312 matches
-
această strădanie din bugetul unor mai bogate țări...? Ce putem răspunde...?” De ce...? Ei bine...! Pentrucă acolo nu se află un om cu sufletul mare și care desigur se gândește numai la el, lacom fiind cum și unde să-și mai stivuiască banknotele, kilogramele de aur și diamante...! Întradevăr, pentru această binefacere În folosul omenirii, persoana respectivă Încă nu s-a născut și cine poate ști, În care mileniu Își va face apariția...!!” „Vorbind despre o nouă religie, după a mea opinie
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
plătitori...! Hotărât să termine repede,Tony Pavone depuse Cec-ul la funcționara dela ghișeu apoi merse la mașina automată unde ridică suma de una sută dollary. Coborî repede În stradă parcurcând cele patru-cinci trepte ale eșirii din bancă În timp ce Își stivui banii În portofel păstrând totuși o banknotă de zece dollary care o ținea În mâna stângă la vedere, pentru a-i fi la Îndemână la casa de bilete.Ajungând pe trotuar se opri din mers, căutând cu privirea pe Atena
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
s-a părut minunat? — Într-un anumit fel... Se vedea clar că beduinul nu era foarte interesat de subiect, ba chiar ar fi preferat să-l uite cât mai repede, așa încât se apucară să descarce materialul transportat și să-l stivuiască la umbra unei stânci. Când terminară, asudați și gâfâind, se așezară lângă cutii și, după ce băură niște răcoritoare și mâncară o cutie de biscuiți, tuaregul făcu un semn spre elicopter: — Ar fi bine să te întorci. Timpul trece și, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
aceea, ca să vorbesc ca în evanghelii, umblam hai-hui prin curte și, jucându-mă la întâmplare - nici nu mai știu dacă voit sau nu -, am întors cheia în ușa povernei, unde mama mea intrase cu doi argați; era locul unde erau stivuite mari butoaie de țuică, așa-zisa țuică de Văleni. Sau, poate, am întors brusc cheia în ușă, speriat de cei câțiva oameni din curte care au început să țipe „Vin rușii!“ și au luat-o razna peste câmp. Și au
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
chiar nu pot ! N-aș putea nici să înghit o dată ! Totuși, cum de puteam acum zece cincisprezece ani ? Era mai slab mirosul casei ? Nici nu mi-l mai amintesc, mi-amintesc mușamaua roșie, tăiată cu cuțitul, ici și colo, lemnele stivuite în jurul bufetului, găleata de zoaie trasă decent într-un colț și acoperită. în rest, rafturi, cărbuni, îngrămădeală. Atunci ? Era mai slab mirosul ? Eram eu altul ? — Haidi-atunci să vezi ce frumos îmi crește florile ! Haidi, să-mi vezi și zmeura... P-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
a fi whisky și Îmi privește camera fascinat. Deci asta-i camera ta. Lumea ta. — Da. Mă Îmbujorez ușor, deșurubîndu-mi glossul de buze. E un pic cam dezordine... — E foarte drăguță. Foarte primitoare. Îl văd cum se uită la pantofii stivuiți În cutii Într-un colț, la peștișorii cu clinchet atîrnați de lampă, la lănțișoarele agățate de un colț al acesteia și la fusta cea nouă care stă atîrnată de ușa de la garderobă. — Cancer Research ? spune nedumerit, privind eticheta. Ce Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
vadă. O ținu tot spre est, pe Glendale. Spre nord, pe Brand. Trase nervoasă pe dreapta În fața unei bănci. Jack parcă după colț, Într-un loc din care să poată vedea magazinul din intersecție, o băcănie cu cutii de lapte stivuite În fața ușii. Se ghemui și cercetă trotuarul. Lynn B. vorbea cu un bărbat, un tip mititel și nervos, care tremura. Acesta deschise ușa băncii și o lăsă să intre. Ceva mai Încolo erau parcate un Ford și un Dodge. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
mai degrabă sărăcăcioase, în care câteva cărți adevărate ce nu fuseseră niciodată deschise se învecinau cu tomuri de cod civil și de drept comun. La capătul curții se aflau cabinetele și un grătar mare, ca două brațe sub care erau stivuiți buștenii. Când Louisette aduse jambonul și jumările, fu primită cu o exclamație. Nu cu o înjurătură, nu, cu o expresie de mulțumire, și apoi, dar ea nu-și mai aducea aminte exact, o dulcegărie a colonelui la adresa ei, care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
deschiderea conductei cu panoul metalic pe care-l adusese. Ripley dădu din cap și împinse placa la locul ei, apoi bărbatul luă un aparat ca al lui Vasquez și porni să sondeze metalul la sol. Îndărătul lor, Burke și Newt stivuiau containere de medicamente și de hrană într-un colț al încăperii. Extratereștrii nu se atinseseră de rezervele alimentare ale coloniei. Și, fapt de mai mare importanță, distilatoarele de apă erau încă utilizabile. Circuitul de distribuire funcționa datorită presiunii atmosferice, electricitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
o joacă de copii. Dar, cam peste o jumătate de oră, o altă locomotivă sau tren, venind din sens invers, a întâlnit un nou obstacol, constând într-o sobă veche din tablă, amplasată la mică distanță de locul unde fuseseră stivuite plăcile și, aveam să aflăm, după înlăturarea acestora. De astă dată, fiind avertizat, mecanicul a observat din timp obstacolul și a evitat coliziunea. În mod clar, s-a putut formula o primă concluzie ori, cel puțin, supoziție: făptuitorul a așteptat
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
foc lemnelor - stive, steri, grămezi, trunchiuri; săptămâni Întregi au ars copacii noștri, gata-tăiați, din vară, oamenii erau duși cu de-a sila la lucru, plângeau și tăiau pădurea noastră, Înotând În noroi pân-la genunchi, plângând, ardeau ceea ce tocmai doborâseră, debitaseră, stivuiseră... Atunci, când cu tăierea și arderea Codrului, am Început să Înțeleg câte ceva din sufletul comunismului - nu numai În privința economiei, că-i mizerie bine-planificată, dar a omeniei față de... toate, Începând cu omenia față de pădure, de codrul nostru... - În ’40-’41 abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
adevărul e că nu fuseseră niciodată logodiți oficial. — E jumătatea simbolică a mătușii Zeliha. Peste drum, sub o arcadă otomană elegant sculptată, au zărit doi băieți țigani, unul din ei scoțând cutii de conserve din coșurile de gunoi și apoi stivuindu-le Într-o căruță hodorogită. Celălalt stătea pe marginea căruței și le sorta, prefăcându-se din răsputeri că muncea din greu În timp ce se Încălzea la soare. Asta ar putea fi o viață atât de idilică, și-a zis Asya. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
animator al emisiunii „Cultures d’Islam“ la postul de radio France Culture. L-am întâlnit în apartamentul său parizian, luminos, ordonat și în același timp abandonat cărților, fie căptușind riguros un perete de bibliotecă, în salon, fie sufocând un covor, stivuite pe jos, în biroul de alături. Abdelwahab Meddeb face parte dintre acei oameni rari, pentru că simpli. Simplitatea sa e o grație: un amestec de disponibilitate și de responsabilitate. Pe de o parte, dorința de a împărtăși, fără atitudinea inaccesibilă pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
ale primăriei, l-a izbit în față căldura răcoroasă a orașului zvâcnind, zumzet și vuiet neodihnit și prăfos, oameni grăbiți, claxoane, chiote de copii, țărani și precupețe ademenind pe glasuri diferite cumpărătorii, în piața de alături, către legumele și fructele stivuite în imense mormane strălucind colorate, înghesuială și frânturi de vorbe, palpitația colosală și indiferentă a orașului continuând să trăiască în atotputernicia lui, palpitația indiferentă a orașului deasupra căruia se legănau nesigur zdrențe de nori și frunze moarte. Acum știind că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ușurința în a judeca toate acele spirite îndrăgostite? Își privea în oglindă ochii obosiți gândind: nu știai? nu știai toate astea?... Parcă ar fi revăzut după multă vreme peretele de cărți. S-a uitat cu surprindere la manualele și hârtiile stivuite pe masa de lucru, pe care se așezase un strat fin de praf. Acum le vedea din nou și a încercat să-și amintească de când nu le mai văzuse. De când refuzase să le mai vadă, simțind că inima i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
aranjate pentru ei de o echipă de demolări aflată În trecere. Lui Jim, cîmpul de luptă i se păruse mai curînd o grămadă periculoasă de gunoi - cutii de muniții și grenade de mînă erau răspîndite pe șosea, puști abandonate erau stivuite ca bețele de chibrit și piese de artilerie erau Încă prinse de carcasele cailor. Benzile de cartușe de mitralieră care zăceau În iarbă semănau cu pielea unor șerpi veninoși. Pretutindeni În jurul lor erau trupurile soldaților chinezi morți. Ele mărgineau drumurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe următorul. O să te ducem Înapoi la Shanghai! 38 Drumul spre Shanghai Camionul se clătina dintr-o parte În alta a drumului spre Shanghai, aruncîndu-l pe Jim pe grămada fluturîndă de mătase de parașută. Se ținea de cutiile de rații stivuite În jurul lui și Îi asculta pe Tulloch și pe locotenentul Price strigînd unul la celălalt peste vuietul motorului. Prin camuflajul decolorat al geamului din spate al cabinei, Jim putea vedea mîinile bandajate ale locotenentului, ridicate În mod deliberat de pe volan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
suflet de o mare frumusețe. Auzindu-i râsul, Marioritza rămase fără suflare. Întrezărise imaginea unor cai trecând ca o ninsoare orizontală prin amintirea unei dimineți de iarnă. Și, ca în clipa unei magii, pe toate ușile deodată, apărură darurile prințului, stivuite în tăvi mari din argint aurit și purtate de slugi îmbrăcate în mătase purpurie. Focul se înteți însuflețit de noile buturugi aruncate în el, dar și de muzica lăutarilor hotărâți să stârnească invidia muzicanților nemți care nu puteau cânta după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pentru că de asta se ocupase boierul informator, cât mai ales pentru liniștea și clipele de desfătare trăite în casa acelui boier, clipe care nu vor mai reveni niciodată. După cum nu vor mai reveni nici vinurile tămâioase gustate direct din buțile stivuite în pivnițele boltite, răcoroase și adânci. Ambrozii savurate pe îndelete din ulcioare păstrate în lăcașuri anume săpate în ziduri pentru ele, de a căror vechime nici măcar marele boier nu-și mai amintea. Și toate astea sub lumina amețită a unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
inegală, cu suișuri și dezastruoase căderi, viața se înscria în acea simetrie care împlinește adevărul unui anumit destin, cu totul diferit de toate celelalte. Și Dante Negro urmărea fascinat povestea acelui destin prin unda de parfum a petalelor de trandafiri stivuite în tipsii de argint. Urmărea mâna care prefira acele petale printre degete. Simțea din plin încărcătura senzuală a acelui gest. Îi amintea de răcoarea pulberii de curcubee, de vibrația mângâietoare a degetelor, de alunecarea luminii și a umbrei peste trupurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de frumoși... Dimineața, când deschideam ochii, mă credeam ajuns în Paradis, printre îngeri. Lumânările ardeau mai tot timpul, ziua ca și noaptea, pentru că nu le mai deosebeam... Și peste tot, în orice odaie, doar arome arse, flori în glastre, fructe stivuite în tipsii printre petale și frunze... Cum aș putea uita vreodată toate astea? Aceea a fost adevărata mea viață. Iancu îl asculta și tăcea. Avea cu totul alte amintiri. Bunicul îi apărea din copilărie stând drept și privindu-l ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
aceea, Logan era de părere că a se duce acasă cu o sticlă de vin era o idee foarte bună. Îi ceru polițistului de la volan să facă un mic ocol. În vreme ce restul așteptau În mașină, Logan se târa printre rafturi, stivuind În coș cartofi prăjiți și cepe murate. Veniseră așteptându-se să-l găsească teafăr pe copilul dispărut, și să se Întoarcă victorioși la sediul poliției. În loc de asta, se Întorceau cu mâna goală, iar Logan avea să pară un idiot. Aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
aranjase pentru ei. Își verifică ceasul și observă că venise mai devreme. Meeks trebuia să sosească abia la 9. Mal avea patruzeci de minute de muncă la dispoziție înainte să apară și grăsanul. Pe o masă lungă de metal fuseseră stivuite vrafuri de dosare. Mal le înpinse la un capăt al mesei, se așeză și începu să scrie. CITAT RETRAS, CU CARACTERE MAI MICI Raport - 10.01.1950 Lui: Ellis Loew De la: Mal Considine Ellis, Primul meu raport ca anchetator-șef
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
el însuși faimos. Monstrul Wolverină ajungea în camera de gazare, trimis acolo de ei amândoi și de cel mai improbabil prieten bun pe care l-ar fi putut avea un polițist cu grad mare: Buzz Meeks. Mal își șterse ochii. Stivui frumos foile și fotografiile. Văzu pe marginea unui raport despre investigațiile din ghetoul negrilor un scris de femeie, cu hoteluri și cluburi de jazz bifate peste scrisul lui Danny. Vârî pagina respectivă în buzunar, luă întregul dosar și se îndreptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
pricinile sătenilor. — Am fost la Nunozawa și m-am întâlnit cu seniorul Ishida. Bătrânul tuși ușor. Mi-a spus că nu are încă nici un răspuns de la castel pentru pricina cu pământurile din Kurokawa. Tăcut, samuraiul începu să rupă niște surcele stivuite pentru foc. Ascultând trosnetul lor ascuțit, îndura văicărelile obișnuite ale unchiului său. Tăcea, dar nu pentru că nu era deloc mișcat sau pentru că nu se gândea la nimic. Pur și simplu, nu era obișnuit să-și arate sentimentele și nici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]