461 matches
-
-ă; la verbele din tipul I de flexiune și tipul II, clasa 2.a., verbe caracterizate, la prezent, de omonimia pers. a III-a, plural = pers. a III-a, singular: (el, ei) cânt-ă, lucreaz-ă, coboar-ă. Prezintă aceeași dezinență (și aceeași omonimie) verbele din clasa 1.a., a tipului II de flexiune, dacă au ca ultim fonem al rădăcinii, consoana r: ofer-ă, sufer-ă etc. -Ø: verbele celorlalte tipuri de flexiune, cărora le este caracteristică omonimia: pers. a III-a, plural = pers. I
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
lucreaz-ă, coboar-ă. Prezintă aceeași dezinență (și aceeași omonimie) verbele din clasa 1.a., a tipului II de flexiune, dacă au ca ultim fonem al rădăcinii, consoana r: ofer-ă, sufer-ă etc. -Ø: verbele celorlalte tipuri de flexiune, cărora le este caracteristică omonimia: pers. a III-a, plural = pers. I, singular: (eu, ei) dorm, sosesc, urăsc, par, vând, prind; -u: (semivocalic): verbele a ști și a scrie (plus compușii), păstrând aceeași omonimie, între pers. a III-a, plural = pers. I, singular: ști-u, scri-u
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
etc. -Ø: verbele celorlalte tipuri de flexiune, cărora le este caracteristică omonimia: pers. a III-a, plural = pers. I, singular: (eu, ei) dorm, sosesc, urăsc, par, vând, prind; -u: (semivocalic): verbele a ști și a scrie (plus compușii), păstrând aceeași omonimie, între pers. a III-a, plural = pers. I, singular: ști-u, scri-u, descri-u etc.; -e: la verbele cu dezinența -i, la persoana I, singular, care reprezintă omonimia pers. a III-a, plural = pers. a III-a, singular, în general nespecifică tipului
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
vând, prind; -u: (semivocalic): verbele a ști și a scrie (plus compușii), păstrând aceeași omonimie, între pers. a III-a, plural = pers. I, singular: ști-u, scri-u, descri-u etc.; -e: la verbele cu dezinența -i, la persoana I, singular, care reprezintă omonimia pers. a III-a, plural = pers. a III-a, singular, în general nespecifică tipului de flexiune din care fac parte: apropi-e, îndoai-e, târâi-e, jupoai-e etc. Accentul cade pe rădăcină, la verbele din tipurile IV și V de flexiune: vând, vinzi
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
sub aspect morfologic, sufixul este -a-: tă¥-a-m, mer©-a-m etc. Dezinențele imperfectului sunt aceleași pentru toate verbele și numai în parte deosebite de dezinențele de număr și persoană de la alte timpuri verbale. Specifică imperfectului nu este nici o dezinență, doar omonimia pers. I plural = pers. I singular, omonimie determinată de prezența la singular a dezinenței -m, pe care imperfectul o are în comun cu mai mult ca perfectul: (eu, noi) cântam, dormeam, păream, făceam, mergeam etc. Omonimia se anulează la nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
-a-m, mer©-a-m etc. Dezinențele imperfectului sunt aceleași pentru toate verbele și numai în parte deosebite de dezinențele de număr și persoană de la alte timpuri verbale. Specifică imperfectului nu este nici o dezinență, doar omonimia pers. I plural = pers. I singular, omonimie determinată de prezența la singular a dezinenței -m, pe care imperfectul o are în comun cu mai mult ca perfectul: (eu, noi) cântam, dormeam, păream, făceam, mergeam etc. Omonimia se anulează la nivelul pronumelor personale, în spațiul relației sintactice dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
este nici o dezinență, doar omonimia pers. I plural = pers. I singular, omonimie determinată de prezența la singular a dezinenței -m, pe care imperfectul o are în comun cu mai mult ca perfectul: (eu, noi) cântam, dormeam, păream, făceam, mergeam etc. Omonimia se anulează la nivelul pronumelor personale, în spațiul relației sintactice dintre verbul-predicat și pronumele-subiect. Celelalte dezinențe sunt comune cu ale altor timpuri: la persoana a III-a singular, dezinența -Ø, ca la perfectul simplu și mai mult ca perfect: cânta
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
forma temei de gerunziu, la celelalte moduri, sub forma temei de participiu: (el) va fi cântând/va fi cântat; să fi cântând/să fi cântat; ar fi cântând/ar fi cântat. La perfect, formele sunt omonime. Opoziția se stabilește, înlăturând omonimia, la nivel fonetic și sintactic. Formele prezumtivului prezintă o intonație specifică, interogativă, dubitativă etc., celelalte forme rămân, sub acest aspect, neutre: (el) va fi cântat?/va fi cântat; să fi cântat?/să fi cântat; ar fi cântat?/ar fi cântat
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
a preveni etc.): fă! (desfă! etc.), du! (adu! etc.), zi! (prezi! etc.), vino!, vină! (previno! etc.). La plural, dezinența este omonimă cu cea de indicativ (prezentă, de altfel, la toate modurile și timpurile verbale, variabile în funcție de număr și persoană): -ți; omonimia formelor este înlăturată de intonația deosebită a imperativului: cântați!, lucrați!, coborâți!, faceți!, mergeți! etc. Structura imperativului diferă în funcție de tipul de flexiune al verbelor la nivelul temei de prezent și la nivelul dezinențelor. La nivelul temei de prezent, diferențele sunt aceleași
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
absolut, opunându-se, din această perspectivă, gerunziului, un prezent absolut. În planul expresiei, participiul este întrebuințarea absolută, autonomă, din punct de vedere morfologic, a temei libere de participiu. Participiul este o temă verbală încheiată, omonim cu tema liberă a participiului. Omonimia se rezolvă la nivel sintagmatic: tema liberă de participiu se cuprinde în mod obligator într-o sintagmă cu un alt verb, auxiliar de timp: am cântat, aș fi cântat etc. sau de diateză: sunt lăudat etc.; tema absolută împlinită se
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
ca singura marcă a identității funcționale a termenilor lexicali și, prin aceasta, a naturii relației sintactice. Se distinge în felul acesta complementul direct de subiect, atunci când amândouă funcțiile sunt realizate prin termeni lexicali aparținând sferei semantice a umanului și prezentând omonimia morfologică: nominativ-acuzativ. În enunțul: Studenții iubesc studentele. numai topica marchează funcția de subiect a substantivului studenții și de complement direct a substantivului studentele. Schimbarea topicii este cauză și semn al schimbării funcțiilor sintactice: Studentele iubesc studenții. În interiorul relației de dependență
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
identitatea de circumstanțială de mod. În absența lui, propoziția poate dezvolta funcția de circumstanțial temporal: Cum a intrat, a și ieșit. Dubla realizare a unor funcții sintactice Mai ales când se realizează prin pronume personale (care prezintă o serie de omonimii în flexiunea cazuală), forma lungă a pronumelui sau substantivului care anticipă sau reia forma pronominală scurtă prin care se realizează o anumită funcție sintactică (complement direct sau indirect) fixează identitatea acestei funcții. Astfel, în versurile eminesciene: „Căci perdelele-ntr-o
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
în care Chomsky crede că apar primele elemente ale gramaticii transformaționale 67. Conceptul de transformare și distincția dintre cele doua structuri sunt elementele definitorii ale gramaticii generative de tip transforma țional. Cu ajutorul lor pot fi interpretate situațiile de sinonimie și omonimie (ambiguitatea) sintactica. Pentru aceasta, gramatica urmează să distingă și să definească eu precizie noțiunile de funcție gramaticală (de tipul subiect, obiect, predicat), de relație gramaticală (de tipul raportului dintre subiect și predicat, verb tranzitiv și obiect, determinat și determinant), și
Logica între gândire și limbaj by Elena Manea () [Corola-publishinghouse/Science/1693_a_3069]
-
corecte și adecvate, trebuie să se bazeze pe legăturile strânse dintre semantică, morfologie și sintaxă, aceasta din urmă, fiind deosebit de importantă, deoarece în îmbinările cuvintelor dintr-un context se descoperă mai ușor și mai clar opozițiile de sens, sinonimia, polisemia, omonimia, etc. 80 Clara Georgeta Chiosa, "Exprimarea elevilor din gimnaziu", în "Limbă și literatură", seria I,I, Teorie literară, stilistică și compoziție, II. școli și curente în literatura română, cursuri de vară, Bistrița, 1980, Societatea de Științe filologice, București, 1980, p.
Logica între gândire și limbaj by Elena Manea () [Corola-publishinghouse/Science/1693_a_3069]
-
rezumat). Claritatea este calitatea opusa ambiguității sau echivocului și se obține prin evitarea posibilităților de confuzie, de înțelegere în două feluri a 84 Moara Avram, "Gramatica pentru toți", Editura Academiei R.S.K., București, 1986, p.386-387. 58 unui enunț. Existența unor omonimii gramaticale (forme sau construcții cu aceeași înfățișare, alcătuite din aceleași cuvinte, dar diferite din punctul de vedere al relațiilor sintactice și deci al înțelesului) este sursa a numeroase ambiguități, mai ales în textele scrise. De exemplu,"Am împrumutat cartea unui
Logica între gândire și limbaj by Elena Manea () [Corola-publishinghouse/Science/1693_a_3069]
-
În loc de poze, la o paișpe În loc de la o parte, poimarți În loc de poimâine, lipsus În loc de lapsus, pisicologie În loc de psihologie. Jocurile de cuvinte care ne interesează În legătură cu haiku-ul sînt cele care se inspiră din existența firească În limbă a polisemiei și omonimiei. Între cuvinte poate exista o identitate formală, sonoră (omofonie), deși, contextual, ele pot avea Înțelesuri diferite. În cazul polisemiei, de obicei, cuvîntul dezvoltă sensuri noi pornind de la un sens principal. Spunem că există un sens propriu și (măcar) unul figurat
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
poate exista o identitate formală, sonoră (omofonie), deși, contextual, ele pot avea Înțelesuri diferite. În cazul polisemiei, de obicei, cuvîntul dezvoltă sensuri noi pornind de la un sens principal. Spunem că există un sens propriu și (măcar) unul figurat. În cazul omonimiei această legătură prin derivare nu există, iar semnificațiile nu sînt Înrudite. Exemple de omonimie: bandă (de răufăcători) bandă (adezivă), crud (necopt, proaspăt) - crud (violent, necruțător), banc (glumă) - banc (de pești, de nisip), leu (animal) - leu (ban). Cele mai productive În
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
În cazul polisemiei, de obicei, cuvîntul dezvoltă sensuri noi pornind de la un sens principal. Spunem că există un sens propriu și (măcar) unul figurat. În cazul omonimiei această legătură prin derivare nu există, iar semnificațiile nu sînt Înrudite. Exemple de omonimie: bandă (de răufăcători) bandă (adezivă), crud (necopt, proaspăt) - crud (violent, necruțător), banc (glumă) - banc (de pești, de nisip), leu (animal) - leu (ban). Cele mai productive În haiku ( În sens larg, dar mai ales În senryu, haiku-ul comic) sînt jocurile
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
exprimă Spinoza, aduce cu sine indistincția, anularea diferențelor și a oricăror judecăți de valoare, multiplul recăpătându-și în totalitate strălucirea prin întoarcerea totală a privirii către Unul și restabilirea legăturii. Această legătură însă nu leagă și este doar asemănătoare, prin omonimie, cu legăturile intramundane - la fel cum legătura dintre lumina albă și culorile spectrului este altceva decât legătura dintre culori în cadrul spectrului. Aceasta este, în fapt, legătura care dezleagă și spre care indică, în moduri diferite, orice tradiție religioasă. în hinduism
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
a face cu controlori omonimi. Fiecare controlor ar trebui să aibă forme omonime pentru fiecare termen acordat. Astfel, în lexicon ar exista un pronume tu de genul feminin și unul de genul masculin, omonime. Această analiză duce la redundanță și omonimii prea multe. Pentru fiecare termen care se poate acorda în mai multe feluri trebuie să presupunem forme omonime cu valori diferite ale trăsăturilor. 4.2. Modelul valuării (engl. valuation) Pentru a evita omonimiile și redundanțele, putem considera că acei controlori
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
omonime. Această analiză duce la redundanță și omonimii prea multe. Pentru fiecare termen care se poate acorda în mai multe feluri trebuie să presupunem forme omonime cu valori diferite ale trăsăturilor. 4.2. Modelul valuării (engl. valuation) Pentru a evita omonimiile și redundanțele, putem considera că acei controlori care permit două sau mai multe tipuri de acord sunt nespecificați pentru trăsătura respectivă. Astfel, pronumele tu este nespecificat pentru gen, iar genul referentului acestui pronume este precizat sau specificat de acord. Această
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
baza a peste 400 de exemple de pe internet, adunate cu ajutorul motorului de căutare Google. Dintre toate afișările, au fost selectate primele 30 de exemple în contexte relevante (sintagma colectivă sau partitivă era în poziție de subiect, iar verbul-predicat nu prezenta omonimia 3 sg. = 3 pl. la prezent). Au fost incluse în cercetare următoarele tipuri de sintagme: (1) o serie de... / din... o mulțime de... mulțimea (de)... un grup de... grupul (de)... o grămadă de... un număr de... majoritatea + nominal în genitiv
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
genul neutru la plural. Există și pronume cu utilizare neutră, dar acestea nu au o formă morfologică specifică. Ele au aceeași formă ca pronumele feminine la singular - asta, o (Asta știam; S-o spui altcuiva, că nu te cred). Această omonimie cu femininul contrastează cu situația de la substantiv, unde neutrul singular se comportă ca masculinul singular în ceea ce privește acordul. În acest tablou general, sunt două întrebări mai importante care se pun în legătură cu neutrul din română: (i) Este neutrul un gen aparte sau
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
substantiv de genul neutru ar trebui să aibă și ele genul neutru. Însă adjectivul și ceilalți termeni acordați cu substantivul nu marchează formal decât masculinul și femininul. Absența unor forme speciale de neutru la termenii acordați s-ar datora unor omonimii generalizate: neutru singular = masculin singular; neutru plural = feminin plural. Prezența unei valori distincte "neutru" este motivată de existența morfemului de plural -uri, care se folosește numai la neutru, cu câteva excepții, reprezentate de substantive feminine ca: leafă-lefuri, lipsă-lipsuri, marfă-mărfuri, treabă-treburi
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
posibilă problemă pe care o ridică această ipoteză este aceea că trebuie să admitem existența genului neutru la adjective, deși acesta nu este niciodată exprimat distinct. Ar trebui să admitem existența unor ononimii generalizate, iar acest lucru este problematic deoarece omonimiile sunt, de obicei, restrânse la anumite cuvinte sau clase morfologice. O altă problemă pentru această ipoteză o ridică sistemul pronominal. În general, limbile naturale tind să exprime mai multe opoziții de gen în sistemul pronominal decât în cel substantival (cf.
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]