1,138 matches
-
despre bătrâni, care, chipurile, "se desprind" de ea, se liniștesc. Nu se liniștesc, dorințele rămân, cum mi-am dat seama din starea de spirit a bunicului. Nu se desprind. Se desprind ca să vadă ce? Dincolo de viață e neantul, nimicul, spun ticăloșii. Ce să contempli? (Se ia drept contemplare nemișcarea bătrînilor.) Adâncimea infinitului mic? Vastitatea infinitului mare? Nici vorbă, bătrânul contemplă tot viața, a lui și a altora, e mândru că a atins o asemenea vârstă și și-a trăit bine viața
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
împotriva partidelor, iar drumul spre dictatură este deschis, cum a fost deschis drumul cu aclamații al Regelui" (Inferioritatea Parlamentului). Aflat de mulți ani în exil, este convins că în țară schimbarea va veni din interior. În 1959 scria: "Ocupația rusească, ticăloșia vechililor marxisto-leniniști, frenetici ai renegării naționale, fac o cruntă pedagogie naționalistă poporului român. Și asprei formații morale, pe care o impune epoca fanariotismului marxisto-leninist, vom datora restaurarea suveranității naționale. Și nimănui altcuiva". Previziunile sale se vor împlini întocmai, prin acțiunea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
pur și simplu le ocrotim bătrînețile infame, dar prin asta nu facem altceva decît să smulgem de sub noile generații orice fundament al ideii de dreptate. Iată de ce aceste generații cresc "indiferente", nu din pricina "slabei activități educative". Tinerii capătă convingerea că ticăloșia nu e pedepsită niciodată pe pămînt, dar aduce întotdeauna bunăstare. Și va fi neplăcut, și va fi cumplit să trăiești într-o astfel de țară!" Situația prezentată de autorul Pavilionului canceroșilor seamănă întocmai celei din România de astăzi, și va
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
După cîteva săptămîni, limbricul verde și agresiv a obținut ceea ce eu nu negasem niciodată: recunoașterea propriilor mele păreri literare. Pînă la urmă, a trebuit să-i accept și stilul, împreună cu sosul ideologic din declarația lui Filip, ca singură dovadă a ticăloșiilor mele, prefabricatele și lozincile lui Voicu se constituiau într-un dosar acceptabil, numai bun de trimis judecătorilor de la Tribunalul Militar. Ceea ce a încercat anchetatorul, dar nu a reușit, a fost implicarea altor persoane, ca parteneri de discuție sau martori, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
calitate. Tot la capitolul fascinație trebuie menționat noul record bătut în România: la noi, nici măcar teoriile conspiraționiste nu mai au trecere. De ce s-ar obosi dușmanii din exterior să ne submineze, dacă o facem atât de spectaculos noi înșine? Din ticăloșie, din tâmpenie, din nebunie - într-o ordine aleatorie, dar de-o perfectă eficiență. Exemplele abundă, așa că am să-l iau pe cel mai eclatant: comportamentul provocator al lui Ion Iliescu. Va să zică, eternul președinte al țării, flancat de fascinantul său prim-
Securitatea purifică N.A.T.O. by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15286_a_16611]
-
e limpede că o definești în termeni de imperiu. Orice civilizație e imperială dacă își impune tiparul asupra altora. Prin umare, imperiul (civilizația) nu este folosit aici în sens peiorativ, ca desemnînd un stadiu revolut de organizare politică, în timpul căruia ticăloșia unor popoare a căpătat tendințe nefirești de expansiune supranațioanlă, în vreme ce țările mici și ospitaliere au fost înghițite ca niște victime inocente, ci imperiul este considerat o formă firească de organizare politică la care însă nu acced decît acele puteri care
Presimțirea viitorului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6686_a_8011]
-
E șocant să observi cum presa preia dintr-o confruntare de-o maximă gravitate elementul pitoresc, uitând cu totul de esența lucrurilor. A vorbi despre susținătorii deconspirării accelerate a securiștilor torționari ca de-o "tabără dizidentă" din CNSAS înseamnă pură ticăloșie, din moment ce ei constituie majoritatea (șase oameni din unsprezece!) "Dizidenți", adică dezertori de la misia asumată, sunt "onișorii", pentru că ei au virat de la "linia oficială" a CNSAS-ului! Dacă am a reproșa ceva acestei majorități e că se lasă atrasă în toate
În N.A.T.O. se intră pe ușa din spate a Olimpului by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14587_a_15912]
-
sărăcirii în jos. Am mari dubii că un "geniu" care a știut să adune câteva sute de mii de dolari departe de mișmașurile puterii se va abține să devină multimilionar când toate pârghiile îmbogățirii, bine unse în doisprezece ani de ticăloșie națională, îi vor sta la îndemână. Natura umană e prea putredă, pentru a-i da crezare d-lui Voicu și nu baladistului care spunea: "Săracul vrea să ajungă bogat,/ Bogatul să aibă un întreg regat,/ Iar regele o planetă drept
Pegra cu grade by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15438_a_16763]
-
puteri generată de alăturări întâmplătoare conduce la un "talmeș-balmeș" care generează și existența, cât și formele de exprimare (M. Iorgulescu, Eseu despre lumea lui Caragiale, 1988). Totul se petrece la vedere, pe față, într-o conviețuire anormală dintre candoare și ticăloșie (Paul Zarifopol) în absen-ța unei conștiințe etice a binelui și a răului! Este o lume "pișicheră" care generează haos pentru a supraviețui? (din nou M. Iorgulescu) în topul cameleonilor conduc din nou câte un Dan-da-nache, Ipingescu, Cațavencu, Farfuridi sau Gudurău
Kitsch-ul și noi by Alexandru Bucur () [Corola-journal/Journalistic/9439_a_10764]
-
bărbați cu care era împreună și-a zis ceva. A urmat o explozie de râsete, după care toți au început să se aplece, să se îndrepte de spate și să-și sucească gâturile ca să se uite mai bine la mine. Ticăloșii! Îmi venea să-i omor! Și toți erau așa de neatrăgători și de banali. Cum de-și permiteau să fie așa de aroganți cu mine? Sau, de fapt, cu oricare altă femeie. Ar fi trebuit să fie recunoscători dacă vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
înainte torțele iubirii de patrie, sunt glasul tuturor generațiilor, sunt cei mai aleși dintre stegari, ei deschid ochii celor care nu mai puteau să vadă prin ceața lăsată în unele ceasuri ale istoriei și că glasul lor ferește vremurile de ticăloșie și de paragină.” În ,,Toamnă” realizează un superb tablou poetic în proză acestui bogat anotimp, pentru că ,, Toamna a venit pe vârful degetelor și s-a urcat pe nevăzute în copaci aprinzând candele cu mii de culori în biserica mea, cu
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
făceam cu detașarea și cinismul marilor derbedei culturali. Acasă, mă așteptau poveștile reconfortante ale literaturii. Deschideam cărțile proaspăt împrumutate de prin biblioteci, dosare fictive ale inteligenței izolate și prostiei universale, pe care le parcurgeam atent și devotat. Găinării ieftine sau ticăloșii de anvergură; realizări mărunte și anonime sau fapte mărețe de glorie, răsplătite cu onoare și bani grei - nimic nu trecea neatins de curiozitatea mea dereglată. Asta mă aștepta pe mine; pe ei, inevitabilul dezastru. Sâmbăta, fugeam la cinematografe, înnebuniți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
deschis al pielii. Cu cealaltă, o apăsam pe nervurile gâtului, așteptându-i geamătul. Momentul mi se-oferea pe tavă, ca plaja pustie și vătuită. O premieră cinematografică a minții mele stricate. Îmi venea să rămân acolo, strâns, capturat, liniștit de ticăloșia ireală pe care-o săvârșeam. „Am ajuns.“ Am ocolit rondul de la „Petrom“ și-am urcat în curbă, printre gunoaie, stâlpi de beton și tufișuri uscate. Mă simțeam și trist, și recunoscător, chiar dacă nu-i spuneam Mariei nici un cuvânt. Marea foșnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
s-a mutat în spațiul public. Instituțiile sunt folosite-n folos personal. Ierarhiile sunt blocate, promovările la fel. Diletanții și răufăcătorii merg mână-n mână. Au grijă să-ți închidă gura sau să te tragă pe linie moartă. Incompetență, banditism, ticăloșie. Se-adună, se apără între ei, cu spatele la tine. Dacă te plângi, zice lumea că ești invidios sau suferi de mania persecuției. Dacă nu te plângi, ești mulțumit cu ce ai. Nimeni nu te-observă. Vocea ta nu se-aude. Pari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a "demolărilor", a bagatelizărilor, a minimalizării, a ostilității față de valorile morale, istorice, patrimoniale, tradiționale și naționale, susținută de cele mai ordinare deșeuri intelectuale și asociată cu laxismul moral și cu vidul axiologic. Societatea românească și societatea europeană sunt confruntate cu ticăloșiile și escrocheriile "teoretice" "deconstructiviste", negativiste în raport cu valorile creștine și cu moștenirea noastră culturală. Sunt confruntate, în fond, cu reaua-credință a celor care își spun postmoderniști, negativiști, gauchistes, postavangardiști, neoavangardiști, elitiști sau cine știe cum altfel. Theodor Codreanu se afla în opoziție totală
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
problema, că el e "Centrul". Se afirmă că soluția cu Dandanache îi aparține lui Trahanache, că el substituie "Centrul" și nu are nevoie să știe ceva despre fapta acestuia: Zoe și Tipătescu păstrează secretul "confesiunii" noului venit. Prost, prost, dar ticăloșia are probabil nevoie de o asemenea stare, altminteri ar eșua. Sunt multe replici în Scrisoarea pierdută de o profundă meditație, cum ar fi aceea a lui Tipătescu, citată de autorul cărții în discuție: "Omul acesta își joacă viața", dar și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
a-l numi pur și simplu o presupunere rațională, sau un principiu general de drept, aceasta nu schimbă situația lucrului, singura care interesează”. Desigur, concede filosoful Dreptului, poate să fie, ca posibilă, și o societas sceleris (scelus eris = crimă, nelegiuire, ticăloșie!!!), adică o „societate de nebuni”, dar și aceasta „constituie o formă categoric necesară și etic inviolabilă de societate”. Este, la urma urmei, „societatea genului uman și mai ales societatea Statelor”. Pe același adevăr rațional - apreciază Giorgio del vecchio - se Întemeiază
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
scrisul lui”... Și atunci la proces Îmi ridic ochelarii, că noi eram toți cu ochelari, Îl văd că era a patra persoană din fața mea, fac patru pași până la el și cu voce puternică zic: „Aurel, totu-i o minciună, o ticăloșie! E o Înscenare acest proces!”. Tare, să audă. Și mă duc Înapoi. Milițienii erau probabil mai departe, poate erau și cu mai puțină școală și nu știau despre ce-i vorba, da’ i-am spus repede și răspicat... Mi-or
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
iarăși ciuma, reluă celălalt, tot În șoaptă, și că dușmanii lui Dumnezeu catarii și evreii, au pus mâna, cu tincturile lor. Lumea se teme că unii dintre ei au pătruns deja În oraș să le deschidă drumul tovarășilor lor de ticăloșii. De altminteri, cum am putea să Împiedicăm una ca asta, cu toate porțile deschise și cu milogii ăștia care tot intră din ținut ca să trăiască aici de azi pe mâine? Dante nu putea decât să fie de acord, văzând confuzia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
meu este ca o punte de flăcări. E o senzație atât de puternică, încât îmi arde pieptul. Cred că nici nevoia morfinomanilor care rămân fără droguri nu este atât de dureroasă. Sunt sigură că nu mă înșel, că nu e ticăloșie din partea mea, însă chiar dacă sunt foarte convinsă, mă cutremur câteodată la gândul că-s pe cale să fac o mare prostie. Deseori mă gândesc că sunt pe cale de a înnebuni. Și totuși, sunt capabilă să-mi fac planuri cu sânge rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
iubiți oamenii, cu atât o să vă prostească mai tare. Un copil iubește, un adult respectă. Respectul e mai bun ca dragostea. Și ăsta e respectul, maimuța din mijloc.“ Niciodată nu ne-a dat prin cap că ea însăși păcătuia cu ticăloșie împotriva acelui doamne-ajută convulsionat care își ținea mâinile la buze; dar nu ne dădea prin gând s-o criticăm la acea vreme, cu atât mai puțin atunci când un principiu măreț umplea cu răsunet bucătăria. Ne dădea lecții peste capul bietului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
lungi. Ar fi avut chiar șansa de a câștiga concursul de cros al orașului dacă n-ar fi întinat aerul cu țigările lui și - după cum se lăuda singur - cu ceea ce manualele fiziologice numeau istovirea și vătămarea masculinității. Se împăuna cu ticăloșia lui și cu tot ceea îi făcea pe cei care încruntă din sprâncene să geamă de oroare. Mergea ca un cocoș pe pistă, cu pulpele la fel de groase ca gambele și acoperite cu păr negru și drept, sclivisit și cu nasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fi lăsat ceva, însă trebuia să mă descurc și fără ultimul bănuț pe care-l mai avea. Dacă m-aș fi apucat să i-l cer, m-am gândit eu, aș fi speriat-o, și asta ar fi fost o ticăloșie. Mai ales că mai murise și Bunica. Și era deja speriată, deși, ca atunci când era bolnavă, stătea țeapănă, cu spatele drept, așteptând parcă să înceteze durerea odată; de parcă aștepta un dirijor care să facă semn să înceteze. N-a vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de milioane de ani lumină (și oare de ce, de la un spațiu la altul, trebuie neapărat să fie vorba de focă. Erau însă lunecări de teren și scaieți și cactuși, de la uriașa specie mexicană până la pernițele care se ți agață cu ticăloșie de picioare; și animale sălbatice, de asemenea. N-a trecut nici o mașină pe drumul ăla ocolit, și mi-a dat prin cap că următoarea mașină care avea să treacă pe acolo ar fi putut fi mașina lui Oliver. Îl așteptam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și-am condamnat cu patimă pe cei ce hoțește s-au furișat între noi, dar asta-i o simplă datorie, iar mie mi se spune mereu că sunt un om curajos. O, cîndva, după un lung răgaz, răfuindu-se cu ticăloșia, urmașii noștri, își vor aminti cu amarnică rușine timpul acela ciudat, cînd cinstea noastră cea de toate zilele se numea curaj... Evgheni Evtușenko din poemul Convorbire cu un scriitor american, 1960 (traducere publicată în revista Ateneu în anii '70) Mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]