327 matches
-
de muncă unde nu va tintelegeti cu colegii), caz țin care se impune crearea unui sistem de protecție personala-lucru care til voi discuta tintr-unul din episoadele următoare ale acestui serial. Mai exista binetinteles și surogate de socializare (cum ar fi privitul la televizor) care folosite cu moderație și discernământ sunt benefice. Atunci când se exagerează ele pot deveni chiar periculoase pentru sănătatea și echilibrul nostru, inclusiv psihic. Pericolul este maxim țin special țin cazul copiilor. Pentru a socializă țin mod benefic cu
Emoţii care ne pot vindeca - Socializare şi prietenie () [Corola-journal/Journalistic/67838_a_69163]
-
de la titlu aș porni și când vorbesc de poemul’’inger cu aripa de gheață.’ Din start, suntem într-un plan magic. Iată un fragment: “Mă obișnuisem deja/îngerul rătăcea pe drum cântând ori/ se lăsa ferecat/purtat/într-o cușcă/privit, ațâțat/în număr de circ/ se-ntâmplă și s-adoarmă -n plină zi/pe umărul cuiva sau, pe creștet/ [dar mă mai slujea cât de cât]/coșmarurile lui nu erau de dorit/tresărea, scotea flăcări/pe nas, pe gură. chemă
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
deșteptarea conștiinței de clasă la muncitori și țărani. Se instituise un jargon, o limbă de lemn, obligatorie și inevitabilă. În afară de asta se dorea respectarea unei liste de subiecte, numai ele puteau pătrunde în repertoriul editorial și căpătau încuviințarea de publicare. Privit retrospectiv, scenariul naufragiului în infantil și imbecilitate pare de necrezut, o farsă absurdă. Totuși lucrurile au căpătat această desfășurare grotescă. În disperare, răsfățații muzelor s-au complăcut în mascaradă, au început să se automutileze, să renunțe la ce era individual
Cazul G. Călinescu by S. Damian () [Corola-journal/Imaginative/13846_a_15171]
-
al trupului tău încolăcit în jurul unui pom numit indiferență. Simt pentru că sunt adevărul rupt din neființă - un adevăr mușcat numai pe jumătate din ceea ce trebuia să fie rostire, Cuvânt. A fi adevărat cu tine: iată singurătatea începutului. Singurătatea începe cu privitul în oglindă. Abia atunci îți simți mirosul trupului din care nu au rămas decât două sau trei cuvinte. Oricând... vine un vânt potrivnic care izbește fereastra... LUNĂ PLINĂ Când Dumnezeu l-a făcut pe om, a uitat să-i deseneze
Pisicile nu-și cer niciodată iertare by Traian T. Coșovei () [Corola-journal/Imaginative/2963_a_4288]
-
supapă emoțională, un debușeu de sentimen talism, verdict etic, proiecție existențială... Și chiar un cadou. Până acum câțiva ani, a oferi cuiva, ca recunoștință ori șpagă, o carte, oricât ar fi fost ea de prețioasă, 174 era un moft. Unul privit, după caz, cu mirare, dispreț, botoasă blazare. Or, acum, până și unul ca mine observă deja cu neliniște că pentru intervalul dintre Sf. Nicolae și seara Crăciunului nu-i mai ajung pungile și punguțele de umplut cu bucoavne de tot
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
se pare, uneori, că descoperirile nu presupun decît noul, necunoscutul absolut și exclud reinterpretările, analizele proaspete, pline de voluptatea perspectivelor inedite, a unor înțelegeri profunde, încărcate de alte lumini, de alte coduri, de alte experiențe. Distanțarea, disponibilitățile cu care investim privitul înapoi, răgazul pe care ni-l acordăm pentru înfăptuirea acestui lucru, reașezarea termenilor discursului, toate acestea și încă multe altele țin de acea formidabilă putere a curiozității. Ea, de fapt, ne ține fantastic de tineri, de dinamici, de deschiși, de
În căutarea actorului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9317_a_10642]
-
surprinzător de la câteva măsuri foarte utile care pot slabi extrem de mult forță gândirii parazite. Justificarea aplicării lor o găsim în studierea a ceea ce se știe despre comportamentele omului primitiv, mai exact a unui obicei care intervenea în rutină lui zilnică: privitul focului. Este cunoscut faptul că, seara, după o zi în plină de activitate fizică, strămoșii noștri se strângeau într-un loc în care se simțeau în siguranță, de regulă o peșteră, si priveau focul atunci când se încălzeau la el. Acest
Emoții care ne pot vindeca: Regăsirea centrului-Meditație și echilibru (10) () [Corola-journal/Journalistic/66646_a_67971]
-
liniști suficient ca să ne facem exercitul zilnic de meditație. Creșterea în eficientă a concentrării va fi substanțială. Încercați și veți vedea! Când scriu aceste rânduri realizez un lucru amuzant: și omul modern a găsit un surogat nefolositor și dăunător pentru “privitul focului”. Seară se uită la televizor...
Emoții care ne pot vindeca: Regăsirea centrului-Meditație și echilibru (10) () [Corola-journal/Journalistic/66646_a_67971]
-
ea, eram Dumnezeul acestei insecte, dar ganglionii ei nervoși abia pridideau s-o țină în viață. Eram un Dumnezeu care n-o crease și care n-o putea mântui, pentru totdeauna necunoscut și indescifrabil. Și deodată mă simțeam și eu privit. Mă-nfioram tot, săream în picioare și mă duceam la fereastră. Priveam stelele risipite peste oraș. Cineva, adânc în altă noapte, de alt fel, ținea în mâini lumea mea și-mi urmărea amuzat înaintarea pe drumuri întortochiate. Sufla singurătate și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de fiecare dată - ca la maistrul rotar și dogar care fabrica schiuri - să inspire încredere. Apucatul ăsta de cot, acest „voi“ în loc de „dumneavoastră“, întrebările astea despre „iugăre“ și despre cât „face“ vițelul, și pe urmă tăcerea și datul din cap, privitul în depărtare, până ce ochii țăranilor, care îl priveau cu pleoapele strânse, nu din cauză că fumau chiștoace, ci pentru că, de când se știau, nu avuseseră încredere în domni cu cravată și pantofi lustruiți, se făceau rotunzi și mari și eu însumi vedeam uimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
întreba foarte serios, dar și mirându-se în același timp, cum de nu am fost niciodată într-un grajd și n-am văzut „ce fac ăia acolo“? Dar eu îmi luam volumul cel subțirel, îl deschideam și mă cufundam în privitul pozelor cu vase, pe care nu le știa nici unul dintre băieți. Nici Felix și nici Karl nu fuseseră niciodată acolo și știau la fel de puțin despre peisajele de pe vasele și ceștile mele cât știam eu despre ce se făcea într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ferestrei obișnuitul continua să fie la fel ca ieri și alaltăieri, chiar dacă acum în câmpie fuseseră înfipți alți stâlpi și se zvonea că la toamnă va fi construită o așezare nouă, care s-ar numi „Frohdörfchen“1. Și în acel privit afară se ascundea și dorința nemărturisită de a scăpa din atmosfera apăsătoare a camerei de zi, departe de silueta aia în halat de casă care fixa pe întuneric Biblia, oricum inaccesibilă nouă, noi necunoscându-i semnificația, ceea ce trebuia să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
construcții și nici măcar de Hans Saner, care - după cum credea tata - putea trăi independent și fără nici o grijă, fiindcă era reprezentantul exclusiv al mașinilor de etichetat și acum avea și o casă proprie cu un birou, situată dincolo de lac. Dar nici privitul nu mai era doar un privit, pur și simplu. În vechea cameră de duminică a familiei Rusch se afla o piesă de mobilier care avea un geam curbat de culoarea cenușii și, cu toate astea, dacă apăsai pe un buton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
care - după cum credea tata - putea trăi independent și fără nici o grijă, fiindcă era reprezentantul exclusiv al mașinilor de etichetat și acum avea și o casă proprie cu un birou, situată dincolo de lac. Dar nici privitul nu mai era doar un privit, pur și simplu. În vechea cameră de duminică a familiei Rusch se afla o piesă de mobilier care avea un geam curbat de culoarea cenușii și, cu toate astea, dacă apăsai pe un buton începea să se lumineze, scotea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nu foarte rece - și această simultaneitate mi se păru imposibil de înțeles. Dar treptat, imaginea din aparat, salonul, cum se numea acum camera de duminică, și peisajul obișnuit din fața ferestrei se coagulau într-un întreg, luau repede forma obișnuitului - a „privitului la televizor“ -, care îți lăsa senzația, abia după ce doamna Rusch scotea aparatul din priză, că lipsește ceva, că se așterne un gol pe care ne-am fi dorit să-l umplem prin deschiderea aparatului. Dar nici vorbă de așa ceva: televizorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nu putea să-l accepte, și anume, că îi scădea claritatea vederii. Negreala îl amenința din nou, doar că acum o mai putea ține sub control cu ajutorul celor doi cilindri, ca să se poată refugia pentru un scurt răgaz în acel privit dincolo. XXItc "XXI" Hacklertc "Hackler" Hackler ședea pe canapea sub „peisajul montan“ al tatei, așa cum mai făcuse cândva, și, de parcă vremea ar fi avut o memorie proprie, și în ziua asta de vară timpurie stătea tot drept în mijlocul mobilei, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
așa, șeptelul de maidanezi trebuie împuținat. După descotorosirea de ouă și de uleiul încins, se aude un zbierăt, un geamăt sfâșietor. Hauăleuuuuu! Se presupune că întâmplător un element uman s-a interpus ca un țăcănit pe traiectoria ouălor. Se evită privitul pe geam din cauză de priveliște cutremurătoare. Chip uman desfigurat îmbunătățit cu ouă. Întocmai ca monezile de argint care se așază pe pleoapele muribunzilor. Se evită privitul și aplecatul peste fereastră, e pericoloso sporgersi cum ar spune un franțuz semidoct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
element uman s-a interpus ca un țăcănit pe traiectoria ouălor. Se evită privitul pe geam din cauză de priveliște cutremurătoare. Chip uman desfigurat îmbunătățit cu ouă. Întocmai ca monezile de argint care se așază pe pleoapele muribunzilor. Se evită privitul și aplecatul peste fereastră, e pericoloso sporgersi cum ar spune un franțuz semidoct. Nu se recomandă holbatul și pentru a se evita represaliile ulterioare ale victimei în caz că mutilatul mai păstrează un rest de vedere. Se recomandă deplasarea în sufragerie de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
Brigitte Bardot. Avea din belșug tot ce trebuie și împlinise paisprezece ani. Ariana era flirtul meu de trei săptămâni. Spui că ai un flirt, când te întâlnești seară de seară cu aceeași fată și te înroșești până la urechi de atâta privit. Privirile pe care i le aruncam eu Arianei se prelingeau în jos, ca înghețata topită pe cămașa cu mâneci scurte a unchiului meu, când o ținea cu mâna paralizată. Mătușa îl ștergea cu o cârpă udă și cu mișcări grăbite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
slujitorii devotați ai animației! Fiindcă aveam deformația de-a ține cont de Înfățișarea interpretului. Ori, aveam să aflu ulterior, actorul care joacă după paravan oricum nu se vede, importante sunt vocea și talentul Întru mînuire. Directoarea așezămîntului, o ființă neplăcută privitului, de parcă și ea conducea teatrul de după paravan, făcea dese crize de nervi văzînd că insist ca-n rolul frumoasei și tinerei prințese a lui Gozzi să apară chiar ...o femeie frumoasă și tînără! „Pentru Turandot musai s-o iei pe
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
baldachin (o moștenire de familie a clanului Maulsby) era considerabilă. Singura noastră plăcere colaterală era oglinda ce placa întreaga ușă din baie. Acolo, stând lipiți coapsă lângă coapsă, îi șopteam: — Uită-te, Sarah, uită-te! La început era sfioasă, lăsa privitul în seama mea, la început era timidă și supusă numai fiindcă așa o doream eu, dar, cu timpul, și-a făcut și ea o pasiune din a se uita în oglindă și de a urmări reflectarea împreunării noastre cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
artistică și celelalte moduri fundamentale ale privirii există o coordonare firească. Arta pare să medieze amintitul conflict dintre privire și iubire, coroborîndu-le în actul creației. Obiectivarea unei anume reprezentări asupra lumii unește în produsul nou creat atât privitorul cât și privitul, dîndu-le o coerență expresivă. Este vorba nu numai de o "reproducere a naturii", ci și de o reproducere a actului, a privirii înseși: privirea este întoarsă ca din oglindă, opera de artă te privește, determinîndu-te. Arta, "inoculată", este trăită de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
discurs nespus care atunci când se afirmă se sfârșește. Literatura, s-a spus, este vorbirea unei absențe. Când absența devine prezentă, vorbirea inițială încetează, fiind suplinită de vorbirea secundă. Tot așa cum literatura și critica sunt două limbajuri alternative, complementare și exclusive. PRIVITUL. Adela este personajul titular al acestui roman, "realitatea" însăși a romanului, "viața" lui. În același timp, identitatea ei este imaginară, și de acest lucru caută să ne și să se convingă Emil Codrescu de-a lungul întregii cărți. Este deci
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
inexistentă, căci morții mor și ei, mereu. Când voi dispărea și eu, va fi murit și ea complet din univers. ă...î. Amintire a unei imagini arbitrare de altădată, aceasta și atâta este mama." Chiar după dispariția fizică a celui privit, și cu toate că însăși calitatea privitorului se modifică neîncetat, urmele privirii rămîn: după cum cel care privește este acea imagine, toi astfel cel care-și amintește este propria lui amintire. Iar dovada cea mai bună a acestei supraviețuiri este reacția senzorială pe
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
incurabilă, eram gata să ignor simptomele imediate, sperând la o vindecare În ultima clipă. Îmi schimbam starea Încontinuu, Între speranță și opusul ei: siguranța crescândă că se Întâmpla ceva teribil cu mine. Dar nimic nu mă făcea mai disperată decât privitul În oglindă. Am deschis ușa și am pășit Înapoi În cameră. ― Urăsc hotelul ăsta, am spus. E oribil. ― Nu-i prea drăguț, mă aprobă Tessie. ― Era mai plăcut, spuse Milton. Nu pricep ce s-a Întâmplat. ― Mocheta pute. ― Hai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]