775 matches
-
teritorială în cercuri / departamente (de. "Kreise"), în care statutul autonom depindea de indivizii propriu-ziși. În esență, lupta naționalităților înainte de 1914, chiar și în formele sale radicale, cu excepția propagandei Uniunii Tuturor Germanilor, a sâbilor și, în parte, a italienilor și a rutenilor, s-a concentrat cu precădere asupra reformării Dublei Monarhii, nu asupra scopurilor și metodelor care ar fi putut duce la soluționarea acestei reforme. Însă în 1914, Dubla Monarhie era încă foarte departe de realizarea unui compromis național care să satisfacă
Austro-Ungaria () [Corola-website/Science/297468_a_298797]
-
pe această temă, pe care o decalează cu două ore mai devreme pentru ca autoritățile să nu apuce să o întrerupă. Evacuați din sală de către soldații colonelului imperial, studenții merg pe străzi cântând imnul "Tricolorul" compus de Ciprian Porumbescu. Studenții români, ruteni și polonezi decid să nu participe la jubileul anexării Bucovinei, la care era anunțată vizita împăratului Franz Joseph I. Conducerea societății Arboroasa trimite în 1877 o telegramă la Iași în care anunță că dorește să comemoreze 100 de ani de la
Ciprian Porumbescu (film) () [Corola-website/Science/327587_a_328916]
-
urmare a repatrierii în Germania și Austria sau al emigrării în SUA și Canada. În anul 1930, populația satului Ițcani-Gară era de 1.708 locuitori, dintre care 592 germani (34,66%), 413 evrei (24,18%), 403 români (23,59%), 124 ruteni (7,25%), 102 polonezi (5,97%), 46 ruși (2,69%), 19 cehi și slovaci, 6 unguri, 2 sârbi, croați sau sloveni și 1 armean. După religie, locuitorii satului erau grupați astfel: 534 romano-catolici (31,26%), 414 mozaici (24,23%), 411
Biserica Sfinții Apostoli din Ițcani () [Corola-website/Science/308316_a_309645]
-
23%), 411 ortodocși (24,06%), 180 evanghelici (luterani) (10,53%), 160 greco-catolici (9,36%) și 9 fără religie (liber-cugetători). De asemenea, populația satului Ițcanii Noi era de 714 locuitori, dintre care 499 germani (69,88%), 116 români (16,24%), 43 ruteni (6,02%), 25 polonezi (3,50%), 23 evrei (3,22%), 6 ruși, 1 ungur și 1 de alt neam. După religie, locuitorii satului erau grupați astfel: 370 evanghelici (luterani) (51,82%), 154 romano-catolici (21,56%), 123 ortodocși (17,22%), 38
Biserica Sfinții Apostoli din Ițcani () [Corola-website/Science/308316_a_309645]
-
Zeleneu, întâlnit și sub forma Zelenău (în , transliterat Zeleniv și în ) este un sat în raionul Cozmeni din regiunea Cernăuți (Ucraina), depinzând administrativ de comuna Berbești. Are locuitori, preponderent ucraineni (ruteni). Satul este situat la o altitudine de 198 metri, în partea de sud-vest a raionului Cozmeni. Localitatea Zeleneu a făcut parte încă de la înființare din regiunea istorică Bucovina a Principatului Moldovei, purtând denumirea de Pleșnița. În ianuarie 1775, ca urmare
Zeleneu, Cozmeni () [Corola-website/Science/315719_a_317048]
-
Sătmar, Sălaj, Ciceu și Bistrița. În 1397 s-a refugiat în Ungaria Teodor Koriatovici, cneazul Podoliei, după ce a fost înfrânt de ducele Witold al Lituaniei. Koriatovici a primit domeniul Muncaciului. A adus (la început în Bereg) mii de familii de ruteni de peste munți, apoi și în Maramureș, ca lucrători pe domeniile nobiliare. Blânzi și muncitori, ei au fost favorizați și de regalitate, iar, prin rutenizarea unor sate românești, au ajuns majoritari în anumite părți ale Maramureșului. Matia Corvin a avut relații
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
XVII-lea. Numărul lor nu a fost mare niciodată, reprezentând mai puțin de o cincime din totalul populației, cei mai mulți veniți din alte zone, după cum se poate vedea și în exemplul localității Cuhea. În secolul al XV-lea încep să intre rutenii care fugeau de persecuțile din Galiția, mai întâi în regiunea Muncaciului, aduși de cneazul Teodor Koriatovici, iar mai târziu și în Maramureș ca lucrători pe domeniile nobiliare. În secolul al XVI-lea, din 100 sate maramureșene, 84 erau românești, 7
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
în regiunea Muncaciului, aduși de cneazul Teodor Koriatovici, iar mai târziu și în Maramureș ca lucrători pe domeniile nobiliare. În secolul al XVI-lea, din 100 sate maramureșene, 84 erau românești, 7 cu oaspeți regali germani sau maghiari, 5 de ruteni și pentru 4 sate nu există date. După instaurarea stăpânirii Imperiului Habsburgic a urmat o perioadă grea din impozitelor și dărilor apăsătoare, precum și a rechizițiilor făcute de armată în timpul deselor războaie. În acest timp numărul rutenilor crescând, se slavizează și
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
sau maghiari, 5 de ruteni și pentru 4 sate nu există date. După instaurarea stăpânirii Imperiului Habsburgic a urmat o perioadă grea din impozitelor și dărilor apăsătoare, precum și a rechizițiilor făcute de armată în timpul deselor războaie. În acest timp numărul rutenilor crescând, se slavizează și o parte din populația românească, astfel încât unele regiuni din dreapta Tisei ajung majoritar rutene. Populația a crescut mult în această epocă, iar suprafețele de teren s-au împărțit în loturi tot mai mici. În 1848 iobăgia a
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
și germani în localitățile cu activitate extractivă, mai întâi în cele cu saline, de unde denumirea "șugăi". La recensământul făcut în 1910 în Austro-Ungaria, din populația totală de 357.535 de locuitori, după limba maternă, în Maramureș se aflau: 159.489 ruteni, 84.510 români, 59.552 germani, 52.964 maghiari. În număr mare, o parte dintre vorbitorii de limbă germană și de limbă maghiară erau de fapt evrei. În prezent, aproximativ 34.000 de ruteni locuiesc în Maramureșul românesc și 45
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
în Maramureș se aflau: 159.489 ruteni, 84.510 români, 59.552 germani, 52.964 maghiari. În număr mare, o parte dintre vorbitorii de limbă germană și de limbă maghiară erau de fapt evrei. În prezent, aproximativ 34.000 de ruteni locuiesc în Maramureșul românesc și 45.000 de români în Maramureșul de Nord, legăturile cu conaționalii fiind acum posibile pentru toți prin podul rutier Sighet-Ocna Slatina (Solotvino) și podurile feroviare de la Valea Vișeului și Cîmpulung la Tisa. Odată cu decăderea industriei
Maramureș () [Corola-website/Science/297292_a_298621]
-
vorbitoare de română (%), existând în minoritate și vorbitori de ucraineană (%). Conform recensământului efectuat în 1930, populația comunei Sinăuții de Sus se ridică la 477 locuitori. Majoritatea locuitorilor erau români (84,28%), cu o minoritate de germani (0,4%), una de ruteni (2,73%), una de polonezi (1,05%), una de evrei (2,94%) și una de ruși (8,6%). Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor erau ortodocși (94,55%), dar existau și romano-catolici (1,67%), greco-catolici (0,84%) și mozaici
Sinăuții de Sus, Adâncata () [Corola-website/Science/316171_a_317500]
-
Sămușeni, întâlnit și sub forma Samușin (în și în ) este un sat reședință de comună în raionul Zastavna din regiunea Cernăuți (Ucraina). Are locuitori, preponderent ucraineni (ruteni). Satul este situat la o altitudine de 140 metri, pe malul râului Nistru, în partea de nord-est a raionului Zastavna. Localitatea Sămușeni a făcut parte încă de la înființare din regiunea istorică Bucovina a Principatului Moldovei. În ianuarie 1775, ca urmare
Sămușeni, Zastavna () [Corola-website/Science/315776_a_317105]
-
septembrie, s-a călugărit intrând în Ordinul Sfântul Vasile cel Mare și luând numele de Inocențiu, la mănăstirea „Sf. Nicolae” de la Muncaci în Transcarpatia. Tot acolo, pe 5 noiembrie 1729 a fost consacrat episcop de către George Genadie Bizanczy, episcop unit rutean al Muncaciului. În anul 1733 a hotărât organizarea unei conscripțiuni a populației din aproape toate regiunile Adealului, cu excepția localităților din Țara Bârsei și din suburbiul Brașovului, întrucât aceste localități erau supuse jurisdicției episcopului din Râmnic, din „"Valahia Austriacă"”. Pentru scurtă
Inocențiu Micu-Klein () [Corola-website/Science/299592_a_300921]
-
confesională. Conform recensământului efectuat în 1930, populația comunei Vatra Moldoviței se ridica la 2.273 locuitori. Majoritatea locuitorilor erau români (60,32%), cu o minoritate de germani (32,82%) și una de evrei (5,94%). Alte persoane s-au declarat: ruteni (7 persoane), polonezi (3 persoane), maghiari (1 persoană) și ruși (4 persoane). Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor erau ortodocși (59,57%), dar existau și romano-catolici (21,65%), mozaici (5,98%), evanghelici\luterani (12,36%). Alte persoane au declarat
Comuna Vatra Moldoviței, Suceava () [Corola-website/Science/302011_a_303340]
-
1918 de cele ale Regatului României. După Unirea Bucovinei cu România la 28 noiembrie 1918, orașul Cozmeni a făcut parte din componența României, ca localitate de reședință a Plasei Șipenițului din județul Cernăuți. Pe atunci, majoritatea populației era formată din ruteni, existând și comunități de români și de evrei. În anul 1930, orașul avea 5.015 locuitori, din care 2.438 bărbați și 2.577 femei, fiind a patra localitate din județ ca număr de locuitori după orașele Cernăuți, Sadagura și
Cozmeni () [Corola-website/Science/309584_a_310913]
-
Cincău (în , transliterat Ciunkiv și în ) este un sat reședință de comună în raionul Zastavna din regiunea Cernăuți (Ucraina). Are locuitori, preponderent ucraineni (ruteni). Satul este situat la o altitudine de 235 metri, pe malul râului Nistru, în partea de nord a raionului Zastavna. Localitatea Cincău a făcut parte încă de la înființare din regiunea istorică Bucovina a Principatului Moldovei. În ianuarie 1775, ca urmare
Cincău, Zastavna () [Corola-website/Science/315760_a_317089]
-
profesorul Leon Rauchwerger a predat religia mozaică și limba rusă. Conform recensământului din 1930, în orașul Câmpulung Moldovenesc locuiau 10.071 persoane, dintre care 6.826 români (67,77%), 1.501 evrei (14,90%), 1.496 germani (14,85%), 98 ruteni (0,97%), 97 polonezi (0,96%), 26 ruși, 4 cehoslovaci, 4 țigani, 3 unguri, 2 greci, 2 armeni, 1 sârbo-croato-sloven, 1 albanez, 9 de alte neamuri și 1 de naționalitate nedeclarată. Din punct de vedere al religiei, populația era alcătuită
Templul Havre Gah din Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/323665_a_324994]
-
străzi au fost numite după evrei. Conform recensământului din 1930, în orașul Gura Humorului locuiau 6.042 persoane, dintre care 2.425 germani (40,13%), 1.951 evrei (32,29%), 1.357 români (22,45%), 161 polonezi (2,66%), 61 ruteni (1%), 17 cehi și slovaci, 11 armeni, 11 unguri, 7 ruși, 5 țigani, 4 sârbi, croați și sloveni, 3 greci, 28 de alte neamuri și 1 de naționalitate nedeclarată. Din punct de vedere al religiei, populația era alcătuită din 2
Cimitirul evreiesc din Gura Humorului () [Corola-website/Science/323227_a_324556]
-
Feodor Aleinicov - 161 des., Anastasia Oprea - 136 des., Parascovia Jomnovskaia - 133 des., Elena Cotruță - 120 des., Alexandra Carcevschi - 54 des. Toți aceștea aveau titlul de dvoreni (nobili). 1904. Hristici, volostea Ocolina, 227 de case, 1799 de suflete de români și ruteni, biserică, scoală elementară ruseasca, vite mari - 480, oi - 340, cai - 60. 7 decembrie 1921. Comisia județeană de expropriere și împroprietărire Soroca a respins cererile de împroprietărire cu pămînt a 17 țărani din Hristici pe motiv că ei sunt bătrîni—aveau
Hristici, Soroca () [Corola-website/Science/305245_a_306574]
-
la Hristici, plasa Florești, se înregistrează 1287 de locuitori (638 de bărbați, 649 de femei, 287 de gospodării; 40,6% din numărul locuitorilor trecuți de vîrsta de 7 ani știau carte. În sat locuiau 1269 de români, 8 ruși, 1 rutean, 9 evrei. 1932. Hristici, plasa Ocolina, 1664 de locuitori. Primărie, percepție fiscală, școală primară, biserică, o băcănie. Banca populară „Libertatea”, o cîrciumă. Patru agricultori dețin cîte 100 ha de pămînt. 18 octombrie 1940. Sovietul Comisarilor Norodnici al RSSM a adoptat
Hristici, Soroca () [Corola-website/Science/305245_a_306574]
-
ar fi putut fi și faptul că Joseph Bernier, membru al Legislaturii Manitobei ,a introdus în anul 1902,un proiect de lege și anume: “Transferarea proprietăților Bisericii Greco-Rutene în Comuniune cu Romă (Ucranienii erau de asemenea cunoscuți sub numele de Ruteni) sub controlul corporațiilor, care la rândul lor erau sub autoritatea Bisericii Romei.” Arhiepiscopul Langevin a declarat: “Rutenii trebuie să dovedească faptul că sunt catolici, prin transferarea proprietăților sub controlul Bisericii și nu ca si Protestanții... sub controlul unui individ sau
Catedrala de tablă () [Corola-website/Science/329934_a_331263]
-
1902,un proiect de lege și anume: “Transferarea proprietăților Bisericii Greco-Rutene în Comuniune cu Romă (Ucranienii erau de asemenea cunoscuți sub numele de Ruteni) sub controlul corporațiilor, care la rândul lor erau sub autoritatea Bisericii Romei.” Arhiepiscopul Langevin a declarat: “Rutenii trebuie să dovedească faptul că sunt catolici, prin transferarea proprietăților sub controlul Bisericii și nu ca si Protestanții... sub controlul unui individ sau al unui comitet de laici,independent față de preot sau episcop.” Creșterea populației ucrainene în preerie a atras
Catedrala de tablă () [Corola-website/Science/329934_a_331263]
-
continuat sub succesorul acestuia, Athanasie Anghel, având suportul călugărilor iezuiți și al Curții imperiale austriece de la Viena, de care depindea din 1699 teritoriul Transilvaniei. Modelul îl constituiau unirile religioase deja realizate în Polonia, Rutenia și Bucovina, mai ales în rândul rutenilor, dar și al românilor locuitori ai acelor meleaguri. Viața religioasă a Transilvaniei era dominată în acele timpuri (secolul XVII) de cultele protestante (calvin sau reformat, lutheran sau evanghelic, unitarian, precum și de cel anabaptist). Românii ardeleni, în acele vremuri, deși aveau
Istoria creștinismului în România () [Corola-website/Science/302635_a_303964]
-
parohul iezuit Ladislau Baranyi cer cardinalului Kolonich să demaște la împărat uneltirile calvinilor. La 16 februarie 1699, împăratul, luând la cunoștință de Unirea românilor, emite diploma cunoscută sub numele de Diploma I-a Leopoldină, prin care, asemeni celei date pentru ruteni la 23 august 1692, stabilește ca bisericile, fețele bisericești și lucrurile de lege grecească ce sunt unite cu Sfânta Biserică a Romei... aceeași scutință bisericească să o aibă... ca și a celor de lege latinească. Diploma a produs o impresie
Istoria creștinismului în România () [Corola-website/Science/302635_a_303964]