499 matches
-
în tăcere, cu înțeles. România de azi, începu alt coleg.. este un „Copac uscat” , care și-a pierdut frunzele... cum bine a spus cineva. Tăcu o clipă, și continuă. ...Acele frunze în căderea lor la pământ, au șoptit în taină, neauzit, sensul vieții, al morții și al suferinței, la care au fost supuse... „Demnitatea națională” a fost distrusă, cea economică a fost demolată, „demnitatea culturala” dărâmată și ea.. ... Cei mai mulți, continuă tot el, semidocți, impostori, corupți, se cațără să se agațe cu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
lucruri. Când mortului ia fost drag tare să trăiască sau dacă era tânăr, ori dacă i-a iubit mult de tot pe cei pe care trebuia să-i părăsească, atunci se produc asemenea fenomene ciudate. Parcă ar fi o comandă, neauzită de nimeni dintre cei vii, ci numai de perechea de animale care execută o poruncă a duhului celui mort. N-au fost și nu există alte răspunsuri. Așa stând lucrurile, s-a recurs la o inversare a ordinii carelor mortuare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
luat/ și rezimându-i sub nori/ de veghe i-am pus drumului meu”. Jurnal absurd (2001) este un roman autobiografic - naratorul-protagonist este Florica Rogin - tot despre timp și despre forța sa distructivă. SCRIERI: Freamăt, pref. Al. A. Philippide, București, 1967; Povestea neauzită, București, 1968; Fiica lui Janus, București, 1975; Bună ziua, istorie, București, 1978; O fată imposibilă, București, 1985; Lacrima incașului, București, 1993; Jurnal absurd, București, 2001. Traduceri: Eva Curie, O viață închinată științei, umanismului și păcii - Marie Curie, pref. trad., București, 1987
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288031_a_289360]
-
nefavoare arătată Domnului de agentul atât de puternicii Curți Protectoare și să facă sforțări noi pentru răsturnarea lui. Cochelet, adaugă în același raport: ... Situația Domnului Țării Românești... este una din cele mai extraordinare ce s-a văzut vreodată. Este lucru neauzit ca un Domn, învestit cu o putere suverană, deoarece poate semna condamnări la moarte, să se găsească necontenit și oareșcum pentru toate actele sale, sub epitropia agentului unei puteri vecine, fără ca să se poată lămuri bine în ce intenție și
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
care să răspundă la această mare trebuință a oricărei societăți constituite. De când s-a introdus juriul și s-a ridicat pedeapsa morții pentru asasini, prădăciunile și omorurile au luat la noi o întindere înspăimântătoare și se produc cu o semeție neauzită. Astfel am văzut formându-se bande de douăzeci[ treizeci] de hoți chiar prin rezidențele ținutale și, ceea ce este încă mai grav, acele bande s-au recrutat în parte chiar printre agenții puterii publice, cari sunt chemați a apăra societatea în contra
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Cântecul neauzit al șoaptelor rostite prof. Faighel Cezara Grup Școlar „Vasile Pavelcu” Iași Îmi amintesc, cu deosebit respect, anii și întâmplările rostuite de timp, alături de regretatul nostru profesor, Virgil Florea. Întâmplarea mă adusese în umbra lui unde aveam să deslușesc tainele lumii
C?ntecul neauzit al ?oaptelor rostite by Faighel Cezara [Corola-publishinghouse/Science/83993_a_85318]
-
prof. Faighel Cezara Grup Școlar „Vasile Pavelcu” Iași Îmi amintesc, cu deosebit respect, anii și întâmplările rostuite de timp, alături de regretatul nostru profesor, Virgil Florea. Întâmplarea mă adusese în umbra lui unde aveam să deslușesc tainele lumii nevorbite, a cuvântului neauzit. Cu un tact desăvârșit, cu măiestria pedagogului de altadată și toate la un loc îmbracate în aura profesionalismului, domnul profesor Florea Virgil își punea, de aceasta dată, la o vârstă înaintată, sufletul, zâmbetul, răbdarea, experiența anilor de dascăl, la picioarele
C?ntecul neauzit al ?oaptelor rostite by Faighel Cezara [Corola-publishinghouse/Science/83993_a_85318]
-
și nu mi-a lăsat acel moment la dispoziție în care să-i pot mulțumi îndeajuns domunului profesor. Soarta a hotărât altceva. Poate că a trebuit să se oprească!... Poate așa mi-a fost dat să deslușesc, după ani, cântecul neauzit al șoaptelor rostite!
C?ntecul neauzit al ?oaptelor rostite by Faighel Cezara [Corola-publishinghouse/Science/83993_a_85318]
-
pe cărarea Împărăției nu alungă mirarea. Uimirea îmblânzește gesturile mai mult decât cuvintele; gesturi de copil, care cuprind mângâierea tandră sau atingerea temătoare, fără să cunoască violența poftei sau plăcerea manipulării. Prin contemplația naturală, misticul își însoțește mirarea, nevăzut și neauzit, cu o perpetuă laudă (Evagrie Ponticul). Monahul face în sine sinteza între percepția oculară a lumii - care pentru greci este un mic rezumat taumaturgic - și sensibilitatea auditivă a poeticii iudaice, înclinată teocentric spre imnografie. Pe scurt, monahul este cel care
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
se autorevelează în trupul poetal al unei imagini numenale. Este mai-mult-ca-aparentul deoarece nu e încă o apariție propriu-zisă, ci o pură posibilitate a posibilului. Imagine vulnerabilă, chiar tăcută, căci ea nu întruchipează și dă o față rostitului; rămâne în rostirea neauzită, în figura nevăzută care o luminează și o face să lumineze. Poetica hermeneutică a imaginii nu aspiră la mai mult decât a da de un înțeles, a intui locul în care ceva semnificabil începe să se arate, dă semn că
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
străluminat, deschiderea lăuntrică a manifestării. Căci calea lactee abia ghicită, astrul incert nu strălucesc în cuvântul poemului, ci în necuvântul ce răsare - minune a întunericului - în urma reducției fără rest a oricărei apariții 14. În lumina lumii, el e nevăzut și neauzit, ca și în soarele orbitor ce inundă corpul unui poem în peisajul explicit al vizării. Faptul său de a apare, întrețesut în pânza trupului poetal, pro-pune ivirea învăluită a inaparentului ce vine de departe 15. De aceea, " În bolta înstelată
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
iasă din lumină, din vorbirea și din orbirea lumii în orizontul căreia nu e nimic de văzut. Acolo cuvântul sună gol sau - dacă se împlinește în literă - el e deja-rostitul care nu dă de văzut decât umbra, conturul nevăzut și neauzit al nemișcării. Pentru a vedea ceea ce luminează, vederea se așază în umbră, se umbrește, își modifică natura, unghiul din care se deschide o nouă perspectivă. Astfel situată, ea nu vede lumina ci ceea ce apare în lumina neobișnuitului deja posibil, împletirea
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
această aventură-n eter"40. Iar ceea ce se întâmplă nu se vede dar este, chemarea veșnică a ființei, a ceea ce vine, ad-vine în chemarea unei necurmate aventuri (adventurus). "Ce este acum, ce-a fost, și ce are să fie" vin împreună, neauzite și nevăzute, aluvionând în calea ființei. E mult, e puțin această quidditate nepieritoare, miracolul unui aproape- nimic ce anunță un "cu-totul-alt-ordin" (Vl. Jankélévitch), al veșniciei în miezul efemerului? Veșnicie a începutului, a posibilului ce reîncepe totul, în care ce nu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
abaterii sub streșini,/ nu când, pe ziduri, brațele suite/ (de șapte ori mai lungi!) arată câtă/ lumină a rămas necucerită:/ și până unde brațele măsoară/ osânda mea stă-n căile crescute". Ceasul rostirii e răstimpul ființării; începutul poemului e rostirea neauzită, imaginea nevăzută care o însoțește, semnul inaparent al semnificabilului nemanifestat, aflat sub discursul care l-ar pune în lumină. Căile luminii cresc în numele prin care ea se rostește, în numele rostitului enunțiativ, invocator al realului. A le cuceri nu înseamnă a
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
t, k), precum și celor care cer o poziție mai precisă (o, u, e). Acest ansamblu de factori în care intră imitația, mai ales în cazul labialelor, va permite constituirea unui repertoriu de sunete, care vor fi fonemele limbii materne. Sunetele neauzite în anturajul copilului vor dispare din repertoriul său, în timp ce linia melodică a vocalelor se va apropia și amplifica, secvențele devenind mai lungi, cu variații de ritm și intensitate. Holofrazele reproduc deja tipurile funcționale ale frazelor adultului: afirmația, întrebarea, imperativul (170
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
luni și-a primejduit viața, a fost veșnic severă, ca o mamă vitregă (sic)". Cum se vede, Apostol reia în termeni psihanalizabili (discursul este aproape transparent) raportul între sine și tutela parentală. Exprimînd neadevărul, inautenticitatea ființei sale, "vechea concepție" teroriza neauzit, obligîndu-l la supunere tensionată. Alt fel de a opune instanței mariane ("măicuța", mama Fecioară) căii drepte opresiunea străină ("mama vitregă"), limbajul anunță raportul mai înalt, mai categoric între Apostol și forma sa de mîntuire. A muri jertfindu-se, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
cu o surpriză pregătită din timp: scrisoarea decretîndu-l mort e ...plastografie), un "strigoi în întunerec", luat în litera manifestării lui, terifiante pentru ascultător, sau un... "goi" amenințător de cu vreme (Gheorghe). Iminența confruntării între protagonist și temutul agresor mal ... entendu, neauzit cum trebuie, cere o rapidă înțelegere. Comică devine în jocul consorților insomniaci, care caută explicația, neîntîrziat, în gazetă și citesc à la lettre metaforismul stupid al retoricii zilei: <<Reacțiunea a prins iar la limbă. Ca un strigoi în întunerec, ea
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
specială putere de modelare, en douceur, a lecturii, într-un climat (al acesteia) apt să întrețină receptivitatea la nuanțe, la sugestii: pe căi, s-ar zice, „inanalizabile”. Lipsesc oare cu totul, în această „uvertură” a romanului, pătrunderile în ceea ce „spune”, neauzită de ceilalți, „vocea” interioară a Vitoriei Lipan? Cum ar putea fi așa, când temerile, presimțirile, încordarea, așadar tot atâtea forme ale unui incipient proces sufletesc (pe care se va clădi în fapt totul), rămân nemărturisite nimănui altcuiva decât sieși? Și
Prelegeri academice by NICOLAE CREŢU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92372]
-
organizatorii ăștia de pelerinaje din Serbia. Da, sârbii au mare evlavie la Sfânta !”. Chiar în timp ce stăteam de vorbă cu agentul de pază, întrebându-mă dacă nu există cumva o „filieră balcanică” a pelerinajului la Iași, se apropie de noi nesimțit, neauzit, ca o pisică în căutarea prăzii, un bărbat matur, tuns scurt, militărește. Mai târziu va spune scurt, energic, că a fost „cadru militar”, iar acum este „un fel de șef ” cu paza la Catedrală. S-a convins repede că discuția
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
cu întrebarea: Tovarășe președinte, sovieticii ne propun o colaborare la recoltatul și valorificarea algelor din Marea Neagră. Am putea să cerem pentru noi zona Insulei Șerpilor? Ca mușcat de șarpe, Ceaușescu se întunecă și mai mult și mormăi apoi ceva, la fel de neauzit. Ne dădurăm seama că microfoanele și anexele lor înregistrau toate întrebările, dar cum aerul nu vibra la mișcarea buzelor președintelui, întrebările rămâneau practic fără răspuns. Ne-am lămurit ulterior că benzile de înregistrare erau studiate după consfătuiri de consilierii președintelui
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
auziți cum spun "Hristos a înviat!". Nimeni nu-l contrazicea, dar tuburile de oxigen n-au fost folosite nici de Crăciun și nici de Anul Nou. Lăsați ușa deschisă să vină urătorii... Îi asculta atent, le oferea darul și, aproape neauzit, spunea: Să veniți și la anul, chiar dacă... cine știe? După Anul Nou boala a început să se manifeste din ce în ce mai vizibil. Prin martie apela tot mai des la oxigen. Nu, nu, cumătră, vorbea pentru el. Ți-am spus, vii după Paști
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Greu de crezut dar se pare că în momentul în care persoana despre care discutăm intra în tură, îndeplinindu-și cu scrupulozitate funebra misiune, se producea în rândul necuvântătoarelor o stare de neliniște, de agitație, care se propaga nevăzut și neauzit, pe lungimi de undă necunoscute și nepercepute de om, făcând să se zbârlească părul ca la arici pe spinarea lor, să boncăluiască, să ragă, să izbească năprasnic din copite, rupând căpestrele; iar reprezentantele sectorului avicol se zburătăceau în cârâieli asurzitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Citeam pe nerăsuflate toate cărțile lui. Aveam o mare nevoie de acel tip de mesaj, descopeream că mai există și alte lumi, lumi paralele celei percepute de noi, muritorii obișnuiți, lumi accesibile doar inițiaților. În aceste lumi vedeam nevăzutele, auzeam neauzitele, dispăreau durerile și - cel mai important! - primeam puteri nemaiîntâlnite, puteri cu ajutorul cărora puteam schimba și deturna Omenirea spre bine! În plus, apărea un alt element ce era dătător de mari speranțe pentru mine în acel moment: dispăreau bolile, toate bolile
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
pune el mâna pe umăr, iar Don Giovani, cu ochii roșii, își suflă nasul într-o cârpă. Nu s-a putut, îi spune Ștefan consolator. Du-te acasă, bătrâne... S-a sfârșit... Tăutu intră în paraclis, călcând pe vârfuri, nevăzut, neauzit, ca o fantomă... Tace. Ce... ce s-a mai întâmplat? îl întreabă Ștefan cu o voce albă, obosită, spartă. Bârsan... S-a întors Bârsan, șoptește el. Bârsan? întreabă Ștefan și parcă face un efort să-și amintească cine-i acest
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
drept, Constanța Crăciun m-a felicitat "mă tovarăși"; sau am lămurit situația juridică a clădirii Misiunii României de la New York, unde ar fi trebuit ca statul român să plătească 10 milioane de dolari ș.a., totul se reducea la un bună ziua, aproape neauzit pentru că aceasta era regula parcimonie spre a nu exista semne de mulțumire ca tu să ți-o iei în cap). Cu toate că parcă simțisem cum îmi dau sfârșitul obștesc, în acea "încăierare" cu areopagul de la Geneva (mă gândeam la colegul meu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]