274 matches
-
cea din poezia Dintre sute de catarge, care semnează lipsa de înțelegere a geniului de către lumea comună: "Nențeles rămâne gândul/ Ce-ți străbate cânturile,/ Zboară vecinic îngânându-l,/ Valurile, vânturile." Cea mai tulburătoare neliniște eminesciană este cea a perspectivei revenirii sisifice identitare în această lume a durerii, a răului și a morții, tragism descris în postuma Bolnav în al meu suflet, unde apare suprema spaimă: aceea de a exista. Dar în lirica eminesciană neliniștea existențială este infinit depășită prin magia muzicală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Din jalea mea adâncă,/ Și cât de mult îmi pare rău/ Că nu mai sufăr încă." (S-a dus amorul...) Cea mai tragică suferință eminesciană: eterna întoarcere, evocată în postuma Bolnav în al meu suflet..., unde apare spaima supremă: renașterea sisifică identitară și în același spațiu și timp, de-a lungul întregii veșnicii exact invers față de viziunea lui Nietzsche care credea că renașterea a aceluiași este o supremă șansă, rezervată celor care au crezut în viață. Intenția lui Eminescu de "a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
absolue impossibilité ? 1942 Imposibilul este stihia care domină lumea: este imposibil ca nimicul să nu existe, este imposibil ca ceva să nu existe și este imposibil ca existentul să dureze, să nu se întoarcă în neant. Ființarea este o încercare sisifică, tragică, pe toată întinderea veșniciei. Motivul: atotputernicia morții precedată de cele două forțe negative pretanatice: suferința și răul, așa cum au spus-o de nenumărate ori poeții, de la autorul lui Ghilgameș, Cartea sapiențială egipteană, Vechiul Testament, presocratici și până la Leopardi, Eminescu, Trakl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Multumesc editorului George Arhip pentru buna colaborare , Înțelegerea și răbdarea de care a dat dovadă! Antologia s-a bucurat de un cuvânt Înainte („argument”), semnat de d-l prof. Vasile Popovici. Îi mulțumesc mult, pe această cale! De aemenea, munca sisifică a revenit d-nei Cella Negoiescu care și-a aplecat gândul asupra acestei voluminoase antologii, realizând o recenzie deosebită. Aduc mulțumiri În numele tuturor! 4. Cei aflați În sală ( și cuprinși În antologie) au putut să Încânte auditorul cu câteva din creațiile
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
a necesitat “sfâșiere”, nopți albe, peregrinare prin labirintul propriului Sine, neliniști duse până la “strigăt” și agonie... singurătăți “everestice”, sufletul lor, luminând ca un rug În nopțile smolite . Volumul s-a bucurat de o recenzie deosebită care a necesitat o muncă sisifică recenzie realizată de distinsa poetă și pictoriță Cella Negoiescu ( cunoscută atât În țară cât și În afara ei). Îi mulțumesc mult, pe această cale! De asemenea, s-a bucurat de o prefată “Argument” scrisă de profesorul, poetul Vasile Popovici, cuprins În
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
am mai avut puterea și curajul să mai abordez acest subiect, lăsând totul pentru o dată viitoare pentru a avea timp suficient să meditez asupra Întâmplării neprevăzute. Mult mai târziu am Înțeles că scrisul, și arta În genere, necesită o muncă sisifică, singurătăți montane, o implicare faustică ( vânzându-ți sufletul Întreg pentru câteva cuvinte), că necesită mult zbucium sufletesc și multe Îngenuncheri, mai ales atunci când te lovești cu fundul de pământ, de vezi numai gri și negru În jurul tău Parfumul ploii După
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
cu care au consemnat în scris fiecare aspect al trecerii lor pe acest pământ, pentru îndărătnicia cu care de milenii și-au păstrat naționalitatea, indiferent în mijlocul cărui popor i-a fost dat să trăiască. Vechii evrei, au clădit cu migală sisifică un monument numit Biblie, monument care va dăinui de-a pururi. Mărunta, și deloc aspectuoasa broșură, Principele a lui Machiavelli este o carte de bază, pe care ar trebui s-o cunoască toți cei care trag nădejde să conducă, sau
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
de miraculos ni s-ar părea, cei peste trei mii de entuziaști și care îl are drept catalizator al fenomenului pe domnul Nicolae Stancu, un îndrăgostit de cuvântul cel veșnic ziditor. Dar nu numai! Prin eforturi, chinuri și o muncă sisifică despre care, spre cinstea domniei sale, nu a pomenit niciodată, a reușit în timp foarte scurt, practic doar trei ani, să aducă în jurul vetrei din care izvorăște căldura rimei și a prozodiei oameni, așa cum am spus aflați în cele mai diverse
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
Dumnezeu a fost condamnat la a-și menține În stare de funcționare jucăria. Sensul damnării Lui există, inclus undeva, În Marele Text. Drama de anvergură cosmică - singura reală și semnificativă - este a acestui Dumnezeu amnezic și Îndobitocit de propria-I sisifică predestinare. Ultimele cuvinte ale Textului vor fi Dezlegarea și Izbăvirea Sa. L-am parcurs destul de nedumerit, recunosc. Astea sunt vorbe de teolog cum sunt eu episcop de Canterburry! 20 Dacă aș fi fost cinstit cu mine Însumi, ar fi trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
fost pe aproape și că voi apărea numaidecât. Sau poate era numai o iluzie de-a mea. Nici acuma nu-mi dau bine seama. Orice s-ar zice, odată cu venirea ei, salonul de lectură se elibera parcă de anumite munci sisifice la care erau supuși cei care studiau acolo, și care de cele mai multe ori, nu ne dădeau nicio importanță. Salonul-separeu se lumina brusc, ca și cum s-ar fi repetat acel prim bing-bang al înfiripării Creației. Erau însă și dăți când Iozefina juca
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
Mai valoros chiar decât statuetele de alabastru pe care le încredințasem, la plecarea temporară din București, Crinei.) Citesc, în sfârșit, de câteva ori nuvela lui Ivasiuc. Simt tot mai mult că-mi place. Mocnesc. Încerc să renunț la munca asta sisifică, dar ceva, un orgoliu (?!) nu mă lasă. Schițez scenele principale. O citește pe îndelete și doamna Iozefina, apoi scot în câteva zile, prima variantă. I-o dau și ei din nou, să o citească pe îndelete, apoi lucrez din greu
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
oamenii spre a fi ei Înșiși faptele lor vor fi mai drepte decît după legi ce le sînt impuse dinafară. Oamenii trebuie să știe că răspunsul se află doar la cei care știu În rest doar grajdurile lui Augias sau sisificul bolovan al raționalismului și materialismului...“ Nu mi-e de nici un ajutor. Nici nu mă Îngrijorează, nici nu mă liniștește. Îmi vine În minte acel aforism care mă entuziasmase cîndva: „CÎnd mă analizez mă detest, cînd mă compar mă admir“. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
iar din urmă mulțimea fără număr al funcțiilor și variabilelor informatice, iar eu ca ființă miloasă nu am avut inima ceea câinoasă ca să le trimit la plimbare. Așa că, vorba ceea, zi de primăvară, de dimineață până- n seară, am rostogolit sisific pietroiul unui program de calculator, necesar gestionării link-urilor. Ce m-a apucat musai să fac un asemenea lucru, când sunt diferite programe gata făcute care pot rezolva acest aspect, dar ce are unul, nu are celălalt și asta mă
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Absența titlurilor poemelor din volumul bilingv al lui Ștefan Doru Dăncuș - Scrum / Cendre, Editura Grinta, ClujNapoca, 2010 - propune decriptarea acestora ca eșantioane de realitate, decupate și transfigurate de poet, cu mijloacele pe care le are la dispoziție, într-un efort sisific, anunțat chiar din primele versuri, având drept țel delimitarea spațiului propriu, în care lumea lui să se poată desfășura, fără intruziuni tulburătoare, cu atât mai mult cu cât majoritatea cuvintelor sunt scrise cu inițială mică, având drepturi egale la judecata
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
a acestora în percepția celorlalți, chiar dacă, destul de des, poposește în „ținuturi” ignorate sau neimaginate: Am oprit trăsura-n adâncul ochiului / acolo unde nici tu nu știi ce să faci, din moment ce poetul are perna umplută cu vise, ceea ce l ajută ca, sisific, să facă un gest cotidian: înfruntarea abisului, fiindcă Abisul e-n obiectele mărunte / Degeaba-l cauți în Apocalips. O operă atât de întinsă poate suscita, firește, numeroase interpretări pentru că are potențialul necesar pentru a fi străbătută în direcții diferite și
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
mă fac să cred că al meu consătean nu e la prima creație de acest gen și că în laboratorul său de creație să mai aibă chiar mai multe încercări, care prin exercițiu permanent și mai ales printr-o trudă sisifică de a alege grâul din neghină - să însumeze probabil un volumaș poetic de început - urmându-și astfel drumul spre o viitoare consacrare. Nu m-aș mira deloc dacă revista „Academia Bârlădeană” s-ar implica în această direcție, spre prețuirea valorilor
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
să se conducă numai și numai după cum îi dicta propria ei convingere. Intensele sale trăiri, nimeni nu putea să i le înțeleagă. Unde aveau s-o ducă aceste gânduri negre, nu putea nimeni să bănuiască. Olga însă, cu o răbdare sisifică, așeza totul cu minuție, pe un eșafod diabolic. De când Ina se mutase definitiv în apartamentul lui Alex, Olga nu o mai vizitase la noua ei locuință. Ori de câte ori plana pe crengile gândurilor sale câte o pasăre neagră, cu gând iscoditor care
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
au fost Înscrise undeva și că nimic nu mă poate clinti din traiectoria ce mi-a fost trasată Încă de la proiecția inițială a marilor sisteme ale materiei și antimateriei. Numai așa cred că aș găsi un sens În efortul meu sisific de a fi; altfel, existența nu are destule rațiuni de a fi consumată. Mă refer la existența sterilă, acea formă de manifestare a geniului rasei, ce ne obligă la un compromis permanent, numai spre a perpetua specia. Simt o inhibiție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În soare și aleargă după dame, se bucură adică de vârsta lui, eu mă autoclaustrez Între pagina albă și cea tipărită. Când nu mai pot să mă plimb prin lumile altora, Încerc să intru În lumea mea, dar efortul rămâne sisific; truda e atât de imensă, că nu Înțeleg această vană Încăpățânare; Îmi convoc eul cel mai autentic și provoc atâția martori să vorbească; după ce au vorbit toți și recitesc urmele lăsate, nu mă recunosc În nici una dintre mărturiile lor. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
povestește. Un jurnal este autentic numai dacă se scrie simultan cu actio; orice discurs trebuie suprimat Înainte de a recurge la un model. Fragmentarismul jurnalului este poate cea mai apropiată formă de discursul nud. Între cioburile discursului rupt, Încerc să recuperez sisific intervalele realului. (miercuri) Jurnalul lui A. 17 aprilie 1963 (miercuri) Scârbă de viață! Fii cât mai plină! Dacă nu vei fi, te voi face eu, să știi! Martin! Altul! Alții vor veni! Oare? 18 aprilie 1963 (joi) De ce mă chinuiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
acum În lectură? A Întoarce acest cuvânt, a-l retrăi, a-l face viu, a-l reactualiza, iată ce se poate Încerca. În rest, proza (orice fel de proză) e atât de falsă, Încât ea nu poate decât să mimeze sisific viața, s-o propună, fără a o prinde În ceea ce aceasta are mai viu, mai autentic; totul se joacă În puterea de actualizare a cuvântului, a discursului Întâmplat, derulat, Înregistrat și refăcut din fragmente, din firimiturile aducerii aminte. Scriu ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
acțiunea de cunoaștere, acțiune pe care o actualizez continuu, pentru a nu Întrerupe fluxul unui discurs conștientizat despre ființă, despre ființa mea. Socrate era mai modern decât ne imaginăm noi, el găsind deja de la Început acele răspunsuri liminare la problemele sisifice ale eului. (miercuri) Aura, Îți dai cuvântul de onoare că nu spui nimănui nimic? Azi i-am telefonat lui Mircea, a fost plecat, s-a Întors din provincie. Mi-a dat adresa, m-a rugat mult să-i scriu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Stănescu). Limbajul, deși cantitate neglijabilă, în aparență, devine unealta indispensabilă a acestora, care au înțeles, mai bine decât colegii lor, din Generațiile anterioare că, dincolo de niște imagini fluctuante, "Numai pagina scrisă decide."34 De aici, munca, fie ea și una sisifică, căutarea permanentă de a găsi cuvintele potrivite, iar, dacă ele nu există, de a le recrea, sau de a crea altele noi, în contextul impus de imagine. După cum am precizat deja, Modernismul este cel care promovează un nou tip de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
autoarei. Dispusă între segmentele timpului ireversibil, biografia autoarei, ea însăși o permanentă căutare de sine, redevine, astfel, prelungirea operei, iar opera, prelungirea biografiei. Ambele, însă, deși la fel de reale și la fel de complexe, precum ea însăși, curg, totuși, în paralel, într-o sisifică încercare poetică de a le suprapune cumva. "Am visat, întotdeauna, un text cu mai multe nivele, perfect inteligibile fiecare, autonome și diferite, asemenea acelor pereți de mănăstire medievală, pictați cu peisaje, în care, din anumite unghiuri, se descoperă figuri de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
prielnic manifestării iubirii. Dialogul cu celălalt, devenit monolog prin lipsa răspunsului, capătă conotații onirice. Repetiția semiadverbului mai, plasată în numeroase interogații retorice, capătă un puternic efect stilistic, iar încercarea femininului de a reface cuplul, precum și de a tămădui răni, devine sisifică. Spațiul idilic este reconstruit dintr-o perspectivă nouă, aproape sumbră, în care elemente romantice semnificative iau o întorsătură de 180 de grade devenind segmente ale terorii și ale morții. Sângele se preschimbă în cerneală, pământul ca element fertil, în noroi
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]