283 matches
-
pentru strădaniile lor. Pesemne că așa primiseră poruncă de la Sfatul Bătrânilor să se poarte cu ei. N-a sosit nici o veste de la seniorul Shiraishi sau de la seniorul Ishida? întrebă samuraiul nemaiputând îndura. Un slujbaș le răspunse cu răceală că nu sosie nici o veste și că nu era nevoie de o întrevedere cu acești seniori. În schimb, zise: Credem că e de prisos ca voi doi să vă mai întâlniți o vreme. Apoi le zise că așa poruncise Sfatul Bătrânilor. De ce ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
dictonului clasic. Poezia mi se pare a fi funciarmente intraductibilă, dar prin traduceri (bune) se poate obține într-o altă limbă decât cea a origina(r/l)ului ceea ce se cheamă "ați face o idee" de ea, un fel de sosie cu care intrăm în relații, mai mult sau mai puțin afectuoase, cu un fel de ignoranță față de ceea ce e în sine și pentru sine poezia cu pricina. Intrăm într-o comunicare afectivă și (în cazul poeților) și "meșteșugărească" (în sensul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
uite, domnule, cum a făcut și a dres, uite ce procedee, proceduri, scheme, soluții etc. a folosit poetul străin cutare") și oarecum inocent-interesată cu ceea ce ne oferă traducerea ca fiind originalul tradus/ trădat. Acceptăm cumva că ne întâlnim nu cu sosia ci cu "persona" reală a poeziei străine. Așa și numai așa putem locui acest Babel, convenind că astfel rumoarea sa incontinentă coagulează și discursuri accesibile nouă. Cât privește reprezentarea poeziei românești în Europa, o socotesc total insuficientă, întristător de puțin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Maiorescuă sau de apropiații care vehiculează o imagine mai apropiată (Caragialeă sau mai îndepărtată (Vlahuțăă de ceea ce va fi fost adevărul din spatele tuturor imaginilor. Alegând între câteva măști pe cea mai verosimilă (nu și adevărată!Ă, care va funcționa ca „sosie“ a sa, Eminescu participă și el, firește, la „negocierea“ tiparului mitic în care se va înscrie încă din timpul vieții, din perioada 1883-1889, pe care, inspirat, dar cam des, autorul o numește „carantina thanatică“. Se găsesc în acest capitol valoroase
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
întorc periodic, cu noi proiecte politice. Ei nu mai luptă contra parlamentarismului și a democrației liberale, care le-a dat (și le dă) drept de exprimare, ci vor să asaneze România încercând să înlocuiască acum un sistem, cel centralist, cu sosia sa.“ Numai în Vocea patriotului naționale mai găsim acest gen de retorică... După cum se vede, și Ionuț țene, și cei care îl combat seamănă cu personajele lui Caragiale, mai mult chiar decât bucureștenii. Așa stând lucrurile, ar fi bine, totuși
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
legată de pămînt, visînd zborul. Dar poarta spre cer e prea mică și nu-mi încap aripile. De parcă ar vorbi cu mine, Doctorul nițel încărunțit care privește monitoarele spune cu voce tare: „-Nu cred că te vei sinucide!“. Și imediat sosia lui tînără continuă: „-Bă, renunță la îngîmfare! Nu suferi că ești animal ci, pentru că ai fost destul de deștept ca să descoperi asta“. V, tînăr încă arzînd pe patul de spital știu foarte bine unde bate. Iată, gînditorul iese din timp și-
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
a expirat, așa că nu mă mai Întind la băutură. Îți spun povestea lui Subotin și mă duc. Aceasta ca să te fac să scapi de obsesii și să nu-ți mai faci probleme când Îți apare În față Ippolit sau o sosie a lui. Mașa nu Înțelese cuvântul sosie, dar ca să nu-l mai Întrerupă pe oaspete Întrebându-l vrute și nevrute, tăcu. Aprinzându-și o țigară dintr-un pachet abia-nceput, Extraterestrul zise: - Cu ceva timp În urmă am lucrat ca reporter pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
la băutură. Îți spun povestea lui Subotin și mă duc. Aceasta ca să te fac să scapi de obsesii și să nu-ți mai faci probleme când Îți apare În față Ippolit sau o sosie a lui. Mașa nu Înțelese cuvântul sosie, dar ca să nu-l mai Întrerupă pe oaspete Întrebându-l vrute și nevrute, tăcu. Aprinzându-și o țigară dintr-un pachet abia-nceput, Extraterestrul zise: - Cu ceva timp În urmă am lucrat ca reporter pe probleme juridice la un cotidian din est
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
cioc, berzele le duceau de pe un acoperiș pe altul, așezându-se pe hornuri, pe cupole. În curând, tot satul era Învâluit În vâlvătăi. Extraterestrul, urmat de șleahta lui ciudată, cântând din fluier, Înainta pe mijlocul uliței. Din fiecare casă ieșeau sosiile lui și i se alăturau din mers, strângându-se Încet-Încet În trupul său, care la fiecare pas creștea, luând proporții uriașe. Învăluită Într-un nor de fum, Mașa stătea În mijlocul curții, privind cum oaspetele ei, urmat de toți ceilalți, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
atâtea ori la Corso. Inginerul nu era Însă nici ciung, nu avea nici capul ras și nici nu se ocupa cu ginecologia. Domeniul său de acțiune era asfaltul. „O fi vreun frate sau vreun văr sau vreo rudă Îndepărtată... Vreo sosie... Par clădiți din același aluat”, Își spuse medicul. Noimann se gândi să se Împotrivească, dar curiozitatea Îl făcu să ia o atitudine indiferentă... În fond, ce avea să se Întâmple? O să-l caute În fund? Agitându-și ciotul În aerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
din gaura aflată În talpa sa bolnavă nu se mai terminau. Privind podeaua pe care se Înșira acum acest șarpe de tifon, Noimann exclamă: „Nici nu-ți Închipui cât material poate să Încapă Într-o gaură infimă...” „Observația dumneavoastră”, răspunse sosia lui Satanovski, „e În general corectă. Într-o gaură infimă Încape o cantitate imensă de materie... În ceea ce privește gaura din talpa dumneavoastră, aș putea spune că nu e chiar infimă... Iar fetusul ce s-a adăpostit În ea avea veleități de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
uitând pentru o clipă de sulul de tifon, acoperit cu inscripții ciudate, pe care Îl ținea În mâini. „A sosit clipa”, exclamă el, pornind În urma arătării. Cămașa de noapte făcu un ocol deasupra mesei Încărcate cu tot felul de platouri. Sosia lui Satanovski, abandonând sulul de feșe pe podea, Își agita mâinile În aer. Din ciotul său țâșni o tijă prevăzută la capăt cu un fel de clește. Cămașa, prinsă parcă de niște fire nevăzute, se ondula, plutind peste platouri. Noimann
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
oamenii-mâini, nici oameni picior, nici femeia-ușă nu-și vor da seama că Oliver lipsește din salon. Aruncând o privire spre mijlocul Încăperii, Îl vor vedea stând, ca de obicei, liniștit pe taburetul său. Salutându-și cu o plecăciune până-n pământ sosia, masterandul Lawrence bătu militărește din călcâie, apoi, făcând stânga-mprejur, apucă femeia-ușă de clanță și ieși, gol pușcă, În oraș. Călcând pe trotuar, masterandul Își contempla, din mers, cu coada ochiului silueta În vitrine. Acoperit de frunze și de pene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
culcat. Am rămas cu mâna în aer, cu degetele rășchirate, mirându-mă și eu de înflăcărarea mea retorică de mai devreme. Aceleași figuri, repetate de la an la an, ca și cum Dumnezeu și-ar fi epuizat stocul de șabloane. Fiecare are o sosie într-o altă serie. În ultimii cincisprezece ani, am văzut serii de Dorine, Marii și Alexandri, până am obosit. Au aceleași gesturi, aceleași voci, aproape și-aceleași haine și aș pune rămășag că provin din același tip de genitori. - ...ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
un număr dat de posibilități. În fond, ce-ți vor putea dezvălui despre ea? Cum ești oare. Cititoareo? A venit momentul ca această carte la persoana a doua să se adreseze nu numai unui „tu“ masculin generic, poate fratele sau sosia unui eu ipocrit, ci direct ție, care ai intrat încă din Capitolul al Doilea ca a Treia Persoană necesară pentru ca romanul să fie un roman, pentru ca între cea de a Doua Persoană masculină și a Treia feminină să se-ntâmple
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
localizarea ei, iar sistemul la care am recurs a fost de a afișa numeroase legături amoroase concomitente, așa încât să nu se poată pricepe care sunt amantele mele fictive și care e cea adevărată. În fiecare zi, atât eu cât și sosiile mele, ne oprim la ore diferite la diversele pied-à-terre risipite în tot orașul, locuite de femei cu aspect atrăgător. Rețeaua de amante fictive îmi permite să ascund întâlnirile mele reale cu Lorna chiar și soției mele, Elfrida, căreia i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Julie a hotărât să vină însoțită de Todd, care, în mod clar, reapăruse pe lista ei lărgită de prieteni-de-ultimă-oră, iar Charlie era în LA. (Slavă Domnului. Gândul că s-ar fi putut încrunta la mine într-o cameră plină de sosii de-ale lui Robert și Ali nu era prea atrăgător.) Aerin are alergie la economii. Și-a transformat toată casa într-o replică a faimoasei locuințe a lui Robert Evans din Beverly Hills. Pe un ecran uriaș din bibliotecă rula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ai ce face, nu poți forța roata norocului. Ba poți, uite că poți... perseverezi. Până și Marele Nevăzut se plictisește, cedează, doar e facut după chipul și asemănarea noastră, așa scrie în Cartea Cărților noastre de identitate. Iar celălalt, Răufăcătorul, sosia, cu care împarte jocul, Înalt Prea Păcătoșenia Sa, geamănul, bastardul, seamănă și el cu biata noastră făptură. Așa că: încă și încă o dată, o mie de ori, forțăm norocul, nenorocul? Da, Cușa Octavian, va livra adevărul! Martorul potrivit pentru crima încâlcită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Exii anonimi Prolog Fantoma lui Patrick mi s-a arătat pentru prima oară acum câteva săptămâni. Sau, mai exact, sosia lui, deoarece Patrick este viu și nevătămat. Oricum, acesta e aspectul cel mai puțin important al problemei. Pentru mine el nu mai există, căci a dispărut definitiv din viața mea și mi-a lăsat doar suferința și un sentiment dureros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
luat o,amice!”,l-au asigurat rapitorii.” O fi în poză sau în portbagaj?!”,se gândi Codin.Au ajuns la un bufet de cartier. Surpriză!La o masă stătea mireasa.Framântările continuau în cascadă.” Răpită?...De bună voie?...Geamănă?...O sosie?...”. Băieții l au împins lângă mireasă. Au început distracția și jocul.Pe la ora 1.00,a remarcat retoric:” Ce ne pasă de mireasă?...”. După încă un ceas,unul din răpitori l-a contactat pe mire.O negociere scurtă.” Gata băieți
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
între vajnicul țăran și holeră: "Sus pe malul Oltului/ La casele Vîlcului/, Vâlcu bea și veselește,/ De holeră nici gîndește", cu toate că maică-sa l-a prevenit: "Tu bei și te veselești/ Și de holeră nu gîndești". Dar "eată holera că sosia", Vâlcu întrebînd-o, cu șagă vicleană: He, Holeră, ce cauți pe la noi?/ Am venit să-ți iau copilele", răspunde ea, sub înfățișarea unei babe încîrpuite. Vâlcu știe că "poate să moară și nu-i păsa/ Dar de copile nu gîndea". El
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
se tolănise. Puștiul era concentrat asupra unor desene pe care le ținea cu multă grijă în fața lui. În stânga, îmbrăcată ațâțător, sau mai degrabă dezbrăcată și cu un aer plictisit se afla o brunetă. În sfârșit, în fața lui, se lăfăia o sosie reușită a lui Kaan, frecându-și mâinile în fața unui platou suspendat plin ochi cu mâncare. El însuși, luase înfățișarea unui om între două vârste cu un aer cât se poate de comun. Așteptând sosirea ultimului participant se concentră asupra hologramei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
și înțelese că nu se putea destăinui nimănui. În bibliotecă, Drusus luă calamusul și adăugă puține rânduri: „Scriu aceasta ca să se știe că atunci, neputând să-l ucidă pe el, s-au răzbunat condamnând-o la exil pe soția lui, Sosia, numai pentru că este cea mai bună prietenă a mamei noastre. Astfel se va ști că imperiul lui Tiberius se temea de o femeie“. Misterele de la Capri Împăratul Tiberius - din instinct și ascultând sfaturile lui Elius Sejanus, care îi prezenta exagerat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
zise încet: — Cred că știi cu cine trebuie să vorbești... În anii aceia, mulți își plângeau rudele ucise. Ieșeau la suprafață numele ascultate cu durere neputincioasă: Creticus, Valerius Messalla, Gracchi, Aurelius Cotta, Caecina Severus, Clutorius Priscus. Și tribunul Silius. Și Sosii, curajoșii copiști. Un șir de fantome. „Dacă i-aș avea pe ei alături“, se gândi Gajus, “în locul ăstuia“. Sertorius Macro spuse că vorbise cu cine crezuse de cuviință și îi garantă: — Roma e alături de tine, așa cum era alături de tatăl tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
unei astfel de izbucniri dezlănțuite de furie în spațiul restrâns al unui birou și întregul trup mi s-a încordat atunci când ușa sălii de conferințe s-a deschis brusc. Înăuntru a intrat o femeie superbă, calmă și perfect echilibrată, o sosie a Isabellei Rossellini, dar cu păr blond, de culoarea aurului vechi și cu ochi verzi, migdalați. — Claire? m-a întrebat ea cu un zâmbet captivant, strângându-mi mâna cu fermitate. Vivian Grant. Asta era Vivian Grant? Din tot ce auzisem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]