385 matches
-
loc energetic unde "puterile principiilor bune și ale celor rele ar fi fost egale"21 pentru o clipă. Capacitatea sa de alegere este decisă și de puterea de a-și înțelege "misiunea". Asupra acestui act lucrează, decisiv, și influența spațiului străbătut: "Decorul maiestuos cheamă actorul eroic. Muntele lucrează inconștientul uman prin mijlocirea unor forțe de înălțare", prin dezvoltarea unei "sensibilități verticale".22 Poetul romantic "provoacă muntele" sau este, adesea, provocat: se dezvoltă din această relație a "complexului Atlas" o "conștiință a
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
onomastice (despre familia Corvineștilor) sau toponimice (despre București), pildele de tot felul, ca și nelipsitul dialog între povestitor și imaginarii săi nepoți au fost folosite de autor ca prilej de pendulare narativă între prezent și trecut, între lumi diferite, dar străbătute la fel de aceleași mesaje. În astfel de povestiri, istoria pare să fi fost doar luptă continuă 210. Ca în basme, actorii erau de la început organizați în două tabere ireconciliabile: cei buni "ai noștri" și cei răi străini cotropitori sau, după caz
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
diaphragmatica), ușor concava, se mulează pe versantul anterior al diafragmului. 2/5 din ea este constituită de ventriculul drept și 3/5 de ventriculul stâng. O mică arie din apropierea locului de vărsare a venei cave inferioare aparține atriului drept. Este străbătuta în lung de sântul interventricular posterior, conținând ramură terminală a arterei coronare din dreapta și vena cordiș media. Extremitatea superioară al sântului interventricular posterior fuzionează cu sântul coronar, în a cărei jumătate stânga se află sinusul coronar, confluentul venelor proprii ale
Tratat de chirurgie vol. VII by KLARA BRÂNZANIUC () [Corola-publishinghouse/Science/92066_a_92561]
-
boltita și cu pereți netezi, în care se varsă cele două vene cave (Sinus venarum cavarum) și alta ce corespunde atriului primitiv, delimitata de primă printr-un șanț la suprafață (Sulcus terminalis) și o creasta spre interior (Crista terminalis), fiind străbătuta de mușchi în formă de pieptene (mm. pectinati) dirijați de la creasta terminală spre orificiul atrioventricular. Această porțiune a atriului se continuă înainte cu o evaginație, urechiușa dreapta (Auricula dextră), dependința caracteristică fiecărui atriu, dar mai dezvoltată în partea dreaptă. - În
Tratat de chirurgie vol. VII by KLARA BRÂNZANIUC () [Corola-publishinghouse/Science/92066_a_92561]
-
luni de închisoare corecțională. Delegația oficială formată din șapte limuzine, o ambulanță și două camioane, a trecut fără probleme prin punctul de frontieră. Deja în prima localitate vizitată, a fost întâmpinată cu ovații, flori și mâncare tradițională. Pe tot itinerarul străbătut, frumoase banere repetau că prietenia de veacuri a celor două popoare frățești, aflate astăzi în primele rânduri ale societății deschise este de nezdruncinat. 14. Problema compoturilor La facultate, viitorilor economiști li s-a explicat cât se poate de limpede modul
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
sensibil la aspectele macabre ale existenței și, în același timp, dornic să exprime sensul corespondențelor dintre simțuri și să realizeze o sinteză a artelor. B. preia, cum mărturisește, conceptul de audiție colorată și caută să sugereze în mici poeme muzicale, străbătute ca de un curent electric de o tristețe agitată, cu toate rănile deschise, echivalența lirică a cenușiului sau a violetului. Acestea, plus albul, galbenul, sunt culorile lui favorite. N-a scris un sonet al vocalelor, dar a încercat să introducă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285530_a_286859]
-
faptul că, la acea vreme, Aristotel însuși era un apropiat "sfătuitor" și "prezicător" pe lângă împăratul Alexandru Macedon, pe care-l însoțea în expedițiile sale armate, și de a cărui armată s-a folosit pentru colectarea de materiale științifice din locurile străbătute. Prezicerile lui Thales, de mai înainte, în privința vremii, au născut în mintea agricultorilor intenția de a-l angaja spre a-l determina să facă treaba cu regularitate, în folosul oamenilor. Destinele oamenilor, ale comunităților, s-au raportat la prezicerile învățaților
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
-mi explic „durata lungă” (două milenii) a unei obști aflate în diaspora pe întregul pământ? Universal și particular în istoria iudaismului Ce reprezintă diaspora pentru evrei? Ce semnificație are ea în plan cultural? Dincolo de conjuncturile politice, economice, sociale, dincolo de vicisitudinile străbătute, de la pogromuri, până la expulzări în masă, să recunoaștem că pendularea dinspre o zonă spre alta a Europei, mai apoi, a lumii, a reprezentat un enorm câștig în direcția cunoașterii. Firește, nu orice închidere e urmată de deschidere, după cum și invers
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
aripa de răsărit a mănăstirii - fiind în curs de inventariere), putem să motivăm importanța lăcașului. Numeroasele însemnări arată proveniența unei părți a volumelor ce au ajuns aici. Or, tocmai această proveniență ne vorbește de oameni, de comunități, de drumurile europene străbătute, de apartenențele religioase și lingvistice ce s-au interferat în acest loc de pelerinaj. Valoarea unora dintre cărți sugerează orientările ideatice în măsură să stârnească interesul, respectiv să provoace amintitul dialog Orient-Occident. Dar, să vedem ce poate spune, din punct
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
surâs. Însă cred că altcineva a avut deja norocul acesta. Apoi se uită iar la mine. — Becky, dacă trebuie să aștept cinci ani, am să aștept. Sau opt - sau chiar și zece. Se oprește și se lasă o tăcere absolută, străbătută doar de sunetul făcut de o mică pală de vânt, care împrăștie confetti în curtea bisericii. Dar sper că într-o zi - mai degrabă mai curând decât mai târziu - îmi vei face onoarea de a deveni soția mea. Mi se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
în această prigoană. Luminișul, care s-a ivit pentru o clipă la capătul acestui drum nu e biruință ci doar hotarul între pădurea cu fiare învinsă și cea de a treia încercare, mlaștina desnădejdii ... „Mlaștina desnădejdei” va fi și ea străbătută și Legiunea va învinge măreț și definitiv, pentru că așa a proorocit Căpitanul. Și Căpitanul nu a greșit niciodată. De remarcat că în acest drum al Legiunii nu se spune nici un cuvânt despre încercarea nedreaptă și dureroasă din timpul lui Antonescu
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
asupra ființei, aceasta în virtutea distanței pe care ea o deschide în sânul posibilului. Distanță în care comprehensiunea ființei se spune în felul în care semnifică și se arată, ca dezvăluire inaparentă, învăluită în propria non-manifestare, în trecerea invizibilă prin distanța străbătută. Aspect ce caracterizează de altfel natura imaginii poetale pe care intuiția abia o surprinde în fulguranța ivirii și a devenirii, în efemera sa ființare de dinaintea intrării în orizontul ființei. Ea nu respiră decât în acest scurt interval de trecere spre
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
pierdut)10. Joc al neobișnuitului și al neasemuirii, care este totodată veșnicul joc al începutului. Tot ce apare în limpezimea luminii e răsfrângerea unui adânc limpezit. Dar pentru ca "genunile ce dorm sub limpezime" (Menire)11 să se arate, lumina trebuie străbătută, însoțită în jocul ei fără de seamăn. Or, jocul ei e oglindire, parcurs reflectat, precum în deja invocata sferă de cristal a cupei sau în scena următoare: În fața ferestrei am pus o oglindă,/ ...//... În fața oglinzii am pus un pahar./ Într-însul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
a urca spre cerul sfânt e totuna cu a coborî spre cerul interior, în sufletul frumos care, ca răsfrângere speculară a înălțimii celeste, duce cerul mai departe. Pentru ca minunea să se limpezească, să apară ca splendoare strălucitoare a frumosului, trebuie străbătute toate vălurile ce ecranează, limburile stratificate prin care se coboară până în "fără-de-fundul visului etern", în "negrul afund fără de vad"28. Revelarea revelatului nu apare decât pe un fond revelator: în obscuritate, în banalitate, în sărăcie, în pustie 29. Coborârea în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
unghia, răsunând în pustie". Un drum înapoi către sinele evanescent, o trecere încremenită în suspensia timpului. De fapt, înapoi spre niciunde, spre nimeni, prin distanța pustie a unui decor în declin. Apa vie nu e apariția ce dă relief peisajului străbătut; e imaginea profilată în retragere, în departele anti-peisajului, figura limpezită a de-naturării. Precum licărul stelei, imaginea nu pune lucrurile în lumină. Nu luminează decât la distanță, neașteptată apariție în miezul dispariției. O imagine împietrită în distanță, în vederea distanțată de ea
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
inexpresivă care se dă în spectacol, în vizibilul exteriorității; ea nu se mai vede, nu e văzută - față a cui? pentru cine? - dar vede fără să fie. Căci, trecând prin lucruri, ea aproape că dispare, se șterge în nevăzutul distanței străbătute. În fața ei nimic de văzut de natura unui fenomen care ar cere privirea. Vederea limpezită nu strălucește pe fața avidă să privească; ea înaintează des-figurându-se, așa cum cuvintele se răstălmăcesc amuțind. Vederea însăși se pune în față, își creează o mereu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
orientarea. "Divinitatea păstrează distanța", afirmă Lévinas (Totalitate și Infinit. Eseu despre exterioritate, Editura Polirom, Iași, 1999, p. 264), dar, fiind o distanță instaurată de inegalabilul inepuizabil care e chiar raportul de transcendență, ea nu desparte ci unește, ca atare trebuie străbătută precum o transparență prin care se trece. 67 În sensul acelui Grund invocat de Schelling drept "principiu seminal al existenței", chiar dacă el rămâne ambiguu precum posibilul însuși pentru care el este forma generatoare, "maternă"; "Grund este deci într-adevăr forța
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
s-a deschis, iar un gardian le-a strigat: -Dați-vă jos, gata, am ajuns! Au fost strânși toți în careu. Se adunaseră vreo două sute de oameni: pe parcurs, la garnitura cu deportați se atașaseră alte și alte vagoane din regiunile străbătute. Li s-a ordonat să se alinieze și să ia poziția de drepți, apoi li s-a ordonat pe loc repaus, iar un tip burtos, ce părea cel mai mare dintre gardieni, le-a ținut un fel de scurt cuvânt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
natal, aceasta întâmplându-se și din pricina faptului că amicul meu a căzut, măcar în două rânduri, pe subiecte brăilene de care mă simt cu deosebire atașat. Despre unul a fost vorba mai sus, când m-am referit la perimetrul istratian străbătut și de mine, în atâtea rânduri, în copilărie și în adolescență. Despre celălalt va fi vorba în continuare. În două numere din Magazin de filatelie, cartofilie și numismatică, revista tomitană de care am amintit, Valeriu Avramescu întreprinde o cercetare în legătură cu
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
Emoția clipei făcuse din introvertitul de mine un exuberant. Triumful consensului național, al spiritului de fraternitate a rămas legat în amintirile mele despre acea zi, și despre cele următoare, vreo zece-cincisprezece, de porțiunea de pe bulevardul Șulea, dintre Sălăjan și Ozana, străbătută impetuos, radios, pe la începutul după-amiezii, când am crezut că buba răului crăpase odată pentru totdeauna. Pluteam, zburam, mă aflam în al nouălea cer. Ajuns, în fine, acasă, m-am îmbrățișat cu toți ai mei, bărbătește, ca în filme, dar niciodată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
modernă”, „Literatură și artă română”, „Revista idealistă”, „Viitorul”, scoate, împreună cu Tudor Arghezi și V. Demetrius, revista „Linia dreaptă” (15 aprilie 1904), în care semnează pentru prima dată cu pseudonimul Gala Galaction. Numit inspector bisericesc (defensor ecleziastic), scriitorul cunoaște, în satele străbătute, lumea pe care o va transpune mai târziu în nuvelele și povestirile sale. Semnează frecvent proză în „Viața socială”, „Vieața nouă”, „Viața românească”, „Flacăra”, scrie și în alte periodice. În 1914 îi apare cea dintâi culegere de nuvele, Bisericuța din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
închid magazinele și zona devine o adevărată oază de liniște. În noapte sclipesc sute de beculețe în toate culorile, cele de la reclame oferind un aspect ireal tablourilor pictate cu teme diverse, existente pe obloanele trase la închiderea magazinelor... „Nakamise” este străbătută, zilnic, nu numai de sute de turiști, ci și de oamenii locului: unii se reîntorc de la serviciu, elevii merg sau vin de la școală, toți îndeplinind același ritual: trec pe la templu pentru a se purifica și a se ruga câteva minute
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
meu. O călătorie îți deschide orizontul, te pune în contact cu personalități diferite, din medii diferite, îți conturează caracterul în funcție de situațile la care ești expus. Întreaga viață, de fapt, este o călătorie care poate fi mai bine înțeleasă prin intermediul drumurilor străbătute. Întotdeauna am considerat că artiștii trebuie să fie generoși, să nu se teamă de „adversari”, pentru că TRENUL este mare. El are și locomotivă, și vagoane. Vagoanele pot fi de clasa I sau a II-a. Vagoanele de clasa I au
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
mănăstire vie”, înăuntrul căreia se trăiește în absolut. Repetarea prin veacuri a unor situații fundamentale, dar în decor schimbat, e modul participării la eternitate: o stare în care eternul și vremelnicul se confruntă tulburător. Poetul cutreieră, întovărășit de fiică, locuri străbătute altcândva de bunicul său cu altă copilă, bunica celei de acum (Odihna tatii), prilej de trăire simultană în trecut, viitor și prezent, adică în predecesori, în urmași și în sine însuși. Tema va reveni în A doua elegie din Caietul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
avem mai profund în noi, obișnuia să spună Valéry, e pielea". Și tot așa cum nucleul unei celule, codul lui secret, poate fi citit încă de pe membrana care-l acoperă, eul profund al unui popor se revelează începând cu zonele limitrofe străbătute numai de pionieri, se exhibă în terminațiile lui nervoase, iritabile, ultrasensibile. Regiunile de frontieră nu sunt zone cenușii, așa cum s-ar crede: degradeul s-a inversat. Cel care se tot îndepărtează de centru simte nevoia să-și afirme identitatea și
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]