915 matches
-
din participarea sa socială împreună cu ceilalți membri ai grupului de muncă și, implicit, de efectul schimbării asupra relațiilor interpersonale. Descoperind rolul structurii informale în cadrul organizației formale, școala relațiilor umane a contribuit la zdruncinarea principalelor supoziții pe care se baza paradigma raționalistă de abordare a organizațiilor (Vlăsceanu, 1999). Rezultatul cel mai important este acela de promovare a viziunii organizațiilor ca sisteme sociale, evidențiându-se faptul că eficiența organizațională este funcție de complementaritatea și congruența dintre scopurile organizației și necesitățile personale ale angajaților. Deopotrivă este
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
Autorul se distanțează de ceilalți reprezentanți ai paradigmei sistemului natural și închis, putând fi considerat mai degrabă un precursor al abordării organizațiilor ca sisteme închise. Concluzii: Perspectiva de abordare a organizațiilor ca sisteme naturale și închise, prin opoziție cu abordarea raționalistă, accentuează acele caracteristici considerate specifice organismelor, respectiv colectivităților sociale, ce vizează în principal existența anumitor necesități ce trebuie satisfăcute în numele supraviețuirii sistemului. Majoritatea modelelor teoretice dezvoltate în această perioadă au acordat prea puțină importanță relațiilor dintre organizații și mediu, din
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
mecaniciste despre modul de funcționare a organizațiilor. În conformitate cu această viziune, etapa este definită, prin raportare la paradigma dominantă, ca fiind cea a „sistemelor deschise raționale”. În următoarea etapă - după anii 1970 și până în prezent - asistăm la o înlocuire a paradigmei raționaliste cu cea a organizațiilor ca sisteme naturale. Această ultimă etapă din evoluția teoriilor organizaționale este caracterizată prin promovarea modelelor de abordare a organizațiilor ca „sisteme deschise și naturale”. Cele mai reprezentative modele teoretice dezvoltate în cadrul perspectivei de abordare a organizațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
pe de altă parte la teoria organizațională. Prin combinarea unor elemente specifice celor două modalități de analiză, Williamson a ajuns la dezvoltarea unei „economii instituționale”, motiv pentru care este considerat un reprezentant al „noii teorii economice instituționale”, în varianta sa raționalistă. Din multitudinea tranzacțiilor existente într-o societate, unele se realizează pe piață, iar altele în cadrul organizațiilor. Alegerea cadrului sau a modului de realizare a tranzacției depinde atât de informația disponibilă, cât și de costurile presupuse de eventuala necesitate a obținerii
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
angehende Probierer, rationellen Hüttenleute, Analytiker Apotheker, Fabrikanten, Metallarbeiter, Technologen, und für Freude der angewandten Natur-Wissenschaft überhaupt: nach eignen Erfahrungen und mit Benutzung der neuesten Entdeckungen entworfen> (Încercare de introducere despre probarea mineralogică pe cale uscată: un manual pentru probatori, muncitori metalurgiști raționaliști, farmaciști analitici, fabricanți, lucrători în metal, tehnologi, și pentru plăcerea științelor naturale aplicate în principal, după unele experiențe și folosința celor mai noi descoperiri), Nürnberg, 1826, 2, 8; 11. W<ilhelm>. A<ugust>. Lampadius, Handbuch der allgemeinen Hüttenkunde <in theoretischer
[Corola-publishinghouse/Science/1576_a_2874]
-
scopurile lor fundamentale pacea și dezvoltarea socio-economică și culturală, accentuând dinamica și intercondiționările dintre aceste două valori" (George Văideanu, 1996). Campania dusă de UNESCO pentru promovarea unor conținuturi legate de securitatea mondială, subdezvoltare și multiculturalitate, avea la bază o viziune raționalistă 6 conform căreia este posibil să eliminăm ignoranța și prejudecățile oferind tinerilor o viziune internațională asupra lumii (Fujikane, Această viziune a determinat apariția mișcărilor educaționale de conștientizare a problematicii lumii contemporane menită să contribuie la formarea unor cetățeni care pot
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
Ea oferă roluri, în forma profesiilor, responsabilităților, locurilor de muncă. Toate acestea sunt supuse schimbării, progresului, regresului, succesului sau eșecului." (M. Malița, 1999 36) 6 Fujikane precizează că, deși cele mai importante mișcări educaționale au avut la bază o viziune raționalistă asupra sistemului internațional, aceasta nu era singura. Autorul citează perspectiva lui Martin Wight, potrivit căruia puteau fi identificate trei poziții distincte viziunea realistă, reprezentată de Machiavelli sau Hobbes care au văzut lumea că tinzând spre o anarhie internațională și au
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
vizionara consumată, eul o traduce într-o opera de artă). O abordare pur textualista a universului vizionar blakean riscă să rateze tocmai complexitatea acestuia, care se desfășoară dincolo de frontierele finite ale operei. Blake trăiește într-o epocă în care valorile raționaliste sunt permanent zguduite, fiind înlocuite de altele noi, acestea din urmă făcând apologia forțelor obscure ale naturii, inspirației și imaginației. Zeitgeist-ul revoluționar al secolului al XIX-lea subminează și chiar ia în derâdere cuceririle precedentei Epoci a Luminilor, al cărei
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
ea este, aproape sigur, un soi de stare de conștiință primară, la care poetul are acces privilegiat" (1978, p. 14). 194 Cf. supra. 195 Într-o scrisoare către Cumberland, datata 6 decembrie 1795, Blake vrea să le demonstreze filosofilor "abstracți" (raționaliști) că adevărata hrană intelectuală este bucuria: "Enjoyment & not Abstinence is the food of Intellect" (E: 700). 196 Blake este convins de caracterul inerent malefic al rațiunii, după cum subliniază Robinson în jurnalul sau: "rațiunea este singurul rău sau păcat" (Bentley, Jr.
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
la traducerea, din grecește, a Acaftistului Sf. Cruci. Lucrarea sa de căpetenie este însă Gramatică românească (1797), îndatorată lui Samuil Micu și lui Gh. Șincai, lui I. Piuariu-Molnar, dar și lui Ienăchiță Văcărescu. Într-o Cuvântare înainte, supralicitând în spirit raționalist importanța gramaticii în genere, autorul îi acordă o poziție privilegiată între alte științe. Gramatica ar fi „măiestria măiestriilor”, aducând „lumina înțelepciunii” și risipind „îmbeznirea minții”. Tocmai absența unei gramatici ar fi cauza decăderii limbii române, „cea veche râmlenească”, limbă coruptă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290129_a_291458]
-
de putere. știința păcii: utopismul contemporantc "Știința păcii\: utopismul contemporan" Ar trebui spuse câteva cuvinte despre o școală de gândire - încă influentă în cercurile politice și intelectuale de astăzi - care promovează o alternativă „științifică” la „înțelepciunea perenă” tipică unei abordări raționaliste a politicii externe. Această școală de gândire ar putea fi numită „utopism științific”, în lipsa unui termen mai bun; la fel ca sursele autodecepției referitoare la persistența politicii de putere discutate mai sus, interpretarea științifică are rădăcini puternice în experiența secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
conotație oarecum similară. Ideea unei „taxe științifice” încerca să introducă știința în comerțul exterior, pornind parțial de la ideile avansate la începutul secolului al XIX-lea de Friedrich List. Teoria și practica plebiscitelor internaționale sunt de asemenea manifestări tipice ale abordării raționaliste a problemelor internaționale; aici, voința majorității este testul științific după care este determinată suveranitatea asupra unui teritoriu. În anii ’30, maiorul Lefebure și-a avansat teoriile despre „dezarmarea științifică”. „Geopolitica” își propunea să ofere o bază științifică politicii externe ca
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
lupți; există întotdeauna ceva de analizat, de înțeles și de reformat. Cum a putut mentalitatea modernă să transforme credința în puterea atotcuprinzătoare a științei în forța care controlează politica externă? Din nou, răspunsurile trebuie căutate în premisele generale ale filosofiei raționaliste, aparent verificată în asumpțiile sale universale de experiența internă. Victoria liberalismului în politica internă a dus la o îngustare specifică a sferei politice și la o lărgire corespunzătoare a celei nonpolitice; iar ultima a fost deschisă speculațiilor raționale detașate. Obiectivele
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
la toate nivelurile de gândire și acțiune și care oferă fiecărei națiuni trăsăturile sale distinctive și inconfundabile? Raționalitatea mecanicii și perfecțiunea sistematică a filosofiei lui Descartes le reîntâlnim nu mai puțin în tragediile lui Corneille și Racine decât în furia raționalistă a reformelor iacobine. Ele se regăsesc în sterilitatea formalismului academic ce caracterizează o mare parte din viața intelectuală a Franței și sunt prezente și în rezultatele planurilor de pace, perfecte din punct de vedere logic, dar fără utilitate practică, în
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
o parte, că „politica, la fel ca și societatea în genere, este guvernată de legi obiective, cu rădăcini în natura umană”22, respinge vehement ideea că aceste legi obiective ar putea fi ghicite prin metodele abstracte și deductive ale investigației raționaliste. Pe de altă parte, crezând că raționalismul este definit de ideea că o înțelegere științifică implică automat controlul și schimbarea, Morgenthau critica „știința” politică deoarece considera că hrănea iluzia capacității de modificare a realității. Denunțarea tuturor curentelor raționaliste ale științei
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
ale investigației raționaliste. Pe de altă parte, crezând că raționalismul este definit de ideea că o înțelegere științifică implică automat controlul și schimbarea, Morgenthau critica „știința” politică deoarece considera că hrănea iluzia capacității de modificare a realității. Denunțarea tuturor curentelor raționaliste ale științei politice a derivat deci din percepția greșită că „toate abordările științifice” răspândeau, cu necesitate, falsa promisiune de a elimina egoismul uman. Refuzul său de a susține absurditatea unor raționalisme, în special a celor de tip liberal-legalist, pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
fi testat mai ușor și având o mare putere de explicare, ci ar accepta incapacitatea de a oferi soluții științifice care ar aboli decisiv răul din istorie. Dată fiind incapacitatea lui Morgenthau de a concepe posibilitatea unui asemenea realism politic raționalist, el a respins cu totul sistematizarea abstractă deductivă în favoarea înțelegerii „principiilor” politicii internaționale, prin intermediul unor „comparații inductive între șdiverseț evenimente”23. Cu alte cuvinte, istoria trebuie să fie fundația esențială, dacă nu singura, a studiului politicii internaționale, iar această disciplină
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
iar „dorința de putere a mai multor națiuni, fiecare încercând fie să mențină, fie să răstoarne statu-quoul, conduce cu necesitate la o configurație... numită balanța puterii și la politici ce-și propun menținerea ei”28. Deși o asemenea explicație pare raționalistă ca formă, în sensul că pare a fi derivată în mod deductiv din logica unei anumite situații, în realitate este inferată din experiența istorică a politicii europene, o concluzie de neevitat, ținând cont de descrierea pe care o face Mongenthau
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
explicație teoretic-rațională a vieții politice ar fi introdus o falsă ordine într-un domeniu ce era și putea să fie doar haotic. Atrăgând atenția, cu cuvintele lui Montaigne, la „interpretările deformate, forțate și partizane”32 ale politicii, privită prin lentile raționaliste, Morgenthau adera la un empirism filosofic considerat drept metodologia ideală pentru studiul relațiilor internaționale și alternativa preferabilă științei raționaliste: Prima lecție pe care trebuie să o învețe un cercetător al politicii internaționale și pe care nu trebuie s-o uite
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
fie doar haotic. Atrăgând atenția, cu cuvintele lui Montaigne, la „interpretările deformate, forțate și partizane”32 ale politicii, privită prin lentile raționaliste, Morgenthau adera la un empirism filosofic considerat drept metodologia ideală pentru studiul relațiilor internaționale și alternativa preferabilă științei raționaliste: Prima lecție pe care trebuie să o învețe un cercetător al politicii internaționale și pe care nu trebuie s-o uite în veci este că problemele internaționale sunt de o complexitate ce face imposibile soluțiile simple și profețiile credibile. Aici
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
o anumită tendință să predomine, și nu alta și, în fine, să analizeze probabilitatea ca diverse condiții și tendințe să predomine în momentul respectiv.33 Prin această abordare, Politica între națiuni reprezintă negarea eficienței și valorii tuturor metodelor științifice și raționaliste de explicare a politicii. Nu poate exista un studiu rațional al comportamentului internațional, ci numai reflecții instructive care să sprijine diferite forme prudente de decizie. „știința” politicii nu este, în consecință, nimic altceva decât episteme politike, o știință practică necesitând
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
acestor trei principii se elaborează managementul axat pe om. Modulul II Modele socioculturale de analiză a raportului dintre om-organizație-mediu Tema 5 Viziuni complementare asupra raportării omului la organizație 1. Criterii de diferențiere a teoriilor Teorii individualiste sau colectiviste, normative sau raționaliste Așa cum am văzut și În temele cuprinse În modulul precedent, cunoașterea umană și raportarea sa la existență (În particular la existența socială) comportă o complementaritate de viziuni alternative (deosebit de cele conflictuale). Explicația acestor tipuri de abordări se află În particularitățile
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
și comportându-se ca urmare a relațiilor dintre indivizi și a interacțiunii lor. Teoriile normative (unele colectiviste, altele individualiste) pun accentul pe elementele cultural-valorice ale normelor. Normele dau liniile de conduită ale oamenilor, impun „valori În comun Împărtășite” (Parsons). Teoriile raționaliste „prezintă actorul ca instituindu-și poziția sa ca urmare a unor forțe din afara sa, În timp ce abordările nonraționale implică teza conform căreia acțiunea este motivată din interiorul individului”<footnote Ibidem, p. 20. footnote>. 2. Analiza complementară În abordarea societății 1) Teoriile
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
fost William H. Jr. Sintagma „omul organizațional” pune În evidență dominația cadrului formalizat, normalizat și ierarhizat asupra oamenilor. „Acești oameni lucrează doar pentru organizație. Acești oameni, despre care vorbesc, aparțin acesteia pur și simplu”.<footnote Ibidem, p. 186. footnote> Teoriile raționaliste au fost exprimate de mai multe timpuri de abordări. Sintagma „omului economic” a fost introdusă de Pantaleone<footnote A se vedea, Schules Edgar H. și alții (ed.) Ridings in Sociology, New York, Thomas Y. Crowell Company, 1971, p. 186. footnote>, dar
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
care agenții economici nu sunt pregătiți. Este vorba de a se elibera de cartezianism și taylorism care au dominat modalitățile verbale de gândire și administrare.”<footnote Daigne Jean-François, Re-ingenierie et reprise d’entreprise, Paris, 1995, Editura Economica, p. 63. (x-gândirea raționalistă, lipsită de fundamentarea celorlalte valori ale culturii, xxmanagementul inițiat de F. Taylor (1856-1917), care punea bază pe tehnologie, producție de masă și standardizată. footnote>. d) Schimbarea funcțiilor (a cerințelor umane față de organizație) se realizează prin procese de „ruptură”; adică prin
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]