524 matches
-
la facultate, București, 1964; Fără minuni, Doamne!, București, 1967; Cruce de ocazie, București, 1969; Lume, lume, soro lume!, București, 1971; Eu și îngerul meu păzitor - Mitică, București, 1972; Sus mâinile, domnule scriitor!, București, 1972; Destăinuirea marilor secrete, București, 1974; Ghidul superstițiosului (12 + 1 zodii), cu ilusrații de Tia Peltz, București, 1974; Carte de explicare a viselor, București, 1975; Răpirea ucenicului nevrăjitor, București, 1976; Fără înger păzitor sau Cum am ajuns scriitor, București, 1977; Un băiat de nădejde (în colaborare cu Virgil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290050_a_291379]
-
de la intrarea în clinică, sub influența fricii de cancer și a superstiției, scoasă la lumină de această frică: Pavilionul canceroșilor purta chiar numărul treisprezece. Pavel Nikolaevici Rusanov n-a fost niciodată și nici n-ar fi avut cum să fie superstițios, dar ceva s-a prăbușit în el când medicul i-a scris pe trimitere: "pavilionul treisprezece"212. De aici și titlul primului capitol " Nu-i câtuși de puțin cancer", care transmite speranța lui Rusanov, dar contrazice diagnosticul care va fi
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
atunci cînd Biserica lui Cristos nu avea decît poporul, iar suveranul era străin de ea, nu putea să adreseze vocea cereștilor învățături decît poporului și îi spunea: "Tu, oh, popor credincios, gemi sub domnia adesea tiranică a principilor falși și superstițioși care adoră zei neadevărați și suporți în pace oprimarea; iată tot ce se petrece, după cum stă scris rînduit de Providență: ea veghează asupra ta; acea putere nu ar putea fi în mîna principilor necredincioși dacă nu ar fi și ea
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
a relatat-o, primăvara cântecul acestei păsări trebuie auzit numai când ești deja în mișcare. Dacă cineva e surprins de cântarea orfică înainte să se fi trezit bine, insul acela e menit morții. Și datorită acestui motiv, cum sunt foarte superstițios, am luat obiceiul să mă scol cât mai devreme și să mă preumblu pe poteca de la poalele colinei. Azi am întâlnit patru pui de lup care se rătăciseră; m-au urmat - tot jucându-se fără grijă între ei - până acasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
vorba... A.M.P. : A fost un cutremur la începutul lunii iunie. L-am prins, era într-o noapte, locuiam la Hotelul Bulevard. Și trebuie să spun că Piața noastră devenise ceva foarte trist și sinistru. Erau oameni puțini, obosiți, bolnavi, superstițioși... Cu atmosfera aceea mistică tocmai atunci când a venit cutremurul... Era o atmosferă din asta sudamericană, credeam că suntem în RĂzboiul sfârșitului lumii sau pe acolo. Dar ce a declanșat represaliile a fost acel episod cu cucerirea Televiziunii de către o mână
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
piesei tot la asta ajunge, tot la ideea că Iisus învie. Dar, ca să ajungi la ideea că Iisus învie, trebuie să fii intelectual pus la încercare, trebuie să treci printr-un număr de îndoieli, trebuie să te lepezi de partea superstițioasă a credinței. Iisus al meu spune că „minunile pot fi parodiate așa de ușor, de asta ar trebui interzise“. Acest număr de îndo‑ ieli, apropo de dogme, reflectau, evident, din greu, expe‑ riența mea comunistă, pentru că eu nu am să
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
amândoi de o stabilizare a vieții lor și socoti că-i nimerit și agreabil să fie împreună, să se afișeze în lume, să simtă pe deplin satisfacția. Deși, Carlina era o femeie deosebită, ea era și posesoarea unei firi foarte superstițioase. - Dumnezeule, incredibil ! Numele lui sună ca un clopot de alarmă. Are același nume ca și primul soț! Fără îndoială că îngerii râd cu poftă de ea iar libertatea ei s-a dus. De fapt, numai țigăncile sunt libere și acele
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Se gândea cum de consimțise așa de ușor să devină mamă. Nu se mai recunoștea. Avea momente când se credea inferioară ca mamă, că nu este mama cea mai bună, cea mai potrivită, cea mai înțelegătoare. Era din cale afară de superstițioasă. Considera că ruptura lui Valentin de Tia era una grabnică și putea oricând să se înnoade această relație din nou. Apoi își făcea fel de fel de visuri incredibile de viitor. Se regăsea totdeauna în extreme. Avea momente când credea
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
-i realiza fantastica încărcătură : There are more things in heaven and earth, Horatio,/ Than are dreamt in your philosophy. (Sunt mult mai multe lucruri în ceruri și pe pământ, Horatio,/ Decât poate visa filozofia voastră.) Am un obicei bătrânesc, poate superstițios, dar care nu a dat greș niciodată : în noaptea anului nou, înainte de culcare, deschid Biblia la întâmplare, iar dimineața citesc primele versete de pe pagina din stânga. Evident, cel mai adesea sunt din Vechiul Testament. Fie că răspund la frământări intime, personale, fie
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
ochi și mi-a strâns inima: „Nu te mai încăpățâna până la absurd. Orice ai face, ai să-l pierzi pe micuț“. Dacă îți scriu asta, o fac ca să abat eventuala sentință a destinului, dezvăluind-o dinainte. Ce proastă și ce superstițioasă devin! M. 23/1947 I Duminecă, 21 decembrie 1947 [...] Vineri a fost ziua cea mare, când alergam peste tot, ca o amforă de preț plină ochi, gata să se reverse, plină de tot ce mi-ai trimes în cele 12
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
unui verb al cărui subiect este pronume de persoana I sau a II-a; acordul în persoană se face cu subiectul regentei: sunt considerat un om care nu exist (TVR 2, 20.X.2007); ești o persoană care nu ești superstițioasă (Pro TV, 23.X.2007); v-a zis că sunteți singura care mai credeți în el? (OTV, 7.XI.2007); sunt singurul care văd emisiunea (Realitatea TV, 20.XI.2007); ca om care nu știu foarte bine problemele (Realitatea TV
[Corola-publishinghouse/Science/85029_a_85815]
-
Vorbitorii folosesc o formă verbală de persoana I sau a II-a, în acord cu persoana pronumelui subînțeles: care mai dai bani pe ea? (Antena 1, 27.X.2007); care îmi dați și mie...? (Antena 1, 8.XI.2007); sunteți superstițioși careva? (OTV, 21.X.2007); știți cineva despre ce e vorba? (Antena 1, 20.X.2007). Uneori construcția partitivă este explicită, deci acordul e mai curând unul prin atracție: fiecare dintre noi muncim în câte un sector de activitate (Antena
[Corola-publishinghouse/Science/85029_a_85815]
-
a psihanalistului de profesie. El dă consultații la domiciliu și vindecă prin mijloace barbare pe indivizii ce suferă de obsesia dublului. Însă toate aceste fapte ieșite din comun (toți ironiștii au cultul faptului de excepție și sunt, ca I. L. Caragiale, superstițioși) capătă, de la un punct, un sens mai adânc, parodia începe să devină parabolă. Chițimia, stimulat de un profesor escroc, lucrează la o invenție (perpetuum mobile pe calea ferată) și este vizitat noaptea de un alt Chițimia, acela căruia îi luase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285548_a_286877]
-
de Sergiu) la redactarea numărului (1/1980). Speram să-l scot pînă la finele lunii, dar, iată, se opune Filioreanu, cerînd modificarea paginii întîi și, implicit, a altora din interior. Argumentele mele trec pe lîngă el. Îmi repugnă teama lui superstițioasă de a nu „greși”. Cu astfel de precauții, va aplatiza curînd totul. În discuție, am invocat „specificul revistei”, pe care încă nu-l înțelege! Mi-a replicat că n-am suficientă „orientare”. Nu m-aș mira să mă picteze „undeva
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
mult gustul meseriei, cu atît îmi dau seama mai bine pe lîngă ce deșertăciuni am trecut. *Jurnalul e un loc mai potrivit pentru a consemna insultele decît „complimentele”. Față de acestea din urmă sînt nu numai mefient, ci de-a dreptul superstițios. Le evit pe cît posibil, le atenuez, le întrerup, le amîn, ca și cum mi-ar putea fi fatale. Să le „conserv” mi s-ar părea periculos. Le las deoparte, ca să le uit cît mai repede. Criticile, insultele le simt mai viu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
însă că vraja-i prea puternică și că-i prea tîrziu să mai poată interveni. După două săptămîni, Zamfira a murit. A trecut perioada de doliu și bunicul s-a gîndit să se recăsătorească. Pe cine să ia? Probabil era superstițios, căci a apelat iarăși la o vrăjitoare, de data asta la una din Verești, la care s-a dus - culmea! - împreună cu Vasile al lui Andrei. «Ai să te însori curînd», i-a zis aceea. «Cu cine, o să afli chiar azi
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
aventuri pe insule luxuriante, bătălii navale, călătorii în lumea morților, spectrul macabru al blestemelor, o comoară ascunsă în peșteră, un cufăr râvnit, o hartă și o busolă fermecată, o fântână a tinereții, dispute între pirați, mazilirea prin semnul negru, respectul superstițios față de Biblie, conflicte cu autoritățile coloniale engleze, execuții oficiale pe chei, monștri marini, sirene, nave-fantomă, corăbii la scară reală sau închise în sticlă, atotprezentul rom, refrenul Fifteen men on the dead man’s chest..., prietenii, alianțe, trădări etc. Existența unor
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
mai curând pe baza unei credințe raționale, pe cunoștințe solide și idei fundamentate. Nu aș vrea să cred oricum în tot ce este posibil și să alimentez spiritualitatea mea personală cu elemente contradictorii. Faptul că cred nu înseamnă că sunt superstițios. Nu cred în horoscop și nici nu am venerat ca Dumnezeu vreun star din mass-media, sport sau politică. Idealul meu nu este o religie patchwork, ci una care are un fundament solid și un profil bine definit. Spiritualitatea creștină nu
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
Replicile care constituie scenariul sunt de fapt replicile unor personaje din alte piese al lui Cehov. Și poate câteva spicuiri din scrisorile lui. Trupa este atemporală. Aici sunt toate genurile de actori, mai multe generații, mai multe personalități, bătrâni, tineri, superstițioși, țicniți, moderați, ridicoli, lipsiți de simțul realității, extravaganți sau modești. Scenariul este conceput în maniera lui Cehov. Personajele se ascultă mai puțin unele pe altele. Sunt pauze mari. Zgomote ciudate. Jocul nostru va fi „sec”, firesc, va fi la jumătate
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
ascuns a aruncat în grădina mânăstirii o mică medalie a sfântului Benedict (480-547). A învățat să folosească această metodă de la confesorul său părintele Natale. Semăna aceste mici medalii ale sfântului Benedict pentru a obține un har. Nu era un gest superstițios, ci un act de credință în mijlocirea sfinților. Se ruga și spera, dar apoi, se abandona în mâinile Divinei Providențe. Iar Providența l-a ascultat în mod «miraculos». Așa s-a exprimat don Calabria. Dar ce voia să facă don
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
prin trăsături deosebite de omenie, printr-o comportare fără cusur, prin absența oricărui interes personal și prin acțiuni excelente și care și-a dorit din suflet de la supremul Creator, ca Majestatea Voastră să ia măsuri de îndreptare împotriva poporului necivilizat, superstițios, superficial și încăpățânat al călugărilor, îndrăznesc să înaintez preasupus spre binevoitoarea aplicare treptată a unor modeste mijloace de însănătoșire. Mijloace de însănătoșire și de unde acestea se înlătură fără reducerea vistieriei. Pentru ca veniturile blocate ale mănăstirilor, care se risipesc în modul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
potcoavă, s-o iau în mână, să scuip de tei ori pe ea și s-o arunc peste cap în urmă fără să mă uit, pentru că făcând așa voi găsi ceva de folos. Am făcut de multe ori acest joc superstițios. Când eram de cinci ani, mămica mi-a cumpărat tăbliță, condei și un abecedar și m-a învățat să scriu și să citesc. La șase ani am fost înscris în clasa I-a. În ziua festivă, a deschiderii „cursurilor” am
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
tânărul Mihail Cornea. Era în sărbătorile Paștelor, pe când codrul prinde frunze și încep păsările a ciripi. Ne-am dus într-o dumbravă să culegem viorele și deodată am auzit cucul, vestitorul primăverei, cântându-ne în față. Cuprinși de bucurie și superstițioși ca toți înamorații, am încins îndată o horă strașnică pe iarba verde, siguri că o să ne meargă de astă dată după dorul inimei. Dar șiretul de cuc ne-a amăgit, căci dorul inimei a rămas neîmplinit și s-a topit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
care cunoștea cealaltă față a amărăciunii ei, pe care o ignora chiar și Silvia. Or, despărțirea de Dorina M. îi amintea dureros despărțirea de Filip, cele două erau legate, Nel nu numai că le dădea aceeași importanță, dar nutrea convingerea superstițioasă că, pierzându-și prietena, îl pierduse pentru a doua oară, definitiv, pe Filip. Prietenia și iubirea stăteau laolaltă în sufletul ei. Într-o zi, când cei doi musafiri veniseră mai devreme, atât de tare se grăbise Hector, Silvia, în timp ce o
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
care bagă degetul prin rara cas/ De năvod cu-a mele coate eu cerc vremea de se-moaie235. Câteodată apare ici-colo câte un epitet esențializator sau creionat dintr-o singură tușă esența unei structuri omenești complexe: Visătorul Dionis 236, un ateist superstițios 237, e minune oare că pentru el visul era o viață și viața un vis?238 Alte elemente realiste ale înfățișării adolescentului sunt surprinse cu o ironie cvasi-grotescă: niște ciubote mari cărora nu le-ar fi păsat nici de potop
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]