624 matches
-
unde se refugiau când voiau să și-o tragă și să se îmbete. Toți niște meschini. Șmecheri ratați. În lumea asta mizerabilă, șmecheria rămâne singura formă de demnitate, zicea cineva. O lume de idioți cu mâna uscată și ureche de tinichea. Bălănescu o să ajungă probabil și el într-o zi să-și facă pantofii cu icre negre. De ce să te comporți ca o jigodie când poți să fii bun. Uite că a fi bun a devenit o formă de revoltă. De
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
geniul creator este, măcar într-o măsură, dator nebuniei. Ideea, care a fost acreditată de unii psihologi încă de acum o sută de ani, a prins. În realitate lucrurile stau puțin diferit. Dacă nebunia poartă o coroană, aceasta este de tinichea, geniul are coroană de aur. Dar prejudecata, cum știm, e mai puternică decât adevărul. Demontarea prejudecății seamănă a pledoarie, a dezvinovățire. Pentru a face evident adevărul, într-o relație atât de ambiguă psihiatrie și literatură este necesară o oarecare sistematizare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
fapt unica, din oraș (mai erau încă două ceasornicării care, însă, nu vindeau bijuterii). În fața galantarului ne-am foit, indeciși, foarte mult: erau mici exemplare de aur și de argint (domnul Șehter, un negustor foarte bogat, nu se preta la tinichele). Am ales cu mare grijă un elefant burtos, cu o trompă micuță, care ni s-a părut distins. Când am încercat să-mi iau și eu o insectă, de argint, Panaitescu m-a strâns semnificativ de mână și mi-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
ușor, ca de mare îndepărtată, alteori un șuierat subțire când prelung, ciudat, când sincopat, totdeauna trist. Casa este roșie. Se vede culoarea și acum, deși petici întregi sunt scorojite. Acoperișul, care a fost de tablă, este zdrențuit, jupuit, fragmente de tinichea și de șindrilă, când vântul bate mai tare, sunt smulse și zburătăcesc prin vâltoare ca niște păsări înnebunite. Casa are etaj, dar la încăperile de sus, mai multe la număr, nu se poate ajunge pentru că scara interioară s-a prăbușit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
bogăție, Că s-a întors cu ei acasă, Și de-atunci e mai frumoasă..." * Dar pe unde n-am ajuns... pe Strada "La ultimul leu" unde este o crâșmă cu acest nume, un bar desigur, "non stop", o construcție de tinichea, unde este multă zarvă, unde miroase a țuică, până la cincizeci de metri împrejur; acolo, mi-a spus cineva, o fată și ea este ca o poveste a intrat, dimineața, așa (că-i place psihiatria), și a găsit o ocazie, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
de industriaș. Totuși, după ani și ani, ați ajuns la Ministerul Culturii, într-un post important. Cine a produs această răsucire de carieră și, în fond, de viață? În mod normal, un asemenea dosar ar fi fost cea mai sonoră tinichea de coadă. A.R. Am fost fată de director de bancă, de director de filială a Băncii Comerciale - deci nu bancher, ci salariat. Și nepoată de mic fabricant, cu șaisprezece muncitori. Cădeți, domnule Paraschivescu, în ideea eronată a celor de la
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
pe Al. I. Ștefănescu, soțul Ninei Cassian, și pe Alexandru Jar, dacă nu greșesc. A.R. Văd că v-ați făcut temele. Nu, nu greșiți. Iar după o vreme am fost transferată la Direcția Generală a Editurilor. În orice caz, tinicheaua de coadă mi s-a legat mult mai târziu, după înlocuirea lui Mihai Florescu. R.P. Considerați că v-ați născut sub o stea norocoasă sau nefastă? E stupidă și comună întrebarea, dar insist cu nesăbuință: ați fi preferat să vă
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
două-trei minute, șase ore de așteptare! Am părăsit clădirea Centrului Universitar, am trecut printr-un părculeț - o noapte cu lună, liniștită, în jur nici țipenie de om: eram complet singur și la propriu. Exmatriculat din anul IV de facultate, cu tinicheaua unei excluderi din UTM pe deasupra, în perspectivă „mina”, de nu cumva armata făcută „la trupă”. Aveam 22 de ani și câteva luni. Ca un făcut, în acele zile de profundă descurajare, cotropit de un fel de melancolie a dezastrului, am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
urmă teatrul. Ei, eu nu vreau să aibă nimeni de suferit din cauza mea - și atunci am pus capăt la toată tărĂșenia, mai ales că nu credeam că scandalul are vreo legătură cu teatrul, mai degrabă să-mi creeze mie o tinichea dacă vreau să capi‑ talizez vreodată capitalul de respect strâns în politică, că nu erau la curent că sunt mai feminină decât par, ambi‑ țiile mele sunt în zona de transformare, nu de putere. Acesta a fost episodul Evangheliștii, în
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
Miron Barnovschi voievod, la Istanbul, în mijlocul tabloului s-ar fi produs o crăpătură adâncă. În incendiul din 1836, care a cuprins o bună bucată din Iași, a ars și biserica Barnovschi. După acest incendiu, olanele acoperișului au fost înlocuite cu „tinichea”, după cum spune N.A.Bogdan. În curtea bisericii a existat o școală începătoare, despre care se spune că a funcționat până hăt târziu. Iată-mă-s în umbra turnului clopotniță de deasupra porții...Bine ai venit, călătorule!! Nu mă așteptam să
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
care mărginea de partea asta ulița, iar de partea cealaltă direct zidurile clădirilor ce se oglindeau în apă. Când cursul apei se întrerupea în vederea asanării, năpădeam toți copiii locului să căutăm comori pe fundul uscat, în special pietricele lucioase și tinichele ruginite fabulos. Într-o dimineață „normală“, cu albia murmuitoare de valuri iuți, ne-am strâns, alături de trecătorii curioși, în jurul unui leș acoperit de ziare fluturate de vânt, întins pe malul canalului: cetățeanul, probabil cu mintea încețoșată de alcool, căzuse în
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
curte (curtea de joacă a elevilor), sorindu-se, căci doar terasa se putea umple de soare, în timp ce terenul nostru de zbenguială rămânea pururi în umbră, sub castanii cu coroana parcă neagră de desimea ei, covârșind și pavilionul din fund, de tinichea ce s-ar fi vrut verde; nici dinspre stradă nu venea lumină, fiindcă grilajul ce ne despărțea de ea era căptușit în interior tot de tinichea „verde“, pe când cealaltă latură a curții era mărginită de zidul unei clădiri. Bătrânul profesor
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
castanii cu coroana parcă neagră de desimea ei, covârșind și pavilionul din fund, de tinichea ce s-ar fi vrut verde; nici dinspre stradă nu venea lumină, fiindcă grilajul ce ne despărțea de ea era căptușit în interior tot de tinichea „verde“, pe când cealaltă latură a curții era mărginită de zidul unei clădiri. Bătrânul profesor, cu figura lui preocupată, atât de serioasă, nu ne acorda nici o atenție, dar de soare noi tot ne bucuram în sala rezervată nouă, extrem de luminoasă datorită
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
de pe acoperișul acestei încăperi este nouă în comparație cu cea de pe celelalte clădiri De aci, mergând spre dreapta, în partea de nord a curții găsim: 2. O clădire mare de piatră, cu acoperiș de țiglă roșie, având în vârf un buton de tinichea. E conacul în care astăzi locuiește domnul prefect. În ambele capete ale clădirii se află câte patru camere boltite, având la mijloc un pridvor. Sub horn este bucătăria, despărțită printr-un perete de scânduri; dincolo de bucătărie se află intrarea în
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
Ceaușescu dar o va face foarte curând. De aici se desprinde ideea că, atunci când gargarisești cu regina Angliei niscaiva snoave antisovietice, răsplata vine imediat chiar dacă În decembrie 1989 tot tanti Veta a II-a i-a luat (simbolic) lanțurile și tinichelele pe care i le dăruise micuțului dictator paranoic și deopotrivă de sângeros cu mare fast și pompă, după ce În cârdășie cu nevastă-sa omorâse nu mai puțin de...40.000 de timișoreni! Sperăm că s-a sesizat monstruozitatea spusă la
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
a construit din scaune și o ladă care era pe acolo un culcuș pentru preotul sau mai degrabă călugărul sărman care se întâmplase să fie. A mai dat o raită prin stație. Ningea bogat și spulberat. Dimineața, în ibric de tinichea, puțin ceai și alături pâine, brânză, ceapă. - Luați, părinte, că abia pe după-amiază sunt semne de plecare. Luați din ce este. - Bine, fiule. Mulțumim lui Dumnezeu. și-au mai trecut ore și iarăși s-a întins prosopul cu merinde, atâtea
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
doi băieți ridicarea. Mama, privire de liniște albastră, ne așeza la loc. Scârțâitul ca și Fecioara cu Pruncul, icoană ascunsă în spatele dulapului de la bucătărie sau cureaua lată cu o cataramă de pe care cineva polizase însemnele regale, polivitaminele din cutii de tinichea americane, toate și multe altele rămâneau întrebări suspendate la care timpul avea să aducă răspunsuri neașteptate. Mai era o ladă brașovenească plină cu alte multe secrete păzite de lacătul care refuza se se descuie. După mulți, foarte mulți ani, între
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
inutila comoară: registre de cantină școlară de la Câșlița Dunării, dintr-o Basarabie ucrainizată de tătuca cu șapcă și mustață Stalin la a cărui moarte o școală întreagă a fost trecută în vodevil de plânsete. Mai erau în ladă decorații de tinichea, șanuri de cizme militare, o bluză țărănească, tinerețea totemică a părinților, o carte de bucate cu pagini de Biblie în interior. Vedeam dar nu înțelegeam nimic. Nu înțelegeam că, în sufletul părinților, indiferent de jocul mereu absurd al puterii ei
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
acesta, sau din contra? Nu știu cu exactitate dacă mai continuă sau nu atacurile. Știu însă că, atunci când s-au produs, au avut un rezultat într-un anumit segment cultural: lui Eliade i s-a prins, așa, un fel de tinichea de coadă, pe care e foarte dificil să i-o mai scoți. În mare măsura, acuza americană conform căreia Eliade ar fi fost nazist este nefondată. N-a fost nazist, n-a fost fascist, nu se știe exact dacă a
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
binevoiau să-l primească. Singur și printre colegi, el nu primea Cordonul coroanei de fier, ci decorația cea puțin cotată ordinul Franz Iosif tratament care, în cercurile oficiale și mondene din Viena, foarte sensibile la aceste manifestări exterioare acordarea de tinichele ducea la plasarea ministrului sîrb în categoria anonimilor necunoscuți. De altfel, ca formă generală, conducătorii diplomației austriece erau pătrunși de un aer de superioritate disprețuitoare față de statele care nu erau mari puteri, manifestîndu-se prin practici jignitoare, potrivnice intereselor bine înțelese
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
slăbiciunile: când se-mpleticește, zici că se înclină, dar el se-nclină și ucide. regele spune nu fără motiv pre toți vă iubesc zău așa câinele lui are botul parșiv și vestonul croit din iarbă rea și-o cataramă de tinichea noaptea când felinarul ninge blând salt și suflare una sunt de-atâta iubire zăcea-vei mâine mătrășit în burtă de câine Regele de la sat „se-nclina nițeluș“, împleticindu-se după cum se-mpleticea și ținutul. Trăiai în acest ținut, care se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
decît în mintea unui scriitor sclifosit și decuplat de la realitate. Mihai Călin se luptă să priponească această creatură într-o specie de realism emoțional ; caută cu îndîrjire sufletul lui Petre și chiar găsește ceva sucit și purulent în spatele cuvintelor de tinichea. E un actor serios și bine pregătit, dar chiar își închipuie că talentul său că orice talent actoricesc poate să reziste la nesfîrșit întîlnirilor anuale cu ideile și cuvintele lui Radu F. ? (Anul trecut a fost Damen Tango.) și, admițînd
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
încât parcă a rămas târgul dezbrăcat de haina sa tradițională. Clădirea ce-mi impunea mai mult pe vremea aceea era biserica Adormirea, catedrala orașului, zidită de un bun20 al meu, al cărei turn înzestrat cu un ceasornic și învelit cu tinichea îmi părea colosal de nalt. Apoi dealurile împrejmuitoare ale orașului, mai toate acoperite cu păduri acum tăiete de lăcomia omenească, străluceau de o verdeață ce mi-a rămas ș-acum în ochi; iar la marginea târgului se întindea un iaz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
-sa. Împins de vânt, nu-și încetinește mersul. Ea ajunge totuși la un pas în urma lui, și începe să-i vorbească, voce fără chip, adusă de vânt din adâncurile unui univers familiar sau din străfundurile lui însuși. O ocazie nesperată, tinicheaua sovietică, avansarea, viitorul Nataliei. "N-o să câștigi, probabil, mare lucru, dar, refuzând, pierzi și ce ai..." Se mulțumește să arunce din când în când peste umăr un sarcasm, pe care vântul i-l întoarce în obraz, în timp ce privirea i se
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
cult al geniului în cultura română, care generează „delirul elitist al ființei”. Lucrarea, dincolo de experimentul unui discurs descătușat, „de-crispat” (H.R. Patapievici), se susține prin texte precum Găuri în hartă. Cartografii culturale central-est europene (Europa actuală ca „gol”, „vârsta de tinichea a Occidentului”, „sistemul colonial de evaziune-în-viziune”, europenismul ca iluzie în care românii se complac de peste o sută cincizeci de ani etc.), Utopia română (text curajos, scris în 1987, a cărui idee centrală este „Trăim într-o utopie personală și nerealistă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288130_a_289459]