1,240 matches
-
Cronici, idei, fapte” și „Anexe” (până în 1982; lipsă în numerele 15-17, 1978-1980), consacrate activității Societății Academice Române. R.s.r. preia astfel atribuțiile Buletinului informativ al Societății, a cărui apariție încetase cu numărul 12, din octombrie 1961. Cu întreruperi, figurează rubricile „Tălmăciri”, „In memoriam”, „Pagini pentru Mircea Eliade” (24/1987) și „Așezăminte culturale românești”. Aici au fost prezenți aproape toți scriitorii aflați peste graniță, celor din primul exil alăturându-li-se, de-a lungul timpului, cei nou-sosiți. Dau versuri Al. Busuioceanu, N. I
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289261_a_290590]
-
în cultura română. Susținută a fost și preocuparea pentru traducerea și cunoașterea unor autori bulgari - Ivan Vazov, Elin Pelin, N. Rainov, Ch. Hristov ș.a. Mai sporadice au fost transpunerile din și referințele la literatura ucraineană (un volum din G. Gașenko, tălmăciri din Taras Șevcenko), cehă (Jan Neruda, Vladislaw Vancura) sau polonă. Multe dintre traducerile apărute în periodice sunt însoțite de prezentări ale autorilor (de care se ocupă și cu alte prilejuri). Din alte spații culturale, a mai transpus în română fragmente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287652_a_288981]
-
a spațiului ... Succesiunea planurilor dispuse în registre pe verticală, jocul diagonalelor, utilizarea cu succes a perspectivei aeriene, sânt câteva dintre elementele de limbaj ce-i susține intenția ... cromatica, abil folosită în sugerarea staticului și dinamicului ... momente de respiro, de simplă tălmăcire în vizual a pitorescului locului, de comuniune cu specificul său”(Steliana Delia Beiu, ziarul Flacăra Iașului, nr. 12551, 1987) Gheorghe Bălăceanu - Puterea celui slab Ulei pe pânză 2003 „Gheorghe Bălăceanu rămâne fidel esteticii concrete a vieții, ... dar șochează prin vioiciunea
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
mai fac unii lui F. - aceea de „spirit oral”, evitând efortul scrisului. O susținută activitate de traducător din limbile franceză, spaniolă, italiană, germană și engleză dă sens concret unei mari disponibilități intelectuale: de la Cervantes și Shakespeare până la Thackeray și Rimbaud, tălmăcirile lui păstrează ritmul și nuanțele originalului, cu o admirabilă constanță. Studiile sale - mai ales cele referitoare la Renaștere, la baroc și la arta primei jumătăți a secolului al XX-lea - sunt, în descendența celor ale lui Tudor Vianu, unele dintre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287105_a_288434]
-
Gândirea”. E prezent și în ziarul „Țara noastră”, care în 1926 îi premiază generos un sonet. În 1927 debutează editorial cu volumul Poeme simple, distins cu Premiul Societății Scriitorilor Români. Înființează revista „Azi” (martie 1932-septembrie 1940), dă un volum de tălmăciri din Esenin și Antologia poeților tineri (ambele în 1934), scrie romane, își publică versurile în câteva plachete. Practică intens jurnalismul: e redactor la ziarul „Credința” (1934-1936), secretar de redacție la „Tempo” (1936), în iunie 1937 editează, împreună cu Constantin Clonaru, gazeta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289869_a_291198]
-
București, 1928; William C. Morrow, Condamnatul, București, 1928; Pitigrilli, Vegetarianii amorului, București, 1932; Guido Da Verona, Cântecul de totdeauna și de niciodată, București, 1933 (în colaborare cu C. N. Negoiță); D. H. Lawrence, Femei în dragoste, București, 1933; Serghei Esenin, Tălmăciri din..., București, 1934; ed. pref. Șerban Cioculescu, București, 2002; Octave Aubry, Viața intimă a lui Napoleon, București, 1942; A. S. Griboedov, Prea multă minte strică, București, 1945 (în colaborare cu Sorana Gurian); Jack Lindsay, Primăvară amăgitoare, pref. Radu Lupan, București, 1955
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289869_a_291198]
-
Stancu și Radu Gyr, G, 1927, 12; Radu Boureanu, „Poeme simple”, DEP, 1927, 55; Petru Comarnescu, „Poeme simple”, „Politica”, 1928, 536; Romulus Dianu, Poeme simple”, RP, 1928, 2 988; Pimen Constantinescu, „Antologia poeților tineri”, „Sibiul literar”, 1934, 3-6; Petre Pandrea, „Tălmăciri din Serghei Esenin”, VR, 1934, 7; Cioculescu, Aspecte, 115-119, 167-177, 358-360, 451-452; Mircea Eliade, Generația în pulbere, VRA, 1936, 438; G. Călinescu, „Albe”, ALA, 1937, 886; Octav Șuluțiu, „Taifunul”, F, 1937, 10; Vlaicu Bârna, [Zaharia Stancu], RP, 1937, 5 707
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289869_a_291198]
-
Ereditatea culturală a românilor, și un discurs rostit cu prilejul încheierii anului școlar. În foileton se dă traducerea nuvelei exotice Kiana a lui Ch. Varigny, pe care autoarea transpunerii, Maria Chițu, o luase din „Revue des deux mondes”. Probabil în tălmăcirea aceleiași se tipărește apoi, în paisprezece numere, Fiul lui Titian de A. de Musset și, până la finele anului, o destul de bună versiune a Logodnicilor lui A. Manzoni. Singura bucată literară originală care poate fi semnalată este o modestă însemnare de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286126_a_287455]
-
elegiac, năzuiesc să prindă, pe urmele lui Radu Gyr și ale altora, și ceva din specificul oltenesc, însă lexicul e sărac, iar sintaxa uneori greoaie, la eșec contribuind și câteva „inovații” în notă modernistă. Mai târziu, experiența acumulată, inclusiv prin tălmăciri din Rilke, Paul Claudel, Apollinaire, îl ajută să dea trăirilor proprii o expresie mai potrivită, ce rămâne totuși insuficient individualizată. SCRIERI: Întoarcere în vreme, Sibiu, 1935. Traduceri: Rainer Maria Rilke, Poeme, Cernăuți, 1938. Repere bibliografice: G. Mac. [George Macovescu], „Întoarcere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287067_a_288396]
-
ale epocii, O. nu se mărginește la fabuliștii din vechime (Esop, Fedru, Avian ș.a.) sau la istorioare mitologice, ci include și o seamă de parabole de rezonanță și cu tâlcuri strict contemporane. Strădania lui nu a fost numai una de tălmăcire literală. Căci, precizează el, „la fieștecare fabulă din jos o învățătură scurtă am adăugat”. Ar fi vorba deci și de o încercare de adaptare a acestor fabule. SCRIERI: Alese fabule, Beci [Viena], 1784; ed. îngr. și pref. Mircea Popa, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288596_a_289925]
-
la Șah-namé de Firdousi realizată de George Dan. Nu lipsesc contribuțiile de folclor și folcloristică, printre care o cercetare asupra preluării motivului Mioriței în spiritualitatea populară maghiară. Compartimentul forte al publicației îl reprezintă însă traducerile din Omar Khayyam (catrene în tălmăcirea lui George Dan), lirica hindusă (versiuni de Iv. Martinovici), poetul tibetan Milarepa, Shakespeare (sonetele XIX și XXVI), versuri ale lui Clemens Bretano (traduse de Dan Constantinescu), Hölderlin (în interpretarea Veronei Brateș), Ana Ahmatova ș.a. Adrian Hamzea transpune în română din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286016_a_287345]
-
eminesciene. Și în satire (Sunt membru redactor), poetul, pe alocuri nu lipsit de duh, rămâne evident îndatorat modelelor sale, Gr. Alexandrescu și M. Eminescu. Temerară este încercarea de a transpune Divina Comedie a lui Dante în românește. Fragmente din această tălmăcire, făcută în proză, au apărut în „Revista literară”, alături de părți din poema lui Alfred de Musset, Rolla. SCRIERI: Încercări poetice, București, 1860; Suvenire și impresii ale unui copil al României, București, 1864; Don Alfons de Castilia, Piatra Neamț, 1882; Poezii, Piatra Neamț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285828_a_287157]
-
avânt limbii literare românești. AL. ROSETTI Cazania lui Varlaam a fost încă din perioada scrierii ei o carte de vocație nu numai națională, ci și universală, și este curios că nici un cărturar român n-a aflat până azi răgazul trebuitor tălmăcirii ei într-o limbă de circulație internațională. Legată de cea mai bună literatură teologică răsăriteană prin izvoarele ei bizantine și neogrecești și de literatura românească populară prin atâtea motive menite să facă lectura plăcută cititorilor de la noi, opera mitropolitului Varlaam
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290433_a_291762]
-
semnate, printre alții rămași necunoscuți, de Al. Cazaban, Victor Eftimiu, B. Nemțeanu, I. Chiru-Nanov (cel mai fidel, acesta va colabora până la ultimul număr) și N. Pora și o piesă, Domnul Luca, de C. Rădulescu-Motru. Pentru complinirea lacunei se apelează la tălmăciri, mai ales din literatura rusă (Cehov, Turgheniev, Tolstoi, Gorki) și din cea italiană (D’Annunzio, Roberto Bracco, Ugo Ojetti ș.a.). Publicarea textului Începem! al lui I. L. Caragiale rămâne o excepție, datorită relațiilor politice cu autorul. În fapt, poeții și prozatorii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288482_a_289811]
-
până în 1938 a semnat, cu o tenacitate lipsită de relief, în „Convorbiri literare”. Nu a publicat nimic în „Stânga”, unde a fost secretar de redacție. A tradus, în periodice, din Horațiu, Goethe, Arvers, Jean Richepin ș.a. În 1920 îi apare tălmăcirea, corectă, cu unele echivalențe norocoase, a fabulelor lui La Fontaine. A mai transpus în românește o carte de proză a lui Charles Wagner, Viața cumpătată. În comentariile literare, cu mici incursiuni în arie estetică, C. se declară, în spirit maiorescian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286283_a_287612]
-
soțul la Belgrad, prilej folosit pentru a-și însuși limba sârbă. Din 1995 este bibliotecară la Uniunea Scriitorilor. Colaborează la „România literară”, „Luceafărul”, „Lettre internationale” ș.a., iar prima carte tradusă, Maluri neguroase de Slavko Vesnić, îi apare în 1983. În tălmăcirea sa, o serie de piese, între care sunt de menționat Azilul roșu de Gordan Mihić și Tărâmul celălalt de Dusan Kovacević, au fost jucate la Teatrul Național din București și la teatre din țară, precum și la Televiziunea Română. Ș. s-a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289907_a_291236]
-
rubrică la care mai participă în anumite intervale și Teodor Scarlat, Mărgărita Miller-Verghy, Șerban Voinea, Mihail Ilovici. Un important colaborator este E. Lovinescu, care semnează un eseu intitulat Emoția estetică (1-2/1938), un portret al Mărgăritei Miller-Verghy, un articol despre tălmăcirea sa din Homer (Limba „Odiseiei” mele), precum și mici texte de apreciere a revistei, cu prilejul diverselor aniversări. Traducerile, destul de variate, merg de la poezia clasică chineză și japoneză (în versiunea lui Al. T. Stamatiad) până la lirica unor autori ca Giovanni Pascoli
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289260_a_290589]
-
și Cinstea fatală de Vasile Pop (sub pseudonimul C. Fulger) și alte câteva nesemnate (Dragoste criminală, O taină de nepătruns, Răzbunarea hidalgiului, Crimele bancherului), dar și traduceri: Selma Lagerlöf, Copiii din Betleem (transpunere de D. N. Ciotori), Rudyard Kipling (în tălmăcirea lui Vasile Savel), Al. Dumas, Pescarul din Neapole, Al. Dumas-fiul, Dragostea care ucide, H. G. Wells, Omul invizibil, August Strindberg, Mustrare de cuget, Lev Tolstoi, Să nu ucizi. Din 1915, după plecarea celor mai mulți colaboratori care asiguraseră substanța culturală și ținuta ziarului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289588_a_290917]
-
Mihail Dragomirescu. Debutează cu schițe în „Dunărea” din Galați (1916). D. a impresionat prin performanța de a tipări în cinci ani (1940-1944) mai multe volume cuprinzând traduceri din Goethe, între care unele apăreau atunci pentru prima dată în românește. Comentând tălmăcirile din Faust (I-II, 1940-1942; Premiul „Udriște-Năsturel” al Academiei Române), Perpessicius credea că ele „sunt cele mai aproape de litera și spiritul originalelor goetheene, precum și cele mai artistice și poetice”. Mai târziu, examinând întregul demers al traducătoarei, Ion Roman era de părere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286858_a_288187]
-
acordat prezentării unor regizori români din diaspora (George Banu, Andrei Șerban), sunt comentate amplu festivalurile internaționale de teatru și spectacolele de peste hotare la care colaborează artiști din țară. În ceea ce privește capitolul traduceri, se disting un fragment din Faust de Goethe, în tălmăcirea lui Ștefan Aug. Doinaș, un articol al lui Eugen Ionescu, intitulat Monologuri și regie de vise, transpus de Mariana Ioan, câteva poeme și o piesă de Bertolt Brecht, în versiunea lui Florin Tornea, ș.a. T. mai înscrie în sumar portrete
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290116_a_291445]
-
Europei), Eugen Ionescu (Victor Hugo, Mircea Eliade și „Șantierul”, Efortul Arghezi), Virgil Godeanu (Procesul ortodoxiei), Andrei Flor (Ideile d-lui Iorga asupra problemelor actuale, „Pătru Lupu Maglavitu”). Versuri semnează Ștefan Ion George (din viitorul volum premiat în manuscris Argo, precum și tălmăciri din Georg Trakl), Horia Stamatu (poezii originale și traduceri din Villon și din Trakl), Emil Botta (din ciclul Marele Paianjen, cel dintâi care atrage atenția criticii), Ciril Vârnav și Mihail Vâlsan. Sunt plasate sub genericul „Cronica” recenzii, note și comentarii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287503_a_288832]
-
de nostalgii inexplicabile, de obsesia morții, de dorința evadării. O cronică literară și dramatică atent alcătuită, cu observații pătrunzătoare și obiective, întreține Sever Moschuna (pseudonimele lui sunt Reves și Din stal). Tot el traduce din Guy de Maupassant. Mai apar tălmăciri din Edgar Allan Poe, Alfred de Vigny, Gerard de Nerval, Al. Dumas-fiul, Théodore de Banville, Catulle Mendès, Alphonse Daudet și I. S. Turgheniev. În 1891 se inserează mai multe poezii ale simbolistului rus S. I. Nadson, însoțite de o sumară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290122_a_291451]
-
1919 la Universitatea din Cluj, unde conduce Catedra de limba engleză, fiind titularizat profesor în 1925. Stimulat de mediul familial, a început să se apropie timpuriu de literatură și este posibil să fi debutat ca traducător în 1894, cu o tălmăcire din Th. Hales, apărută în „Biblioteca familiei”. Va colabora apoi la „Timișoara”, „Convorbiri literare”, „Lumea universitară” (Cluj), „Transilvania”, „Dacoromania”, „Gândirea”, „Națiunea” (Cluj), „Junimea literară”, „Datina”, „Societatea de mâine”, „Conștiința românească” (Cluj), „Patria” (Cluj), „Hyperion” (Cluj), „Făt-Frumos” ș.a. În special după
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287365_a_288694]
-
literaturii române. Ele sunt un document revelator asupra formării personalității lui M. și, în genere, a intelectualului român. Cititor pasionat, bun cunoscător al câtorva limbi, M. s-a încercat și în traduceri. Încă din 1857 trimisese la „Gazeta Transilvaniei” două tălmăciri, care însă nu au fost publicate: una din Charles Dickens, iar cealaltă din Jean Paul. A mai tălmăcit un fragment din partea întâi a lui Faust de Goethe (1870), semnând numai cu inițiala numelui de familie, și o scurtă poezie de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
1822, 1823 la satul Șărăuții, în raiaua Hotinu. Nuvela Zuma sau Discoperire scorțâșoarii tămăduitoarei de friguri, adecă a hinii e o scriere cu tentă moralizatoare, după M-me de Genlis, iar Moralicești haractiruri, trădând o înclinație timpurie pentru fiziologia literară, reprezintă tălmăcirea unor imitații ale lui Dimitrie Darvari după Teofrast. Crispin, rival stăpână-său, după Lesage, și o transpunere dintr-un autor necunoscut completează acest prim lot de încercări. În 1823 traduce, după un text grecesc al lui Evghenie Vulgaris, povestirea Memnon
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288415_a_289744]