De exemplu, filmul mut înseamnă lipsa dialogului direct și a cuvântului, narativitatea este un constituent ontologic definitoriu pentru orice formă artistică a filmului. Pe când filmul sonor este caracterizat de sunetul analog. Ecranul de proiecție se referă la filmele alb-nebru și nu la filmele contemporane fără culoare. Este folosit ca metonimie pentru întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
trebuie să surprindă elemente și relații concrete, pentru că numai prin generarea acestor aspecte sunt evidențiate combinații de influențe, motive, credințe și scopuri care explică istoria. Hayden White, unul dintre cei mai influenți narativiști ai filosofiei contemporane, formuleză o teorie a narativității cu referiri la imaginația istorică din Europa secolului al XIX-lea. El arată că metaistoria, ca formă discursivă narativă, este un efect de limbaj și de imaginație istorică și consideră că explicația istorică nu este rezultatul deliberărilor prealabile, ci îmbracă
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
dintre narațiune și non-narațiune sau dintre narațiune ca entitate cantitativă și narațiune ca entitate calitativă. Unii teoreticieni consideră că orice este, alții susțin că orice poate fi, iar alții cred că, într-un anume sens, nimic nu este narațiune, pentru că narativitatea depinde de cultură și context. Alții definesc narațiunea ca pe o relatare verbală a unuia sau mai multor evenimente sau ca pe orice fel de reprezentare a orice fel de evenimente, inclusiv cele nonverbale. Alții susțin că narațiunea presupune succesiune
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
și erodează, în același timp, într un sens pozitiv, dar insuficient, granițele disciplinare. În aceste condiții, în ciuda interesului comun pentru narațiune, teritoriile comune de cercetare sunt dificil de stabilit și fluxul rezultatelor interdisciplinare este încă redus. Încă se scrie despre narativitate la modul foarte general, pentru că cercetători din diverse discipline sunt interesați de narațiune din alte motive decât narativitatea și pentru că majoritatea întrebărilor și abordărilor care se află în centrul dezbaterilor naratologice sunt încă mult prea teoretice pentru cei interesați de
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
comun pentru narațiune, teritoriile comune de cercetare sunt dificil de stabilit și fluxul rezultatelor interdisciplinare este încă redus. Încă se scrie despre narativitate la modul foarte general, pentru că cercetători din diverse discipline sunt interesați de narațiune din alte motive decât narativitatea și pentru că majoritatea întrebărilor și abordărilor care se află în centrul dezbaterilor naratologice sunt încă mult prea teoretice pentru cei interesați de narațiune ca instrument de marketing, ca instrument pentru interviuri narative sau ca metodă de colectare a datelor. Mai
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
este o continuare, o prelungire, o rafinare, o expansiune a ascensiunii din perioada considerată clasică. Naratologia post-clasică regândește, recontextualizează, expune limitele și posibilitățile naratologiei clasice și le valorifică, pe de o parte prin formularea acelorași întrebări despre narațiune, non-narațiune sau narativitate, pe de alta prin adăugarea unor interogații noi despre relația dintre narațiune și cunoașterea lumii, despre modul cum semnifică narațiunea, despre dinamica și generarea ei sub influența contextului și a mijloacelor de exprimare și despre rolul audienței. Naratologia post-clasică se
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
de Edward Said în Culture and Imperialism , Henry Louis Gates Jr. în Thirteen Ways of Looking at a Black Man și Homi K. Bhabha în DissemiNation: Time, Narrative and the Margins of the Modern Nation . Se cercetează măsura în care narativitatea, ca sumă a trăsăturilor narațiunii, se manifestă și dincolo de narațiunea literară. Cercetarea este interesată uneori de discursul din științele sociale ca în Storytelling în Economics de Donald McCloskey și Narrative Theories and Legal Discourse de Bernard S. Jackson sau de
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
de elaborare. Categoria elaborărilor și aplicațiilor din naratologia transmedială, ca parte a tabloului disciplinar aflat, așa cum arată Ansgar Nünning, încă în curs de diferențiere, semnalează faptul că prin instituirea unei naratologii transmediale s-a produs o deconectare a conceptului de narativitate de la mediile textuale, s-a produs o mișcare profitabilă de înrudire cu alte discipline și o extindere a orizonturilor de cercetare. În acest proces, metodele interpretative convenționale și utilizarea conceptelor din naratologia clasică sunt contestate uneori și sunt alteori subminate
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
care oferă sugestii în acest sens construiesc deocamdată definiții divergente. Pe acest fundal în care nici o tentativă de abordare nu are pretenția epuizării subiectului, Jan Christoph Meister, în Narratology beyond Literary Criticism. Mediality-Disciplinarity, formulează câteva exigențe pentru definirea adecvată a narativității în transmedialitate. El consideră că definiția narativității ar trebui să fie intuitiv adecvată, semnificativă și validă pentru media care conțin reprezentări și care pot fi calificate intuitiv ca narative, că trebuie să fie neutră în relația cu mediul de comunicare
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
deocamdată definiții divergente. Pe acest fundal în care nici o tentativă de abordare nu are pretenția epuizării subiectului, Jan Christoph Meister, în Narratology beyond Literary Criticism. Mediality-Disciplinarity, formulează câteva exigențe pentru definirea adecvată a narativității în transmedialitate. El consideră că definiția narativității ar trebui să fie intuitiv adecvată, semnificativă și validă pentru media care conțin reprezentări și care pot fi calificate intuitiv ca narative, că trebuie să fie neutră în relația cu mediul de comunicare , că trebuie să aibă în vedere doar
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
fi calificate intuitiv ca narative, că trebuie să fie neutră în relația cu mediul de comunicare , că trebuie să aibă în vedere doar criteriile și categoriile caracteristice pentru toate formele de reprezentare simbolică acoperite de intuiție și validitate și că narativitatea nu este capturată, în mod obligatoriu, numai în expresia lingvistică. Meister arată, de asemenea, că un concept robust al narativității transmediale solicită și criterii de definire a naratologiei și criterii de definire a specialistului în naratologie transmedială, în funcție de formele specifice
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
în vedere doar criteriile și categoriile caracteristice pentru toate formele de reprezentare simbolică acoperite de intuiție și validitate și că narativitatea nu este capturată, în mod obligatoriu, numai în expresia lingvistică. Meister arată, de asemenea, că un concept robust al narativității transmediale solicită și criterii de definire a naratologiei și criterii de definire a specialistului în naratologie transmedială, în funcție de formele specifice ale mediului narativ și de fenomenele narative ale domeniului specific. În acest fel, naratologia ar putea fi ori o superdisciplină
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
definire a naratologiei și criterii de definire a specialistului în naratologie transmedială, în funcție de formele specifice ale mediului narativ și de fenomenele narative ale domeniului specific. În acest fel, naratologia ar putea fi ori o superdisciplină al cărei obiect abstract este narativitatea în toate formele ei din diferite media în care se manifestă, ori un proiect interdisciplinar, în care diferite discipline individuale pot comunica inductiv, pot face schimb de obiective de cercetare și pot combina noi definiții și interese specifice de narativitate
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
narativitatea în toate formele ei din diferite media în care se manifestă, ori un proiect interdisciplinar, în care diferite discipline individuale pot comunica inductiv, pot face schimb de obiective de cercetare și pot combina noi definiții și interese specifice de narativitate, ori o procedură definită formal de elucidare a obiectului propriu de cercetare care are relevanță transdisciplinară dar în care primează categoria de narativitate a propriului sistem teoretic. Concluzia este că dincolo de constatarea fenomenului narativității în diferite media, importante rămân recunoașterea
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]