2,751 matches
-
scria cu litere uriașe în vreo douăzeci de limbi cuvântul „Welcome”, că lângă navă apăru un omuleț verde îmbrăcat în frac negru, frecându-și surâzător mâinile. Aruncă o privire scurtă spre indicativul navei, apoi spuse într-o limbă perfectă: — Fiți bineveniți pe plaiurile noastre! — Să trăiești, mormăi Felix S 23, coborând treptele „Bourului” împreună cu Getta 2. După ei coborî Dromiket 4, iar apoi Stejeran 1, care închise ușa navei cu yala. — Doriți cazare, masă, saună, masaj, deparazitare? se interesă omulețul. Ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
se poarte frumos cu o rudă și nu era nici un dubiu că erau neamuri. Iacob se vede treaba că știa bine numele acelea, iar Laban recunoscuse și trăsăturile surorii sale în chipul străinului pe care îl avea în față. - Ești binevenit, a spus Laban, fără să zâmbească și fără să-i întoarcă salutul. Înainte să plece, Laban a arătat cu degetul spre Lea, desemnând-o să se ocupe de plictiseala asta. Mama mea a dat din cap și s-a întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și a venit lângă noi. Rahela și-a întors fața către Iacob, și-a ridicat sprâncenele întrebătoare și și-a unit mâinile la piept în semn de rugăciune. Iar bărbatul ei i-a zâmbit și a spus: - Prietena ta e binevenită printre noi. Pentru mine, ea va fi roaba ta. E a ta, ca și cum ar fi parte din zestrea ta. Nu mai e nimic altceva de adăugat. Rahela a sărutat mâna lui Iacob și preț de o clipă a dus-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mai puțin. Meryt era și ea în fața unei schimbări. Fiul ei cel mare, Menna, îi oferise un loc în casa lui în Valea Regilor. Fusese numit brutar șef și i se dăduse o casă mai mare, unde mama lui era binevenită. Menna făcuse drumul s-o vadă pe mama lui și să-i spună că deși nevestele lucrătorilor din vale făceau o mulțime de copii, nu era nici o moașă pricepută acolo și multe femei mureau. Meryt avea să fie o cetățeană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la Florența, Henry era atât de ocupat cu nenumăratele probleme practice legate de mutare, Încât abia dacă Îi observă absența; apoi, În aprilie, pe când Începea să-și mai tragă răsuflarea și să caute iar societatea, se ivi o nouă și binevenită companie: familia Du Maurier se mută la Londra pentru o perioadă mai lungă. Om cu obiceiuri gregare, căruia Îi plăceau mesele și petrecerile și care primea numeroase invitații, George Du Maurier se plângea de mult de inconvenientul traiului atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Du Maurier o Înălțase În slăvi - „pe cât e de lungă, nu are nici un singur rând de prisos“, Îi scria el după ce Își primise exemplarul cu autograf. Criticii Însă fuseseră mai puțin toleranți cu lungimea romanului, iar opinia lui Kiki, deși binevenită, nu era decât o contragreutate neglijabilă În balanța exegezelor, căci era, la urma urmelor, doar un amator În domeniul literaturii. Henry făcu apel la Fenimore pentru sprijin moral și Îi scrise, cerându-i ajutorul În găsirea unei locuințe la Florența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
culorii locale franceze. Du Maurier era Încântat de o asemenea primire. Henry vedea limpede că proiectul Îl fermecase și că abia aștepta să Îl continue. Era un al doilea domeniu al vieții artistice pe care Îl aborda, cu atât mai binevenit cu cât vederea Îl preocupa În cel mai Înalt grad. Purta acum, În cea mai mare parte a timpului, ochelari cu lentile albastre, atât de Închise Încât erau aproape opace, dându-i aspectul unui orb, mai ales când avea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
lui William. „Pulsul tresărea și se stingea, Înceta și apoi pornea iar puțin, pentru ca pe urmă, cu activitatea perceptibilă a inimii, a Încetat să se mai simtă, Înainte de a i se opri respirația. La ora trei a intervenit o schimbare binevenită... a părut că doarme - că respiră, adică - fără efort, blând, liniștit și natural, ca un copil. Aceasta a durat o oră, până când respirațiile, Încă distincte, s-au oprit, intermitent, devenind mai rare - În ultimele șapte sau opt minute doar una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
la teatru În seara aceea, pentru cronică? Ce părere avea să Își facă William Archer? Ce părere aveau să Își facă toți? Cel puțin nu puteau spune că nu era - sau se străduia să fie - o operă de artă. Simți binevenita nevoie de a-și goli intestinele și se duse jos, la toaletă, o Încăpere În care umezeala picura pe pereți, care avea aerul unei adăugiri sanitare făcute după ce clădirea fusese terminată, cu proporții meschine și tapetată cu oficiala faianță albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de tortură veni foarte curând, sub forma prânzului organizat pentru ziua aceea (ceea ce, acum, Îi apărea ca un act de nebunie sfidătoare la adresa zeilor) tocmai pentru a schimba impresii despre Guy Domville. Nimic nu ar fi putut fi mai puțin binevenit, dar, ca și funebrul dineu organizat pentru actori cu o seară Înainte, trebuia Îndurat. Primul sosit fu William Norris. Îi strânse mâna și Îl privi neliniștit și trist. Dragul meu, spuse el, vreau să Îți spun o vorbă despre seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
palidă a soarelui de primăvară. Câteva brândușe Își ițeau timid capetele din iarba Înaltă. — În ciuda acestei imense... a acestei obositoare și uneori nesuferite corespondențe... trebuie să fii mulțumit de succesul enorm al lui Trilby? spuse Henry. — Da, sigur, banii sunt bineveniți, deși n-am câștigat atât cât pare să-și Închipuie toată lumea, din motive pe care le cunoști. Dar În ce privește faima și celebritatea... ca să fiu sincer, mă copleșesc... aproape mă sperie. Ai sentimentul că nu mai ești stăpân pe propria viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
structura, atât de fine sunt firele; dacă Încerci să o condensezi, riști să o distrugi. Dar ne Încăpățânăm să Încercăm. El spune că există două efecte posibile ale contemplării chestiunii: „efectul de a ne face să dorim moartea... absolut ca binevenită dispariție și Încheiere; sau efectul de a ne face să ne-o dorim ca pe o reînnoire a interesului, a aprecierii, a pasiunii, a conștiinței ample și consacrate, Într-un cuvânt a tot ceea ce am gustat mai minunat În această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Shaw și Jonathan Pegg, toți au citit prima versiune completă a romanului, făcând comentarii și corecții utile, la fel ca și Mary, soția mea. Redactorii din trei edituri diferite, Geoff Mulligan, Paul Slovak și Tony Lacey, mi-au făcut observații binevenite pentru revizia finală a textului. În scurtul prolog auctorial, afirm că, deși „aproape tot ce se petrece În povestea de față este bazat pe surse reale... am inventat unele Întâmplări și detalii personale pe care istoria a omis să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
grea a zilelor umede, rezistă și ea cum poate, plină de vreascuri, cu crengile groase cojite, cu aspect de lăsată în paragină. Câteodată vântul bate cu putere sub soarele de vară. Atunci dealul deveni un popas pentru șoferi, o răcoare binevenită. Vara mi se mai cunoaște, absența unui han călduros pentru drumeții obosiți de viață, dealul însuși devenind suficient. Natura este liberă, își flutură pacea și viteza în vânt. Curenții de aer creează adevărate turbulențe, în fața cărora să stai în vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
e de rău. Mi-era foarte, foarte rău, de-abia mă puteam ține pe picioare, tremuram, mi-era foarte greu să respir, eram transpirată, dar nu aveam o stare de disconfort, chiar dacă mă simțeam sfârșită, ci mai mult o greutate binevenită care mă apăsa, aproape strivindu-mă, îmi venea înfiorător să vărs. El veni în fața ușii, și, întinzând o mână, blând, spuse: Nu pleca în starea în care te afli. Mi-ar face plăcere să rămâi. Spre plăcerea mea cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
intimitate iarăși nu avea să se schimbe). Nu, nu pleca! Venisem să te cer în căsătorie, știai? Știu. Te cer acum. Vrei să fii soția mea? Vreau! Și nu era un totul sau nimic, ci era totul. Întrebarea lui era binevenită, nu-mi punea condiții, ci îmi oferea totul. Îmi oferise totul și înainte și nimic nu avea să se schimbe. Pur și simplu este și avea să fie. Un joc permanent, sentimente ce se nasc mereu, iubire, iertare, pericol, iubire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
față. Înaintau destul de ușor, ținîndu-se una pe alta, înlănțuite de mijloc, iar când se apropiară, la doi metri, în dreptul bărbatului, se opriră. - Bine ați venit pe la noi, domnule... lăsați-mă să ghicesc. ...Bine ați venit, pe la noi, domnule Floyd! Sînteți binevenit în această casă. - Da!... Și v-am așteptat și dorit. Și ne-am dat seama că trebuie să fiți un tânăr extrem de manierat, dacă v-ați gândit să ne vizitați în asemenea momente. Apoi, retrăgîndu-se către perete, schițară un semn
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
microfonul, l-a întors către ea și a bătut în el ca un adevărat profesionist, ca să se asigure că tot ceea ce avea să spună urma să fie auzit în întreaga încăpere. —Fostul meu soț e un laș, iar ea e binevenită să-l ia. Vocea Sofiei părea să se lovească de peretele din spatele sălii, pentru ca apoi să ricoșeze umplând fiecare colț al încăperii. — Dar copiii nu i-i dau. Și, cu asta, femeia s-a întors, împingându-i pe Giorgio și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Plec, l-a informat Jake făcând un pas ca să treacă de el, numai că taică-su i-a blocat ieșirea. —Pleci? De ce? Unde te duci? —La mama. Iar Fiona mi-a spus foarte clar că dacă plec, nu mai sunt binevenit week-end-ul ăsta. Pentru prima dată de când se certaseră, puștiul a privit-o pe maică-sa vitregă direct în ochi. David era stupefiat și a izbucnit într-un hohot de râs nervos. Nu fii prostuț. Sigur că ești binevenit. Apoi bărbatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
mai sunt binevenit week-end-ul ăsta. Pentru prima dată de când se certaseră, puștiul a privit-o pe maică-sa vitregă direct în ochi. David era stupefiat și a izbucnit într-un hohot de râs nervos. Nu fii prostuț. Sigur că ești binevenit. Apoi bărbatul s-a întors către Fiona, expresia din ochi devenindu-i mânioasă. De ce ai spus așa ceva? Fiona a clătinat din cap într-un gest deznădăjduit. Replica asta trebuie introdusă în context, a răspuns ea obosită. Jake, îi povestești tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
pentru nepotul ei de cinci ani, Jack, fiul surorii ei, Louise. Alison și Jack fuseseră întotdeauna foarte apropiați. Deseori Alison mergea ca să aibă grijă de el. O dată stătuse cu el un week-end întreg, atunci când părinții lui Jack plecaseră într-o binevenită vacanță în doi. Alison nădăjduia, cu disperare, ca într-o zi să aibă și ea propriul copil pe care să-l iubească. Între timp, însă, îl copleșea pe Jack cu dragoste, atenție și cadouri. Așteptând liftul care s-o ducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
funcționa relația ei cu Jenny. Trăgând adânc aer în piept, femeia a lăsat-o jos pe Milly și și-a dat ochii peste cap. —Ei, dacă buni poate să te facă să mănânci și altceva, atunci e mai mult decât binevenită să încerce. De fapt..., a continuat ea uitându-se direct la Jenny,... avem, în cutie, niște pâine integrală. De ce nu-i ungi niște unt pe câteva felii și încălzește-i și niște spaghete. Pun pariu pe cinci lire că pâinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
în țarcul de joacă la care Fiona apela de câte ori avea nevoie de un moment de respiro. Jessica avea la dispoziție o grămadă de jucării și de cărți, ca să se amuze, iar asta îi oferea Fionei acele pauze mai mult decât binevenite din neșfârșitul program de monitorizare a tuturor mișcărilor fiică-sii, care era extrem de activă. Haide, puiuț, a murmurat femeia ridicând-o pe Jessica din țarc. Apoi a dus-o la ei în dormitor și-a așezat-o pe pat, lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
asta într-o mai mică sau mai mare măsură. —Ce-i asta? a sărit Julia bătându-și cu degetele într-una din tâmple. Eu aș fi putut să jur că aici s-a adunat Clubul Soțiilor Numărul Doi, un spațiu binevenit de relaxare, departe de zona de înaltă moralitate, care, de fapt, e plină de ipocrizie și pe care o ocupă lotul cu numărul Unu! Fiona s-a încruntat puțin. —Așa e. Dar n-ar trebui să ne îngropăm capetele în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
-se lent, până când a considerat c-a ajuns la o distanță destul de mare ca să se întoarcă și să plece fără să fie observată. —Vai, Doamne! Scuze! Julia călcase pe piciorul cuiva. —Nu-ți face probleme. O femeie frumoasă e mereu binevenită ca să mă calce oricând în picioare. Bărbatul avea cel puțin un metru nouăzeci înălțime, era lat în umeri, avea o talie musculoasă și picioare lungi. Părul era tuns scurt. Chipul lui avea ceva familiar, dar Julia nu-și dădea seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]