696 matches
-
Dar Isus venise pentru o misiune mult ma i i mportantă. Se poate spune că omenirea a progresat mai repe de prin Învățătura Creștină, dar nici chiar astăzi oamenii nu înțeleg importanța și esența acestui mesaj. Văzând că omul se poticnește mereu și învață greu, ba chiar regresează ( ex. în Evul Mediu ),Dumnezeu a căutat și alte metode de a l lumina pe om. ( El face mereu acest lucru, dar în ignoranța sa omul nu este receptiv la aceste me saj
Îngusta cărare către lumină by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Science/1225_a_2212]
-
umilitor, dar chiar se bucură de belșugul tuturor bogă‑ țiilor și al succeselor, aprins de mânie și nemaiputându‑și stăpâni revolta, exclamă : «Iar mie puțin a fost de nu mi‑au alunecat picioarele, puțin a lipsit de nu s‑au poticnit pașii mei, pentru că am pizmuit pe cei fără de lege când vedeam pacea păcătoșilor. Căci ei nici nu se gândesc la moarte, iar loviturile pricinuite lor sunt slabe. Nu iau parte la ostenelile oamenilor și nu vor fi biciuiți Împreună cu oameniiă
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
chipul blând și bun și este îngăduitoare cu năzbâtiile mele de copil și cu naivitatea mea. În orice moment greu prin care am trecut, Doamna a fost lângă mine și mă povățuia, ajutându-mă să trec peste el. Când mă poticneam ca o pasăre care-și frânge o aripă, dânsa mă ridica, îmi „oblojea” rana, dându-mi sfatul potrivit pentru a putea să-mi reiau zborul pe cerul vieții. De oriunde apărea, era precum o rază de soare și totul strălucea
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
vorbele oamenilor!” (I. Creangă) Ca timp absolut, conjunctivul prezent este propriu (în limba literaturii artistice) exprimării unor realități inventate, închipuite: „Să încep cu o minciună? De ce? Să mă aflu rătăcit călare prin munți, într-o noapte înfiorătoare... Să simt îngrozit poticnindu-se calul... Sau să fiu chemat în grabă la căpătâiul unui prieten care moare în spital..” (I.L.Caragiale) Structura morfologică Este un timp simplu, format din tema prezentului și dezinențele de persoană și număr. Forma astfel constituită, este precedată de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de la Socrate, dar sensul modern îi este atribuit lui Emil Fröschels (1908). "Cum vorbesc copiii noștri? Uneori și, din fericire, aceștia sunt cei mai mulți vorbesc fără dificultăți, cursiv, expresiv, nuanțat, plăcut (nouă și lor), atractiv, cuceritor de frumos. Alții, dimpotrivă, se poticnesc atunci când vor să-și îmbrace gândurile în haina limbajului propriu. Deși fac eforturi vizibile, vorba lor este peltică sau, în cazuri mai grave, gângavă, ceea ce în mijlocul tovarășilor lor de copilărie le creează un penibil sentiment de jenă, un apăsător complex
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
farmacopeei, dar în sfârșit... Se întâmplă că acest cvadruplu remediu nu există explicit în corpusul lui Epicur. Filosoful nu enunță nicăieri clar acești patru timpi făcuți să faciliteze memorarea unei întregi opere. Când crezi că-l vezi apărând, el se poticnește în mijlocul unei rețete de șapte propoziții, în altă parte numai de trei... În cele trei scrisori rămase de la Epicur, filosoful își oferă deja gândirea într-o formă sintetică, astfel încât destinatarii - Pythocles, Herodot și Menoiceus - să poată dispune de o chintesență
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
interesantă decât nesfârșitele descompuneri care ne readuc la unitatea de bază. Bergson știe că în epicentrul mișcării se află imobilitatea și că în inima materiei vom găsi vidul. Dar dinamica e mai importantă decât ceea ce ne va face să ne poticnim după o reducere intelectuală a întregului la părțile lui componente. Ansamblul are valoare nu atât pentru că există, cât prin felul lui de a fi: cimentat de o forță magică și magnifică. În mai multe rânduri - de patru ori -, Lucrețiu recurge
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
din interiorul armatei inamice. Cercul se strânse, alungându-i pe locuitori spre pădure, apoi dincolo de râul ciuruit de gloanțe, într-un lan de grâu ars, în sfârșit, pe strada capitalei de județ, unde încă se mai dădeau lupte. Oamenii se poticneau pe harta aceea care se rupea sub picioarele lor, îndoită de șenilele tancurilor, scobită de explozii. Ținând în mână o pușcă, ghemuit lângă un soldat ucis, Nikolai se ascundea îndărătul unui gard, observând înaintarea nemților. Păreau să nu bage de
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
și că fulgii nu se mai topesc pe chipul ei acum rece. Acum și pentru totdeauna. Dulceață de fragi E prima oară cînd un cîștigător Îmi retrimite poemul retușat și, evident, Îmbunătățit. Asta poate și pentru că eu m-am cam poticnit În finalul comentariului pe care i l-am destinat inițial. Era Însă un motiv suficient pentru ca un maestru al genului să simtă că trebuie să simplifice poemul pentru a-l face astfel mai redutabil. Dulceață de fragi - prea puțin din
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
fel, Povestea copilăriei (1909) reface cu mijloace incomparabil mai sărace decât cele ale lui Creangă, alunecând în banal sau în prolix, ambianța unui sat de sub munte, așa cum o percepe un copil. Dar evenimentele selectate sunt nesemnificative, în vreme ce desfășurarea narațiunii se poticnește adesea în stângăcii de stil sau de construcție. Mai izbutite, păstrând pe alocuri ceva din ingenuitatea, din culoarea și din fluiditatea povestirii populare, împreună cu un umor de asemenea de sorginte țărănească, sunt prelucrările sau izvodirile proprii cu aspect folcloric din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286860_a_288189]
-
și vulgar sau violent - când, nemulțumit de unele luări de poziție din cadrul Adunării generale a ONU, el scoate un pantof și bate cu el în pupitrul din fața lui pentru a-și manifesta dezaprobarea. De altfel, politica de coexistență pașnică se poticnește în chestiunea germană, iar criza dintre anii 1958 și 1961 ia sfârșit în noaptea de 12 spre 13 august când începe ridicarea Zidului Berlinului*. Față de țările din lumea a treia intrate atunci pe calea decolonizării, Hrușciov angajează o vastă ofensivă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
din Iași, în anii interbelici, ia parte la dezbateri ce vizează cultivarea limbii, inițiate de revista „Cum vorbim”. Hrănit de energii primordiale, peisajul agrest trimite încă, la B., discrete semnale, până la margini obscure, „viclene” de târg, la pragul căruia se poticnesc „ulița”, drumul („figură” ce revine în poeme obsesiv), de unde și exasperarea reprimată, senzația de claustrare, în piatră sau în „dugheni îngenuncheate”, așteptând umil, ca dinspre un alt orizont, transcendent, „darul pâinii”. Poetul pare astfel a celebra, și el, elanul primitiv
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285641_a_286970]
-
Miul Zglobiul) și Ianoș (sau Ianuș) ungurul. În miez de noapte prin codru trece călare Miu cântând din cobuz. Cântecul său de dor se aude până în tabăra lui Ianoș, căpetenia unei cete vestite de haiduci. Presimțind o primejdie, calul se poticnește sau se abate din drum. Miu, încrezător în forța lui și în armele-i nebiruite, își continuă drumul. Ianoș își trimite voinicii după viteazul Miu. Întâlnindu-se, cei doi benchetuiesc, urmând să se întreacă în luptă dreaptă pentru a alege
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288190_a_289519]
-
de a se fi iubit cu femeia de sub el sau cu o chelneriță de la Cumpătu drept o trădare a unui ideal sacru. Considerând cei șaptesprezece ani apogeul propriei vieți, stadiul proiectiv fără întoarcere, naratorul își descrie trauma: "atunci m-am poticnit, în infinita mea transgresiune, de un idol barbar și mizer, de o icoană blasfematorie și stridentă,de un strigoi scălâmb numit Lulu". Era ultima noapte la Budila cu focul de tabără și carnavalul aferent. Lulu se costumase și se machiase
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
speranță spre Franța. Într-o epocă în care Vestul se străduia să împiedice marșul triumfal al țarilor spre Mediterana, racordarea statului român, încă de la înființarea sa, la civilizația franceză, a reprezentat un obstacol serios de care Rusia avea să se poticnească. Nici măcar apartenența comună la spațiul ortodox cu rușii și bulgarii nu ne-a făcut sensibili în fața Sankt Petersburgului. Suferințele, care ne-au fost provocate gratuit în Basarabia, au lăsat răni adânci și deschise. Opunându-ne rușilor, i-am ținut departe
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
ajunge deloc ușor, e vorba de Podișul Tutovei, la numai... 50 de kilometri de Vaslui, însă dacă ai răbdare și norocul să te urci în autobuzul extrem de aglomerat, cu plecarea de la gară, dacă ai șansa ca el să nu se poticnească, vei fi răsplătit, la capăt de drum, cu trăiri dintre cele mai interesante. Sigur, e vorba mai întîi de emoțiile reîntîlnirii cu satul natal și marele nostru savant Emil Racoviță - Șorănești, care azi îi poartă numele... Vizitezi, pe îndelete, casa
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
patru factori esențiali care dovedesc fragilitatea sa: imposibilitatea de a reduce continentul la o supunere de durată prin forța armelor, forța mișcării spirituale pe care împăratul o subestimează, schimbarea conjuncturii economice și, în sfirșit, dinamismul ideii de națiune. Napoleon se poticnește mai întîi de caracterul pregnant al sentimentului religios, căruia nu i-a evaluat în mod real influența asupra spiritelor europene rămase foarte credincioase, în ciuda discuțiilor filosofice din secolul al XVIII-lea. În politica sa hegemonică, el nu face deosebire între
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
nației, dacă ar fi funcționat firesc și sanificator? Oare acest lucru trebuie să îl facă strategia anticorupție propusă de regimul Băsescu? Rămâne de văzut. Crize, crizism, vinovăție După căderea comunismului, lucrurile nu au mers strună în România, ci s-au poticnit în fel și chip, atât la nivel politic, cât și social, economic, etic. Dar era previzibil să se întâmple așa. Societatea era fisurată, țara - fragilizată, mentalitatea - parțial robotizată. De aceea, termenul postcomunism nu a fost utilizat de la început, din 1990
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
reproducere asexuată, spre deosebire de o populație cu reproducere sexuată în care are loc recombinarea genetică, dacă apare o mutație nouă, aceasta va rămâne „blocată” la nivelul descendenților indivizilor asexuați. Muller (1932) a comparat acest fenomen cu o roată dințată care se poticnește la fiecare mutație nouă apărută într-o linie de indivizi cu reproducere partenogenetică. Fenomenul este acum numit roata dințată a lui Muller (Muller’s ratchet). Moran (1996) a analizat fenomenul roatei dințate a lui Muller la mai multe specii cu
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
Hristos în aproapele tău, dacă lumina din tine este întuneric? Cum să alungi întunericul dacă nu răspunzi la chemarea: „Veniti de luați lumină”? „Eu sunt lumina lumii”, zice Hristos, „Cine umblă în lumină, vede pe unde merge și nu se poticnește”. Orbecăiala lumii în întunericul și mocirla păcatului ca într-o stare de bine și bucurie, pervertirea binelui în rău, o dorește diavolul pentru sufletul omului. O propunere mică pe care și-o face cineva de a renunța măcar parțial la
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
sală sau după cortină, și asta l-a făcut să zâmbească. — Ce piese am mai fi putut face, Sachi, dragule, i-ar fi spus dacă l-ar fi văzut. Ce melodii de neuitat ! — Ei, lasă, domnișorule Cristian, nu te mai poticni în amin- tiri, cu siguranță i-ar fi răspuns. Căci lumea merge întotdeauna înainte, niciodată înapoi. Numai mințile noastre merg opus, înapoi, și asta doar pentru a readuce, din când în când, niște simple bucurii, când viața e grea și
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
să șoptesc: „Vino, vino!“ și trăgând-o din nou de mânecă, m-am întors, luând-o spre biserică. Nu am încercat să merg alături de ea. M-a urmat, la câțiva pași în spate, iar eu întorceam mereu capul și mă poticneam. Dumnezeu știe cine a fost martorul acestei întâlniri. Poate că o duzină de oameni, poate că nici unul. Eu nu puteam vedea nimic altceva decât ochii îngroziți ai lui Hartley. Am intrat în biserică și i-am ținut deschisă ușa mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
din case? Am început să alerg în direcția inversă; atunci am zărit un mic pasaj care se deschidea din stradă, o fisură îngustă, neînsorită, între zidurile oarbe a două clădiri. Am luat-o pe acolo, continuând să fug, m-am poticnit de niște grămezi de prundiș și am dat colțul, pomenindu-mă într-un spațiu pătrat, îngrădit de zidurile joase, văruite, ale curților din spate și plin de lăzi de gunoi supraâncărcate, cutii vechi de carton, plus o bicicletă abandonată. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
și mine. Poate că o orbise întunericul la care trecuse brusc. Stătea locului, apăsându-și mâinile pe obraji, de parcă se împiedica să nu strige. Eu, înnebunit și buimăcit, lăsasem ușa deschisă și acum, grăbindu-mă s-o închid, m-am poticnit de ea. Când am atins-o, i-am simțit căldura coapsei. Am închis ușa și abia atunci am auzit-o exclamând: „oh... oh... oh...!“ și articulând niște cuvinte incoerente. Am întins o mână posesivă, bâjbâindă, și am prins-o de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
să ne vadă cineva... — Credeam că nu cunoști pe nimeni aici! Acum grăbește-te! Am coborât pe cărarea din pădure. Era întunecoasă și, pe alocuri, năpădită de hățișuri, așa încât ne împleticeam întruna, biciuiți de crengi, agățându-ne în mărăcini și poticnindu-ne mereu de puieții care creșteau la întâmplare, în mijlocul drumului. Stupida stângăcie a înaintării noastre mă făcea să-mi vină să țip. Trupul lui Hartley, mișcându-se pe lângă al meu, se smucea, greoi, de parc-aș fi tras după mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]