593 matches
-
și i-a acordat Biserica Sf. Atanasie cel Mare ca biserică titulară la Roma. Referindu-se la "jihad" - războiul sfânt în credința islamică, el a citat dintr-un dialog purtat de împăratul bizantin Manuel al II-lea Paleolologos cu un persan cultivat, in timpul asediului orașului Constantinopole. Pasajul care a stârnit furia lumii musulmane suna astfel: ""Împăratul a ajuns la tema jihadului...El știa sigur că în Sura nr. 2, 256 din Coran scrie: Credința nu poate fi impusă cu forța
Papa Benedict al XVI-lea () [Corola-website/Science/298425_a_299754]
-
un oraș antic aflat pe teritoriul actualului stat Iran. Fondat de către șahul Shapur I (240-270), a fost centrul intelectual al Imperiului Sasanid. Astăzi orașul este o ruină, neexistând în zonă un sit arheologic organizat. Gundeshapur este un nume derivat de la persanul "Gondēšăpūr". Acesta provine probabil de la expresia "wandēw Šăpūr" însemnând "achiziția lui Shapur", de la " Gund-dēz-i Shăpū" însemnând "Fortăreața militară a lui Shapur", " Gund-ī Shăpur" însemnând "Armata lui Shapur" sau de la "Weh-Andiyok-Shăpūr" însemnând "Shapur l-a construit mai bine decât Antiohia". Orașul
Gundeshapur () [Corola-website/Science/335361_a_336690]
-
unit a fost fondat de regele Menes, pe la 3200 î.Hr., fiind stăpânit de numeroase dinastii aproape trei milenii. Sub conducerile faraonilor Tutmes și Ramses, prin cucerirea Africii și Asiei, Egiptul devine un imperiu. Ultima dinastie nativă, a căzut sub dominația persanilor, în 595 î.Hr. și cucerit apoi de Alexandru cel Mare în 320 î.Hr. Nu numai arta egipteană și monumentele colosale au atras prin frumusețea tainică și prin splendoarea lor enigmatică pe grecii vechi și pe romani, ca și pe noi
Egipt () [Corola-website/Science/297830_a_299159]
-
inconceptibile căreia i-a dat numele de Tată, Primul Tată, sau Mintea și Adevărul, din care provin, apoi, prin emanație Rațiunea și Viața. Din acestea apare Omul ca natură divină și Biserica, înțeleasă sub forma comunității vieții divine. Între gnostici, persanul Mani s-a impus, de asemenea, în viața spirituală a timpului său și nu numai. Inspirându-se din religia lui Zoroastru, Mani a recurs la admiterea a două principii ale lumii. Proclamându-se Paraclet el socotea că Principiul răului (al
Patristică () [Corola-website/Science/304887_a_306216]
-
a semnat un acord cu otomanii la Constantinopol la 17 octombrie 1736. Frontierele convenite erau aceleași cu cele stabilite în timpul sultanului Murat al IV-lea cu un secol în urmă. Războiul din Persia mersese bine pentru otomani, dar pacea acordată persanilor era una generoasă. Otomanii nu au regretat însă aceasta, deoarece acum își puteau concentra efortul în nord, contra Rusiei. Ajuns la putere în 1726 în urma unei răscoale din Afganistan, Nadir a fost ales în 1736 șah al Persiei. El a
Războiul Ruso-Turc (1735–1739) () [Corola-website/Science/334749_a_336078]
-
mutate în Mesopotamia. Două legiuni conduse de Gaius Flavius Fimbria (aproape 12 mii de oameni) au refuzat să plece și au fost o pradă ușoară pentru Mitridate al VI-lea. Legatusul roman a mobilizat sclavi ca să lupte alături de legionari, dar persanii au câștigat prima bătălie. Romanii au pierdut 500 de oameni și s-au retras. Mitridate a fost rănit în față de o săgeată, dar s-a recuperat în câteva zile. Bătălia de la Zela a fost o încercare a romanilor de a
Bătălia de la Zela (67 î.Hr.) () [Corola-website/Science/324947_a_326276]
-
încercare a romanilor de a recâștiga controlul zonei. Lupta a fost precedată de o tornadă ciudată; ambele părți au interpretat-o ca fiind o chemare la o bătălie finală, decisivă. Romanii au atacat tabăra de la Zela pe timp de noapte. Persanii au respins primul atac și i-au aruncat înapoi pe romani în tranșeele lor, care au fost mai curând "„înfundate cu romani morți”". Mitridate a fost grav rănit din nou, dar încă o dată un șaman pe nume Agari l-a
Bătălia de la Zela (67 î.Hr.) () [Corola-website/Science/324947_a_326276]
-
denotă starea jalnică a adminstrației otomane și meritele celei românești, care nu era afectată de corupție ca provinciile imperiului. Alte surse care ne pot indica valorea jizyei într-un moment sau altul al istoriei expansiunii islamului se găsesc în scrierile persanului Baladuri, mai precis în a sa "Kitab Futuh al-Buldan" ("Cartea cuceriri țărilor"). Textul este chiar recunoscut pentru tipicul recurent al descrierii, începând cu atacul, încheierea tratatelor de închinare (de protecție). Explicația acestei curiozități stă în faptul că în dreptul musulman este
Jizia () [Corola-website/Science/308554_a_309883]
-
Imperiului de Est, cu capitala la Constantinopol. Latinii niciodată nu s-au stabilit decisiv în Egipt, ei au jucat un rol în scădere în zonă, în timp ce limba greacă continuă să fie limba dominantă a guvernului și în sistemul de învățământ. Persanii au cucerit Egiptul începând cu anul 619 sau 618, fiind una din ultimele victorii ale Imperiului Sasanizilor contra Imperiului Bizantin. Khosrau al II-lea Parvez, regele Persiei între anii 590 -628 a început acest război, ca represalii pentru asasinarea împăratului
Egipt (provincie romană) () [Corola-website/Science/316081_a_317410]
-
campania împotriva Britaniei după moartea lui Carausius, astfel în 297, noul Cezar, Constantius Chlorus, a intervenit pentru a restabili autoritatea tetrarhica în teritoriul controlat de Allectus, asasinul lui Carausius. Tetrarhii nu au putut interveni în nord, fiind confruntați cu războiul persan din 296-299, cât și cu problemele limes-ului renano-danubian. În 286 Maximian a obținut o victorie împotriva chaibonilor și herulilor, iar în 287 a condus o expediție dincolo de Rin. În 288, Dioclețian a invadat Raetia, iar în 290 se confruntă
Dominat () [Corola-website/Science/299488_a_300817]
-
lui Harun al-Rashid, Al-Khayzuran, sau un personaj imaginar? În cultura persană femeia are un rol foarte important; familia este matriarhală, iar femeia după căsătorie își păstrează numele de familie. Pâna la revoluția din 1979, indiferent de dinastie sau politică guvernamentală, persanii și-au păstrat obiceiurile: anul nou persan, calendarul după soare,(pe 21 martie), noruz, sizdahbedar, chaharsanbeh suri, etc... Statul femeii după revoluția islamică a fost tot o identitate păstrată. Chiar sub sclavia de chador, femeia persană a rămas luptătoare, și
Cultura Iranului () [Corola-website/Science/308139_a_309468]
-
rol important în planificarea acestuia de a anexa Regatul Nabateenilor. În secolele al patrulea și al cincilea al erei noastre, zona a aparținut provinciilor Gerar și Palaestina Tertia. După retragerea romanilor, un fort a fost construit la Beer Șeva de către persani, iar mai apoi, în secolele al șaptelea și al optulea, a existat aici o fortăreață a arabilor, ca mai apoi așezarea să fie cu totul abandonată. În jurul anului 1900 însă, administrația otomană a decis crearea unui district separat de cel
Beer Șeva () [Corola-website/Science/300203_a_301532]
-
folosită pentru da foc unui obiect concentrînd razele soarelui cu ajutorul acesteia. Pliniu cel Bătrîn (23-79) scrie că împăratul roman Nero folosea o bucată de smarald cu suprafețele concave pentru a urmări luptele de gladiatori, probabil pentru că suferea de miopie. Matematicianul persan Alhazen (965-1038) a scris primul tratat semnificativ de optică, în care discută despre rolul cristalinului ochiului în formarea imaginilor pe retină. Lentilele au început să se răspîndească abia după inventarea ochelarilor, probabil în Italia, la sfîrșitul secolului al XIII-lea
Lentilă (optică) () [Corola-website/Science/299372_a_300701]
-
zecimale. Matematicienii islamici au inventat algebra și au fost primii care au propus metode de rezolvare a ecuațiilor. Lui Omar Haiăm i se atribuie inventarea geometriei algebrice, iar lui Al-Tusi formularea axiomei paraleleolor. Având ca punct de plecare cunoștințele grecilor, persanilor și indienilor, medicina arabă s-a dezvoltat și aceasta mai ales prin contribuția unor mari personlități ca: Avicenna, Avenzoar, Abulcasis. Concepția islamică încuraja studiul medicinei: "Pentru fiecare boală, Allah ne dă remediul". Operele lui Hippocrate, Dioscorides, Soranus, Celsus și Galen
Epoca de aur a islamului () [Corola-website/Science/317215_a_318544]
-
drept câini de companie. Câinii Border Collie sunt în general rezervați față de persoanele străine, dar sunt foarte atașați de stăpânii lor și de persoanele pe care le cunosc. Rasa descinde, ca multe alte rase de pază, din câinii de pază persani („Persian Sheepdog”). Rasa datează aproximativ de la 1700, deși nu a beneficiat de actualul nume pană în 1915. Collie au însoțit sute de ani ciobanii care erau cantonați la granița dintre Scoția și Anglia, fiind crescuți în mod special numai pentru
Border Collie () [Corola-website/Science/307972_a_309301]
-
Aceste biserici apar înfățișate pe mozaicurile din biserica Sf. Pudentiana din Roma și de la Madaba. În 415 biserica Sf. Sion a adăpostit pentru câțiva ani rămășițele pământești ale Sfântului Ștefan Mai târziu marea bazilică Sf. Sion a fost dărâmată de către persanii Sasanizi în anul 614 e.n., iar la scurt timp după aceea parțial restaurată de către patriarhul Modestus. Ea a fost iarăși distrusă până la temelie în anul 1009 de către califul musulman din Cairo, Al Hakim, și a fost reconstruită de către cruciați. Cruciații
Cenaclul din Ierusalim () [Corola-website/Science/315455_a_316784]
-
totală a Marelui Canal este de 1.776 km. Înălțimea sa cea mai mare este în munții din Shandong: 42 m. Dimensiunea canalului și măreția sa a câștigat admirația multora de-a lungul istoriei, inclusiv Ennin călugărul japonez (794-864), istoricul persan Rashid al-Din (1247-1318), oficialul corean Choe Bu (1454-1504) și misionarul italian Matteo Ricci (1552-1610). Istoric, inundarea periodică adiacentă a Fluviului Galben a amenințat siguranța și funcționarea canalului. Pe timp de război digurile ridicate pe Fluviul Galben, uneori, au fost rupte
Marele Canal, China () [Corola-website/Science/321005_a_322334]
-
000 de luri care ar fi urmat să distreze auditorii și să se stabilească acolo pentru a deveni agricultori și a munci pământul primind în schimb fiecare, vite, măgari și grâne. 50 de ani mai târziu, în poemul epic național persan „Șah (Cartea Regilor)”, aflăm că lurii au mâncat grânele și vitele refuzând munca pământului, și au fost drept urmare izgoniți de către regele Bahram Gur. De-a lungul vremii, cercetători renumiți ca John Sampson, Alexandru Paspati, Johan Dimitri Taikon sau pelerini ca
Romi () [Corola-website/Science/297476_a_298805]
-
și Iran (Persia) de-a lungul timpului. Începuturile istorie evreiești în Iran sunt relatate în texte biblice. Cărți biblice Isaia, Daniel, Ezra, Neemia, Cronici și Estera conțin referințe la viața și experiențele evreilor în Persia. În cartea lui Ezra, regele persan Cyrus cel Mare este considerat ca fiind cel care a permis evreilor să se întoarcă la Ierusalim și să-și reconstruiască templul; reconstrucție care a avut loc "după porunca lui Cirus, lui Darius și lui Artaxerxe, împăratul perșilor." (Ezra 6
Relațiile dintre Israel și Iran () [Corola-website/Science/325757_a_327086]
-
de pe urma recoltelor). Nemulțumirile aduse de calendarul islamic s-au simțit puternic în Iran patru secole mai târziu, în timpul domniei șahului Jalal ad-Din Malek din dinastia Saljuqid. Mai mult decât atât, celebrarea "Nowruz" (Anul Nou Iranian), cu o simbolistică deosebită pentru persani, alunecase în mijlocul semnului Pești, ca urmare a neglijării intercalațiilor, iar potrivit unor istorici, scopul real al reformei calendaristice a fost acela de a stabili Nowruz la echinocțiul vernal. Astfel, vizirul și figura politică strălucitoare Nezam-ol-Molk l-a convins pe șahul
Calendare iraniene () [Corola-website/Science/337422_a_338751]
-
726/715-697/687), fie la sfârșitul domniei lui Manase (ca. 697/687-643/642), fie sub regele Iosia (ca. 641/640-609), fie sub Ioachim (609-598), fie pe timpul regelui Zedechia (598-587/586). Nu lipsesc nici cei care coboară chiar până la exil, pe timpul persanilor și a macedonienilor. Natural, variind aceste date se schimbă și obiectul profeției: identificat în asirieni și babilonieni, sau în pătura socială nelegiuită a chiar poporului evreu sau/și în alții. În baza textului, în care profetul se plânge de nedreptățile
Habacuc () [Corola-website/Science/303396_a_304725]
-
general al lui Hasan a fost distrus de mongoli în 1256 iar marea bibliotecă din Alamut a fost incendiată aproape în întregime, o bună parte a scrierilor acestuia s-au pierdut pe vecie. Hasan Sabbah s-a născut în orașul persan Qom, în jurul anului 1050, într-o familie arabă de șiiți duodecimani. Tatăl său, de origine yemenită, Ali bin Muhammad bin Ja’far al-Sabbah al-Himyari, emigrase împreună cu familia sa în Persia din orașul irakian Al-Kufa. Ulterior nașterii lui Hasan, familia acestuia
Hasan Ibn Sabbah () [Corola-website/Science/330943_a_332272]
-
nu putea tolera fervoarea religioasă sunnită, ostilitatea turcilor față de șiiți precum și țelul acestora de a distruge califatul fatimid. Revolta lui Hasan avea ca motiv și prezența unor resentimente la adresa cuceririi selgiukide, ocupație văzută de arabi dar în mare parte de persani, ca fiind una străină de cultura lor. Toate acestea, suprapuse necesității de reafirmare a culturii și identității ismailiților persani, duc la începutul secolului al XII-lea la înlocuirea limbii arabe cu persana în practicile religioase ale grupării șiite. Întrucât mișcarea
Hasan Ibn Sabbah () [Corola-website/Science/330943_a_332272]
-
lui Al-Mustansir desemnat ca succesor. În acest fel Sabbah rupe legăturile cu califatul șiit fatimid precum și cu administrația misionarilor ismailiți din Cairo, fondând astfel un stat nizarit independent în Persia. Din afară, doctrina lui Hasan Sabbah și a ismailiților săi persani nizariți, părea a fi o nouă învățătură în contradicție cu vechea învățătură fatimidă. De fapt, noua învățătură nu era decât o reformulare a doctrinei șiite (ta’lim), de altfel învățătura centrală a ismailiților. Deși Sabbah nu i-a învins definitiv
Hasan Ibn Sabbah () [Corola-website/Science/330943_a_332272]
-
oraș, Erebuni (capitala Armeniei de azi, Erevan). În jurul anului 600 î.Hr., Sophene a devenit parte a nou-apărutului Regat Armean sub conducerea Orontizilor. Această dinastie a acționat în calitate de satrapi ai Armeniei în primul rând sub Imperiul Median, mai târziu sub cel Persan. După campaniile lui Alexandru cel Mare în anii 330 î.Hr. și prăbușirea ulterioară a Imperiului Ahemenid, Sophene a devenit parte din noul regat independent al Armeniei Mari. În secolul al III-lea î.Hr., la inițiativa Seleucizilor, care au încercat să
Sophene () [Corola-website/Science/332549_a_333878]